https://tasvirkhani.com/fa/wp-content/uploads/2022/12/abasmanesh-11.jpg8001020گروه تحقیقاتی عباسمنش/fa/wp-content/uploads/2015/12/logo-with-title-340x85.pngگروه تحقیقاتی عباسمنش2022-12-24 05:44:082023-01-07 07:26:53سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 179
230نظر
توجه
اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.
درود بر استاد عشق و‌توحید و مریم بانوی نازنین و مهربان و همه همسفران این سفر رویایی زیبا
چقدر این فایل ملکوتی و رویایی و جادویی بود
از جاده خوشگل و پاکیزه با درختان سر به فلک کشیده سبز و رنگارنگ پاییزی تا صخره های بزرگ و منحصر به فرد و عظیم …
الله اکبر از این همه زیبایی ها و قدرت خداوند جهان هستی برای آفرینش و این خلقت
چه تجربه حموم کردن خوبی با اون فضای تمیز و با دمای مطبوع حموم و‌گرمای عالی اش تو دل نچرال پارک ، واقعا تحسین برانگیز بودند اون صخره نوردها ، انسان چقدر قدرتمند و‌منحصر به فرده که توانایی هر کاری رو داره الله اکبر از این همه عظمت و زیبایی انسان و طبیعت مخصوصا اون پسر 8 ساله و پدرش که اومدند پنج روزه که کوه ها و صخره های بلند رو فتح کنند …چه باورهای قدرتمندی در اون پسر هشت ساله وجود داره برای حرکت به این مسیر …
چه بهشت صخره نوردی خارق العاده ای ، اون صخره نوردا جه شوق و ذوق و اشتیاق و علاقه ای برای این کارشون دارند و اون سختی مسیر چه لذت بخشه براشون ، لذت از مسیر و رسیدن به هدف .این انسان‌های نامحدود واقعا عشق و‌علاقه و انگیزه شون و غلبه بر ترس هاشون قابل وصف و‌توصیف نیست .
آهنگ کوچ حمیرا و شمالی زاده برای اون جاده رویایی چه زیبا بود …
مریم بانوی عزیزم عاشق با عشق آشپزی کردنتم ، چقدر برای من الگوی یک بانوی قدرتمند و کدبانو و مستقل شدی ..عاشقتم من
خدایا شکرت برای دیدن است فایل زیبا
استاد جان و مریم بانوی عزیزم ازتون سپاسگزاریم برای اشتراک این آگاهی های ناب از سفر به دور آمریکا، هیچ جایی تو این دنیا جز بودن در این سایت ، نمیتونه باورهامون و جابجا کنه و به رشد و بهبود فردی و شخصیتی و به خود شناسی و خداشناسی برسیم .چقدر خوشحالم ازتون یاد گرفتم هرروز صبح زیبامو رو با اومدن تو سایت و بالابردن مدار و فرکانس و ارتعاشم از این آگاهی های بینظیر شروع کنم …بیشتر ساعات روز و شب ام رو اینجا با فایلهای ارزشمندتون سپری کنم و در این مسیر تکاملی هرروز انسان موحد و توحیدی و‌متوکل تر از قبلم بشم .
خوشبختی و احساس خوب و شادی و در صلح و آرامش بودن و لذت از زندگی رو از شما آموختم …
خدای مهربان یکتا و توانمند ، پشت و پناه تون باشه که متفاوت زندگی کردن را به ما آموختید . ..
خدایا چقدر قشنگه این جاده و اون صخره بزرگ سنگی…چه درخت هایی…چه رنگ هایی..چقدر سفر توی پاییز جذابه با اینهمه رنگی که به طبیعت پاشیده
به به چه آهنگ زیبایی ….I can begin again….من می تونم دوباره شروع کنم
چه حموم تمیز و بزرگی…واقعا آفرین به این مردم و دولت … حموم یه نشنال پارک اینقدر تمیز و خوب تحسین برانگیزه. چقدر هم زیاده دوش ها…واقعا چه فضایی و چه امکاناتی برای مسافرها حتی توی پاییز که شاید مسافر زیاد هم نباشه فراهم کردن…چقدر فراوانی و احترام
چقدر تحسین برانگیزه اون صخره نورد…خدایا چقدر ما کوچیکیم..نه تنها در برابر تو…که در برابر یه صخره ای که خلق کردی هم هیچی نیستیم. در برابر عظمت تو و دنیات هیچی نیستیم…مثل مورچه روی سنگ دیده میشه اون صخره نورد روی اون صخره بزرگ…عظمتت رو شکر خدا جون
مریم جون چقدر خوب گفتی….خیلی وقتا ما لذتی رو تجربه نمی کنیم و خودمون رو ازش محروم می کنیم به خاطر فکر کردن به کلی اگرهای بعدش….یعنی از اول سناریوچینی منفی می کنیم و در نهایت خودمون رو از اون تجربه محروم می کنیم فقط بخاطر عواقبی که ازش تو ذهنمون هست.
چقدر تحسینت می کنم که لذت دور آتیش نشستن و صحبت با دوستانتون رو از دست ندادین و در نتیجه به همچین حموم عالی و گرم و تمیز با فشار آب عالی هدایت شدین.
خدای من خدای من خدای من!!! استاد شما هرقدر زوم می کردین من به سختی می تونستم آدم ها رو ببینم روی صخره…فیلم رو نگه می داشتم تا پیدا کنم…خدایا دیوانه شدم از این عظمت….این دیوار یکپارچه سنگی عجب هیولاییه. خدایا عظمتت رو واقعا شکر…من با این زوم ها و آدمهایی که تونستم پیدا کنم توی تصویر، تازه بهتر متوجه بزرگی صخره شدم. واقعا هیچی نیستیم ما خدا، و تو چقدر بزرگی…چقدر از آفریده هات بزرگ تری و ما وقتی پیش این صخره هیچی نیستیم، پیش تو که واقعا هیچی نیستیم خدا…کاش یادم نره…کاش درگیر منیت و منم منم ها نشم…
چقدر تحسین برانگیزن این صخره نوردها و چه لذتی می برن از اینکه این تجربه خاص رو توی پرونده ورزشی یا تفریحی شون ثبت می کنن … واقعا انسان بی نهایته و نامحدود
استاد عااااااااااااشقتم که خودتون رو به چالش کشیدی و همین کوچولو رو بالا رفتین تا درک کنین چطور میشه بالا رفت و چطور برگشت…دستشون رو کجا میذارن اینا؟ عاشق کنجکاوی هاتونم و روحیه پرسشگرتون
خدای من یه بچه هشت ساله داره ثبت رکورد می کنه و این صخره رو بالا میره…چقدر تحسین برانگیزه اینهمه جسارت و شجاعتش..چقدر خانواده ش رو تحسین می کنم. پدر و مادری که همچین جراتی به خرج دادن و اجازه همچین تجربه ای رو به بچه شون دادن واقعا بی نظیرن. چقدر ابراهیم وار و توحیدی بچه شون رو بزرگ می کنن و به دست های قدرتمند اون سپردنش
واقعا چقدر میشه رویا و آرزوهای بزرگ و باورهای قوی داشت وقتی یه پسر 8 ساله همچین تجربه ای رو برای خودش رقم زده… واقعا باید بزرگ خواست و بزرگ تصور کرد …
خدایا قلبم رو فراخ کن … من رو بیفزا و ظرف وجودیم رو بزرگ کن … ایمانم رو قوی کن خدای من
خدایا چقدر زیبایی و شگفتی تو این یوسمیتی پارک هست…چه بافت عجیبی داره اون سنگ ها و زمین…
باز هم به دریاچه و آب رسیدین استاد..چقدر شما فوق العاده این که همیشه و همه جا به رحمت و فراوانی بیشتر و نماد ثروت هدایت می شین.
عجب جاده زیبا و تمیزی..چه آسمون زیبایی….عجب درخت های زیبایی….واقعا جنگل ها و نشنال پارک ها و این همه درخت های توی جاده ها نماد فراوانیه…
با خودم میگم خدای اینهمه درخت، خدای منم هست..خدایی که به اینهمه درخت آب و نور و مواد معدنی و فرصت رشد میده، به من که اشرف مخلوقاتشم هزاران برابر بیشتر داده…نمیشه که به یه بوته ، به یه درخت توی دره، نوک قله کوه نعمت بده و رشدش بده، به پرنده ای تو دل آسمون نعمت و رزق بده، اونوقت به من انسان نه…یا فراموشم کنه
خدایا شکرت برای دیدن اینهمه زیبایی و ثروت توی دنیات
شکرت برای اینهمه تنوع و فراوانی توی دنیات
شکرت که میتونم به آسونی و راحتی و در نهایت لذت، با اینهمه فاصله فیزیکی این زیبایی ها رو ببینم و تحسین کنم
می دونم که من رو به زیبایی هایی که از نزدیک ببینم و لمس کنم هدایتم میکنی
سپاسگزارم استاد عزیزم و مریم جانم که این زیبایی ها رو د راختیارمون می ذارین و دنیامون رو از شهر و محل زندگی مون و دیده هامون فراتر و بزرگ تر می کنین
سپاسگزارم که باعث شدین سطح آرزوهام و تصوراتم بزرگتر بشه
خدایا توفیق شکرگزاریت رو در من تقویت کن
من رو جزو قلیل من عبادی الشکورت قرار بده رب من
من رو جزو بنده های صالحت
اونها که هدایتشون کردی به صراط مستقیم و بهشون نعمت دادی قرار بده
سلام، سلام به شما دوستای گل، سلام به سید عزیز و سلام به مریم خانم.
فک کنم من چند ماهی هست که هیچ نظری توی سایت نزاشتم چون واقعا میلی به نوشتن و تایپ ندارم و ترجیح میدم که شفاهی صحبت کنم. این فایل یک هیولای ماداگاسکار واقعی رو به من نشون داد که باعث شد با اینکه خیلی برام سخته که بنویسم بیام و بعد از چند ماه سفره ی دلمو باز کنم. اگه فک میکنین که منظورم از هیولای ماداگاسکار صخره ایه که توی فایل هست سخت در اشتباهید. می خوام هیولای ماداگاسکاری رو با هم بررسی کنیم و تحسین کنیم که به این صخره ربط داره ولی خود صخره نیست بلکه شخصیه که در مبارزه ی جانانه با این صخره پیروز شده.
قبل از ادامه ی صحبت در مورد هیولای واقعی ماداگاسکار باید بهتون بگم که صخره ی ال کپیتان واقع در پارک ملی یوسمیت (به فارسی) و یوسمتی (با لهجه اصلی) 3000 فوت تقریبا معادل 1 کیلومتر !! ارتفاع داره، جنسش از گرانیته و تقریبا که چه عرض کنم تحقیقا یک دیوار صاف 1 کیلومتریه. تا حالا دیواری به ارتفاع 1 کیلومتر در زندگیتون دیدید؟ من که ندیدم. البته الان دیگه به لطف این فایل دیدم. صخره ی ال کپیتان یکی از بهشت های چندگانه ی صخره نوردهاست. این صخره نه تنها یکی از بلندترین صخره های دنیاست بلکه بای فار یکی از ترسناکترین اونها هم هست. (It’s by far, one of the most scary rocks to climb). همچنین این صخره مسیرهای متعددی برای صعود داره که برخی از اونها سخت تر از بقیه ان.
نمیدونم چرا من اینقدر در مورد این چیزها کنجکاوم ولی وقتی نصف شب ساعت حدود 1 داشتم این فایل رو نگاه میکردم بعد از اتمام فایل نتونستم جلوی خودمو بگیرم و رفتم در مورد این صخره تحقیق کردن. با اینکه واقعا خوابم میومد ولی اینطور چیزها یه چراغ، یه آتشی رو در دل من روشن میکنه که دیگه نه خواب میشناسم نه چیز دیگه فقط میخوام تحقیق کنم و بدونم چه خبره. خلاصه حدود ساعت یک و نیم نصف شب فایل تموم شد و من سریع رفتم توی سرچ گوگل و نوشتم El Capitan. یک سری نتایج اومد و نمیدونم دقت کردید یا نه. وقتی از سرچ گوگل برای یک جسم، پدیده، یا محصول استفاده میکنید خودش به طور اتوماتیک سوالهایی رو برای شما نمایش میده که ممکنه سوال شما هم باشه. منم دقیقا دنبال همین سوالها بودم. تک تک شون رو باز کردم و خوندم: ارتفاع صخره ی ال کپیتان چقدر است؟ چرا این صخره معروف است؟ جنس آن از چیست؟ چقدر طول میکشد که به قله ی آن رسید؟ جوان ترین فردی که به آن صعود کرده کیست؟ (جواب این سوال در همان روزی که سید و مریم توی یوسمیت بودن نهفته ست. همون آقای 8 ساله) آیا یک فرد آماتور میتواند به این صخره صعود کند؟ (اصلا و ابدا No Way). آیا این صعود حتی برای صخره نوردهای حرفه ای هم سخته؟ (صد در صد. برای اونها هم چالش بزرگیه). چند نفر فوتی داشته تا الان؟ (قبلا داشته و خدا رو شکر در سالهای اخیر همه جون سالم به در بردن). و سوالهایی از این دست.
توی خوندن یکی از این سوالها و تحقیق ها به یه اسم برخوردم که نوشته بود این شخص معروفترین شخص معرفی این صخره ست. اسم شخص Alex Honnold بود. خلاصه تصمیم گرفتم تحقیقم رو با این شخص ادامه بدم تا بفهمم چرا اسم این شخص با این صخره عجینه. همینطور خوندم تا به لغت Free Solo برخوردم و نمیدونستم معنی این لغت چیه ولی دیدم مثل اینکه یک مستند به همین نام وجود داره که یک جایزه ی اسکار هم برده. طاقت نیوردم و میخواستم اون مستند رو نگاه کنم. ساعت حدود 2 نصف شب بود. رفتم و مستند رو توی یک سایت با قابلیت پخش آنلاین پلی کردم و شروع به تماشای اون کردم.
مستند در مورد الکس هانولد و صخره ی ال کپیتان بود. همون اول مستند ابهامم برطرف شد چون گفت که Free Solo یعنی اینکه با دست خالی، بدون هیچ وسیله ی کمکی و مثل یک انسان عادی از صخره ها بالا بری و فتحشون کنی. (Oh my God There is no way). مگه میییییییییییییییییییششششششششششششه؟ مگه داررررررررررررررررییییییییییییییییییییییم؟
هم میشه هم خوبشو داریم. بابا مرد حسابی میگفت که حتی صخره نوردای حرفه ای با تمام تجهیزات هم تلفات داشتن مگه میشه به این فکر کرد که با دست خالی …….
