سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 167 - صفحه 9 (به ترتیب امتیاز)

میدونید استاد. حرفای این فایل و کامنت انتخابی حمید عزیز، توی این لحظه خیلی کمکم کرد

چرا؟

چونکه یه استاد توی دانشگاه داریم که رفتارهاش و کنسل کردن دائم کلاساش و… همه رو کلافه کرده

قرار بود فردا یه کلاس جبرانی بزاره که الان خبر رسید ک اونم کنسله. رفیقم بهم پیام داد و گفت: واقعا این اسم خودشو میزاره استاد؟

عصبانیتم بیشتر شد.

ولی یهو رسیدم به قسمتی از کامنت حمید عزیز ک گفت: [ اعراض از یکی دو تا آدم ناجالب و توجه به زیبایی ها و نکات مثبت صدها انسان ارزشمند و فرهیخته که هر روز میبینیم ]

یهو به خودم اومدم گفتم بجای اینکه برای رفتار این استاد، حرص بخورم، توجه کنم به استادهای خوبم.

ما یه استاد آمار داشتیم، که فووووووق العاده بود. یعنی آماراحتمالی و استنباطی ب اون پیچیدگی رو آنچنااااان راحت الحلقوم کرده بود برامون که حد نداشت. خونه و زندگیش مشهده، ولی هرهفته، راس ساعت 8 صبح، نیشابور و توی کلاس حاضر بود. جوری ک با اینکه خیلی دوسش داشتیم ولی می‌گفتیم توروخدا یه روز کنسل کنین.

ولی به شدت آدم مسئولیت‌پذیری بود. ترم اولیا اگر میدیدنش، میگفتن چقدر خشنه (ازجمله خودم) ولی کافی بود یکم باهاش پیش بری و اونوقت می‌دیدی که بینظییرررر بود. هم جدیت‌ش رو داشت و درس و انضباط؛ هم شوخی و خنده و خاطره بازی.

خیلی هم مهربون بود و وقتی که دیگه واحد هامون باهاش تموم شد، کلی منو استادم همو بغل کردیمو استادم گفت: با اینکه دوستت دارم ولی امیدوارم ترم بعدی نبینمت و پاس بشی..

چون معمولا کلاسای ایشون رو خیلیاااااا میوفتادن.

اصلا الکی به کسی نمره نمی‌داد. والا اونهمه که میگفتن سختگیره و امتحاناش سخته؛ اصلا اینطور نبود. دقیقا همونطور که تدریسش فوق العاده بود، امتحان‌هاشم در همون حد پیشرفته بود و خداروشکر که ما باهمون یه‌بار، پاس شدیم.

ولی درکل آدمی هم بود که الکی به کسی باج نمی‌داد.

یا از یکی دیکه از استاد هامون بگم. ک چقدررررر این بشر با خودش درصلحه. حقا که برزانده‌ی شغلشه و روانشناسی بهش میاد. اونقدر که این آدم آرومه. تابحال نشده ایشون عصبانی بشه. اونقدر صبوره و روی احساساتش کنترل داره که من هربار که میبینم بچه‌های کلاس، خوشمزه‌بازی در میارن و استادمون، با کماااال خونسردی و لبخند، بهشون نگاه میکنه یا با لحن خوب و مناسب بهشون تذکر میده، که انگشت به دهن میمونم.

به شدت بااعتماد بنفس. به شدت در صلح با خود.

و همیشههههه ورد زبونش اینه: بهترین دانشجوها، همیشه نسیب من میشن.

عاشق این جمله‌شم. برخلاف عقیده‌ی ااااکثررر معلمین و اساتید که میگفتن: شما بدترین کلاسی بودین که داشتم؛ ایشون همیشه با افتخار میگه بهترین دانشجوها، همیشه برای منن.

و اونقدرررر رفیقه با بچه ها. اونقدررر در صلحه با خودش. وظیفه‌شناس. مسئولیت پذیر. آدم حسابی

یا حتی یکی دیگه از اساتید آقا، که ما معمولا هروقت با ایشون کلاس برمیداریم، تایم آخره. ینی 6تا 8 شب. ولی ایشون همیشههههههه پرانرژی. همیشه لباسای رنگ روشن میپوشه و خیلی باحوصله و با لبخندی که همیشهههه‌ی خدا به لباشه، تدریس میکنه. ایشون هم خیلیییی خوب روی احساساتش کنترل داره و با اینکه درسی که تدریس میکنه، روانشناسی دین و اینجور چیزهای مذهبی و اسلامیه، ولی اصلاااا تعصبی برخورد نمیکنه و با کمااال آرامش، اجازه میده که بچه‌ها نظرات متفاوتشون رو بیان کنن و میپذیره که نظر هرکسی متفاوته.

همیشه هم پرانرژی و سرحال و به شدت خوش برخورده

واقعااااا خداروشکرررر برای همچین آدم‌های خوب و مسئولیت‌پذیر و درصلحی که حتی دیدنشون هم باعث لذت میشه و واقعا سپاسگزارم خدایا، برای چنین آدم‌های قشنگی*