سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 190 - صفحه 2

بنام خداوند رزاق و وهاب

سلام به استاد عباسمنش عزیز و مریم جان و همسفران گرامی

اول از همه خداوند را شکر می کنم بابت این سفر پر از خیر و برکت و رویایی که برای استاد 52 روز و برای من 116 روز طول کشید!یعنی بیش از دو برابر مدت مسافرت استاد و مریم جان.

خدا را شکر که همگی سرحال و با شور و شوق این سفر را آغاز کردیم و سالم و با نشاط و با کوله باری از تجربه ها و دستاوردها به خانه برگشتیم، خدا قوت همسفران عزیز.

استاد جان و مریم جان قطعآ زبان و کلامم قاصر است که بتوانم کمال تشکر و سپاس و قدردانیم را از شما و همسفران عزیز بجا بیاورم ممنون و سپاسگزارم که ما را شریک لحظه هایتان کردید و این زیبائی ها را با ما به اشتراک گذاشتید و چقدر این سفر رویایی و دلچسب و پر از اتفاقات خوب؛ درسهای بزرگ و خیر و برکت برایمان بود که قبل از شروع سفر برایم غیر قابل تصور بود.

استاد من از روزی که سفرنامه شروع شد (دوشنبه 11 مهرماه 1401) به خودم تعهد دادم که این سفرنامه را همراه و هم کلام با شما همراه شوم و در تمام قسمتهای سفرنامه کامنت بگذارم و توجه و تمرکزم را به زیبایی ها و نعمت های خداوند قرار دهم و خوشحالم و خدا را شکر می کنم که شرایط و موقعیت و امکانات را بگونه ای برایم فراهم آورد که موفق شوم به تعهدم عمل کنم و امروز شنبه 8 بهمن ماه 1401 که پایان سفراست؛ 117 روز با شما و اعضای سایت همسفر باشم و از این بابت خیلی خوشحالم و این موفقیت را بخودم تبریک میگم.

استاد 52 روز در سفر بودن آنهم با خودرو شخصی و با اینهمه همراه و همسفر؛ پیمودن نزدیک به 13000 کیلومتر راه (جا دارد از این فورد بی نظیر و هیولا که همسفر عالی بودن در این سفرنامه و مصرف فوق العاده و باور نکردی که داشتند که 4.7 لیتر آنهم با تراک کمپر تشکر و تحسین کنم) واقعآ اتفاقی بی نظیر است که باید در کتاب گینس ثبت شود و من به شما و مریم جان و همسفران عزیز از این بابت تبریک می گویم. سفری که فقط طی کردن جاده ها و افزایش کیلومترها نبود بلکه صدها برابر و هزاران کیلومتر بیشتر ما تجربه کسب کردیم، درس گرفتیم؛ تجربه کردیم و رشد نمودیم و لذت بردیم و این ویژگی است که این سفر را استثنایی و بی نظیر و بی بدیل کرده است. و اگر خودم را بخواخم با 4 ماه گذشته مقایسه کنم اصلآ قابل قیاس با آن اسداله سابق نیستم و واقعآ اندازه تمام سالهای عمرم من رشد کرده ام از هر نظر که بخواهم نام ببرم و الان که دارم مینویسم در ذهنم مرور می شود و واقعآ برایم شگفت انگیز است اینهمه تغییر مثبت و اینهمه افزایش ظرف وجودم! و قابل مقایسه نیستم با خود تنها 100 روز قبلم چه از نظر توحیدی و رابطه ام با خداوند؛ چه از لحاظ مالی؛ چه از نظر سلامتی؛ چه از نظر شخصیتی؛ چه از نظر روابط؛ چه از نظر زیبایی و خوش اندامی و در یک کلام چقدر در برابر رشد کم سنی رشد نجومی شخصیتی و فکری داشته ام و همه اینها از یک تعهد ساده شروع شد از یک فان و سرگرمی مثبت ؛ از یک تلاش برای دادن ورودی مثبت به ذهن و از یک هدایت الهی!. و چقدر کلام شما هنگام نوشتن این سطرها در ذهنم می پیچد که وقتی شما یک قدم بردارید باور داشته باشید که خداوند برایتان 1000 قدم بر می دارد.

البته که عمل به این تعهد در این مسیر خالی از نجواهای شیطانی ذهن نبوده است. نوشتن کامنت در سایت تمرکز و احساس خوب می خواهد و همین طور که دارم مینویسم برایم واضح می شود که درست است که نوشتن وقت گیر است و گاهی وقتها من 7-8 ساعت پشت لپتابمم و در حال نوشتن و فکر کردن ولی مگر هدف من رشد کردن نیست مگر هدف من دادن ورودی مثبت به ذهن نیست؛ هدف من مگر بدست آوردن احساس خوب نیست! پس چه کاری بهتر و مفید تر و واحب تر و ثمربخش تر از این برایم بوده که بنشینم و بنویسم و ذهنم و زمانم را درگیر توجه به نکات مثبت و زیبائیها کنم و فکر نکنم دارم وقتم را از دست می دهم یا کار واجبتری در زندگیم دارم (اینها را به ذهن چموشم میگم)

نزدیک زمان راهی شدن به محل کارم هستم کاش زمان و فرصت بیشتری داشتم تا بنویسم و همین نوشتن سبب شد که من مرور کنم خودم را نسبت به تنها 100 روز قبل خودم و از همه دوستان عزیزی که در این مدت همواره از کامنت ها و تجربیات و احساسات و نگاه زیبایشان استفاده کردم کمال تشکر و سپاسگزاری دارم و پیشنهاد میکنم خودشان را در 100 روز گذشته چکاب فرکانسی کنند تا متوجه تغییرات و نتایج و دستاوردهای بزرگشان در این مدت کم شوند و مثل من ذهن چموش و نجواهای شیطانیشان را به سکوت دعوت کنند.یاحق