سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 183

به نام خدای وهاب

استاد عزیزم و مریم جانم سلام به روی ماهتون.

و سلام به همه دوستان نازنینم در سایت.

آقا آقااااا قبول نیست. من توی مطب چشم‌پزشکی هستم و دست و بالم بسته است. نه می‌تونم همخونی کنم نه چیزی. نهایتش همینطور که داره قند تو دلم آب می‌شه، بتونم با پام ضرب بگیرم. (ایموجی غش‌غش خندههههه)

آخ که چقدر دلم باز شد استاد جون. سپاسگزارم از شما و مریم نازنین و عزیز دل… دمتون گرمممم که این صحنه‌های زیبا رو در کاباره تهران فیلم گرفتین و خواستین که ما هم لذت ببریم و خودمون رو اونجا تجسم کنیم. چقدر لذت بردم من از دیدن رقص شما و اون صحنه‌ها. سپاسگزارم ازتون.

استاد عجب رقصی کردین. ایول. آخه من عاشقتونم که این‌قدر دوست‌داشتنی هستین و بلند شدین اونقدر زیبا و هماهنگ با خانم رقصنده رقصیدین. چقدر تحسینتون می‌کنم به خاطر این اعتمادبه‌نفس و روحیه عالی.

شما بحق استاد هستین. نه فقط در حرف. در عمل هزارباره ثابت کردین که استاد هستین.

یاد جلسه اول دوره عزت نفس افتادم که درباره رقص توی اون مجلس عروسی محلی حرف زدین و گفتین توی اون مجلس مردونه، که همه رقص محلی رو هم بلد بودند، هیچ‌کسی بلند نمی‌شد برقصه و همه منتظر بودند اول یکی دیگه بلند شه برقصه، بعد خودشون بلند شن. با اینکه رقص محلی خودشون بود ولی هیچ‌کسی پا نمی‌شد، به خاطر نداشتن عزت نفس.

حالا شما در این کاباره، با این تیپ اسپرت، بلند شدین و با اینکه به قول خودتون لباس‌تون مناسب اون محل نبود (همین جا اینو بگم که طرح روی کاپشن‌تون خیلی قشنگ بود. واقعاً تحسینتون می‌کنم به خاطر انتخاب این رنگ‌های شاد و این جور طرح‌ها)، ولی این‌قدررر زیبا رقصیدین. عاشقتونم من که این‌قدر راحت هستین و حرف مردم براتون مهم نیست و در لحظه زندگی می‌کنین و لذت می‌برین.

یعنی من از این فایل همین یه درس عملی عزت نفس رو هم گرفته باشم، کافیه.

خانم رقصنده هم که خیلی زیبا و خوش‌اندام بود و عالی می‌رقصید. و چه انتخاب درستی کرد.

فکر کنین از بین اون همه آدم دقیقاً اومد ردیف عقب و دست شما رو گرفت بلند کرد. خودش هم نمی‌دونست که شده دست خدا تا بیاد شما رو برای رقص بلند کنه و اینطوری به ما هم درس بزرگی داده بشه . هم کلی لذت ببریم. خدایا شکرت.

برنامه مرتضی عزیز هم که عالی بود. چه آهنگ‌های خاطره‌انگیزی خوندند… آخ آخ چقدر خاطره داریم ما از این ترانه‌ها.‌

اون فضای شاد و آزاد، اون راحت بودن افراد و لذت بردنشون از زندگی رو تحسین می‌کنم.‌ خیلی لذت بردم از رقص افرادی که اونجا بودند و خودم رو اونجا پیش شما تجسم می‌کردم. (بگم که این وسط دستیار دکتر اومد توی چشم‌هام قطره ریخت و دیدم تار شد. و حالا دیگه همینجوری غلط غلوط دارم تایپ می‌کنم تا یادم نره. و بعد برم خونه اصلاحش کنم و بعداً بذارم تو سایت).

استاد اون فروشگاه سبزی‌مارکت فوق‌العاده بود. چقدر تجهیز و کامل بود. از شیر مرغ تا جون آدمیزادی که می‌گن رو واقعاً اونجا داشت. از «جارو رشتی» گرفته تا حنا، از این لیف‌هایی که مامان‌بزرگامون می‌بافتند گرفته تا سنگ‌پا، از دوغ مُشکی گرفته تا زولبیاوبامیه.

من از حنابندونم به این ور دیگه حنا ندیده بودم. خخخخ… یعنی 25 سال پیش. حالا امشب توی لس‌آنجلس دیدم. خیلی جالبه. توی ایران فکر کنم فقط عطاری‌ها داشته باشن.

خیلی فروشگاه باحالی بود و واقعاً لذت بردم از فکر و ایده صاحب فروشگاه. همه اونچه رو که در ایران بوده، یکجا در یه فروشگاه عرضه کرده. واقعاً تحسینش می‌کنم.

این فروشگاه‌ها نشون می‌دن که چقدر فراوانی هست.

این فروشگاه فکتی بود برای این حرف استاد که می‌گن: ما با ثروتمون جهان رو گسترش می‌دیم و به خاطر همین هم مورد حمایت جهان قرار می‌گیریم.

یعنی شما فکرش رو بکنین کسی انقدر روی خودش کار کرده و شجاعت به خرج داده و مهاجرت کرده و بعد هزاران کیلومتر اون طرف‌تر یه شعبه از کشور ایران زده و این همه محصول متنوع رو اونجا عرضه کرده.

هم خودش صاحب شغل شده، هم واسه کلی آدم دیگه شغل ایجاد کرده، هم مایحتاج کلی آدم رو در دسترس اونها قرار داده. خودش هم داره لذتش رو می‌بره.

راستی مریم جون اون صحنه در بام لس‌آنجلس، خیلی زیباتر از همیشه بودین. عاشقتونم.

واقعاً خدایا شکرت برای این همه فراوانی و نعمت. استاد عزیزم و مریم نازنینم خیلی ازتون سپاسگزارم که با هر فایل بیش از پیش برای ما فکت میارید و بهمون نشون می‌دین که فراوانی هست و نعمت بی‌نهایته.

همگی در پناه خدای وهاب همیشه سلامت و شاااد و ثروتمند باشین‌.