سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 170 - صفحه 14 (به ترتیب امتیاز)

استاد عزیزم سلام به روی ماهت و سلام به روی ماه خانم شایسته عزیز و همیشه همراه و پایه

استاد جانم جدای از موضوع تایید و تحسین زیبایی ها توی این فایل ها و صدها و صدها خوبی و حال خوب دیگه ای که از این فایل ها منتقل میشه، باور کن هر وووقت یه فایل جدید ازت میبینم یا حتی فایل های قبلی، فرقی نمیکنه، اولین چیزی که از شما میاد توی کانون توجهم، و خیلی ذهنم رو سمت خودش می کشونه کنترل ذهنتونه.

چیزی که این روزها خیلی بهش توجه میکنم و خیلی توجهم رو به خودش جلب کرده اینه که توی گذشته م ، و زندگی الانم توجهم روی چه مواردی بوده و چه نتایجی رو به بار آروده و این روزها توجهم به چیه و چه نتایجی داره خلق میکنه.

استاد به خدددددا قسم، به بزرگی خودش قسم همینه، همه ش توجه و توجه و توجه.

این کلمه شالوده و اصل آموزش های شما و اصل قانون این کیهانه که شما هر لحظه دارید با رفتارهاتون و با کلامتون و با زندگیتون این موضوع رو داااد میزنید.

دوست دارم از توجه خودم در گذشته و نتایجی که برام خلق کرده بگم و دوتا از واضح ترین و بارزترین مثال های زندگیم رو براتون بگم. که خیلی خیلی ایمانم رو قوی تر کردن.

زمانی که رفتم خدمت، دوره ی آموزشی مون تموم شد و رفتیم هنگ مرزی که تقسیم بشیم، حدود سی چهل تا سرباز بودیم.

خلاصه همه تو این فکر بودن که توی چه یگانی میفتن و تو کدوم قسمت ها خدمت می کنن، پست میدن یا میرن توی قسمت اداری یا … .

من هم طبق معمول همیشه که به مه چیز و همه افراد توجه میکردم و شخصیت هاشون و رفتارهاشون رو با اتفاقات زندگیشون میسنجیدم، یه سربازی رو دیدم که برای پرسنل کادر هی چایی میبرد و کارای خرده و ریزه شون رو انجام میداد، تنها خوبی سربازی که این مسئولیت ها رو دارن اینه که دیگه پست نمیدن.

خلاصه چایی میبرد براشون، نامه هاشون رو جا به جا میکرد و هرکار دیگه اینطوری.

منم که کلا به خاطر بحث مسئولیت پذیری و سخت گیری های قانونی که در رابطه با نگهداری اسلحه بود برام، دوست نداشتم پست بدم یا بهتره بگم دوست داشتم توی یه قسمت اداری باشم.

خیلی به اون سربازه توجه میکردم و یه جورایی ته دلم آرزو میکردم که منم یه قسمت مثل اون خدمت کنم و هر چند یه مقدار افت داشت برام و یکم برام سخت بود که کارای بقیه رو انجام بدم ولی خیلی بهتر از پست دادن بود.

ته دلم دوست داشتم جای اون بودم ولی خیلی هم خودم رو به آب و آتیش نمیزدم که حتتتتما بایستی برم جای اون یا همین باشه. یا به زبون خودمون به خواسته م نچسبیده بودم ولی هر وقت میدیدمش احساس خوبی بهم دست میداد.

خلاصه گذشت و تقسیم شدیم و من بعد از چند روزی که یگان جدیدم بودم با یکی از بچه ها به خاطر اینکه کارشناسی بودیم و سر وضعمون مرتب بود و ترو تمیز بودیم فرستادنمون قسمت آشپزخونه.

توی تقسیم کار دقیقااااا من توی آشپزخونه کارای همون سربازه که بهش توجه میکردم رو بهم سپردن و دقیقا همون کار ها رو انجام میدادم.

که حدود دو سه ماه بعد که از اون کار دیگه خیلی خسته شدم دوست داشتم آشپز باشم که بعدش هم دیگه طبق قانون خشگل خدا من کم کم به سمت آشپز یگانی هدایت شدم و اونجا هم اویلش خیلی خوب بود.

بعد از یه مدتی که گذشت از آشپزی هم خسته شدم چون سنگسن بود و زمان بر، یه سرباز توی یگانمون بود که کارای اداری و دفتری رو انجام میداد و جاش خیلی راحت بود و خیلی هم پسر با ادب و محترم و خوبی بود.

اون توجه من رو به خودش جلب کرد و دیدم اون انگار کارش راحت تره و جاش بهتره.

خلاصه بعد از چند ماه توی آشپزخونه بودن دوست داشتم سرباز کارگزینی بشم ولی نمیدونستم چه جوری.

بعد از حدود هشت ماه من انتقالی گرفتم و رفتم یه شهر دیگه به خاطر یه سری مسائل ناجالب.

توی شهر جدیدم توی یگان مرکزی پست میدادم و اونجا در مجموع یک مقدار از از یگان قبلیم از همه نظر بهتر بود و جام خوب بود و خوش میگذشت.

