سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 158 - صفحه 10

سلام میکنم خدمت استاد، خانم شایسته مهربان و دوستان خوب سایت

وقتی خانم شایسته صحبتشون رو شروع کردن و گفتن داریم میریم مهمون یه زوج دوستداشتنی باشیم، فکر کردم قراره تصاویر و فیلم یک مهمونی خودمونی با یه زوج nice رو ببینیم و احتمالا درباره اینکه چقدر مهمون نواز هستن و غیره صحبت میشه. ولی قضیه خیلی فراتر از این حرفها بود. البته حالا که فکر می کنم، میبینم باید یکم حدس میزدم که ممکنه با فردی آشنا بشیم که یه سری ویژگی های فوق العاده توی یک یا چند زمینه داره و خلاصه آدم حرفه ای و سطح بالاییه. چون واقعا میبینم تمام کسایی که استاد توی سایت راجع بهشون فیلم و مطلب میزاره همچین ویژگی دارن (که اونم به دلیل همفرکانسیشون هست که با هم مواجه میشن). درست مثل فیلم هایی که استاد اخیرا از نتایج دوستان توی سایت میزارن که اونا هم همین ویژگی ها رو دارن.

خلاصه وقتی خانم شایسته شروع به معرفی آقای راس کردن، من داشتم قسمت اول صحبتهاشون رو در مورد اینکه راس خودش هواپیما میسازه و اینکه تمام قطعات رو شخصا میسازه و نمیخره!!! رو هضم می کردم که به این نکته اشاره کردن که *تازه هواپیمایی که میسازه رو هم طبق نیاز و برنامه ای که براش داره، modify میکنه و درواقع یک سری خلاقیتهای فردی رو هم در ساخت اونها دخالت میده که مطابق با اون نیاز و برنامه ای باشن که مد نظرش هست!!!

خدای من!!!! تا همینجای ویدئو من هنگ کردم!! چقدر علایق و سلایق و استعدادهای افراد در جهان متنوعه و واقعا هیچ فرقی نداره، هیچ فرقی نداره که علاقه و استعداد من چیه. چون در هر حال، جهان تمام شرایط و امکانات اون مسیر رو برام فراهم میکنه: به شرطی که هر در لحظه، از اون بخشیش که در اختیارم هست لذت ببرم و همزمان به الهاماتم توجه کنم و گوش بدم و عمل کنم و پیش برم، تا رشد کنم و رشد کنم و به رشد جهان کمک کنم و به قول قرآن: لعلهم یرشدون.

هرچقدر فیلم بیشتر پیش می رفت، بیشتر این نکته به چشمم می اومد که جهان چقدر امکانات و ابزارهای مختلف و متنوع و حتی فضای کافی و گسترده ای برای دنبال کردن علاقه اش در اختیارش قرار داده. دلم میخواست ازش بپرسم دفعه اول از کجا شروع کرده؟ و اینکه اون دفعه های اولی که شروع به ساخت قطعات کرده، آیا فکر میکرده بعدها اینقدر کارش توسعه پیدا کنه؟ خودم حدس میزنم وقتی کسی کاری رو دوست داره و باورهای خوبی درباره خودش و اون کار داره (یا حداقل باورهای نامناسبی نداره)، دیگه خیلی به چیز خاصی فکر نمیکنه. اون داره از اون کار لذت میبره پس فقط فقط ایده پردازی میکنه و انجامشون میده و لذت میبره. همین!

خدایا!!!! پره های هواپیما؟؟؟!!!! اینارو هم خودش درست میکنه؟؟؟ با اون زوایا و دقت و محسبات دقیقی که لازم دارن!!! و چقدر عادی و ساده راجع بهش صحبت میکرد انگار که داره راجع به تعمیر یه رادیو میگه نه ساخت یه هواپیما!! واقعا جهان براش آسان کرده آسانی ها رو در کارش!