همون اوایل مستند فهمیدم که این بابا کارش اینه. تفریحش اینه که صخره ها رو فری سولو میزنه. خدای من. مرد عنکبوتی هم اگه در واقعیت وجود داشت فقط سکوت میکرد ….
عاشق مستند شدم. نمیتونستم لحظه ای ازش چشم بردارم. الکس هنولد از 5 سالگی از دیوار صاف بالا رفتن رو شروع کرده. پدرش کسی بوده که خیلی به سفر علاقه داشته. الکس الان یکی از صخره نوردای حرفه ای آمریکاست. صخره های زیادی رو تا به حال فری سولو زده و خدا رو شکر هنوز سالم و سرحاله. البته کاری که در این مستند انجام میده با همه ی کارای قبلیش فرق داره. اون تقریبا 20 ساله که آرزوش اینه بتونه ال کپیتان رو فری سولو بزنه. چرا تا حالا اینکار رو نکرده چون حتی صخره نوردای حرفه ای با کمک همه ی وسایل ایمنی هم از این صخره ترس دارن چه برسه دست خالی. خدای منننننننننننننن.
الکس توی این مستند تصمیم جدی میگیره که آرزوش رو عملی کنه. ترس وجود همه ی دوستاشو گرفته ولی خودش وقتی از ترس صحبت میکنه یه لبخند روی لب و یه برقی توی چشماش داره. برای اون ترس معنی دیگه ای داره. از بس روی جنبه های مثبت ترس تمرکز داره که ترس براش معادل هیجانه. اون داره تمرین میکنه و آماده میشه. آماده از هر نظر. آمادگی ذهنی از جنس فولاد. آمادگی بدنی از جنس فولاد. شاید فقط فولاده که میتونه به جنگ 1 کیلومتر گرانیت عمودی بره. او یک هیولای ماداسگار واقعیه. او بای فار، بای فار، بای فار یک هیولای ماداگاسکار واقعیه.
اجازه بدید این ترس رو براتون باز کنم. دوستای من فقط یکم فکر کنید این یک ترس معمولی نیست. این یک جنون خالصه. برای اینکه درک کنید چه وضعیتی در انتظار شخصیه که با دست خالی میره روی دیوار 1 کیلومتری یک مثال براتون میزنم: اگر شما یک عدد ترمیناتور باشی. اگر شما یک عدد ترمیناتور باشی یعنی کل بدنت از جنس فولاد و تیتانیوم باشه و از روی این صخره بیفتی پایین بدنت 100 تکه میشه. حالا در وضعیتی که شما انسانی از پوست و گوشت و خونی اگه از روی صخره بیفتی پایین به قول خود الکس منفججججججججججججر میشی. البته همین کلمه رو هم با لبخند میگه. اون فکر میکنه که بالاخره انسانها یه روزی میمیرن و اگه در راه عشقش زندگیشو از دست بده مسئله ی مهمی نیست. چقدر تحسین برانگیزه. چقدر تحسین برانگیزه. چقدر تحسین برانگیزه. الله اکبر از این همه جلال. فک کنم هنوز هم درست درک نکردید که چه کاری قرار بوده بکنه. بای فار، بای فار، بای فار ترسناکترین کاری که در کل عالم میشه انجام داد. بای فار، بای فار، بای فار جنون آمیز ترین کار.
یه مثال دیگه میزنم: شما اگه بری فقط چند دقیقه روی نردبون وایسی خسته میشی و میخوای بیای پایین. چطور ممکنه که انسان در حالت عمودی در صورتی که دست و پاش فقط به چندتا زائده گیر کرده و صدها متر زیر پاش خالیه دووم بیاره؟ خسته نشه؟ ذهنش منفجر نشه؟ اگه ذهنش پس بزنه اگه خسته بشه نه راه پس داره نه راه پیش. کافیه اینو از سید عزیز بپرسین که فقط یک متر و نیم از این صخره رو فری سولو زد و بپرسین ازش که چه حسی داشت. ایتز ایمپاسیبل.
خلاصه توی این مستند نشون میده که بار اول که اقدام میکنه الکس برای فتح دست خالی صخره موفق نمیشه چون توی تاریکی بامداد شروع میکنه و توی یکی از پیچ های ترسناک جا میزنه. ولی جالبه برام که خیلی ریلکس و خندان برمیگرده و به زندگی عادیش ادامه میده. در واقع پیش خودش میگه که شاید زمان و مکان مناسبی برای اون کار نبوده و باید منتظر زمان و مکان مناسب بمونم. ولی در این انتظار شکایت نمیکنه که چرا نتونستم، تمرکزش روی چیزهای مثبته و پیش خودش مطمئنه که بالاخره یه روز میتونم. باز هم تمرین میکنه. بارها مرور میکنه حرکات پیچیده ی دست و پا رو که باید انجام بده تا اینکه خداوند زمانشو بهش وحی میکنه. لحظه ی موعود فرا میرسه. با تمرکز کامل به سراغ گودزیلا میره و به شکل باور نکردنی شکستش میده. الکس هنولد یک هیولای واقعی ماداگاسکاره. تکرار میکنم: الکس هنولد یک هیولای واقعی ماداگاسکاره.
برای اینکه بیشتر متوجه عظمت این کار بشید باید بدونید که صخره نوردهای حرفه ای با کمک تمام تجهیزات ایمنی و کمکی در طول 4 تا 6 روز بسته به مسیر میتونن ال کپیتان رو فتح کنن. الکس با دست خالی به صورت فری سولو در 3 ساعت و نیم این کار رو انجام داد. خداییییییییییییی منننننننننننن. یکبار دیگه میگم: در 3 ساعت و نیم. طوری داشت از صخره بالا میرفت که آدم احساس میکرد داره کوهنوردی معمولی میکنه. بعضی جاها که انگار داشت توی جنگل قدم میزد. الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر. نکنه روی شونه های خدا سوار بوده؟
حالا اون اسمش توی کتاب رکوردهای گینس به عنوان تنها شخصی که جرعت چنین کاری رو داشته و موفق شده ثبت شده. البته که این تابو شکسته شده و این الگو برای کسانی که بخوان مثل اون به این حد از جنون برسن وجود داره.
چقدر این مستند درس داره. چقدر این مستند مفیده. اگه شما این مستند رو نگاه کنی کمترین فایدش اینه که اگه از این به بعد توی زندگیت به مسئله ای برخورد کنی که ترسناک باشه میدونی که در مقابل ترسناک بودن کار الکس پشم هم نیست. انصافا همه ی چیزهای ترسناک دنیا در مقابل ترسناک بودن فری سولو بالا رفتن از ال کپیتان پشم هم نیستند. و حالا که میفهمی اونها پشیزی ترسناک نیستن با اعتماد به نفس بالاتر انجامشون میدی. خودتو میزاری جای الکس و میگی بابا چرا من باید از این بترسم وقتی معنای واقعی ترس رو توی مستند فری سولو دیدم. یکبار دیگه میگم از نظر من کاری که الکس انجام داد: By far, by far, by far is the most scary thing that is done in the world
واقعا دلیلی وجود نداره که بعد از دیدن این مستند از چیزی بترسی. واقعا همه ترس های دیگه در مقابل اون مجازین.
خدایا شکرت که این همه چیز توی همین نصف شب یاد گرفتم. خدایا شکرت که طرز فکری شبیه سید حسین عباسمنش دارم. خدایا شکرت که چنین بندگانی مثل الکس هنولد داری که آدرنالین منو بچسبونن به سقف. خدایا شکرت که چنین صخره ی عظیم و وحشتناکی داری که بتونه در دل خودش یک چنین داستانهایی جا بده.
مطالب کلیدی که بچه ها در کامنت هاشون میگن و فورا سرچ میکنم و کلی حال خوب
کلید واژه های شما جای خود داره
فورا El Capitan رو سرچ کردم
تصاویر زیباش من و به وجد آورد ولی چون زبان انگلیسی رو بلد نیستم با توضیحات شما متوجه شدم که چی به چیه
یک جور حس مور مور شدن از دیدن اون جلال و جبروت بهم دست داد
بعد که کامنت جلوتر رفت و به Alex Honnold رسیدم !! چشمام گرد شد ،
کامنت و رها کردم و سرچ کردم ،
فقط عکسهای این هیولای ماداگاسکار و دیدم
فیلم مستند و باید از یوتیوب سرچ کنم و البته امروز حتما فیلم و‌میریزم روی فلش و با سه قلوهای عزیزم غرق زیبایی میشیم
الان ترجیحم خودندن همه کامنتهای شما در طول یک ساله گذشته است
عجب مرد عنکبوتی بود با لباس قرمز بر فراز کوه
اول مور مور وجودم به برق گرفتگی تبدیل شد ، انگار که قلبم فشرده شده از اون هم شجاعت !
گویا ترس از اون ارتفاع و تجسمی که حتی دوست ندارم انجامش بدم به سلولهام نفوذ کرده ولی چاشنی عشق و لذت رو نمیشه ازش غافل شد
در حین خوندم کامنت به یاد ترسهام افتادم
بزرگترین ترس زندگی من یادگیری زبانه که حتی جرات نزدیک شدن بهش رو هم ندارم و حتی حاضر نیستم به کتاب های زبان انگلیسی دست بزنم
دیگه هیچ چیزی تا این اندازه برام ترمز نیست ! احساس میکنم من هر کاری رو میتونم یاد بگیرم به جزززز این یک مورد
البته کارهایی هستند که اصلا بهشون علاقه ندارم و دورشون نمیرم ولی زبان رو دوست دارم یاد بگیرم اما تررررس نمیزاره
حالا امروز با دیدن این آقا ترس از ارتفاع یادم اومد که به قول شما بالا رفتن از نردبون دشواره و کلی دردسر ، چه برسه به فتح این هیولا جان !
ولی فکر کنم حاضرم روزانه صد بار از نردبان بالا برم و بدنم یخ کنه و عرق سرد بشینه بر جانم ولی زباااان انگلیسی رو یاد نگیرم . ( خودمم نمیدونم اینهمه گارد برای چیه )
خواستم ازتون تشکر کنم برای اینهمه دقت و شجاعتتون در یادگیری قوانین و شناخت لیاقت خودتون
و‌مورد بعد که در حین خوندن کامنت متوجه شدم شما هم در مسیر زیبای تکامل هستید
در اولین کامنتتون در سایت این جمله رو به عنوان سوال مطرح کردید :
((((سید حسین عزیز در این فایل میگن که با اینکه همیشه با خواندن یه جمله از کتاب خوابم میگرفت (یعنی از مطالعه بدم میومد) به خاطر هدفم این بها رو پرداخت کردم و 500 کتاب خوندم. اینجا ذهن منطقی من یه آلارم میده. من عمیقا معتقدم که انسان باید در زندگی کاری رو که بهش علاقه داره انجام بده و خود استاد هم عمیقا به این جمله باور داره. پس چرا باید وقتی انسان به مطالعه علاقه نداره به زور مطالعه کنه؟ )))
و در این کامنت به زیبایی جواب خودتون رو دادید :
((( الکس توی این مستند تصمیم جدی میگیره که آرزوش رو عملی کنه. ترس وجود همه ی دوستاشو گرفته ولی خودش وقتی از ترس صحبت میکنه یه لبخند روی لب و یه برقی توی چشماش داره. برای اون ترس معنی دیگه ای داره. از بس روی جنبه های مثبت ترس تمرکز داره که ترس براش معادل هیجانه. اون داره تمرین میکنه و آماده میشه. آماده از هر نظر. آمادگی ذهنی از جنس فولاد. آمادگی بدنی از جنس فولاد.))))
از نظر من در هر کاری که با عشق دنبالش میریم : برخورد به تضاد و پیش اومدن یک سری موانع طبیعیه ولی اون هدف و رسیدن بهش ، جسارت طی کردن همه موانع رو بهمون میده
و البته استاد که فرمودن موقع خوندن کتاب خوابشون میگرفته ، به نظر من تضاد نبوده و از مطالعه بدشون نمیومده فقط ذهنشون آمادگی برای مطالعه رو نداشته اما اون رسالت ، اون فتح قله ی توحیییید باعث شد استاد مسیری رو طی کنند که کار هر کسی نیست .
سپاسگزارم از خداوند زیباییها که انسان قدرتمندی چون شما رو آفرید .
خوشحال هستم که کامنت های من در سایت برای شما جذاب بوده. من معمولا کامنت زیادی روی سایت نمیزارم. فقط وقتی که بهم گفته بشه یا نیرویی دستمو بگیره و بشونه پای کیبورد که بنویسم مینویسم. ولی در حالت عادی بیشتر از اینکه گوینده باشم شنونده هستم.
فقط یک نکته ای که هست اینه که من توی اکثر موارد و مواد لازم برای موفقیت خوب عمل میکنم ولی پاشنه ی آشیل اصلیم عزت نفسه. میخواستم دقت کنید که ممکنه توی برخی کامنت هام با آنالیز بهتر متوجه این پاشنه ی آشیل بشید و از اون بخش ها اعراض کنید.
وای از این همه شور عشق برای رسیدن به خواسته وآرزو . عاشق چی هستی برای موفقیت به چکار ی علاقه مندی
حتی در دل کوه رفتن واز این سنگهای صاف بالا رفتن میتونه یکی از علایق انسان هدفدار باشه
آقا اینجا حرف استاد تایید میکنه لذت بردن از مسیر رسیدن به هدف اصله
والا با یک هلیکوپتر براحتی میشه به قله رسید ولی رفتن تودل ترسها واز سنگصاف بالا رفتنه که وقتی به قله میرسی از خودت میپرسی من ازین مسیر اومدم بالا!!
وچقدر به خودت افتخار میکنی وفکروشو میکنی چگونگی طی کردن مسیر رو باورت نمیشه مطمعنا باز دوباره از خودت سوال میکنی واقعا ! وچقدر ذوق میکنی به ترست میگی دیدی من اومدم بالا
احسن به اون پسر 7ساله احسنت به شجاعتش وافرین براین پدر که هیچ بهانه ای نمیاره برا پسر ش که میخواد موفق باشه حتی اگر این موفقیت از عشق به دل سنگ صاف زدن وبالا رفتن از سخرههای سنگ سخت وطاقت فرسا
آقا جهان مسخره انسانه همونی که خدا میگه
واقعا این شجاعت پسر رو که باید 5روز زمان بزاره وت دل سنگ شبها رو سر کنه تا به خواسته اش برسه هزاران تبریک باید گفت
ازاین فکت بهتر داریم برا کارمون وحرکت کردن برا موفقیت وقتی که ذهن نجوا میکنه نه نمیشه ! تو
هنوز سنت کمه یا تو دیگه از سنت گذشته که به این موفقیت برسی با همین فکت میزنم تو دهنش ببین اون پسر 7 ساله یااون آدم بزرگسال ااز سنگ رفت بالا اون وقت من نمیتونم در کارم موفق بشم
خدایا سپاسگزارم از استاد عزیز که اینگونه زیبایی هات رو به نشون میده هرروز باعث قوی شدن ایمانمان برای حرکت وتوکل داشتن زیاد میکنه
سلام سلام سلام به خدای فراوانی و آسانی ها که قراره خیلی طبیعی و عزتمندانه منو به خواسته هام برسونه.
