سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 172 - صفحه 1 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله النور

به نام خدایی که عاشقانه هدایت و حمایتم می کنه

بریم برای یه قسمت جذاب دیگه از این سفر رویایی … بریم که قراره کلی زیبایی ببینیم…یاد بگیریم و خواسته های زیبا توی وجودمون شکل بگیره یا شفاف تر بشه

وارد استیت پارک رد وود میشیم و همین بدو ورود چه درخت های هیولا و بلندی می بینیم..خدایا اینا چند متره ارتفاعشون؟ الله اکبر قطر تنه رو ……چه عظمتی هستن اینها…خدایا اینا چه قدمتی دارن؟‌چقدر تنه این درختی که مریم جان کنارش ایستاده قشنگه…خدایا مریم عزیزم چقدر شما خوش اندام و خوش تیپی…چقدر قرمز و سرخابی بهت میاد.

هرقدر جلوتر می رین تصاویر جادویی تره…واقعا چقدر صاف و راست قامتن این درخت ها…این حد از بلند و صاف بودن واقعا عجیب و خارق العاده ست…..

خدای من اون درختی که شکسته و شما استاد رفتین توی اون گودال کنار ریشه ش چقدر عجیب بود…بافت داخلی اون تنه و انتهاش واقعا عجیب بود…چقدر بزرگ

خدایا این فضا چقدر خداییه…چقدر پر از تو و نگاه توست…من که دارم از قاب مانیتور می بینم این تصاویر رو و از نزدیک نتونستم زیبایی و عظمتش رو ببینم و لمس کنم اما از همینجا هم مبهوتم

بعد از پیاده روی عالی بازم می رسیم به رودخونه….امکان نداره شما جایی برین و آب نباشه…الهی شکر…چقدر زیباست این منظره…درخت ها..اون آب زلال و آینه ای و انعکاس درخت ها…صدای آب …چقدر جادوییه واقعا

در رقابت برای رسیدن به نور…چقدر قشنگ گقتین استاد….ای جانم مریم عزیز میگه: نه من باید بیام :) عاشقتم آخه که اینقدر فایتری و خودت رو به چالش می کشی تو شرایط مختلف..با اینکه کفش مناسب نپوشیدی حاضر نیستی از این تجربه ناب بگذری…..چقدر تحسین می کنم این سختکوشی و عزت نفس بالات رو….ممنون که برامون تعریف کردی و یادمون آوردی که هیچ چیز تو دنیا مهم تر از خودمون ؛ راحتی مون و حال و احساس خوبمون نیست…چقدر خوب که این تغییرات عالی الانت با ده سال قبلت رو یادآوری می کنی و با همین تکرار بازم عزت نفست رو بالا می بری

من عاشق روابط شما دو تام..عشق بینتون…صمیمیت و شوخی هاتون….عاشقتم گفتن هاتون

الهی آمین برای دعای قشنگی که کردی مریم جون…الهی آمین….خدایا خواسته م رو ارسال کردم..خودت در بهترین زمان اجابتش کن

وای از این جاده و این آهنگ که چقدر رویایی و جادویی بود…چقدر لذت بردم..انگار توی همین ماشین نشستم و دارم بیرون رو نگاه می کنم..واقعا سپاسگزارم

رد وود زیبا و جادویی رو ترک کردیم و میریم به یه شهر ساحلی ….عاشق توجه مریم جون به زیبایی های ریز و درشت اطرافم و نگاه و تشبیهات قشنگش…یه جنگل کوچیک روی تخته سنگ…یه درخت بنسای اون بالا…خدایا چقدر زیباست همه چیز

مریم جانم عاشقتم که داری با عشق آشپزی می کنی..عاشقتم که چقدر انرژی کلامت بالاست…چقدر خاطره ها عالی یادته …الان در ویویی هستی که استاد قبلا بوده و برات عکس فرستاده و الان خودت تو همون فضا هستی…خدا می دونه ما هم که داریم این فضا و منظره رو می بینیم چند وقت دیگه خودمون این ساحل زیبای اقیانوس آرام رو تجربه کنیم…خدایا از فکر کردن بهش هم دیوونه میشم…چرا که نه…واسه تو که کاری نداره خدا…فرقی نداره من سفر برم شیراز یا اصفهان یا کیش و شمال یا برم آمریکا؛ ایتالیا؛ فرانسه و …من فقط باید خودم رو رشد بدم…ظرفم رو بزرگ کنم و برسم به خواسته هام …تو اجابتم کردی همین لحظه که از دلم این خواسته گذشت…بقیه ش به خودم و کار کردن روی باورها و حس لیاقتم و ایمانم به تو برمیگرده

نوش جونتون غذای خوشمزه تون…نوش جونتون بودن تو این فضای زیبا و پر انرژی…خدایا چه صخره هایی…چه گیاه خوشگل و خوشرنگی روش هست…آخه خداااا اون مرغ دریایی رو ببین روی اون صخره نشسته…می تونم حس کنم که انرژی نابی رو اونجا گرففتین..چه فضای خوب و انرژی بالایی حاکم بوده

چقدر شما دو نفر زیبا..خوش اندام…سالم …پر انرژی و سرشار از حس خوبین…چقدر بودنتون کنار هم زیباست…چقدر احترام بینتون و فضای خصوصی که برای خودتون دارین؛ در عین صمیمیت و عشقی که بینتون هست عالی و زیباست…تحسینتون می کنم عزیزای دل

