سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 188

سلام بر استاد عزیز و گرامی و مریم جان و تمامی خانواده صمیمی عباس منش

قبل از هرچیزی بگم بی اختیار وقتی داشتید روی شنها الگوی خودتون را ترسیم میکردید دقیقا یاد لگو و آرم گروه تحقیقاتی عباس منش افتادم و به این فکر کردم واقعا امضا استاد عباس منش در تمام زندگیش خاص خودش هست و مثل شخصیت فوق العاده اش منحصر بفرد

برای شروع خداوند را سپاسگزارم که باز هم لایق دیدن اینهمه زیبایی و صحنه های خیره کننده و روحانی هستم و امید دارم که روزی به لطف خداوند تمامی این خانواده در این شنهای سفید روان در کنار استاد عزیز دست در دست هم به شکرگزاری از خداوند و لذت بردن از این فضای روحانی خواهیم پرداخت که مسلما این زمان بسیار نزدیک خواهد بود

وقتی صبح کاور این فایل را دیدم با خودم گفتم که این محل ، همانجایی است که فایل پیروی از هدایت الهی و پدیده همزمانی در آن تهیه شده و چقدر این عکس با خودش حس فوق العاده را بهمراه داشت که واقعا یکروز زیبا را برای من بهمراه داشت و بابت آن خداند را سپاسگرارم.

دکلمه اول فایل حرف دل من بود : کسی آمد که حرف عشق را با ما زد.

استاد عباس منش روزی تصمیم گرفت زنذگی خود را تغییر دهد

اراده نمود و استوار و پابرجا ایستاد ، متعهد شد و تحت هیچ شرایطی از اصول خود تخطی ننمود.

و خداوند هم تعهد او را دید و درهای رحمت و لطف خودش را بر روی وی باز نمود.

و بعد او تصمیم گرفت و با لطف خداوند ، حرف خدا ، حرف عشق ، حرف ایمان ، حرف توحید و توکل و عمل صالح را با ما زد

و خداوند را سپاسگزارم بابت منتی که بر سرمن گذاشت و من که در ظلمت و تاریکی و در زیر کوهی از باورهای محدود کننده زندگی میکردم به لطفش ، در مسیر دیدن و شنیدن این حرف عشق قرار گرفتم و از خداوند میخواهم هر روز درکم از این مسیر بیشتر و بیشتر شود.

شکوه و عظمت این صحرای فوق العاده واقعا بینظیر است

و این درخت زیبا مرا یاد این عروسکهای کاکتوس شارژی انداخت که تلقید صدا دارند خدایا شکرت

و الله اکبر از این غروب زیبا که چشم هر بیینده ای را مسحور خودش میکند و

تحسن میکنم خداوند را که هر لحظه در حال خلق یک اثر زیبا و یک نقاشی بی نظیر هست . و زبانم قاصر است از بیان این شکوه و جلال خداوند ازاین صحرای عظیم و از این شن های سفید روان

خدایا شکرت که چشمان مرا لایق دیدن این عظمت و زیبایی دانستی خدایا شکرت

و بازهم یک نکته کلیدی دیگر از استاد عزیز :

لذت بردن از زندگی و تک تک لحظات با همان چیزی که در اختیار داریم ، آنگاه خداوند وقتی ذوق و شوق ما را از نعمت هایی که به ما عطا نموده است میبیند ایده هایی برای لذت بردن بیشتر به ما الهام مبکند . بقول استاد این یک قانون است.

و تحسین میکنم شما دو عزیز را که چقدر جالب اینکه دو روز در این محل بودید ولی هیپ لحظه ای برای شما این ریبایی عادی نشد و در تمام لحظات مشغول ذوق کردن و لذت بردن بودید که مسلما خداوند هم مشتاقانه نعمت های خود را به این چنین بندگانش عطا میفرماید.

درپناه الله یکتا و مهربان باشید