سلام به اهالی و صد البته صاحبخانه این خانواده ی صمیمی توحیدی
خدایا شکرت که در مسیر دیدن و شنیدن این همه زیبایی هستم.
زیبایی های طبیعت همیشه آدمو مدهوش و دیوااانه میکنه و باعث میشه تو به خدای خودت نزدیک و نزدیک تر بشی.
در فایل هایی که آهنگ و جاده و طبیعت باشه ، من زمان از دستم خارج میشه و غرق زیبایی های طبیعت میشم…
اما انصافا وقتی تمرکز روی صخره و کوه باشه ،من نمیتونم جلوی احساساتم رو بگیرم و همینطور در دلم میگم :
خدایا تو با من چه کردی….
خدایا تو با من چه کردی….
خدایا تو با من چه کردی….
من تو در دل کوهستان شناختم و از اون خدای جبار خشمگین احساساتی فاصله ها گرفتم….
من به اندازه‌ی درکم به شناخت اندکی از خودت رسیدم…
یعنی تو همیشه منو هدایت کردی و من غافل بودم و هیچی نمیدونستم از قانون ساده و بدون تغییرت
یعنی زمانی که در دهه 20 زندگیم تصمیم گرفتم برم کوه ؛ یعنی یک بار با دوستان دسته جمعی رفتن همانا و من دلبسته کوه و صخره شدن همانا…
کلی خاطره و تجربه ی ناب برای من زنده شد…
دقیقا قبل از اینکه استاد اشاره کنه به اون صخره نوردها ، گفتمwooooooooooo چه صخره ای ، دلم میخواد ، بعد یک دفعه استاد جانم گفت اینجا بهشت صخره نوردهاست…
خیلی خوب به خاطرم هست که وقتی در یک تابستان گرم ، برای اولین بار بام تهران رو صعود کردم و به توچال رفتم ، فقط و فقط مدهوش قدرت خداوند شدم و به دوستانم گفتم با من کاری نداشته باشید ، برای لحظاتی با خودم خلوت کردم و سجده شکر به جا آوردم به همراه اشک شوق….
نمیدونم اسمشو چی بگذارم ، فقط میتونم بگم تو همان خدای قدرتمندی هستی که این همه زیبایی رو خلق کردی ، این همه شگفتی و عظمت آفریدی و آنقدر دقیق و منظم همه جهان در دست توست…
تو قدرتمندی ، قدرت در دست توست….
اون قدرت در منم هست ، به شرط ایمان آوردن واقعی و ساخت باورهای ناب توحیدی ، میتونم فتح کنم آنچه که در دل دوستش دارم…
خدای قدرتمندم ، من هیچم و ضعیف و به هر خیری از جانب تو محتاجم…
من رو هدایت کن به سوی بهترین ها که لیاقتش رو دارم.
من رو هدایت کن به سوی زیبایی ها و نعمت بیشتر و بیشتر
من اون موقع هیچی از قانون بدون تغییر خداوند و داستان زیبای هدایت نمیدونستم ولی تو چقدر خوب همواره از من محافظت کردی در دل تنها بودن های طبیعت گردیم….
من آخر هفته ها ، تنهایی رو انتخاب میکردم که با خدای خودم خلوت کنم و چه تجربه های نابی رو در کوله پشتی ام اندوختم…
خدایا شکرت شکرت شکرت
که استاد جان و مریم عزیزم به این مکان زیبا ، Yosemite فوق العاده هدایت شدن و ما تونستیم این همه زیبایی رو با جان دل تماشا کنیم.
اگر این فایل رو دیروز می‌دیدم ، قطعا بعد دیدنش صحرا در دل کوهستان بود ولی امروز باید خودمو آماده کنم برای پروژه شنبه های دوست داشتنی…
الله و اکبر این همه جلال، این همه شکوه، این همه عظمت.
این همه ایمان که یه پسر 8 ساله دست به عمل میزنه…
سلام استاد عزیزم و مریم خانم عزیز.
امیدوارم همیشه شاد سالم ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید.
استاد چقدر زیباست این کشور و چقدر عالیه که تابو ها و باورهای محدود کننده ی ما را ندارند.
چقدر زیباست که هرکسی با هر شرایطی فقط کافیه به خدا اعتماد کنه ایمان داشته باشه و حرکت کنه و حرکت کنه و حرکت کنه پس به اون چیزی که میخواد هدایت میشه و می‌رسد.
خداروشکر میلیارد ها بار که این زیبایی و این نعمت های الله یکتا، الله خالق را دیدم
خداراشکر که این همه این کشور زیباست. اینقدر خالص و بدون محدودیتِ.
خداروشکر که چقدر فرصت هست.
حتی کسایی که بالا نمی‌روند هم با دوربین می‌تونند کار کنند و عکس و فیلم بگیرند.
چقدر فراوانی هست. چقدر ایمان هست. اعتماد بنفس و عزت نفس…
الله اکبر این همه بزرگی و زیبایی.
الله اکبر این همه نعمت.
خدایا شکرت که من در این ساعت استاد جانم تونستم این همه زیبایی را ببینم و واقعا اشکم لحظه ای در اومد از ذوق و شوق از تح قلبم. از تح وجودم. از اینکه این خدای نزدیک چقدر بزرگ است. چقدر بدون محدودیت است.
استاد جانم الان که این کامنت را مینویسم بارانی داره میاد که از چند روز پیش من همش درخواست کردم از رب العالمین و چقدر شاکرم به خاطر اینکه روزم هر روز با این سفرنامه زیبا ساخته می‌شود.
عاشقتونم استاد. عاشقتونم مریم خانم عزیز.
امیدوارم و از خدای یکتا و وهاب میخواهم که تا نهایتا 1 الی 2 سال آینده ببینمتون و منم بیام به اون کشور زیبا و ببینم زیبایی های بسیار زیاد این کشور را.
خدایا هزاران بار شکرت بخاطر این نعمتت که وقتی توجه و تمرکز مون رو میزاریم رو چیزای مثبت همه چیز به سود ما میشه.
استاد شما خوب شد نیومدی ایران، چنانکه کلامت از همون پشت اینستا هم رو هر کسی که در مدارش باشه تاثیر گذاشته و بگم در بهترین زمان و مکان درست ترین کار رو انجام دادین و حالا من با اشک شوق دارم میبینم توجه و تمرکزی که روی زیبایی ها گذاشتین و سخاوتمندانه ما رو هم همسفر کردین چطور داره جواب میده…
چطور داره راحت‌مون میکنه برای راحتی‌ها
توی همین شرایط به لطف الله مهربان و زیبایی‌هاش من تو بهترین و بزرگترین آموزشگاه شهر فرصت شغلی گرفتم و باورتون نشه من ”عزت مندانه” این شغل رو گرفتم. خودشون تماس گرفتن خودشون گفتن بیا! من هیچ کاری نکردم.
استاد چقدر زیبایی تو این فایل بود…
چه حمامی چقدر شما دارید قدر شناسی رو یادمون میدین
از یه دوش آب ساده طوری حرف میزنین که منم الان قدرش رو دونستم.
من یه خاطره زیبا بگم از صخره نوردی….
3 سال پیش با شروع پندمیک 13 فروردین من سر کار بودم و بعد همکارمون گفت پایه اید بریم سخره نوردی؟ یه کوهی داره قم دوبرادران…
گفتیم بریم..سمت کوه رفتیم سرباز پشت کوه قایم شده بود نمیزاشت ملت بره بالا ولی ما سمج‌تر بودیم و از پشت اون یکی کوه رفتیم بالا…خداییش الان خنده‌ام میگیره از اون کارایی که میکردن که مردم بیرون نیان.
ماشین پارک کردیم و رفتیم بالا و چه قدر خوش گذشت. من نمیدونم بچه ها از سربالایی تا به حال بالا رفتن یا نه منظورم کوه دیوار ماننده نه سراشیبی. شما تو این وضعیت علاوه بر وزنی که داری باید بر جاذبه هم غلبه کنی و هر ده ثانیه اش مثل دویدن 100 متر ازت انرژی میگیره حالا فکر کن تو 10 ثانیه چقدر میتونی بالا بری. 20 دقیقه زمان کمیه ولی فکر کن 20 (زمان لازم فتح قله) دقیقه نان استاپ با تمام وجود بدوی… نفس کشیدن آرزوووووت میشه نه یه کار طبیعی…
تمام اینارو گفتم که بگم صخره ای که اینا میرن بالا اصلا اصلا اصلا جک نیست!
من مستند الکس رو دیده بودم و ایشون استاد انگار عنکبوته! یعنی عملا دیوار صاف رو میره بالا، تو شکاف صخره دستش رو به صورت عمودی میکنه تو که ازش آویزون بشه…
خودش میگه تو مستند
خوبه آدم خونه باشه لباس تمیز داشته باشه بشوره حموم بره ولی این راضی‌ترم میکنه که از این صخره برم بالا….
پیشنهاد میکنم ببینن دوستان که چطور ایشون 5 روز رو در یک روز رفت بالا…بقول استاد چه باورهایی رو تو ذهن ما جابجا میکنه
دوست دخترش تو مستند گریه میکرد ولی گفت میدونم این راضیش میکنه پس میزارم بره حتی ممکنه بمیره چون نه طنابی داره نه اهرمی نه هیچی…
بخدا اینا الگو توحید و کار عملی و زنده بودنه و فقط من به قول استاد بیام تحسین کنم.
این بچه 8 ساله رو بگو چه اعتمادبنفسی داره و چه پدری با باورهای خوب و نچسبیدن که بابا بچه‌ام از دماغش خون بیاد چه کنم…
خدایا شکرت که این آدما رو آفریدی تا من یه ذره بخودم بیام بگم بابا من زندگیم بچه‌ام نیست…دوست دخترم نیست…خواهر برادرمم نیست…خودمم!
زیبایی
زیبایی
زیبایی
فقط زیبایی
خیلی چیزای دیگه میشه نوشت ولی همینجا تمومش میکنم تا برم از این آزادی که داره بیشتر تو زندگیم پیدا میشه لذت ببرم.
راستی یه بارون زیبا زده بر این شهر زیبامون و الان بند اومده و میشه یه قدم زیبا زد تو این هوای زیبای اولین روزهای زمستان زیبا.
به نام فرمانروای عالم که هرچه درزمین اسمان است تسبیح اورا میگوید
سلام و درود خدا به شما استاد عزیزو خانم شایسته مهربان.
باتوجه به حرفای خودتون استادامیدوارم این پیام بنده رو وقتی صبح هنوز تو تخت خوابتون هستین بخونید
که فکر میکنم پرادایس باشیدمیخوام حس کنم درست پایین تخت شماو مریم جون نشستم و میخوام ازاین فیلم حرف بزنم براتون
اول اینکه استاد خیلی خوبه که هستی.خداروشکر
من هرچقدر از زیبایی های این فیلم بگم کمه هرچقدر از صخره های عظیم جثه و بلند بگم از جاده بی انتهای سرسبز با درخت های سر به فلک کشیده و این همه رنگ های قشنگ کنار هم و اسمون ابی با ابرهای پراکنده زیبا کمه.
اینکه صخره ها هرتیکه یه شکل خاص داشتن و اینقدر بکر بودن.اینقدر همه چیز درنهایت کمال و زیبایی بود و چقدر انسان دربرابر این همه عظمت کوچیکه.اما همین ادم کوچیک میتونه بزرگترین صخره رو فتح کنه درست مث زندگی کردن ک با داشتن هدف و تمرکز به انچه که میخوای میتونی به هدفت برسی و تلاشت هم برات لذت بخشه.نه رنج اور.
چقدر حرف مریم جونم که گف چون از اتش لذت بردم به حمام هدایت شدم چسبیدبه دلم.
درست مث شما که توی قانون میگین قدم اولو بردار شروع کن قدم بعدی مشخص میشه.فقط باور داشته باش.
حالا میبینم تو کوچکترین مسائل هم قانون عمل میکنه و هرلحظه جهان خواستار رضایت و ارامش ماست وقتی ما توجه و تمرکزمون برروی خواسته هامون و خودمون باشن و کنترل کنیم ورودی هامون رو.
من عاشق اشپزی ام واینکه یه ماشین به این مجهزی داشته باشی که با بهترین ویو بتونی هرجایی از دنیا دلت میخواد اشپزی کنی و لذت اشپزی رو بااین صحنه هاو پدیده های زیبا یکی کنی دیگ چه محشری میشه چقدر احساس خوبت بیشتر میشه ودرنتیجه اتفاقات خوب بیشتری می افته.
درضمن چقدر این حمام ها تمیز بودن چقدر مرتب و اراسته.اونم بافشار اب خوب و گرم.
این نشون میده یه کشور زمانی میتونه پیشرفت کنه که در همه جنبه ها افرادهرکس خودش رو مسئول بدونه و فقط رفتار خودش درست باشه نه که دیگران رو کنترل کنه و خودش هیچ کاری نکنه و مدام توجهش روی نازیبایی باشه.
خب رسیدم به بخش هیجان انگیز در باره صخره نوردها به قول شما عجب هیولایی بود این صخره این ادما چقدر نترس و شجاع و فوق العاده بودن.
این که بشه از یه دیوارصاف بالا رفت اونم به مدت 5روز اینو به من میگف که ببین محدثه وقتی تلاشت رو درکاری که دوسداری انجام بدی بذاری دیگ احساس غم نداری چون اجباری نیس و روی هدفت که متمرکز بشی دیگ‌مشکلی رو نمیبینی که نشه حل کنی و سریع دنبال راه حلی.و همین هی جلو میبرتم تا بالاخره به قله برسم.
وقتی گفتین اون بچه 8ساله رفته تا قله رو فتح کنه دیگ تیر نهایی رو به افکارم زدین.
اینکه حالا زوده.حالاتجربه ندارم.حالا ببینم دولت چی میشه.حالا دلارچنده.حالا بقیه چی میگن.حالا خیلی وقت دارم.
تمام این نجواها از ذهنم گرفته شدو گفتم نه سن.نه شرایط.نه وضعیت اقتصادی.نه جامعه.هیچکس مسئول زندگی من نیس جز خودم.اگ ندارم چون نخواستم.یا به ظاهر خواستم اما براش اقدامی نکردم.
وگرنه سخرلکم جمیعا.وگرنه ادعونی استجب لکم.
