سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 185 - صفحه 20 (به ترتیب امتیاز)

سلام به دوستان عزیز

راستش من از وقتی که کلا با مبحث قانون و کنترل ورودی ها آشنا شدم خیلی دقت می کردم خصوصا تو موزیک که چه چیزی دارم گوش می کنم یعنی بیشتر به کلمات دقت می کردم . و با همه بالانس هایی که تو این موضوع داشتم باز رو این موزیک همیشه حساس بودم و دوست داشتم موزیکی رو گوش کنم که بهم احساس خوبی بده .

درهمین مورد چیزی که یادم اومد این که گاهی کنترل ورودی ها برام خیلی سخت میشه یعنی غیر منطقی میاد برام چون شیوه قبلی زندگیم این بوده که هر فیلمی رو ببینم و هر موزیکی رو گوش بدم و کلا خیلی پرت میگشت مخصوصا اصلا یک مدت تو کتم نمی رفت که مگه فیلم چجوری میشه ورودی نا مناسب یا موزیک

کلا این دوتا پاشنه اشیلم بود چون روتین زندگی اکثر ادم ها حتی برای سرگرمی هم همین دو تا مورد که عموما خیلی ازش استفاده می کنند

و خب کاری که من کردم این بود که وقتی قانون رو با خودم مرور کردم که یک منی درونم هست که مدام داره باهام گفتگو می کنه و بر اساس جنس همون افکار من یک چیزایی رو احساس می کنم بعد اومدم گفتم این ورودی ها است که افکار من رو شک میده و اومدم ربط این نوع از ورودی ها رو اینطوری منطقی کردم که من هر موقع فیلمی میبینم یا موزیکی گوش میدم قشنگ دارم احساس می کنم . یعنی احساست من اصلا قابل انکار نیست مثلا با اینکه میدونم فیلم ،اون ها همه بازیگرهایی هستند که دارند از رو یک فیلم نامه بازی می کنند باز هم برای ذهن مهم نیست با چه دلیلی و منطقی و حتی نیتی داری ورودی منفی رو وارد می کنی اون فقط دریافت میکنه .

یا اینکه سر هر سکانس اگر غمگین باشه من قشنگ این غم رو دریافت می کنم اگر ترسناک باشه می ترسم اگر ساد باشه شاد میشم و اون قشنگ با من داره تعامل میکنه و من احساس می کنم

یا موزیک اگر غمگین باشه من می رم تو حالت دپ حالا اگر بلافاصله موزیک بعدی شاد باشه ریتمش من شاد میشم و مودم سریع تغییر میکنه یا حتی اگر حماسی باشه و درمورد موضوعات این چنینی من قشنگ میرم تو وایب همون پس با من در ارتباط پس قشنگ داره احساسات من رو کنترل می کنه و به طبع کانون توجهم رو

و تا الان هرموقع خواستم حتی برای لحظه ای بشینم و یک فیلمی رو ببینم تا این ها یادم میاد میتونم جلو خودم رو بگیرم

ممنون از دوست عزیزی که اول این فایل اون موزیک رو خوندند و چه قدر ریتم و تکست عالی بود

تو این سبک چه قدر دوست دارم افرادی رو که به جای گله و شکایت و ناله حداقل چیزی رو میخونند که حس خوب و انگیزه به ادم بده برای حرکت .

مورد بعدی درمورد تحسین کردن

پاشنه اشیل خودم

دیشب کامنت یکی از دوستان در دوره عزت نفس رو تو چنل تلگرام داشتم میخوندم در همین مورد و چه قدر باورهای مخربی که در این زمینه داشتم رو تونستم متوجهشون بشم

مثلا این باور که از بچگی درون ما شکل گرفته که اگر از کسی تعریف کنی میشی چاپلوس و مهم تر از اون اینکه نظر دیگران برای ما مهم که اگر ما تحسین کنیم مثلا دیگران راجب ما چه فکری می کنند و چه نظری می دند

و چه قدر دوست دارم این رفتار استاد و خانم شایسته رو که چه قدر راحت تحسین میکنند طوری که واقعا اون احساس مهم بودن رو به ادم منتقل میکنه

اون اوایل به دلیل تعصبات خاصی که داشتم وقتب فایل ها استاد رو گوش می کردم که درمورد یک شخص خاص خصوصا افراد سیاسی میگند و ویژگی هاشون رو تحسین می کنند اصلا نمی پذیرفتم اصلا به طرز وحشتناکی گارد داشتم و هیچ جوره قبول نمی کردم ولی بیشتر که گذشت متوجه شدم این هم یه باگ

اینکه فکر می کنیم اگر کسی میاد و ویژگی ها مثبت فردی رو میگه حتما طرفدارش یا داره ازش دفاع میکنه و میبردمش تو کته گری خاص طرفداری و جانب داری از افراد

اما الان خیلی وقت میبینم اون گارد اون قدر کمرنگ شده که اصلا ننیست و حتی من استاد رو تحسین می کنم و یه وقتایی بود میگفتم عههه استاد چرا به طرز عجیبی راجب همه چیز درست میگه یعنی حتی یک اتفاقی دقیقا همونی میشه که میگنند مثلا من با یک حرفی ازشون مخالفت میکردم بعد میدیدم باز درست دراومد و شد حرف استاد