تا اینکه بعد دو ماه فرماندمون من رو صدا زد و گفت منجزی بهم گفتن باید دو تا سرباز بفرستی فلان جا و فلان جا نیاز به نیرو دارندو من هم علی رغم میل باطنیم باید تورو بفرستم، قرعه کشی کردم اسم تو دراومد و باید بری(حالا بماند که چقد این قضیه راسته و چقدرش … ).

خلاصه منم علی رغم اینکه اون موقع تقریبا هیچ شناختی نداشتم به قوانین و آدم اکثرا مثبتی بودم و هستم، گفتم اشکال نداره من که هرجا برم انقدر شخصیتم خوبه و انقدر بلدم چه جوری با آدم هاش رفتار کنم که اونجا هر وضعیتی که باشه برای من گلستون میشه. و این که یه تجربه جدیده با آدم های جدید. خلاصه احساسم رو تا حدود زیادی کنترل کردم و تقریبا با یه آرامش قلبی رفتم یگان جدید.

حالا بچه های یگان قبلیمون هی میگفتن عههههههههه، منجزی رو فرستادن فلان جا، پوستش کنده س و سخت گیرن و از این حرفا، ولی من گوشم اصلا به حرف هاشون بدهکار نبود و گفتم من درستش میکنم همه چیزو.

رفتم یگان جدیدم، و یک هفته بعد از اینکه رفتم اونجا شدم سرباز کارگزینی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

انقددددر خوشحال بودم و انقدددر تو پوست خودم نمیجنبیدم!!!!!!!!!!!!! که حد نداشت. چون من کارشناسی داشتم و سر و و ضع ظاهریم هم مرتب بود، و اینکه سرباز قبلی کارگزینی خدمتش تموم شده بود و اون یه هفته هم داشت به من آموزش میداد که چیکار کنم و چه جوری کارگزینی رو اداره کنم. بعد اینکه این یگان جدیده دقیقااااا همون جوری بود که من میخواستم و دوست داشتم، تمیز، مرتب، قانونی، همه چیز سرجای خودش.

خلاصه این طور شد که ابر و باد و مه و خورشید و فلک همه دست به دست هم دادن تا من به خواسته هایی که داشتم به راحتی( و تقریبا بدون دردسر- چون خودمم دقیقا به اندازه ای که مقاومت داشتم و باورهام مانع میشد سختی کشیدم) برسم.

دوستان عزیزم

همون طوری که استاد میگن و هر لحظه داره فریاد میزنه، کانون توجه و باورهای ماست که داره زندگی ماره هدایت میکنه و مارو توی زندگیمون پیش میبره.

حالا نکات قانونی این داستان که دوست دارم ازش:

1- اینکه من به خواسته هام نچسبیدم و آسمون و زمین رو به هم ندوختم که الا و للا من باید اینجا یا اونجا باشم. فقط احساس خودم رو راهنما گذاشته بودم و هر جا که اذیت میشدک یا فیزیکی، یا کانون توجهم رو عوض میکردم و جابه جا می شدم.

2- من از اولی که اومدم سربازی(توی اعماق وجودم این احساس بود ولی برام واضح نبود تا الان که قوانین رو یاد گرفتم) با احساس خوب و آرامش نسبی قلب و روح اومده بودم که راحت بگذرونمش و بهم خوش بگذره و برم. یعنی تقربا هیچ وقت احساس بدی درمورد گذروندن سربازی نداشتم و به خاطر همین هم همیشه به سمت آدم های با حال و شرایط دلخواه و تقریبا راحت هدایت می شدم. ذهنیت همه چیزه.

3- من همیشه احساسم رو راهنمای انجام دادن یا ندادن یه کاری قرار میدادم و هر جا احساس بدی بهم دست میداد حواسم رو پرت یه موضوع دیگه میکردم.

4- در برابر جریان هدایت کمترین مقدار مقاومت ممکن رو داشتم و سعی میکردم از مسیر لذذذت ببرمم و نچسبم به یه نقطه یا به یه خواسته.

حالا کلی اتفاق دیگه هم تو همین داستان ها بود که واقعا و واقعا حجت رو بر من تموم کرد که هیچ چیزی بجز کانون توجه زندگی خودم نیست که داره اتفاق ها رو رقم میزنه، که خیلی دیگه ریز نشدم.

توجه و توجه و کانون توجه خودمه که همه زندگیم رو داره رقم میزنه. و حالا که اینقدر مهمه دوست دارم به خواسته های خودم که همیشه باهاشون حالم خوبه توجه کنم و اینجا میارمشون:

1- دوست دارم با فرد مورد علاقه خودم که اون هم دوست خیلی من رو دوست داره یک زندگی خوشبخت، رویایی، سراسر از آرامش، احساس خوب داشته باشم. و انشاالله یه روزی برسه که خودش کنار دستم نشسته باشه و من اینجا این خواسته رو یادآوری کنم و بگم که بهش رسیدم.