پس من من من من مسئول تمام شرایط زندگی خودمم.و همین الانشم دیره من برای موفق شدن فقط به خودم و هدایت خدای خودم نیاز دارم نه هیچ چیز دیگه ای.
مرسی که اینو بهم یاداوری کردین.مرسی که تلاش توام باحس خوب و ایمان رو بهم گفتین دوباره.
استاد به تعداد برگ های درخت های روی کره زمین از شما و مریم جون سپاسگذارم.که اینقدر تلفیق زیبای ارامش.لذت.ثروت.زیبایی.سلامتی.عشق.رو درکنارهم بهم‌نشون میدین اینکه‌میشه همه رو باهم داشت.
وقتی همه اینارو میبینم میگم پس احساس خوب مساوی با اتفاقات خوب یه جمله کوتاه و 4کلمه ای که میتونه کل زندگی رو بسازه.و چقدر این خدای من بااین همه عظمت و بزرگی چقدر خلاق و هنرمنده و بااین همه جلال و عظتش همیشه کنار من هست ومنو بهتر از هرکس دیگه میشنوه و ارومم میکنه و هدایتم میکنه.به مسیری ک ارامش بیشتری دارم.خدایاشکرت
مرسی که مدام صحنه هایی رو به واسطه شما میبینم که باعث میشه چشام‌خیس بشه و بگم خدایا شکرت خدایا باز این چه زیباییه الله اکبر.
مچکرم استادخیلی دوستون دارم.
امیدوارم یه روزی از فضا فیلم زمین رو بگیریدبرامون.
و انروز من به جای نوشتن دیدگاه اونجا کنارتون باشم.
سلام به استاد عزیز ومریم گلی وهمه افراد خانواده صمیمی عباسمنش
خدا رو صد هزاران بار شکر که باز هم دعوت شدیم به تماشای یک فایل زیبای دیگه که پر از زیباییهای سمعی و بصری هست.دریکی از جاده های سرسبز و پر از درختان بالا بلند Yosemite NationPark به پیش میریم و ضمن لذت بردن از مناظر اطرافمون به این ترانه زیبا و دارای باورهای قدرتمند کننده و تاکیدی گوش می کنیم
I can begin again
yes I can
I can begin again
choose to feel good again
appreciate again
fall in love with life again
I can begin again
don’t matter where I’ve been
I can begin again now
If I said something I wish I hadn’t said
If I did something I wish I hadn’t done
If I thought somthing I wish hadn’t thought
so what!
I can begin again
don’t matter where I’ve been
!I can begin again now
!right now
اولین چیزی که می بینیم کوه های صخره ای سر به فلک کشیده در دو طرف جاده است.خدای من چه عظمتی دارن این صخره های هیولا! کسانی که دارن از صخره ها بالا میرن به اندازه یک نقطه بنظر میان بزور دیده میشن ولی همین انسان ها چه دل بزرگی دارن.یک پسر هشت ساله با پدرش بعنوان جوان ترین فرد میخواد این صخره ال کاپیتان رو فتح کنه،پنج روز طول میکشه تا این مسیرو تا بالای قله برن و کلی وسایل و کیسه خواب همراه خودشون میبرن.این حرکت باورهای ما رو تغییر میده که یک بچه هشت ساله چقدر می تونه بزرگ فکر کنه و چقدر میتونه شجاع باشه که دست به چنین حرکتی بزنه و بخواد اسمشو تو سن هشت سالگی بزاره تو کتاب رکوردهای گینس….وتوضیحات استاد که:(واقعاً وقتی که آدم میبینه تواناییهای افراد رو خیلی باوراش تکون می خوره و به خودش میگه بابا من خیلی بیشتر از این حرکت کنم خیلی باید بزرگتر از این فکر کنم خیلی باید بیشتر از این به خودم فشار بیارم و هدف های بزرگتر داشته باشم و قدم های بزرگتر بردارم خیلی اینا باید برای ما الهام بخش باشه).
و صحبت مریم جان از تجربه دور آتیش نشستن واینکه اگه قبلاًبود اینکارو نمی کرد و میگفت ما می خوایم شب بریم تو ماشین بخوابیم پتوها دودی میشن ولی چون این سفر براش تمرینیه برای اینکه نخواد همه چی فراهم باشه گفت نه من اومدم اینا رو تمرین کنم و با عشق ساعتها با دوستان عزیزشون نشستن کنار آتیش صحبت کردن و لذت بردن وبعد شب خوابیدن وصبح هدایت شدن بهyosemite valley و اونجا با اون شاور ها مواجه شدن و تونستن دوش بگیرن…و یاد آوری این نکته که همه چی فراهم میشه،ما نباید بخاطر اینکه بعداً ممکنه یه سری چیزا اتفاق بیفته خودمونو از اون تجربه محروم کنیم و این یه درسه.
وبعد تهیه غذای خوشمزه بال مرغ توسط مریم جان وآپلود کردن فایلها بدست استاد در داخل کمپر و ویوی منطقه که چقدر قشنگ و رویایی و زیباست…ودر ادامه این نشنال پارک فوق العاده و رویایی میرسیم به دریاچه زیبای تنایا با اون آب زلال زلال پاکش…ودر انتها باز هم پیش رفتن در جاده سرسبز و تمیز دیگه همراه بایه ترانه زیبای دیگه.خدا رو شکر برای دیدن این حجم از زیباییهای امروز.همه خیر دنیا وهمه خیر آخرت رو برای خودم و شما وهمه بندگان شایسته خدا از خدای مهربانم خواستارم
مامان جونم چه کامنت زیبایی نوشتین! خیلی خوشحالم که ما به این مسیر هدایت شدیم تا هر روز کلی زیبایی ببینیم و در موردشون بنویسیم و توصیف دیگران رو از این زیبایی ها بخونیم…به جای چرخیدن توی اخبار و رسانه ها و شبکه های اجتماعی، وقتمون رو توی این سایتِ بهشتی میگذرونیم، زیبایی ها رو تحسین میکنیم تا خدا ما رو به سمت زیبایی های بیستر هدایت کنه…خدا رو صد هزار مرتبه شکر!
سلام فاطمه خانم سلیمی عزیز کامنت شما زیبا بود دیروز داشتم ترانه ابتدای فایل رو گوش میدادم چقدر با ارامش و زیبایی میخوند دلم خواست یکی از دوستان اونو بنویسه
امروز کامنتها رو خوندم رسیدم به کامنت شما گفتم خدایا شکر فقط کافیه بخوای و درخواست کنی
سلام فاطمه عزیزم سپاسگزارم بانو خدایا شکرت اینجا تو این فضای عالی دوستانی به لطافت برگ گل دارم گرچه از هم دوریم ولی حس خوب همدیگر رو احساس میکنم ازتون ممنونم که لطف کردین وقت گذاشتین و معنیش رو برام نوشتین
به نام خداوندی که در دست داشتن هرلحظه کهن ترین ریشه هارو تبدیل به نوترین جوانه ها میگرداند
و همچنین بر عکس
استادان عزیزم سلام
دوستان عزیزم سلام
این قسمت میتونه معنای هزاران فایلو داره و همچنین میتونه در جایگاه خودش تک باشه
اما من دوتا جنبه اش که به دوتا از فایل ها اشاره میکنه رو بگم
این قله ای این پسر هشت ساله داره همراه پدرش و بقیه فتح میکنه رو من شنیدم باعث شد مجدد دوتا فایل رو بیشتر و برجسته تر بهشون فکر و عمل کنم
1= فایل رابطه ما با انرژی ای که خدا نامیده ایم:
وقتی ما بتونیم بخوبی و اینو باور کنیم که در هر سن و سال و شرایطی خداوند میتونه قدرتمندترین و جوانترین جسم در وجود ما شکل بگیره اونوقت همین اتفاق هم میفته حالا چه مثل این پسر هشت ساله باشی چه هشتادساله اونوقت اجازه نمیدی که باورهای محدود کننده خیلی از آدمها ناامیدت کنه از رسیدن به اهدافت
کافیه کن تو فقط بتونی مانند آب اون شکلی که واقعا قلبت میگه رو بسازی نه اون شکلی که دیگران با شکل و اندازه ظرف وجود خودشون برات ساختند
2= جلسه چهارم عزت نفس که میگه وقتی ما کمبود عزت نفس داشته باشیم وقتی موفقیت افراد موفق رو ببینیم ذهن ما بجای الگوبرداری و انگیزه برعکس عمل میکنه و ما تفاوت های خودمون نسبت به اون افراد رو میبینیم و میگیم اون شرایط،امکانات،موقعیت،زمان،مکان و…خاصی داشته و داره و به همین دلیل اون تونسته اما من نمیتونم،،
نکات درس آموز دیگه این قسمت اینکه وقتی موفقیت های همچین افرادی رو میبینیم بقول استاد باعث میشه که بیشتر از خودمون انتظار داشته باشیم ،بیشتر به خودمون فشار بیاریم که باید بیشتر عمل کنم
بزرگتر فکر کنم
وقتی من اینو شنیدم یه لحظه تصویری از روند گذشته خودم در مقابل چشمانم مرور شد که اگر من تا چندسال قبل یا تا همین چند روز قبل فکر میکردم به فلان موفقیت برسم دیگه همه میگن خدای من چه کار بزرگی کردم
پس من قبل از رسیدن به اون موفقیت کار خیلی بزرگی رو انجام میدمنععع
بلکه من باید اون کارو باارزش بدونم که بتونم ازش گذر کنم و خودمو بیشتر باور کنم که خیلی خیلی بیشترو بزرگتر فکر کنم چونکه یه عالمه آدم تا الان در نقاط مختلف دنیا تونستند و حتی اگر کارهایی هم که خیلی ها نتونستند اما من از خودم انتظار داشته باشم و اجازه ندم خیلی زود ظرفم پر بشه باید ظرفمو بیش از اینها بتونم گنجایش بیشتر بدم و خودمو بالا ببرم و همیشه در مقابل خداوند پر توقع باشم و همیشه بگم خدایا ممنون از اینکه حتی سرسوزنی به من نعمت میدی اما من همیشه بیشتر و بزرگتر و عمیق تر و عظیم تر ازت میخوام
فلانی ،فلان فرد،فلان اسطوره،فلان قهرمان
تا حالا تا این حد ازت درخواست و دریافت کرده اوکی
اما من این درخواستی که در قلبم میگه رو ازت میخوام چرا؟ چونکه اون درخواست کننده اصلی خودتی که اومدی فقط بهش شکل دادی و امانت پیش من و بهم گفتی سوال کننده و جواب دهنده منم اما ببینم تو فقط میتونی منو ببینی و باورم کنی یا نه
بنده ی من سجاد عزیز من تنها زحمت تو فقط اینکه از من بخوای چگونه؟
با ارسال فرکانس درست اگه ما بهت پاسخ دلخواه رو ندادیم اونوقت به خودت و دیگران بگو این خدا در خیلی کارها خیلی تواناست اما در یسری کارها نه قدرت خاصی نداره
خب معلومه که قدرت همه چیزو داره وقتی کسی که داره سوالهای بسیار بزرگ و جواب های بظاهر غیرممکن ایجاد میکنه میگه میشه قدرت و آمادگی اجابتش رو نداشته باشه
وقتی هرکدوم از ما اینقدر پا در دل ترس هامون بذاریم و اینقدر خودمون بسازیم و رو به جلو باشیم اونوقت خیلی از آدمهایی که برا کارها و توانایی هامون حتی ارزشی قائل نمیشدن و مسخره مون میکردند ولی ما بجایی میرسیم که مانند این کوهنوردهای عزیز که اینقدر بالا رفتن و اوج گرفتن دیگه ما هم مانند همینا باید اون افراد با هزینه یا دوربین و وقت گرفتن بتونند بهمون دسترسی داشته باشند یا احوالپرسی کنند،،
خیلی جالبه انسان هرچقدر بیشتر اوج میگیره و رشد میکنه بیشتر ثابث میشه که در مقابل عظمت الهی هیچ هم نیست چه برسه که چیزی باشه اما هرچقدر این کوچک بنظر اومدن در نظر الهی باعث بزرگتر شدن و زیباتر شدن جهان هستی میشه،،
استاد عزیز اینو خیلی خوب و نفوذکننده میگی که ما با دیدن موفقیتهای همچین افرادی بخصوص این پسربچه هشت ساله که داره بهمون میگه هرکدوم از ما باید خیلی بیشتر به ذهنمون فشار بیاریم خیلی بیشتر ظرفمون رو بزرگتر کنیم
چونکه من همچین تجربه های موافق و‌مخالف رو داشته ام
هرکدوم از ما کم‌و بیش اونجور تجربه هایی داشتیم که فکر میکردیم اگه من فلان کارو انجام بدم دیگه خیلی برا اطرافیانم بزرگ و غیرممکنه اما بعداز مدتی تکیه کردن رو اون کار دیدیم چقدر خودمون رو از قدرتها و موفقیتهای بزرگتر راحت محروم کردیم
اما خبر خوبش اینه که با یادآوری از همچین درس هایی الان خیلی آگاهتر و چشم و گوش و قلبمون بازتره
و ظرف ذهنی مون بزرگتره
باورهامون قدرتمندتره
فکت هامون بیشتره
که ما میتونیم خیلی بیشتر و بزرگتر باور کنیم و دستاوردهایی کسب کنیم
استاد عزیز
و مریم بانوی مهربان ازتون خیلی ممنون و همچنین از این حمام های بسیار تمیز و مرتبی که بهمون نشون دادین خب اینا باعث میشه که ما هرروز بیشتر باور کنیم که این کشور بینظیره واقعا
بنام خداوند توانا مهربان جهان هستی
درود بر استاد عشق و‌توحید و مریم بانوی نازنین و مهربان و همه همسفران این سفر رویایی زیبا
چقدر این فایل ملکوتی و رویایی و جادویی بود
از جاده خوشگل و پاکیزه با درختان سر به فلک کشیده سبز و رنگارنگ پاییزی تا صخره های بزرگ و منحصر به فرد و عظیم …
الله اکبر از این همه زیبایی ها و قدرت خداوند جهان هستی برای آفرینش و این خلقت
چه تجربه حموم کردن خوبی با اون فضای تمیز و با دمای مطبوع حموم و‌گرمای عالی اش تو دل نچرال پارک ، واقعا تحسین برانگیز بودند اون صخره نوردها ، انسان چقدر قدرتمند و‌منحصر به فرده که توانایی هر کاری رو داره الله اکبر از این همه عظمت و زیبایی انسان و طبیعت مخصوصا اون پسر 8 ساله و پدرش که اومدند پنج روزه که کوه ها و صخره های بلند رو فتح کنند …چه باورهای قدرتمندی در اون پسر هشت ساله وجود داره برای حرکت به این مسیر …
چه بهشت صخره نوردی خارق العاده ای ، اون صخره نوردا جه شوق و ذوق و اشتیاق و علاقه ای برای این کارشون دارند و اون سختی مسیر چه لذت بخشه براشون ، لذت از مسیر و رسیدن به هدف .این انسان‌های نامحدود واقعا عشق و‌علاقه و انگیزه شون و غلبه بر ترس هاشون قابل وصف و‌توصیف نیست .
