سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 179 - صفحه 12

به نام خدای مهربان

استاد عزیز و مریم خانم‌نازنین سلام به هردوتون.

به به چه سفری، چه موزیکی برای شروع

راستش اصلا قشد کامنت نداشتم امروز اما طبق معمول مگه میشه این فایل من رو به وجد نیاره و این ردپارو دلم نمیاد نذارم‌

اول از همه دوستدارم تا یادم‌نرفته اشاره کنم به اینکه اون آقای عکاس که چقدرم‌شبیه یکی از دوستان من بود(علامت خنده) اشاره کرد که یکنفر رکورد رو شکونده که یک روزه و بدون وسیله رفته بالا!آخه یا خدا!دمش‌گرم!چه کنترل ذهنی!چه ارده ای!صد البته که تکاملش ر با طناب و روی صخره هیو کوچکتر طی کرده طی دوران ها و بعدا به این حد رسیده ولی بازهم‌جرعت میخواد،اونایی که حرعت دارن بارشونو سبک میکنن!آنچه که اضافی هست رو میذارن پایین و به قول مریم خانم‌میرن به سمت تعالی!و فقط توشه آنچه که واقعا خدمت میکنه بهشون و کمکشون هست رو با خود میبرن.

جقدر من تحسین میکنم‌ اون پسر 8ساله رو، راستش شاید برای شخص من این‌که خانم‌صخره نورد پیدا بشه و این صخرهورو پا به پای آقایون بره بالا هیچ ناباوری و چیز دورسدتی نبود!شاید چون خانم های دوران من و دختران همسن من بسیار رشته های مختلفی رو رفتن و خب دیگه برام دوراز ذهن نیست!اما همینم‌تحسین میکنم!

درمورد این‌ مسر 8ساله بگم که این ایمان!کنترل ذهن و جسارت در حرکت برای هدف قابل ستایشه شدید!

خب چه پدری که جسارت داره و چه مسری که جرعت داره!

عجب فوردی که توانایی داره گ! داشتم‌فکرمکیردم‌که این فورده که خیلس کارش خوبه، حالا جه ماشنی هست که اونقدر کارش درست باشه که اون صخره های شیبداری که آخرای فایل نشون دادین و نه این دیوار راسته رو بتوته بره بالا! احساس کردم یه تیکه مناسبی وجود داشت برای ماشین های خیلی قدر!

احساس میکنم که هدف های منم‌مثل این صخرست!بعضی وقتا البته، همیهش ممکنه بعضی هدف ها سخت تر بنظر برسه اما نیازه که خودمو سبک کنم! به جای چه کنم‌چه کنم سعی کنم‌که از پتانسیل های درونیم‌استفاده کنم و بتونم‌که براشون‌تلاش کنم، باورکنگ‌که میتونم قلرو فتح کنم!

شاید مایی که از پایین میبینم و اهل صخره نوردی نیستیم اسمشو میذاریم دیوار راست! ولی اونایی که صخره نوردن اسمشو میذارن فرضا “دیوار گذر”و شاید بیشتر نگاهشون و فکرشون “قلست”.

یعنی من واقعیتش حتی دوست صخره نرود ندارم و تا حالا با هیچ صخره نرودی صحبت نکردم اما احساس میکنم که اصلا اگر قرار بود که اسمشو بذارن دیوار راست! هیمن الان‌که این اسمو میگم خودم ذهنم قفل میکنه و تصویری میاد مثل زمانایی که ماشین سربالایی رو نمیکشه!

احساس میکنم که این دوستان صخرهنورد احتمالا هدف رو آسون‌کردن‌تو ذهنشون، احتمالا که بیشتر از سختی این صخره به توانستن های گذشتشون ایمان اوردن و قبول کردن‌که خداوند امکانات رو بهشون داده، ضمن اینکه بالاخره لذت رسدین به قله رو بیشتر تو ذهن اوردن!

خیلی جالب بود این قسمت،جسارت در امتحان کردن دوش های بیرون خونه هم قابا تحسینه!من خودم تو همجین مواردی مقاومت دارم!

به هرصورت شماسگذارم از این قسمت فوق زیبا،خیلی میشه حرف زد ولی فکرمیکنم همینقدرم که گفتم خودش خوب و راضی کننده برای خودم میتونه باشه .