2- دوست دارم انقدددر راحت پول در بیارم، انققدرررر راحت ثروتمند بشم و انقدر رااااحت هر چیزی که میخوام رو برای خودم، عزیزانم و عشقم بخرم که هر بیشتر و بیشتر کرگزار خداوند مهربان و بخشنده م باشم و ایمانم بهش قی تر و قوی تر بشه. دوست دارم انققدر راحت برای اعضای خونوادم که خیلی دوستشون دارم و خیلی دوستم دارن ماشین و خونه بخرم که اون ها هم بیان رمز موفقیت من و بپرسن و من هم کم کم بیارمشون توی مسیر درست و همه شون بهشت رو تجربه کنن.

3- دوست دارم مثل استاد عزیزم انقددر راحت برم مسافرت که از همه زیبایی ها و نعمت های خداوند استفاده کنم، برم اهرام مصر رو ببینم، دیوار چین، همه عجایب هفتگانه رو با عشقم تجربه کنم و کلی به تجربه های زندگیم اضافه بشه و هر روز بیشتر و بیشتر به عمق بخشنده بودن خداوند پی ببرم.

4- دوست دارم مراسم عروسیم همراه با ماه عسل باشه و به مدت یک ماه رااااحت بریم ماه عسل و کللل ایران رو بگردیم و از همه جاش لذذت ببریم با عشقم و بعد از یک ماه با خیال رااحت بریم خونه شیک و با صفای خودمون و زندگی عالی رو شروع کنیم و لذذذت ببریم.

و امااااا….

بریم سراغ صدق بالحسنی که همه چییزه:

– خدای عزیز و مهربونم شکرت و هزززار بار شکرت برای وجود استاد عزیز و خانم شایسته که قوانین رو درک کرده و دارن بهشون عمل میکنن تا من هر روز بیشتر و بیشتر بهم ثابت بشه که این جهان چقدددر در اوج عدالت و زیبایی خلق شده. خدایا شکررت

-خدایا شکرت به خاطر اینکه هر لحظه من هستم که زندگی خودم رو خلق میکنم و مننننن اشرف مخلوقاتم و این شایستگی رو بهم دادی تا به بهترین شکل ممکن و به راحتییی زندگی کنم

-خدای عزیز و دلبندم، برای این طبیعت زیبا و دلنشین و دوست داشتنی خیلی خیلی سپاسگزارم و ازت ممنونم که انقدر زیباست و سراسر از نعمته.

– این طبیعتی که انقدر بکر، زیبا و دست نخورده توی یکی از بهترین کشورهای جهان، با مردم فوق العاده و رویایی که هم زیبان، هم خوش برخوردن، هم فوق العاده آروم و هم با خودشون در صلحن. شکرت عزیزم

-خدای عزیز و مهربونم تو منبع ثروت و پول ها و فراوانی جهانی، و تاکید داری برای اینکه ایمانمون قوی تر بشه و در مسیر درست قرار بگیریم باید پولدار و ثروتمند باشیم، مثل محمد، مثل علی، مثل همه فرستاده هات، مثل استاد عزیزم. خدایا برای این ماشین و این خونه متحرک که پول باعثشون شده، بسیار بسیار ازت ممنون و سپاسگزارم عزیزم، شکرت برای نعمت پول و زیبایی ها و خوشبختی که همه جا با خودش میاره.

استاد جان تحسین میکنم رابطه شما و مریم خانم رو که انقدرر پاک ، صاف، راحت و عالیه و خیلی راحت از کنار هم بودن و داشتن نظرات خودتون نهایت لذت و عشق رو میبرید. بسیار بسیار سپاسگزار و متشکرم

استادِ جان، تحسین می کنم شما رو برای این احترام و ارزشی که برای طبیعت قائلید و هر روز به جاهای بهتر هم هدایت میشید تا بهتر از این جاهای زیبا و لذتبخش لذذت ببرید.

خدای عزیز و مهربونم شکرت برای نعمت پول، آزادی که با خودش میاره، عشقی که با خودش توی زندگی ها جاری میکنه، سلامتی که پول با خودش میاره، عزت و احترامی که پول با خودش میاره و مسیر درست پولدار شدن. خدایا شکرت خدایا شکرت

بله خانم شایسته و استاد جان، آدم هر چی توی طبیعت باشه انرژی طبیعت با انرژی اون فرد آمیخته میشن و چون انرژی طبیعت خالص تر و پاک نر و زلال تره، آدم رو میبره به همون پاکی و زلالیتی که موقه ی تولد داشته و تو همون حالت دوست داره که بمونه و به مرور این انرژی توش نهادینه میشه. به نظر من به خاطر همینه که طبیعت اینقدر لذتبخشه و همه از بودن توی طبیعت لذت میبرن.

باز هم خدارو شکر برای این جهان زیبا و این قوانین ثابت و پایدار.

خیلی خیلی دوستون دارم.

انشاالله در هر دو دنیا شاد، سالم پولدار و خوشبخت باشیم.

این کامنت با عشق خااالص نوشته شد.