آهنگ کوچ حمیرا و شمالی زاده برای اون جاده رویایی چه زیبا بود …
مریم بانوی عزیزم عاشق با عشق آشپزی کردنتم ، چقدر برای من الگوی یک بانوی قدرتمند و کدبانو و مستقل شدی ..عاشقتم من
خدایا شکرت برای دیدن است فایل زیبا
استاد جان و مریم بانوی عزیزم ازتون سپاسگزاریم برای اشتراک این آگاهی های ناب از سفر به دور آمریکا، هیچ جایی تو این دنیا جز بودن در این سایت ، نمیتونه باورهامون و جابجا کنه و به رشد و بهبود فردی و شخصیتی و به خود شناسی و خداشناسی برسیم .چقدر خوشحالم ازتون یاد گرفتم هرروز صبح زیبامو رو با اومدن تو سایت و بالابردن مدار و فرکانس و ارتعاشم از این آگاهی های بینظیر شروع کنم …بیشتر ساعات روز و شب ام رو اینجا با فایلهای ارزشمندتون سپری کنم و در این مسیر تکاملی هرروز انسان موحد و توحیدی و‌متوکل تر از قبلم بشم .
خوشبختی و احساس خوب و شادی و در صلح و آرامش بودن و لذت از زندگی رو از شما آموختم …
خدای مهربان یکتا و توانمند ، پشت و پناه تون باشه که متفاوت زندگی کردن را به ما آموختید . ..
بسم الله النور
به نام خدایی که عاشقانه هدایت و حمایتم می کنه
سلام به استاد عزیز، مریم جان و دوست های گل همراه
خدایا چقدر قشنگه این جاده و اون صخره بزرگ سنگی…چه درخت هایی…چه رنگ هایی..چقدر سفر توی پاییز جذابه با اینهمه رنگی که به طبیعت پاشیده
به به چه آهنگ زیبایی ….I can begin again….من می تونم دوباره شروع کنم
چه حموم تمیز و بزرگی…واقعا آفرین به این مردم و دولت … حموم یه نشنال پارک اینقدر تمیز و خوب تحسین برانگیزه. چقدر هم زیاده دوش ها…واقعا چه فضایی و چه امکاناتی برای مسافرها حتی توی پاییز که شاید مسافر زیاد هم نباشه فراهم کردن…چقدر فراوانی و احترام
چقدر تحسین برانگیزه اون صخره نورد…خدایا چقدر ما کوچیکیم..نه تنها در برابر تو…که در برابر یه صخره ای که خلق کردی هم هیچی نیستیم. در برابر عظمت تو و دنیات هیچی نیستیم…مثل مورچه روی سنگ دیده میشه اون صخره نورد روی اون صخره بزرگ…عظمتت رو شکر خدا جون
مریم جون چقدر خوب گفتی….خیلی وقتا ما لذتی رو تجربه نمی کنیم و خودمون رو ازش محروم می کنیم به خاطر فکر کردن به کلی اگرهای بعدش….یعنی از اول سناریوچینی منفی می کنیم و در نهایت خودمون رو از اون تجربه محروم می کنیم فقط بخاطر عواقبی که ازش تو ذهنمون هست.
چقدر تحسینت می کنم که لذت دور آتیش نشستن و صحبت با دوستانتون رو از دست ندادین و در نتیجه به همچین حموم عالی و گرم و تمیز با فشار آب عالی هدایت شدین.
خدای من خدای من خدای من!!! استاد شما هرقدر زوم می کردین من به سختی می تونستم آدم ها رو ببینم روی صخره…فیلم رو نگه می داشتم تا پیدا کنم…خدایا دیوانه شدم از این عظمت….این دیوار یکپارچه سنگی عجب هیولاییه. خدایا عظمتت رو واقعا شکر…من با این زوم ها و آدمهایی که تونستم پیدا کنم توی تصویر، تازه بهتر متوجه بزرگی صخره شدم. واقعا هیچی نیستیم ما خدا، و تو چقدر بزرگی…چقدر از آفریده هات بزرگ تری و ما وقتی پیش این صخره هیچی نیستیم، پیش تو که واقعا هیچی نیستیم خدا…کاش یادم نره…کاش درگیر منیت و منم منم ها نشم…
چقدر تحسین برانگیزن این صخره نوردها و چه لذتی می برن از اینکه این تجربه خاص رو توی پرونده ورزشی یا تفریحی شون ثبت می کنن … واقعا انسان بی نهایته و نامحدود
استاد عااااااااااااشقتم که خودتون رو به چالش کشیدی و همین کوچولو رو بالا رفتین تا درک کنین چطور میشه بالا رفت و چطور برگشت…دستشون رو کجا میذارن اینا؟ عاشق کنجکاوی هاتونم و روحیه پرسشگرتون
خدای من یه بچه هشت ساله داره ثبت رکورد می کنه و این صخره رو بالا میره…چقدر تحسین برانگیزه اینهمه جسارت و شجاعتش..چقدر خانواده ش رو تحسین می کنم. پدر و مادری که همچین جراتی به خرج دادن و اجازه همچین تجربه ای رو به بچه شون دادن واقعا بی نظیرن. چقدر ابراهیم وار و توحیدی بچه شون رو بزرگ می کنن و به دست های قدرتمند اون سپردنش
واقعا چقدر میشه رویا و آرزوهای بزرگ و باورهای قوی داشت وقتی یه پسر 8 ساله همچین تجربه ای رو برای خودش رقم زده… واقعا باید بزرگ خواست و بزرگ تصور کرد …
خدایا قلبم رو فراخ کن … من رو بیفزا و ظرف وجودیم رو بزرگ کن … ایمانم رو قوی کن خدای من
خدایا چقدر زیبایی و شگفتی تو این یوسمیتی پارک هست…چه بافت عجیبی داره اون سنگ ها و زمین…
باز هم به دریاچه و آب رسیدین استاد..چقدر شما فوق العاده این که همیشه و همه جا به رحمت و فراوانی بیشتر و نماد ثروت هدایت می شین.
عجب جاده زیبا و تمیزی..چه آسمون زیبایی….عجب درخت های زیبایی….واقعا جنگل ها و نشنال پارک ها و این همه درخت های توی جاده ها نماد فراوانیه…
با خودم میگم خدای اینهمه درخت، خدای منم هست..خدایی که به اینهمه درخت آب و نور و مواد معدنی و فرصت رشد میده، به من که اشرف مخلوقاتشم هزاران برابر بیشتر داده…نمیشه که به یه بوته ، به یه درخت توی دره، نوک قله کوه نعمت بده و رشدش بده، به پرنده ای تو دل آسمون نعمت و رزق بده، اونوقت به من انسان نه…یا فراموشم کنه
خدایا شکرت برای دیدن اینهمه زیبایی و ثروت توی دنیات
شکرت برای اینهمه تنوع و فراوانی توی دنیات
شکرت که میتونم به آسونی و راحتی و در نهایت لذت، با اینهمه فاصله فیزیکی این زیبایی ها رو ببینم و تحسین کنم
می دونم که من رو به زیبایی هایی که از نزدیک ببینم و لمس کنم هدایتم میکنی
سپاسگزارم استاد عزیزم و مریم جانم که این زیبایی ها رو د راختیارمون می ذارین و دنیامون رو از شهر و محل زندگی مون و دیده هامون فراتر و بزرگ تر می کنین
سپاسگزارم که باعث شدین سطح آرزوهام و تصوراتم بزرگتر بشه
خدایا توفیق شکرگزاریت رو در من تقویت کن
من رو جزو قلیل من عبادی الشکورت قرار بده رب من
من رو جزو بنده های صالحت
اونها که هدایتشون کردی به صراط مستقیم و بهشون نعمت دادی قرار بده
سلام، سلام به شما دوستای گل، سلام به سید عزیز و سلام به مریم خانم.
فک کنم من چند ماهی هست که هیچ نظری توی سایت نزاشتم چون واقعا میلی به نوشتن و تایپ ندارم و ترجیح میدم که شفاهی صحبت کنم. این فایل یک هیولای ماداگاسکار واقعی رو به من نشون داد که باعث شد با اینکه خیلی برام سخته که بنویسم بیام و بعد از چند ماه سفره ی دلمو باز کنم. اگه فک میکنین که منظورم از هیولای ماداگاسکار صخره ایه که توی فایل هست سخت در اشتباهید. می خوام هیولای ماداگاسکاری رو با هم بررسی کنیم و تحسین کنیم که به این صخره ربط داره ولی خود صخره نیست بلکه شخصیه که در مبارزه ی جانانه با این صخره پیروز شده.
قبل از ادامه ی صحبت در مورد هیولای واقعی ماداگاسکار باید بهتون بگم که صخره ی ال کپیتان واقع در پارک ملی یوسمیت (به فارسی) و یوسمتی (با لهجه اصلی) 3000 فوت تقریبا معادل 1 کیلومتر !! ارتفاع داره، جنسش از گرانیته و تقریبا که چه عرض کنم تحقیقا یک دیوار صاف 1 کیلومتریه. تا حالا دیواری به ارتفاع 1 کیلومتر در زندگیتون دیدید؟ من که ندیدم. البته الان دیگه به لطف این فایل دیدم. صخره ی ال کپیتان یکی از بهشت های چندگانه ی صخره نوردهاست. این صخره نه تنها یکی از بلندترین صخره های دنیاست بلکه بای فار یکی از ترسناکترین اونها هم هست. (It’s by far, one of the most scary rocks to climb). همچنین این صخره مسیرهای متعددی برای صعود داره که برخی از اونها سخت تر از بقیه ان.
نمیدونم چرا من اینقدر در مورد این چیزها کنجکاوم ولی وقتی نصف شب ساعت حدود 1 داشتم این فایل رو نگاه میکردم بعد از اتمام فایل نتونستم جلوی خودمو بگیرم و رفتم در مورد این صخره تحقیق کردن. با اینکه واقعا خوابم میومد ولی اینطور چیزها یه چراغ، یه آتشی رو در دل من روشن میکنه که دیگه نه خواب میشناسم نه چیز دیگه فقط میخوام تحقیق کنم و بدونم چه خبره. خلاصه حدود ساعت یک و نیم نصف شب فایل تموم شد و من سریع رفتم توی سرچ گوگل و نوشتم El Capitan. یک سری نتایج اومد و نمیدونم دقت کردید یا نه. وقتی از سرچ گوگل برای یک جسم، پدیده، یا محصول استفاده میکنید خودش به طور اتوماتیک سوالهایی رو برای شما نمایش میده که ممکنه سوال شما هم باشه. منم دقیقا دنبال همین سوالها بودم. تک تک شون رو باز کردم و خوندم: ارتفاع صخره ی ال کپیتان چقدر است؟ چرا این صخره معروف است؟ جنس آن از چیست؟ چقدر طول میکشد که به قله ی آن رسید؟ جوان ترین فردی که به آن صعود کرده کیست؟ (جواب این سوال در همان روزی که سید و مریم توی یوسمیت بودن نهفته ست. همون آقای 8 ساله) آیا یک فرد آماتور میتواند به این صخره صعود کند؟ (اصلا و ابدا No Way). آیا این صعود حتی برای صخره نوردهای حرفه ای هم سخته؟ (صد در صد. برای اونها هم چالش بزرگیه). چند نفر فوتی داشته تا الان؟ (قبلا داشته و خدا رو شکر در سالهای اخیر همه جون سالم به در بردن). و سوالهایی از این دست.
توی خوندن یکی از این سوالها و تحقیق ها به یه اسم برخوردم که نوشته بود این شخص معروفترین شخص معرفی این صخره ست. اسم شخص Alex Honnold بود. خلاصه تصمیم گرفتم تحقیقم رو با این شخص ادامه بدم تا بفهمم چرا اسم این شخص با این صخره عجینه. همینطور خوندم تا به لغت Free Solo برخوردم و نمیدونستم معنی این لغت چیه ولی دیدم مثل اینکه یک مستند به همین نام وجود داره که یک جایزه ی اسکار هم برده. طاقت نیوردم و میخواستم اون مستند رو نگاه کنم. ساعت حدود 2 نصف شب بود. رفتم و مستند رو توی یک سایت با قابلیت پخش آنلاین پلی کردم و شروع به تماشای اون کردم.
مستند در مورد الکس هانولد و صخره ی ال کپیتان بود. همون اول مستند ابهامم برطرف شد چون گفت که Free Solo یعنی اینکه با دست خالی، بدون هیچ وسیله ی کمکی و مثل یک انسان عادی از صخره ها بالا بری و فتحشون کنی. (Oh my God There is no way). مگه میییییییییییییییییییششششششششششششه؟ مگه داررررررررررررررررییییییییییییییییییییییم؟
هم میشه هم خوبشو داریم. بابا مرد حسابی میگفت که حتی صخره نوردای حرفه ای با تمام تجهیزات هم تلفات داشتن مگه میشه به این فکر کرد که با دست خالی …….
همون اوایل مستند فهمیدم که این بابا کارش اینه. تفریحش اینه که صخره ها رو فری سولو میزنه. خدای من. مرد عنکبوتی هم اگه در واقعیت وجود داشت فقط سکوت میکرد ….
عاشق مستند شدم. نمیتونستم لحظه ای ازش چشم بردارم. الکس هنولد از 5 سالگی از دیوار صاف بالا رفتن رو شروع کرده. پدرش کسی بوده که خیلی به سفر علاقه داشته. الکس الان یکی از صخره نوردای حرفه ای آمریکاست. صخره های زیادی رو تا به حال فری سولو زده و خدا رو شکر هنوز سالم و سرحاله. البته کاری که در این مستند انجام میده با همه ی کارای قبلیش فرق داره. اون تقریبا 20 ساله که آرزوش اینه بتونه ال کپیتان رو فری سولو بزنه. چرا تا حالا اینکار رو نکرده چون حتی صخره نوردای حرفه ای با کمک همه ی وسایل ایمنی هم از این صخره ترس دارن چه برسه دست خالی. خدای منننننننننننننن.
