سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 187 - صفحه 11

سلام به استاد عزیزم

من قدر شما رو نمیدونم قدر این سایت این آگاهی های بینظیر رو نمیدونم وگرنه باید بچسبم به این سایت و این فایلها و هیچ جای دیگه نرم. وب گردی نکنم یک لحظه وقتم رو صرف کارای متفرقه نکنم.

پس من فهمیدم که من باید متعهدتر باشم.

دوم اینکه من باید دستاوردهای قبلیم رو بیاد بیارم. زمانی که من متعهدتر و با تمرکز بیشتری روی خودم کار میکردم و تو سایت فعال بودم اصلا حال و هوام متفاوت بود، خیلی فرکانسام قویتر بود. الان فقط فایلا رو دانلود میکنم و میبینم. گاهی وقتا هم با تمرکز پایین میبینم. ولی کامنت نمیذارم به بهونه اینکه دارم روی کارهای خودم تمرکز میکنم. ولی این کامنت گذاشتن اصل کار کردن روی خوده. من دوره قبلی سفر به دور امریکا تقریبا هر فایل رو که میدیدم بلافاصله براش کامنت میذاشتم اصلا بهتره بگم من با اون فابلها زندگی میکردم. نتیجه اش این بود خیلی از چیزایی که تو فایلای سفر به دور امریکا میدیدم و دلم میخواست و برام منطقی بود اتفاق می افتاد. خیلی تو اون دوره از زندگیم لذت بیشتری میبردم. استاد جونم الان که تاکید کردین به کامنت نوشتن، من فهمیدم که باید دوباره شروع کنم. حتی شده چند خط برای هر فایل ارزشمند کامنت بذارم و درواقع تمرین کنم. تمرین تمرکز بر زیبایی ها، تمرکز روی قانون جهان هستی.

من از وقتی با شما مریم جان شایسته بیشتر آشنا شدم، خیلی ازتون الگو برداری کردم. مثلا برای آرایش نکردن، یا برای لذت بردن از انجام کارهای خونه، و برای مستقل بودن. خداروشکر خودبخود خیلی تحت تأثیر شما قرار گرفتم و احساس میکنم تو این زمینه پیشرفتم خوب بوده. من قبلا کارهای خونه رو به زور انجام میدادم اما الان با عشق انجام میدم و این یک قدم بزرگه برای من.

مورد بعدی اینه که من بعضی وقتا قانون رو میدونم ولی بازم طبق باورهای قبلیم که تو وجودم ریشه داره عمل میکنم. پس این نشون میده هنوز باورای جدید نهادینه نشده. ولی خداروشکر تو خیلی زمینه ها نسبت به چند سال قبلم که تازه با شما هم مدار شده بودم، پیشرفت کردم. به نظر خودم من خیلی داغون بودم. من از مدار خیلی پایینی شروع کردم و الان خیلی اوضاعم بهتره. ولی اگر منم یه ذره مثل شما متعهدتر بودم توی عمللللل به آگاهی ها، الان شرایطم بهتر بود. من خودمو سرزنش نمیکنم. باید این تکامله طی بشه. من فهمیدم که باید ورودیهام رو بیشتر کنترل کنم. زمانی که تازه شروع کرده بودم و توی خوابگاه بودم و محیطم غیرایزوله بود انگار بیشتر متعهد بودم. دایما گوشی تو گوشم بود.

اما الان که توی خونه با مادر و خونواده ام زندگی میکنم و محیط ایزوله تر هست، یه جورایی انگار میگم همیشه وقت دارم برای کار کردن و زیاد حساس نیستم به کنترل ورودیهام.

البته یک توفیق اجباری شد که اینستاگرام فیلتر شد و منم دیگه از اون موقع نخواستم واردش بشم و کلا بیخیالش شدم. ولی بعضی لینکهای خبری تو صفحه گوگلم میاد که میخوام اینا رو غیرفعال کنم. به جاش میخوام صفحه سایت عباسمنش دات کام رو بذارم روی صفحه اصلی گوشیم. هر وقت هوس وبگردی کردم بیام توی سایت شما.