اما فهمیدم ایشون به این دلیل درمورد خیلی از موارد درست میگند چون قانون رو خیلی خوب فهمیدند خیلی خوب دارند اجرا می کنند و خیلی خوب دارند عمل می کنند و متعهدند بهش

و خب معلوم هر ادمی وقتی از یک چیز ثابت که قانون موضوعات رو نگاه کنه امکان نداره اشتباه بگه اصلا ممکن نیست چون اون قانون

و نمی دونید استاد در این مورد چه قدر ازتون ممنونم که واقعا درک کردم با عمق وجودم که اگر من حتی ادمی رو باهاش مشکل دارم بیام ویژگی ها مثبتش رو تحسین کنم و این اصلا لطف به اون ادم نیست اصلا ربطی به اون ادم نداره که من بگم اگر تعریف کنم یعنی من فلان و بهمانم نه این ویژگی به من قدرت میده به من ارامش میده به من حداقل احساس خوب که میده دیگه این رو همه میدونیم که وقتی از یک نفر بد میگیم و مدام داریم می گیم اون این کار رو کرد اون نباید تو این جایگاه باشه و … چه قدر حالمون بد ولی این قدرت تحسین به ظرز عجیبی هم بهم قدرت میده هم احساس توانمندی و هم احساس خوب

و خب مورد اخر درمورد دوستان خوب

من تجربه خودم از اول بچگیم این بود که همیشه دوست ها زیادی داشتم همیشه تا وقتی که از شهرمون مهاجرت کردیم با خانواده به یک شهر بزرگتر

یعنی من یادم میاد حتی دوران دبیرستانم اون قدر این رفاقت ها صمیمی تر شده بود که کلا من در هفته شاید چند شب خونه خودمون بودم و همیشه باهم بودیم کلا بیست و چهار ساعت و اینطور شد که دوسال پیش که مهاجرت کردیم کلا من دیگه از اون ادم شدم یک ادمی که الان میتونم بگم هیچ دوستی ندارم . هرچند خیلی هم وابسته نیستم و کلا این ویژگی وابستگی خداروشکر درمورد کسی ندارم و اینطور نبود که بگم وابسته هستم ولی من از اون حال اومدم تو وضعیتی که هیچ کس نیست کلا تو خونه با خانوادم و منی که همیشه بیرون از خونه بودم و خیلی باهم بیرون می رفتیم حالا دیگه هیچ جایی نمیرم و …

بعد مدام با خودم می گفتم که یعنی چی چرا من اینطوری شدم چرا هیچ دوستی نیست حتی یک نفر و این تو مواردی خیلی اذیتم می کرد .

با اینکه کلا ادمی هستم که دوست دارم همیشه تنها باشم و تنهایی اذیتم نمیکنه و این حتتی از خیلی سال پیش بوده ولی انگار یک تواناییی ازم گرفته شده که منی که میتونستم اون همه رابطه صمیمانه داشته باشم الان اصلا نمیتونم و بیشتر این بعد ماجرا اذیتم می کرد .

وقتی استاد تو دوره عزت نفس داشتند در این مورد تنهایی حرف میزند من می گفتم خب این مورد رو که من دارم و چه قدر هم خوب ولی هنوز رو این قضیه ترمز داشتم و همش انگار یک کمبودی رو احساس می کردم تا اینکه در تکمیل اون جلسه یکی از فایل ها رایگان رو که گوش کردم اون جا داشتند می گفتند تو نمیخواد به زور بری دنبال ادم ها ( فکر کنم یکی از لایو ها بود ) داشتند در مورد این موضوع حرف می زند که ادم ها داد می زنند بیایند هم و پیدا کنیم و بشینیم باهم کار کنیم و ..

این زنگ خورد تو گوش من که تو ادم درستی باشی ادم های درست میان و اصلا نیازی به تقلا و دنبال دوویدن نیست و خب در عمل هم که تو سریال زندگی در بهشت و سریال سفرر به دور امریکا دیدم که همیشه همین بوده برای استاد و مریم جون . بدون هیچ تقلایی همیشه دارند هدایت میشند به سمت دوستان درست و خوب که بتونند در کنارشن لحظات خوبی رو داشته باشند و لذت ببرند .

و هرجا ذهنم میره رو دور این نجوا که تو دیگه هیچ کس و نداری حتی دوستات این میاد تو ذهنم که نه تو ادم درست باش تو رو خودت کار کن ادم ها درست میان و نیازی به تلاس تو نیست .

و با دیدن این دو سریال و زندگی استاد هم که کلا برام منطقی شد اره بزار من رو خودم کار کنم بزار من تمرکزم رو رو خودم بزارم تا ادم های درستی هدایت بشند بزار حداقل ادم ها درست باشند و من نیازی به تغییر دادن اون ها نداشته باشم .

و باز هم ممنون و سپاسگزارم ازتون استاد عزیز و مریم عزیز .