الکس توی این مستند تصمیم جدی میگیره که آرزوش رو عملی کنه. ترس وجود همه ی دوستاشو گرفته ولی خودش وقتی از ترس صحبت میکنه یه لبخند روی لب و یه برقی توی چشماش داره. برای اون ترس معنی دیگه ای داره. از بس روی جنبه های مثبت ترس تمرکز داره که ترس براش معادل هیجانه. اون داره تمرین میکنه و آماده میشه. آماده از هر نظر. آمادگی ذهنی از جنس فولاد. آمادگی بدنی از جنس فولاد. شاید فقط فولاده که میتونه به جنگ 1 کیلومتر گرانیت عمودی بره. او یک هیولای ماداسگار واقعیه. او بای فار، بای فار، بای فار یک هیولای ماداگاسکار واقعیه.
اجازه بدید این ترس رو براتون باز کنم. دوستای من فقط یکم فکر کنید این یک ترس معمولی نیست. این یک جنون خالصه. برای اینکه درک کنید چه وضعیتی در انتظار شخصیه که با دست خالی میره روی دیوار 1 کیلومتری یک مثال براتون میزنم: اگر شما یک عدد ترمیناتور باشی. اگر شما یک عدد ترمیناتور باشی یعنی کل بدنت از جنس فولاد و تیتانیوم باشه و از روی این صخره بیفتی پایین بدنت 100 تکه میشه. حالا در وضعیتی که شما انسانی از پوست و گوشت و خونی اگه از روی صخره بیفتی پایین به قول خود الکس منفججججججججججججر میشی. البته همین کلمه رو هم با لبخند میگه. اون فکر میکنه که بالاخره انسانها یه روزی میمیرن و اگه در راه عشقش زندگیشو از دست بده مسئله ی مهمی نیست. چقدر تحسین برانگیزه. چقدر تحسین برانگیزه. چقدر تحسین برانگیزه. الله اکبر از این همه جلال. فک کنم هنوز هم درست درک نکردید که چه کاری قرار بوده بکنه. بای فار، بای فار، بای فار ترسناکترین کاری که در کل عالم میشه انجام داد. بای فار، بای فار، بای فار جنون آمیز ترین کار.
یه مثال دیگه میزنم: شما اگه بری فقط چند دقیقه روی نردبون وایسی خسته میشی و میخوای بیای پایین. چطور ممکنه که انسان در حالت عمودی در صورتی که دست و پاش فقط به چندتا زائده گیر کرده و صدها متر زیر پاش خالیه دووم بیاره؟ خسته نشه؟ ذهنش منفجر نشه؟ اگه ذهنش پس بزنه اگه خسته بشه نه راه پس داره نه راه پیش. کافیه اینو از سید عزیز بپرسین که فقط یک متر و نیم از این صخره رو فری سولو زد و بپرسین ازش که چه حسی داشت. ایتز ایمپاسیبل.
خلاصه توی این مستند نشون میده که بار اول که اقدام میکنه الکس برای فتح دست خالی صخره موفق نمیشه چون توی تاریکی بامداد شروع میکنه و توی یکی از پیچ های ترسناک جا میزنه. ولی جالبه برام که خیلی ریلکس و خندان برمیگرده و به زندگی عادیش ادامه میده. در واقع پیش خودش میگه که شاید زمان و مکان مناسبی برای اون کار نبوده و باید منتظر زمان و مکان مناسب بمونم. ولی در این انتظار شکایت نمیکنه که چرا نتونستم، تمرکزش روی چیزهای مثبته و پیش خودش مطمئنه که بالاخره یه روز میتونم. باز هم تمرین میکنه. بارها مرور میکنه حرکات پیچیده ی دست و پا رو که باید انجام بده تا اینکه خداوند زمانشو بهش وحی میکنه. لحظه ی موعود فرا میرسه. با تمرکز کامل به سراغ گودزیلا میره و به شکل باور نکردنی شکستش میده. الکس هنولد یک هیولای واقعی ماداگاسکاره. تکرار میکنم: الکس هنولد یک هیولای واقعی ماداگاسکاره.
برای اینکه بیشتر متوجه عظمت این کار بشید باید بدونید که صخره نوردهای حرفه ای با کمک تمام تجهیزات ایمنی و کمکی در طول 4 تا 6 روز بسته به مسیر میتونن ال کپیتان رو فتح کنن. الکس با دست خالی به صورت فری سولو در 3 ساعت و نیم این کار رو انجام داد. خداییییییییییییی منننننننننننن. یکبار دیگه میگم: در 3 ساعت و نیم. طوری داشت از صخره بالا میرفت که آدم احساس میکرد داره کوهنوردی معمولی میکنه. بعضی جاها که انگار داشت توی جنگل قدم میزد. الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر. نکنه روی شونه های خدا سوار بوده؟
حالا اون اسمش توی کتاب رکوردهای گینس به عنوان تنها شخصی که جرعت چنین کاری رو داشته و موفق شده ثبت شده. البته که این تابو شکسته شده و این الگو برای کسانی که بخوان مثل اون به این حد از جنون برسن وجود داره.
چقدر این مستند درس داره. چقدر این مستند مفیده. اگه شما این مستند رو نگاه کنی کمترین فایدش اینه که اگه از این به بعد توی زندگیت به مسئله ای برخورد کنی که ترسناک باشه میدونی که در مقابل ترسناک بودن کار الکس پشم هم نیست. انصافا همه ی چیزهای ترسناک دنیا در مقابل ترسناک بودن فری سولو بالا رفتن از ال کپیتان پشم هم نیستند. و حالا که میفهمی اونها پشیزی ترسناک نیستن با اعتماد به نفس بالاتر انجامشون میدی. خودتو میزاری جای الکس و میگی بابا چرا من باید از این بترسم وقتی معنای واقعی ترس رو توی مستند فری سولو دیدم. یکبار دیگه میگم از نظر من کاری که الکس انجام داد: By far, by far, by far is the most scary thing that is done in the world
واقعا دلیلی وجود نداره که بعد از دیدن این مستند از چیزی بترسی. واقعا همه ترس های دیگه در مقابل اون مجازین.
خدایا شکرت که این همه چیز توی همین نصف شب یاد گرفتم. خدایا شکرت که طرز فکری شبیه سید حسین عباسمنش دارم. خدایا شکرت که چنین بندگانی مثل الکس هنولد داری که آدرنالین منو بچسبونن به سقف. خدایا شکرت که چنین صخره ی عظیم و وحشتناکی داری که بتونه در دل خودش یک چنین داستانهایی جا بده.
برم یه بار دیگه مستندو نگاه کنم.
سلام آقای شریفی عزیز
مطالب کلیدی که بچه ها در کامنت هاشون میگن و فورا سرچ میکنم و کلی حال خوب
کلید واژه های شما جای خود داره
فورا El Capitan رو سرچ کردم
تصاویر زیباش من و به وجد آورد ولی چون زبان انگلیسی رو بلد نیستم با توضیحات شما متوجه شدم که چی به چیه
یک جور حس مور مور شدن از دیدن اون جلال و جبروت بهم دست داد
بعد که کامنت جلوتر رفت و به Alex Honnold رسیدم !! چشمام گرد شد ،
کامنت و رها کردم و سرچ کردم ،
فقط عکسهای این هیولای ماداگاسکار و دیدم
فیلم مستند و باید از یوتیوب سرچ کنم و البته امروز حتما فیلم و‌میریزم روی فلش و با سه قلوهای عزیزم غرق زیبایی میشیم
الان ترجیحم خودندن همه کامنتهای شما در طول یک ساله گذشته است
عجب مرد عنکبوتی بود با لباس قرمز بر فراز کوه
اول مور مور وجودم به برق گرفتگی تبدیل شد ، انگار که قلبم فشرده شده از اون هم شجاعت !
گویا ترس از اون ارتفاع و تجسمی که حتی دوست ندارم انجامش بدم به سلولهام نفوذ کرده ولی چاشنی عشق و لذت رو نمیشه ازش غافل شد
در حین خوندم کامنت به یاد ترسهام افتادم
بزرگترین ترس زندگی من یادگیری زبانه که حتی جرات نزدیک شدن بهش رو هم ندارم و حتی حاضر نیستم به کتاب های زبان انگلیسی دست بزنم
دیگه هیچ چیزی تا این اندازه برام ترمز نیست ! احساس میکنم من هر کاری رو میتونم یاد بگیرم به جزززز این یک مورد
البته کارهایی هستند که اصلا بهشون علاقه ندارم و دورشون نمیرم ولی زبان رو دوست دارم یاد بگیرم اما تررررس نمیزاره
حالا امروز با دیدن این آقا ترس از ارتفاع یادم اومد که به قول شما بالا رفتن از نردبون دشواره و کلی دردسر ، چه برسه به فتح این هیولا جان !
ولی فکر کنم حاضرم روزانه صد بار از نردبان بالا برم و بدنم یخ کنه و عرق سرد بشینه بر جانم ولی زباااان انگلیسی رو یاد نگیرم . ( خودمم نمیدونم اینهمه گارد برای چیه )
خواستم ازتون تشکر کنم برای اینهمه دقت و شجاعتتون در یادگیری قوانین و شناخت لیاقت خودتون
و‌مورد بعد که در حین خوندن کامنت متوجه شدم شما هم در مسیر زیبای تکامل هستید
در اولین کامنتتون در سایت این جمله رو به عنوان سوال مطرح کردید :
((((سید حسین عزیز در این فایل میگن که با اینکه همیشه با خواندن یه جمله از کتاب خوابم میگرفت (یعنی از مطالعه بدم میومد) به خاطر هدفم این بها رو پرداخت کردم و 500 کتاب خوندم. اینجا ذهن منطقی من یه آلارم میده. من عمیقا معتقدم که انسان باید در زندگی کاری رو که بهش علاقه داره انجام بده و خود استاد هم عمیقا به این جمله باور داره. پس چرا باید وقتی انسان به مطالعه علاقه نداره به زور مطالعه کنه؟ )))
و در این کامنت به زیبایی جواب خودتون رو دادید :
((( الکس توی این مستند تصمیم جدی میگیره که آرزوش رو عملی کنه. ترس وجود همه ی دوستاشو گرفته ولی خودش وقتی از ترس صحبت میکنه یه لبخند روی لب و یه برقی توی چشماش داره. برای اون ترس معنی دیگه ای داره. از بس روی جنبه های مثبت ترس تمرکز داره که ترس براش معادل هیجانه. اون داره تمرین میکنه و آماده میشه. آماده از هر نظر. آمادگی ذهنی از جنس فولاد. آمادگی بدنی از جنس فولاد.))))
از نظر من در هر کاری که با عشق دنبالش میریم : برخورد به تضاد و پیش اومدن یک سری موانع طبیعیه ولی اون هدف و رسیدن بهش ، جسارت طی کردن همه موانع رو بهمون میده
و البته استاد که فرمودن موقع خوندن کتاب خوابشون میگرفته ، به نظر من تضاد نبوده و از مطالعه بدشون نمیومده فقط ذهنشون آمادگی برای مطالعه رو نداشته اما اون رسالت ، اون فتح قله ی توحیییید باعث شد استاد مسیری رو طی کنند که کار هر کسی نیست .
سپاسگزارم از خداوند زیباییها که انسان قدرتمندی چون شما رو آفرید .
بدرخشید .
سلام به خانم زیدآبادی عزیز
خوشحال هستم که کامنت های من در سایت برای شما جذاب بوده. من معمولا کامنت زیادی روی سایت نمیزارم. فقط وقتی که بهم گفته بشه یا نیرویی دستمو بگیره و بشونه پای کیبورد که بنویسم مینویسم. ولی در حالت عادی بیشتر از اینکه گوینده باشم شنونده هستم.
فقط یک نکته ای که هست اینه که من توی اکثر موارد و مواد لازم برای موفقیت خوب عمل میکنم ولی پاشنه ی آشیل اصلیم عزت نفسه. میخواستم دقت کنید که ممکنه توی برخی کامنت هام با آنالیز بهتر متوجه این پاشنه ی آشیل بشید و از اون بخش ها اعراض کنید.
ممنونم.
سلام به استاد عزیز وشایسته شایسته
به به ازاین همه زیبایی ازین طبیعت سنگی
وای از این همه شور عشق برای رسیدن به خواسته وآرزو . عاشق چی هستی برای موفقیت به چکار ی علاقه مندی
حتی در دل کوه رفتن واز این سنگهای صاف بالا رفتن میتونه یکی از علایق انسان هدفدار باشه
آقا اینجا حرف استاد تایید میکنه لذت بردن از مسیر رسیدن به هدف اصله
والا با یک هلیکوپتر براحتی میشه به قله رسید ولی رفتن تودل ترسها واز سنگصاف بالا رفتنه که وقتی به قله میرسی از خودت میپرسی من ازین مسیر اومدم بالا!!
وچقدر به خودت افتخار میکنی وفکروشو میکنی چگونگی طی کردن مسیر رو باورت نمیشه مطمعنا باز دوباره از خودت سوال میکنی واقعا ! وچقدر ذوق میکنی به ترست میگی دیدی من اومدم بالا
احسن به اون پسر 7ساله احسنت به شجاعتش وافرین براین پدر که هیچ بهانه ای نمیاره برا پسر ش که میخواد موفق باشه حتی اگر این موفقیت از عشق به دل سنگ صاف زدن وبالا رفتن از سخرههای سنگ سخت وطاقت فرسا
آقا جهان مسخره انسانه همونی که خدا میگه
واقعا این شجاعت پسر رو که باید 5روز زمان بزاره وت دل سنگ شبها رو سر کنه تا به خواسته اش برسه هزاران تبریک باید گفت
ازاین فکت بهتر داریم برا کارمون وحرکت کردن برا موفقیت وقتی که ذهن نجوا میکنه نه نمیشه ! تو
هنوز سنت کمه یا تو دیگه از سنت گذشته که به این موفقیت برسی با همین فکت میزنم تو دهنش ببین اون پسر 7 ساله یااون آدم بزرگسال ااز سنگ رفت بالا اون وقت من نمیتونم در کارم موفق بشم
خدایا سپاسگزارم از استاد عزیز که اینگونه زیبایی هات رو به نشون میده هرروز باعث قوی شدن ایمانمان برای حرکت وتوکل داشتن زیاد میکنه
واقعا ازاین طبیعت زیبای سنگی لذت بردم
خدایا شکرت بابت این جهان سراسر زیبا
سلام سلام سلام به خدای فراوانی و آسانی ها که قراره خیلی طبیعی و عزتمندانه منو به خواسته هام برسونه.
سلام به اهالی و صد البته صاحبخانه این خانواده ی صمیمی توحیدی
خدایا شکرت که در مسیر دیدن و شنیدن این همه زیبایی هستم.
زیبایی های طبیعت همیشه آدمو مدهوش و دیوااانه میکنه و باعث میشه تو به خدای خودت نزدیک و نزدیک تر بشی.