استاد اتفاقا منم بعضی جاها نزدیک بوده که بلغزم ولی این آگاهی ها نجاتم دادن، مثلا به من پیشنهاد ارزهای دیجیتالی شد و به زور خواستن تو مخم کنن که این با بقیه فرق داره این تضمینیه ولی من حس کردم که دروغه، ولی بازم شک داشتم و شیطون میخواست گولم بزنه. خداروشکر که وقتی بیشتر فکر کردم یادم اومد بابا شما تو دوره راهنمای عملی دستیابی به رویاها، کامل در مورد این نوع کلاهبرداری ها توضیح داده بودین. بعد از چند ماه فهمیدم که همه اون افرادی که میخواستن منو به زور و تقلا وارد مجموعه شون کنن تمام سرمایه ای که ارز خریده بودن رو از دست دادن. خدایا شکرت که هدایتم کردی. استاد عزیزم کیه که قدر تو رو بدونه؟ بخدا من قدر شناسیم کمه وگرنه باید دو دستی این سایتو بچسبم.

من با اتوبوس میرم دانشگاه این اواخر واقعا دلم یه ماشین خواست ولی راستش پولشو ندارم هنوز. بعد این شیطون میخواست گولم بزنه که برم وام بگیرم. ولی یادم اومد که من تعهد دادم که تا آخر عمرم وام نگیرم. شیطون خودشو در لباس دوست ظاهر میکنه ها. خاله عزیزم که خیلی دلسوز منه بهم پیشنهاد داد برم وام بگیرم یا پول مادرم رو که توی بانکه بکشم بیرون و واسه خودم ماشین بخرم. منطقشم این بود که اگه الان نخری بعد از عید خیلی گرون میشه. ولی

خداروشکر من مقاومت کردم. بعضیا رو میبینم که ماشین قسطی میخرن ولی بعدش اون ماشین کلی گرون میشه و یه جورایی میگن سود کردن ولی من سعی میکنم حرف شما رو اولویت بذارم. این سودای ناچیز ارزشی نداره. در ضمن من هنوز قسطای وامی که قبلا گرفته بودم رو هم هنوز تصویه نکردم. یعنی هنوز بدهکارم چرا بیام دوباره چیزی رو بخرم که خودم پولشو ندارم؟

من اگه واقعا ماشین میخوام یا هر خواسته دیگه ای دارم چشمم باید به جیب خودم باشه نه به جیب دیگران حتی به مادرم. که اگه ازش بخوام مخالفت نمیکنه. ولی من که قانونو میدونم چرا بهش عمل نکنم؟ چرا مثل کسی باشم که هیچی از قانون نمیدونه؟ این بی انصافیه که بدونی و عمل نکنی.

مورد دیگه اینکه من اولین ایده ای که بعد از دفاع از رساله ام بهم الهام شد این بود که برم توی دانشگاه های شهر خودم تدریس کنم. استاد من درخواست دادم منو رو هوا زدن، کلی بهم کلاس دادن. البته باید بگم که مبلغ حقوقم خیلی ناچیزه ولیییی تجربه اش برام فوق‌العاده ارزشمند بود. من کلاسهای با جمعیت 50 نفر رو تونستم مدیریت کنم. هم کلاسهای تئوری و هم عملی مثل شنا و دو و میدانی. درسهایی که تابحال درس نداده بودم ولی برای اولین بار خیلی خوب از عهده اش براومدم استاد. تونستم با دانشجوهام ارتباط برقرار کنم. تونستم تمرین کنم توی جمع صحبت کردن رو و این ارزشمنده. فقط پول ارزشمند نیست. من حاضر بودم حتی رایگان این یک ترم رو برای این دانشگاه آزاد نیشابور تدریس کنم. چون عاشق این کارم. تعداد کلاسایی که به من دادن از خیلی از اساتید دیگه بیشتر بود ولی من واقعا خسته نمیشدم. انرژیم بینهایت بود. خداروشکر میکنم. که تو مسیر علایقم هستم. البته هدفم اینه که کسب و کار شخصی داشته باشم ولی این قدم اول بود.

