سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 186 - صفحه 13 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای مهربان

سلام به استاد عزیزم

خانم شایسته

و دوستان گل

استاد چه خوب میرقصی

الکی میگی بلد نیستم

خدارو سپاس که منو لایق زندگی در این جهان دونست

و باز هم سپاس برای اینکه منو لایقه دونستنه قوانینه این جهانش زیباش دونست

و هزاران بار سپاس

حالم خوبه

حالم با دیدن این قسمت عالی تر هم شد

البته منتظر قسمت بعدی ویدئو آقا رضا بودم از صبح

تو قسمت قبل آقا رضا گفت من هر روز به سایت سر میزدم

با شنیدنش اون حرفش دیدم منم دارم این کارو میکنم و خوشحال شدم که دارم پا جای پای دوستانی میزارم که موفقیت رو در همه جنبه ها کسب کردن

و مورد تایید استاد هستند

من از یک سالی که با استاد اشنا شدم حتی یک روز نشده صدای استاد از گوشیم پخش نشه

شده گاهی 5 ساعت فایل های مختلف گوش بدم اما هرگز یک روز بدون صدای استاد نبوده این مدت

واسه همین اصلا گوشیم به طرز جادویی داره خوب کار میکنه

حتی ماشینم

و مغازم

و جسمم

و تقریبا همه چیزم تو این سال روان تر شده

ایا اینا نتیجه نیس؟

اما ذهن چموش میگه نه اینا که چیزی نیس

پول چقد پول ساختی؟

و میخواد حس نا امیدی و بی فایده بودن بده

و من بی توجه بهش باز عباسمنش پلی میکنم و اون میره گوشه رینگ

و این داستان همیشگی من خواهد بود

تا زمانی که زنده ام تا ابد

حرف های اقا رضا حرف دل من بود

منم تا قبل از اشنایی با استاد و شنیدن این حرفها احساس میکردم پر از سوالم و در این جهان گم شده بودم

به راستی که این اگاهی ها ادرس دقیق همون نقطه از نعمت ها و ثروت هاست در اعماق جنگل از همون جاده اسفالته

همیشه شناخت خدا برام یه موضوع حل نشده بود

یادمه 10 سالم بود از کنار مسجد روستامون رد میشدم یه غروب پاییز بود

اولین بار بود این حس رو داشتم همون حس ابراهیم که میگفت خدایا به من بگو تو کی هستی

نمیدونم جرا تو اون سن این سوالات برام پیش می اومد

اما یادمه از بچگی این دغدغه رو که خدا کیه داشتم

از بچگی جواب های مذهب راجع به خدا راضیم نمیکرد حس میکردم یه چیزی کمه

حس میکردم یه چیزی رو نمیگن

یا نمیدونن

خلاصه خیلی جاها رفتم خیلی کتابا خوندم اما ته دلم یه سوال بی جواب بود همیشه

اون روز که به گل دسته های مسجد نگاه میکردم به خدا گفتم خدایا تو کی هستی؟

بعد از اون روز همیشه این سوال رو پرسیدم

حدود 25 سال این سوال رو به شکل های مختلف از انسانها و مکاتب و … دنبال میکردم

بعد ها دیگه از خدا نمیپرسیدم کی هستی

وقتی به گل دسته نگاه میکردم میگفتم خدایا اگه واقعا هستی

این گل دسته رو زمانی که دارم بهش نگا میکنم بندازش

اما اون هیچ وقت ننداختش

الان میفهمم اتفاقا چون خدا دقیقا در اون لحظه حضور داشت و داشت صدای منو میشنید گلدسته رو ننداختش

الان که یکم با قوانین بدون تغییر جهان اشنا شدم فهمیدم اتفاقا خدا برای ثابت کردن خودش به من باید اون گل دسته رو نگه میداشت

و منو سالها پی جواب اینور اونور میبرد

گذاشت خوب دورام رو بزنم

گذاشت خوب شرک هام رو بورزم

شک هام رو دنبال کنم

چک لقد های ذهنم رو بخورم

گذاشت خوب خسته بشم

تا برسم به اون ایه تو سوره قصص که موسی به الله میگه خدایا من به هرخیری که از سمت تو برسه فقیرم

من تسلیمم من نمیدونم تو به من بگو

گذاشت منیت و غرورم رو کنار بزارم

و وقتی منو تسلیم و اماده دریافت دید

مثل محمد در غار حرا

وقتی دید من دست از سوال کردن بر نمیدارم

وقتی دید این سوالایی که تو این سالها ازش پرسیدم واقعا سوال قلب منه

وقتی دید من واقعا مشتاق شناختنشم

وقتی شاگرد رو اماده دید

استاد از راه رسید

و من هدایت شدم به اینجا

اینجایی که از قبل وجود داشت اما من اماده حضور در اینجا رو نداشتم

من تو مدار پایین بودم

به قول استاد تو مدار های نزدیک به خورشید گرما به صورت خود به خودی هست لازم نیس ما کاری بکنیم فقط کافیه ما خودمون رو به اون مدار برسونیم

خوشحالم که رسیدم

سلام بچه ها

من اومدم یک تازه وارد بی ادعا که میخواد از شما یاد بگیره

ممنونم از همتون

میگن علم مثل یه لیوان اب میمونه اولای خوردن به بیخدایی میرسی اما خدا ته لیوان منتظر توست

دوستان نمیدونین چقدر از زندگی خوشحالم

نه به خاطر موفقیت یا سلامتی یا روابط یا هرچیز دیگه

خوشحالم چون معنا رو پیدا کردم

حداقل تو مسیرش هستم

اینجا از شماها معنایی رو برای زندگی درک کردم که راضیم میکنه

که جواب سوالامو داده

که حس خوبی میده دونستنش

که به سکوت رسیده اون بخشی از من که از ده سالگی سوال میپرسید

مثل یه قوطی نوشابه فلزی خالی بودم که تو جوب تلق تولوق کنان در حرکت بودم

وقتی رسیدم به اینجا درون اون قوطی پر شده و من به کف رودخونه رسیدم و ارام شدم و خبری از سر صداها اضافه از من نیس و ارام ارام غلط زنان راهی اقیانوسم

بی صبرانه منتظر تثبیت کردن باور های جدیدم هستم و منتظر به بار نشستن اهدافم تا اولا مورد تایید استاد باشم

و دوما مثل اقا رضا ویدیو بگیرم و بگم چیا پیش اومده و چه استقامت هایی کردم

استاد مرسی که تارگت رو بالا میبری و میگی من فقط دوستانی رو ملاقات میکنم که نتایج بزرگ گرفته باشن

مرسی که انقد مشتی هستی

اصلا مرسی که هستی

یه مدت بود کامنت نمیزاشتم چون داشتم شعبه دو مغازم رو میزدم سرم خیلی شلوغ شلوغ بود اما به قول اقا رضا اشتباه کردم

آینده از آن ماست