در فایل هایی که آهنگ و جاده و طبیعت باشه ، من زمان از دستم خارج میشه و غرق زیبایی های طبیعت میشم…
اما انصافا وقتی تمرکز روی صخره و کوه باشه ،من نمیتونم جلوی احساساتم رو بگیرم و همینطور در دلم میگم :
خدایا تو با من چه کردی….
خدایا تو با من چه کردی….
خدایا تو با من چه کردی….
من تو در دل کوهستان شناختم و از اون خدای جبار خشمگین احساساتی فاصله ها گرفتم….
من به اندازه‌ی درکم به شناخت اندکی از خودت رسیدم…
یعنی تو همیشه منو هدایت کردی و من غافل بودم و هیچی نمیدونستم از قانون ساده و بدون تغییرت
یعنی زمانی که در دهه 20 زندگیم تصمیم گرفتم برم کوه ؛ یعنی یک بار با دوستان دسته جمعی رفتن همانا و من دلبسته کوه و صخره شدن همانا…
کلی خاطره و تجربه ی ناب برای من زنده شد…
دقیقا قبل از اینکه استاد اشاره کنه به اون صخره نوردها ، گفتمwooooooooooo چه صخره ای ، دلم میخواد ، بعد یک دفعه استاد جانم گفت اینجا بهشت صخره نوردهاست…
خیلی خوب به خاطرم هست که وقتی در یک تابستان گرم ، برای اولین بار بام تهران رو صعود کردم و به توچال رفتم ، فقط و فقط مدهوش قدرت خداوند شدم و به دوستانم گفتم با من کاری نداشته باشید ، برای لحظاتی با خودم خلوت کردم و سجده شکر به جا آوردم به همراه اشک شوق….
نمیدونم اسمشو چی بگذارم ، فقط میتونم بگم تو همان خدای قدرتمندی هستی که این همه زیبایی رو خلق کردی ، این همه شگفتی و عظمت آفریدی و آنقدر دقیق و منظم همه جهان در دست توست…
تو قدرتمندی ، قدرت در دست توست….
اون قدرت در منم هست ، به شرط ایمان آوردن واقعی و ساخت باورهای ناب توحیدی ، میتونم فتح کنم آنچه که در دل دوستش دارم…
خدای قدرتمندم ، من هیچم و ضعیف و به هر خیری از جانب تو محتاجم…
من رو هدایت کن به سوی بهترین ها که لیاقتش رو دارم.
من رو هدایت کن به سوی زیبایی ها و نعمت بیشتر و بیشتر
من اون موقع هیچی از قانون بدون تغییر خداوند و داستان زیبای هدایت نمیدونستم ولی تو چقدر خوب همواره از من محافظت کردی در دل تنها بودن های طبیعت گردیم….
من آخر هفته ها ، تنهایی رو انتخاب میکردم که با خدای خودم خلوت کنم و چه تجربه های نابی رو در کوله پشتی ام اندوختم…
خدایا شکرت شکرت شکرت
که استاد جان و مریم عزیزم به این مکان زیبا ، Yosemite فوق العاده هدایت شدن و ما تونستیم این همه زیبایی رو با جان دل تماشا کنیم.
اگر این فایل رو دیروز می‌دیدم ، قطعا بعد دیدنش صحرا در دل کوهستان بود ولی امروز باید خودمو آماده کنم برای پروژه شنبه های دوست داشتنی…
دوستون دارم ی عالمه
هر چی بگم بازم کمه
صحرا دختر طبیعت
بماند یک ردپای زیبا در 3 دی 1401، 24 دسامبر 2022
الله و اکبر این همه جلال، این همه شکوه، این همه عظمت.
این همه ایمان که یه پسر 8 ساله دست به عمل میزنه…
سلام استاد عزیزم و مریم خانم عزیز.
امیدوارم همیشه شاد سالم ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید.
استاد چقدر زیباست این کشور و چقدر عالیه که تابو ها و باورهای محدود کننده ی ما را ندارند.
چقدر زیباست که هرکسی با هر شرایطی فقط کافیه به خدا اعتماد کنه ایمان داشته باشه و حرکت کنه و حرکت کنه و حرکت کنه پس به اون چیزی که میخواد هدایت میشه و می‌رسد.
خداروشکر میلیارد ها بار که این زیبایی و این نعمت های الله یکتا، الله خالق را دیدم
خداراشکر که این همه این کشور زیباست. اینقدر خالص و بدون محدودیتِ.
خداروشکر که چقدر فرصت هست.
حتی کسایی که بالا نمی‌روند هم با دوربین می‌تونند کار کنند و عکس و فیلم بگیرند.
چقدر فراوانی هست. چقدر ایمان هست. اعتماد بنفس و عزت نفس…
الله اکبر این همه بزرگی و زیبایی.
الله اکبر این همه نعمت.
خدایا شکرت که من در این ساعت استاد جانم تونستم این همه زیبایی را ببینم و واقعا اشکم لحظه ای در اومد از ذوق و شوق از تح قلبم. از تح وجودم. از اینکه این خدای نزدیک چقدر بزرگ است. چقدر بدون محدودیت است.
استاد جانم الان که این کامنت را مینویسم بارانی داره میاد که از چند روز پیش من همش درخواست کردم از رب العالمین و چقدر شاکرم به خاطر اینکه روزم هر روز با این سفرنامه زیبا ساخته می‌شود.
عاشقتونم استاد. عاشقتونم مریم خانم عزیز.
امیدوارم و از خدای یکتا و وهاب میخواهم که تا نهایتا 1 الی 2 سال آینده ببینمتون و منم بیام به اون کشور زیبا و ببینم زیبایی های بسیار زیاد این کشور را.
بنام خداوند وهاب من
سلام خانواده صمیمی عباسمنش
بنام خدایی که آسان کرد برای آسانی‌ها
”یوتووووب” آزاد شد.
خدایا هزاران بار شکرت بخاطر این نعمتت که وقتی توجه و تمرکز مون رو میزاریم رو چیزای مثبت همه چیز به سود ما میشه.
استاد شما خوب شد نیومدی ایران، چنانکه کلامت از همون پشت اینستا هم رو هر کسی که در مدارش باشه تاثیر گذاشته و بگم در بهترین زمان و مکان درست ترین کار رو انجام دادین و حالا من با اشک شوق دارم میبینم توجه و تمرکزی که روی زیبایی ها گذاشتین و سخاوتمندانه ما رو هم همسفر کردین چطور داره جواب میده…
چطور داره راحت‌مون میکنه برای راحتی‌ها
توی همین شرایط به لطف الله مهربان و زیبایی‌هاش من تو بهترین و بزرگترین آموزشگاه شهر فرصت شغلی گرفتم و باورتون نشه من ”عزت مندانه” این شغل رو گرفتم. خودشون تماس گرفتن خودشون گفتن بیا! من هیچ کاری نکردم.
استاد چقدر زیبایی تو این فایل بود…
چه حمامی چقدر شما دارید قدر شناسی رو یادمون میدین
از یه دوش آب ساده طوری حرف میزنین که منم الان قدرش رو دونستم.
من یه خاطره زیبا بگم از صخره نوردی….
3 سال پیش با شروع پندمیک 13 فروردین من سر کار بودم و بعد همکارمون گفت پایه اید بریم سخره نوردی؟ یه کوهی داره قم دوبرادران…
گفتیم بریم..سمت کوه رفتیم سرباز پشت کوه قایم شده بود نمیزاشت ملت بره بالا ولی ما سمج‌تر بودیم و از پشت اون یکی کوه رفتیم بالا…خداییش الان خنده‌ام میگیره از اون کارایی که میکردن که مردم بیرون نیان.
ماشین پارک کردیم و رفتیم بالا و چه قدر خوش گذشت. من نمیدونم بچه ها از سربالایی تا به حال بالا رفتن یا نه منظورم کوه دیوار ماننده نه سراشیبی. شما تو این وضعیت علاوه بر وزنی که داری باید بر جاذبه هم غلبه کنی و هر ده ثانیه اش مثل دویدن 100 متر ازت انرژی میگیره حالا فکر کن تو 10 ثانیه چقدر میتونی بالا بری. 20 دقیقه زمان کمیه ولی فکر کن 20 (زمان لازم فتح قله) دقیقه نان استاپ با تمام وجود بدوی… نفس کشیدن آرزوووووت میشه نه یه کار طبیعی…
تمام اینارو گفتم که بگم صخره ای که اینا میرن بالا اصلا اصلا اصلا جک نیست!
من مستند الکس رو دیده بودم و ایشون استاد انگار عنکبوته! یعنی عملا دیوار صاف رو میره بالا، تو شکاف صخره دستش رو به صورت عمودی میکنه تو که ازش آویزون بشه…
خودش میگه تو مستند
خوبه آدم خونه باشه لباس تمیز داشته باشه بشوره حموم بره ولی این راضی‌ترم میکنه که از این صخره برم بالا….
پیشنهاد میکنم ببینن دوستان که چطور ایشون 5 روز رو در یک روز رفت بالا…بقول استاد چه باورهایی رو تو ذهن ما جابجا میکنه
دوست دخترش تو مستند گریه میکرد ولی گفت میدونم این راضیش میکنه پس میزارم بره حتی ممکنه بمیره چون نه طنابی داره نه اهرمی نه هیچی…
بخدا اینا الگو توحید و کار عملی و زنده بودنه و فقط من به قول استاد بیام تحسین کنم.
این بچه 8 ساله رو بگو چه اعتمادبنفسی داره و چه پدری با باورهای خوب و نچسبیدن که بابا بچه‌ام از دماغش خون بیاد چه کنم…
خدایا شکرت که این آدما رو آفریدی تا من یه ذره بخودم بیام بگم بابا من زندگیم بچه‌ام نیست…دوست دخترم نیست…خواهر برادرمم نیست…خودمم!
زیبایی
زیبایی
زیبایی
فقط زیبایی
خیلی چیزای دیگه میشه نوشت ولی همینجا تمومش میکنم تا برم از این آزادی که داره بیشتر تو زندگیم پیدا میشه لذت ببرم.
راستی یه بارون زیبا زده بر این شهر زیبامون و الان بند اومده و میشه یه قدم زیبا زد تو این هوای زیبای اولین روزهای زمستان زیبا.
خدایا شکرت بخاطر زندگی بهشتی‌مان
به نام فرمانروای عالم که هرچه درزمین اسمان است تسبیح اورا میگوید
سلام و درود خدا به شما استاد عزیزو خانم شایسته مهربان.
باتوجه به حرفای خودتون استادامیدوارم این پیام بنده رو وقتی صبح هنوز تو تخت خوابتون هستین بخونید
که فکر میکنم پرادایس باشیدمیخوام حس کنم درست پایین تخت شماو مریم جون نشستم و میخوام ازاین فیلم حرف بزنم براتون
اول اینکه استاد خیلی خوبه که هستی.خداروشکر
من هرچقدر از زیبایی های این فیلم بگم کمه هرچقدر از صخره های عظیم جثه و بلند بگم از جاده بی انتهای سرسبز با درخت های سر به فلک کشیده و این همه رنگ های قشنگ کنار هم و اسمون ابی با ابرهای پراکنده زیبا کمه.
اینکه صخره ها هرتیکه یه شکل خاص داشتن و اینقدر بکر بودن.اینقدر همه چیز درنهایت کمال و زیبایی بود و چقدر انسان دربرابر این همه عظمت کوچیکه.اما همین ادم کوچیک میتونه بزرگترین صخره رو فتح کنه درست مث زندگی کردن ک با داشتن هدف و تمرکز به انچه که میخوای میتونی به هدفت برسی و تلاشت هم برات لذت بخشه.نه رنج اور.
چقدر حرف مریم جونم که گف چون از اتش لذت بردم به حمام هدایت شدم چسبیدبه دلم.
درست مث شما که توی قانون میگین قدم اولو بردار شروع کن قدم بعدی مشخص میشه.فقط باور داشته باش.
حالا میبینم تو کوچکترین مسائل هم قانون عمل میکنه و هرلحظه جهان خواستار رضایت و ارامش ماست وقتی ما توجه و تمرکزمون برروی خواسته هامون و خودمون باشن و کنترل کنیم ورودی هامون رو.
من عاشق اشپزی ام واینکه یه ماشین به این مجهزی داشته باشی که با بهترین ویو بتونی هرجایی از دنیا دلت میخواد اشپزی کنی و لذت اشپزی رو بااین صحنه هاو پدیده های زیبا یکی کنی دیگ چه محشری میشه چقدر احساس خوبت بیشتر میشه ودرنتیجه اتفاقات خوب بیشتری می افته.
درضمن چقدر این حمام ها تمیز بودن چقدر مرتب و اراسته.اونم بافشار اب خوب و گرم.
این نشون میده یه کشور زمانی میتونه پیشرفت کنه که در همه جنبه ها افرادهرکس خودش رو مسئول بدونه و فقط رفتار خودش درست باشه نه که دیگران رو کنترل کنه و خودش هیچ کاری نکنه و مدام توجهش روی نازیبایی باشه.
خب رسیدم به بخش هیجان انگیز در باره صخره نوردها به قول شما عجب هیولایی بود این صخره این ادما چقدر نترس و شجاع و فوق العاده بودن.
این که بشه از یه دیوارصاف بالا رفت اونم به مدت 5روز اینو به من میگف که ببین محدثه وقتی تلاشت رو درکاری که دوسداری انجام بدی بذاری دیگ احساس غم نداری چون اجباری نیس و روی هدفت که متمرکز بشی دیگ‌مشکلی رو نمیبینی که نشه حل کنی و سریع دنبال راه حلی.و همین هی جلو میبرتم تا بالاخره به قله برسم.
وقتی گفتین اون بچه 8ساله رفته تا قله رو فتح کنه دیگ تیر نهایی رو به افکارم زدین.
اینکه حالا زوده.حالاتجربه ندارم.حالا ببینم دولت چی میشه.حالا دلارچنده.حالا بقیه چی میگن.حالا خیلی وقت دارم.
تمام این نجواها از ذهنم گرفته شدو گفتم نه سن.نه شرایط.نه وضعیت اقتصادی.نه جامعه.هیچکس مسئول زندگی من نیس جز خودم.اگ ندارم چون نخواستم.یا به ظاهر خواستم اما براش اقدامی نکردم.
وگرنه سخرلکم جمیعا.وگرنه ادعونی استجب لکم.
پس من من من من مسئول تمام شرایط زندگی خودمم.و همین الانشم دیره من برای موفق شدن فقط به خودم و هدایت خدای خودم نیاز دارم نه هیچ چیز دیگه ای.
مرسی که اینو بهم یاداوری کردین.مرسی که تلاش توام باحس خوب و ایمان رو بهم گفتین دوباره.