خدای من….دارم به این فکر می کنم تویی که تو این جنگل بی نظیر با این رویش گیاهی خاص ؛ این درخت های سر به فلک کشیده رو؛‌ اون گیاه های سبز کوتاه رو که شبیه سیکاس یا سرخس هستن رزق میدی؛ میشه مگه من رو فراموش کنی؟ مگه رزق دادن و ثروت دادن به من که اشرف مخلوقاتتم؛ سخت تر از روزی دادن به این درخت هاییه که گیاهن و ریشه توی خاک دارن و ثابتن؟ تو که به تک تک این درختها که فقط خودت می دونی چندین و چند هزار و میلیون و میلیارد هستن روزی میدی؛ خاک مغذی؛ بارون؛‌آب رودخونه؛‌نور آفتاب و هرچی لازم دارن بهشون می رسونی نمیشه که من رو فراموش کنی..اونهایی که اختیاری از خودشون ندارن و یک جا ثابتن تا همیشه اما در واقع درونشون زنده و حی و پر تکاپو هست

ریشه هاشون رو قوی می کنن…تو دل خاک می گردن دنبال مواد معدنی و مغزی…نور رو می بینن و خودشون رو می کشن بالا…از آب بارون و رودخونه ها سیراب میشن و به رشد ادامه میدن…

اون وقت من؛ من که زندگیم دست خودمه و تو من رو آزاد آفریدی و بهم قدرت خلق کنندگی دادی نتونم رشد کنم و به زندگی رویاییم برسم؟

یه درخت آخرین حد از تکاملش چیه؟ اینه که قد بکشه و تا جایی که می تونه شاخ و برگ بده…میوه بده…سایه ای بشه برای رهگذرها و هوا رو پاک کنه..اما من؛‌ من انسان اصلا حد و نهایتی برای تکاملم وجود نداره

اصلا نمیشه غایتی برای رشد در نظر گرفت…پس به همون نسبت چقدر نعمت های زیادتری در اختیارمه و چقدر بیشتر و بیشتر می تونم رشد کنم…می تونم از رزق خدا استفاده کنم…من خیلی بیشتر و بیشتر از زندگی نباتی از خدام؛‌ از رب وهابم روزی و نعمت و ثروت دریافت می کنم

من خیلی بیشتر از آب و خاک و نور و هوا لازم دارم و بهم داده شده برای زندگیم

برای رشد و رسیدن به بهترین مرحله م

خدایا من باید مثل همین درخت ها که فقط دنبال نور رفتن و اصل رو گذاشتن روی رسیدن به نور و حتی به شاخ و برگ اضافه هم که انرژی شون رو بگیره نپرداختن؛ همه تمرکز و انرژیم رو بذارم روی اصل

روی توحید

روی تو

برای اینکه به تو برسم باید همه تمرکزم روی تو باشه

روی زیبایی هات

روی دنیای پهناورت که گوشه گوشه ش پر از زیباییه

تمام توجهم رو باید بذارم روی سپاسگزاری از تو و نعمت هات

تمرکز و توجه روی زیبایی ها

من با توجه به زیبایی ها؛ دارم به تو توجه می کنم…دارم خودم رو به تو وصل می کنم

دارم منابع عظیمی از نعمت و ثروت رو به زندگیم دعوت می کنم تا رشد کنم

و لاجرم پاداش می گیرم و رشد می کنم

قد می کشم و به سمت نور حرکت می کنم

خدایا بزرگم کن

ظرف وجودیم رو بیفزا

تا لایق شکرگزاریت باشم

لایق استفاده از اینهمه نعمتی که برای زندگی بهم بخشیدی و اعطا کردی باشم

رب من

من درخت نیستم که یک جا ریشه داشته باشم و لاجرم همونجا بتونم رشد کنم

من درخت نیستم که با آب و باد و خاک و نور به اوج تکاملم برسم

من انسانم

انسانی که با عشق آفریدیش

و خودت رو برای آفرینشش تحسین کردی

که جهانت رو مسخرش کردی

خدایا این طبیعت…این حیوانات…زمین و آسمان و هر آنچه در اونها هست رو مسخر من کردی

من چطور شکر این نعمت رو بجا بیارم خدای من

رب من کمکم کن تا از تک تک این نعمت هایی که بهم دادی تا عالی زندگی کنم یاد بگیرم

رشد رو یاد بگیرم

استفاده از امکانات و حداکثر توان رو یاد بگیرم

امکاناتی که من دارم و نعمت هایی که به من دادی کجا و این درخت های سر به فلک کجا؟

رب من …. من رو به خودت وصل کن

من رو همیشه دنباله روی نور الهی کن

تا برسم به خودت و تو رو پیدا کنم

تو رو که داشته باشم همه چی رو دارم

پول و ثروت

عشق و محبت

احترام و محبوبیت

آزادی و امنیت

مثل این درختهایی که هرچی بالاتر رفتن و به خورشید نزدیک تر شدن؛‌ تلولوی نور زیبای خورشید رو بهتر پخش می کنن

منم هرقدر بیشتر و بیشتر رشد کنم و مومن تر و موحد تر بشم ثروتمند تر و عاشق تر میشم

بیشتر و بیشتر از جنس تو میشم

و بیشتر و بیشتر در زندگیم جاری میشی

اونوقت منم میشم تلولویی از نور الهی :(((

اون وقت میشم همونی که پزش رو به فرشته هات میدی

همونی که به خاطرش به خودت فتبارک الله گفتی :((

به زودی اونقدر به من می دی که راضی و خشنود باشم :(((((

الهی شکرت