استاد من یک ویژگی که دارم اینه که همه چیز و همه کس رو دست کم میگیرم، یعنی یه جورایی قدردادن نیستم. از جمله خودم رو. من یه سری کارا میکنم که واقعا هرکسی از عهده اش برنمیاد ولی من تونستم خوب یا عالی انجامش بدم ولی این ذهن من همش میاد میگه خب این که چیزی نیست مثلا همین کلاسای دانشگاه رو میگه خب باید میتونستی کار خاصی نکردی. یا میگه خب حالا چقدر درآمدته؟ من همش باید این ذهنمو کنترل کنم بعصی وقتا حریفش نمیشم و میتونه احساسم رو بد کنه ولی خداروشکر میکنم که طولانی تو احساس بد نمیمونم.

استاد من احساس میکنم یه نابغه تو وجودم هست ولی من این پتانسیل رو بالقوه نکردم. ولی امیدوارم کم کم بتونم این همه انرژی که تو وجودم هست رو تمرکزی بذارم روی یک مورد یا چند مورد خیلی نزدیک. من الان تمرکزم چند تیکه اس. میدونم کم کم باید کلاسهای دانشگاهم رو اختصاصی تر کنم.

استاد من بعضی وقتا حس میکنم خیلی تقلا میکنم اینکه انرژیم خیلی زیاده و خسته نمیشم باعث میشه بعضی وقتا از خودم و از بدنم زیاد کار بکشم. یه وقتایی دکمه خاموش ندارم. باید حواسم باشه آگاهانه خودم رو کنترل کنم. مثلا انقدر شنا میکنم که دیگه واقعا خسته و کوفته بشم و میدونم این زیاده رویه.

من بعصی وقتا اشتباه میکنم. تشخیص نمیدم که چی برام خوبه.

بعضی وقتا یه خریدای اشتباه میکنم ولی خودمو سرزنش نمیکنم میگم عضه چیو میخوری پول و ثروت بینهایته. نگران نباش. استاد عباسمنش هم بعضی وقتا یه خریدهایی میکنه که خوشش نمیاد ولی این تجربه میشه و میفهمه که چیو میخواد دقیقا و دفعه بعد میتونه خرید بهتری داشته باشه.

من بهتر شدم. هر چی فکر میکنم میبینم من انسان بهتری شدم ولی مشکل من اینه که روند بهبودم هنووووز بصورت موج سینوسیه. یه وقتایی که البته تعدادش خداییش زیاد نیست میفتم توی سرپایینی بعد یک روز تقریبا طول میکشه تا برگردم بالا.

چیزی که نجاتم میده اینه که مثلا یادمه یه بار که بابت یک موضوعی عداب وجدان گرفته بودم صبح که از خواب پاشدم گفتم من امروز تصصصصصمیممم میگیرم که شاد باشم و از زندگیم لذت ببرم فارغ از اینکه دیروز چه اشتباهی مرتکب شدم و اشتباه من تاثیر ماندگاری در زندگی دیگران نداره. و این واقعا جواب داد. و من اونروز و روزهای بعد حالم عالی بود.

خداوندا واقعا ازت ممنونم که منو اوردی تو مداری که استاد عباسمنش بود. من کجا بودم؟ خدایا کمکم کن قدر این آگاهی ها رو بدونم. منی که از عمل کردن به این آگاهی ها نتیجه گرفتم باید بیشتر قدرشناس باشم. من آرزوهای بزرگی دارم اینا هنوز برام آرزوهای بزرگن و منطقی نشدن. پس باید ذره ذره برم‌جلو.

اولش فک میکردم هیچی ندارم که بنویسم ولی وقتی شروع کردم به نوشتن همینجوری میومد. من انسان ارزشمندی هستم. کامنت های من ارزشمنده. این سایت ارزشمنده. اتاد من این کامنتها رو میخونه و نشون میده که براش ارزشمنده. من باید روی این ویژگیم کار کنم که همه این نعمتهای ریز و درشت زندگیم رو و خودم رو ارزشمند بدونم.‌

خدایا هدایتم کن.