استاد به تعداد برگ های درخت های روی کره زمین از شما و مریم جون سپاسگذارم.که اینقدر تلفیق زیبای ارامش.لذت.ثروت.زیبایی.سلامتی.عشق.رو درکنارهم بهم‌نشون میدین اینکه‌میشه همه رو باهم داشت.
وقتی همه اینارو میبینم میگم پس احساس خوب مساوی با اتفاقات خوب یه جمله کوتاه و 4کلمه ای که میتونه کل زندگی رو بسازه.و چقدر این خدای من بااین همه عظمت و بزرگی چقدر خلاق و هنرمنده و بااین همه جلال و عظتش همیشه کنار من هست ومنو بهتر از هرکس دیگه میشنوه و ارومم میکنه و هدایتم میکنه.به مسیری ک ارامش بیشتری دارم.خدایاشکرت
مرسی که مدام صحنه هایی رو به واسطه شما میبینم که باعث میشه چشام‌خیس بشه و بگم خدایا شکرت خدایا باز این چه زیباییه الله اکبر.
مچکرم استادخیلی دوستون دارم.
امیدوارم یه روزی از فضا فیلم زمین رو بگیریدبرامون.
و انروز من به جای نوشتن دیدگاه اونجا کنارتون باشم.
آمین
بنام خدای مهربان
سلام به استاد عزیز ومریم گلی وهمه افراد خانواده صمیمی عباسمنش
خدا رو صد هزاران بار شکر که باز هم دعوت شدیم به تماشای یک فایل زیبای دیگه که پر از زیباییهای سمعی و بصری هست.دریکی از جاده های سرسبز و پر از درختان بالا بلند Yosemite NationPark به پیش میریم و ضمن لذت بردن از مناظر اطرافمون به این ترانه زیبا و دارای باورهای قدرتمند کننده و تاکیدی گوش می کنیم
I can begin again
yes I can
I can begin again
choose to feel good again
appreciate again
fall in love with life again
I can begin again
don’t matter where I’ve been
I can begin again now
If I said something I wish I hadn’t said
If I did something I wish I hadn’t done
If I thought somthing I wish hadn’t thought
so what!
I can begin again
don’t matter where I’ve been
!I can begin again now
!right now
اولین چیزی که می بینیم کوه های صخره ای سر به فلک کشیده در دو طرف جاده است.خدای من چه عظمتی دارن این صخره های هیولا! کسانی که دارن از صخره ها بالا میرن به اندازه یک نقطه بنظر میان بزور دیده میشن ولی همین انسان ها چه دل بزرگی دارن.یک پسر هشت ساله با پدرش بعنوان جوان ترین فرد میخواد این صخره ال کاپیتان رو فتح کنه،پنج روز طول میکشه تا این مسیرو تا بالای قله برن و کلی وسایل و کیسه خواب همراه خودشون میبرن.این حرکت باورهای ما رو تغییر میده که یک بچه هشت ساله چقدر می تونه بزرگ فکر کنه و چقدر میتونه شجاع باشه که دست به چنین حرکتی بزنه و بخواد اسمشو تو سن هشت سالگی بزاره تو کتاب رکوردهای گینس….وتوضیحات استاد که:(واقعاً وقتی که آدم میبینه تواناییهای افراد رو خیلی باوراش تکون می خوره و به خودش میگه بابا من خیلی بیشتر از این حرکت کنم خیلی باید بزرگتر از این فکر کنم خیلی باید بیشتر از این به خودم فشار بیارم و هدف های بزرگتر داشته باشم و قدم های بزرگتر بردارم خیلی اینا باید برای ما الهام بخش باشه).
و صحبت مریم جان از تجربه دور آتیش نشستن واینکه اگه قبلاًبود اینکارو نمی کرد و میگفت ما می خوایم شب بریم تو ماشین بخوابیم پتوها دودی میشن ولی چون این سفر براش تمرینیه برای اینکه نخواد همه چی فراهم باشه گفت نه من اومدم اینا رو تمرین کنم و با عشق ساعتها با دوستان عزیزشون نشستن کنار آتیش صحبت کردن و لذت بردن وبعد شب خوابیدن وصبح هدایت شدن بهyosemite valley و اونجا با اون شاور ها مواجه شدن و تونستن دوش بگیرن…و یاد آوری این نکته که همه چی فراهم میشه،ما نباید بخاطر اینکه بعداً ممکنه یه سری چیزا اتفاق بیفته خودمونو از اون تجربه محروم کنیم و این یه درسه.
وبعد تهیه غذای خوشمزه بال مرغ توسط مریم جان وآپلود کردن فایلها بدست استاد در داخل کمپر و ویوی منطقه که چقدر قشنگ و رویایی و زیباست…ودر ادامه این نشنال پارک فوق العاده و رویایی میرسیم به دریاچه زیبای تنایا با اون آب زلال زلال پاکش…ودر انتها باز هم پیش رفتن در جاده سرسبز و تمیز دیگه همراه بایه ترانه زیبای دیگه.خدا رو شکر برای دیدن این حجم از زیباییهای امروز.همه خیر دنیا وهمه خیر آخرت رو برای خودم و شما وهمه بندگان شایسته خدا از خدای مهربانم خواستارم
مامان جونم چه کامنت زیبایی نوشتین! خیلی خوشحالم که ما به این مسیر هدایت شدیم تا هر روز کلی زیبایی ببینیم و در موردشون بنویسیم و توصیف دیگران رو از این زیبایی ها بخونیم…به جای چرخیدن توی اخبار و رسانه ها و شبکه های اجتماعی، وقتمون رو توی این سایتِ بهشتی میگذرونیم، زیبایی ها رو تحسین میکنیم تا خدا ما رو به سمت زیبایی های بیستر هدایت کنه…خدا رو صد هزار مرتبه شکر!
سلام فاطمه خانم سلیمی عزیز کامنت شما زیبا بود دیروز داشتم ترانه ابتدای فایل رو گوش میدادم چقدر با ارامش و زیبایی میخوند دلم خواست یکی از دوستان اونو بنویسه
امروز کامنتها رو خوندم رسیدم به کامنت شما گفتم خدایا شکر فقط کافیه بخوای و درخواست کنی
من از شما سپاسگزارم که نوشتین
کاش میشد معنیش هم بنویسین
عزیزم
سلام لیلی خانم من هم از شما متشکرم و با کمال میل معنی این ترانه رو براتون می نویسم.بقول خوتون کافیه که بخوای و درخواست کنی
I can begin again من می تونم دوباره شروع کنم
Yes I can بله من می تونم
I can begin again من می تونم دوباره شروع کنم
choose to feel good again دوباره انتخاب کنم که احساس خوب داشه باشم
appreciate again دوباره قدردان(سپاسگزار) باشم
fall in love whit life again دوباره عاشق زندگی بشم
don’t matter where I’ve been مهم نیست کجا بودم
I can begin again now می تونم الان دوباره شروع کنم
If I said something I wish I hadn’t said اگر چیزی گفتم که آرزو می کنم نگفته بودم(درگذشته چیزی گفتم که کاش نگفته بودم)
If I did something I wish I hadn’t done اگر کاری کردم که آرزو می کنم نکرده بودم
If I thought something I wish I hadn’t thought اگر چیزی فکر کردم که آرزو می کنم فکر نکرده بودم
so what خب که چی
I can begin again من می تونم دوباره شروع کنم
don’t matter wher I’ve been مهم نیست کجا بودم
I can begin again now می تونم الان دوباره شروع کنم
right now همین الان!
بهترین ها رو براتون آرزو می کنم
سلام فاطمه عزیزم سپاسگزارم بانو خدایا شکرت اینجا تو این فضای عالی دوستانی به لطافت برگ گل دارم گرچه از هم دوریم ولی حس خوب همدیگر رو احساس میکنم ازتون ممنونم که لطف کردین وقت گذاشتین و معنیش رو برام نوشتین
من عاشق زبان شیک و باکلاس امریکایی هستم
من هم برای شما بهترینها رو ارزو میکنم
به نام خداوندی که در دست داشتن هرلحظه کهن ترین ریشه هارو تبدیل به نوترین جوانه ها میگرداند
و همچنین بر عکس
استادان عزیزم سلام
دوستان عزیزم سلام
این قسمت میتونه معنای هزاران فایلو داره و همچنین میتونه در جایگاه خودش تک باشه
اما من دوتا جنبه اش که به دوتا از فایل ها اشاره میکنه رو بگم
این قله ای این پسر هشت ساله داره همراه پدرش و بقیه فتح میکنه رو من شنیدم باعث شد مجدد دوتا فایل رو بیشتر و برجسته تر بهشون فکر و عمل کنم
1= فایل رابطه ما با انرژی ای که خدا نامیده ایم:
وقتی ما بتونیم بخوبی و اینو باور کنیم که در هر سن و سال و شرایطی خداوند میتونه قدرتمندترین و جوانترین جسم در وجود ما شکل بگیره اونوقت همین اتفاق هم میفته حالا چه مثل این پسر هشت ساله باشی چه هشتادساله اونوقت اجازه نمیدی که باورهای محدود کننده خیلی از آدمها ناامیدت کنه از رسیدن به اهدافت
کافیه کن تو فقط بتونی مانند آب اون شکلی که واقعا قلبت میگه رو بسازی نه اون شکلی که دیگران با شکل و اندازه ظرف وجود خودشون برات ساختند
2= جلسه چهارم عزت نفس که میگه وقتی ما کمبود عزت نفس داشته باشیم وقتی موفقیت افراد موفق رو ببینیم ذهن ما بجای الگوبرداری و انگیزه برعکس عمل میکنه و ما تفاوت های خودمون نسبت به اون افراد رو میبینیم و میگیم اون شرایط،امکانات،موقعیت،زمان،مکان و…خاصی داشته و داره و به همین دلیل اون تونسته اما من نمیتونم،،
نکات درس آموز دیگه این قسمت اینکه وقتی موفقیت های همچین افرادی رو میبینیم بقول استاد باعث میشه که بیشتر از خودمون انتظار داشته باشیم ،بیشتر به خودمون فشار بیاریم که باید بیشتر عمل کنم
بزرگتر فکر کنم
وقتی من اینو شنیدم یه لحظه تصویری از روند گذشته خودم در مقابل چشمانم مرور شد که اگر من تا چندسال قبل یا تا همین چند روز قبل فکر میکردم به فلان موفقیت برسم دیگه همه میگن خدای من چه کار بزرگی کردم
پس من قبل از رسیدن به اون موفقیت کار خیلی بزرگی رو انجام میدمنععع
بلکه من باید اون کارو باارزش بدونم که بتونم ازش گذر کنم و خودمو بیشتر باور کنم که خیلی خیلی بیشترو بزرگتر فکر کنم چونکه یه عالمه آدم تا الان در نقاط مختلف دنیا تونستند و حتی اگر کارهایی هم که خیلی ها نتونستند اما من از خودم انتظار داشته باشم و اجازه ندم خیلی زود ظرفم پر بشه باید ظرفمو بیش از اینها بتونم گنجایش بیشتر بدم و خودمو بالا ببرم و همیشه در مقابل خداوند پر توقع باشم و همیشه بگم خدایا ممنون از اینکه حتی سرسوزنی به من نعمت میدی اما من همیشه بیشتر و بزرگتر و عمیق تر و عظیم تر ازت میخوام
فلانی ،فلان فرد،فلان اسطوره،فلان قهرمان
تا حالا تا این حد ازت درخواست و دریافت کرده اوکی
اما من این درخواستی که در قلبم میگه رو ازت میخوام چرا؟ چونکه اون درخواست کننده اصلی خودتی که اومدی فقط بهش شکل دادی و امانت پیش من و بهم گفتی سوال کننده و جواب دهنده منم اما ببینم تو فقط میتونی منو ببینی و باورم کنی یا نه
بنده ی من سجاد عزیز من تنها زحمت تو فقط اینکه از من بخوای چگونه؟
با ارسال فرکانس درست اگه ما بهت پاسخ دلخواه رو ندادیم اونوقت به خودت و دیگران بگو این خدا در خیلی کارها خیلی تواناست اما در یسری کارها نه قدرت خاصی نداره
خب معلومه که قدرت همه چیزو داره وقتی کسی که داره سوالهای بسیار بزرگ و جواب های بظاهر غیرممکن ایجاد میکنه میگه میشه قدرت و آمادگی اجابتش رو نداشته باشه
وقتی هرکدوم از ما اینقدر پا در دل ترس هامون بذاریم و اینقدر خودمون بسازیم و رو به جلو باشیم اونوقت خیلی از آدمهایی که برا کارها و توانایی هامون حتی ارزشی قائل نمیشدن و مسخره مون میکردند ولی ما بجایی میرسیم که مانند این کوهنوردهای عزیز که اینقدر بالا رفتن و اوج گرفتن دیگه ما هم مانند همینا باید اون افراد با هزینه یا دوربین و وقت گرفتن بتونند بهمون دسترسی داشته باشند یا احوالپرسی کنند،،
خیلی جالبه انسان هرچقدر بیشتر اوج میگیره و رشد میکنه بیشتر ثابث میشه که در مقابل عظمت الهی هیچ هم نیست چه برسه که چیزی باشه اما هرچقدر این کوچک بنظر اومدن در نظر الهی باعث بزرگتر شدن و زیباتر شدن جهان هستی میشه،،
استاد عزیز اینو خیلی خوب و نفوذکننده میگی که ما با دیدن موفقیتهای همچین افرادی بخصوص این پسربچه هشت ساله که داره بهمون میگه هرکدوم از ما باید خیلی بیشتر به ذهنمون فشار بیاریم خیلی بیشتر ظرفمون رو بزرگتر کنیم
چونکه من همچین تجربه های موافق و‌مخالف رو داشته ام
هرکدوم از ما کم‌و بیش اونجور تجربه هایی داشتیم که فکر میکردیم اگه من فلان کارو انجام بدم دیگه خیلی برا اطرافیانم بزرگ و غیرممکنه اما بعداز مدتی تکیه کردن رو اون کار دیدیم چقدر خودمون رو از قدرتها و موفقیتهای بزرگتر راحت محروم کردیم
اما خبر خوبش اینه که با یادآوری از همچین درس هایی الان خیلی آگاهتر و چشم و گوش و قلبمون بازتره
و ظرف ذهنی مون بزرگتره
باورهامون قدرتمندتره
فکت هامون بیشتره
که ما میتونیم خیلی بیشتر و بزرگتر باور کنیم و دستاوردهایی کسب کنیم
استاد عزیز
و مریم بانوی مهربان ازتون خیلی ممنون و همچنین از این حمام های بسیار تمیز و مرتبی که بهمون نشون دادین خب اینا باعث میشه که ما هرروز بیشتر باور کنیم که این کشور بینظیره واقعا
دوستان عزیزم مشتاق خوندن کامنتهاتون هستم