رسیدیم به پرواز:

راس خیلی با سخاوت هم وقت خودش و هم دانش و اطلاعاتی که داشت رو در اختیار مهموناش گذاشت تا تجربه بهتری براشون فراهم بشه. حس میکنم خودش هم از این کار خیلی لذت میبره و احساس خوبی پیدا میکنه. اینجا یه نکته ای به ذهنم اومد که دلم میخواد بهش اشاره کنم: نمیدونم چقدر این چیزی که میخوام بگم درسته ولی احساس میکنم که اینجور افرادی که درباره جزئیات فنی کارشون برای مخاطب صحبت میکنن، عزت نفس بالایی دارن. دلیلش هم اینه که اگر راس عزت نفس بالایی نداشت ممکن بود پیش خودش فکر کنه که استاد و مریم جان بیشتر دوست دارن تجربه سفر با هواپیما و دیدن سایت از اون ارتفاع رو داشته باشن و جزئیاتی مثل درجه حرارت روغن یا خالی بودن لاین پرواز براشون اهمیتی نداره! که اتفاقا اینجا می بینیم که از نظر مریم جان کاملا برعکس بود و دونستن این جزئیات و اطلاعات، مکمل لذت تجربه پروازش بود.

رسیدیم دور دریاچه:

واقعا کافیه تو بخوای و جهان تمام امکاناتی که لازم داری در اختیارت میزاره تا تو به خواسته ات برست: راس دلش میخواست که بتونه با هواپیماش کنار دریاچه مورد علاقه اش فرود بیاد و جهان راهش رو با ایده upgrade کردن چرخهای هواپیماش دراختیارش گذاشت. چقدر موقع عملی کردن این ایده احساس خوب و فوق العاده ای رو راجع به خودش تجربه کرده.

واقعا چقدر میشه از تفکر کردن در نشانه ها درس گرفت و بی جهت نیست که خداوند اینقدر در قرآن به تفکر و تعقل تاکید دارن.

اینجا که صحبتهای مریم جان به این نقطه رسد که از مهربونی و خونگرمی این زوج گفتن و گفتن که: احساس می کنیم که سالهاست میشناسیمشون، یاد این شعر افتادم که میگه:

ای بسا هندو و ترک همزبان ====== ای بسا دو ترک چون بیگانگان

پس زبان محرمی خود دیگرست ===== همدلی از همزبانی بهترست

و جالب بود که مریم جان هم به همفرکانسی در عین تفاوت زبان اشاره کردن که برای ما که فیلم رو دیدیم هم ملوس بود.

تمام ضمیرهای تو که توی متن نوشتم منظورم با خودمه. وقتی داشتم این متن رو مینوشتم انگار داشتم این آگاهی ها رو به خودم یادآوری میکردم و مطمئنم که نیاز داشتم که به این نکات توجه کنم چون خیلی بولد توی ذهنم میومدن.

خیلی لذت بردم از فایل این جلسه و برای من پررنگترین نکته اش این بود که: فقط برو دنبال علاقه ات…. فقط کاری رو که بهت احساس بهتری میده انجام بده. فقط. و جهان بقیه اش رو برات انجام میده.

حالا میفهمم که چرا ثروتمندان موفق، کار و تفریحشون یکیه. اونا از تفریحشون پول درمیارن نه اینکه کارشون رو برای خودشون لذتبخش کرده باشن. اون کاری که لذت میبرن رو تبدیل به شغلشون کردن…. حتی فکر کردن به اینکه که همچین چیزی امکان پذیره قلبم رو شاد و گرم میکنه و از احساس عالی لبریز میشم.

خیلی خیلی ممنونم از استاد، خانم شایسته و راس و تیفانی برای اشتراک گذاری این لحظات با ما.

امیدوارم که سفرتون حالا حالاها ادامه پیدا کنه و ما هم با شما شگفتی ها و زیبایی های بیشتری رو تجربه کنیم.