سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 190 - صفحه 5

«حالیا مصلحتِ وقت در آن می‌بینم ؛ که کِشم رَخت به میخانه و خوش بنشینم» «جامِ مِی گیرم و از اهلِ ریا دور شَوَم ؛ یعنی از اهلِ جهان پاکدلی بُگزینم» «جز صُراحی و کتابم نَبُوَد یار و نَدیم ؛ تا حریفانِ دَغا را به جهان کم بینم» (غزل 355 حافظ شیرازی)

سلام و درووووووود فراوان به همه عزیزان دل انگیز. سلام استاد عباس منش عزیز ،سلام و درود به خانم شایسته ، سلام و هزاران درود به همه همکلاسی های دوست داشتنی … آقاااا مبصر کلاس کیه، همین الان اسم منو بنویس بده به استاد بعلت شلوغ بازی در کلاس، رسماً اومدم کامنت ها رو بترکونم.

اول از همه مهمترین نکته این فایل رو میخوام بهتون بگم در قالب یکی از حکایتهای کهن فارسی.

در عهد روزگاران کهن ، درویشی ، زاهدی را گفت : ای زاهد، آن شنیدستی که گویند فلان ماشین را یاتاقان زده است؟؟ زاهد درویش را گفت: « این را از آلمانی سواران بازپرس ، همانا در طریقت ما آلمانی و ژاپنی سوار شدن را گناهیست نابخشودنی ، ای درویش ما را تراکیست «اف وان فیفتی» که همانا زاهدان، آمریکایی سوارانند» (بر گرفته از کتاب: الحکایات الطفل الدرون، فی احوالات السیارات. صرفاً جهت خنده)

این مهمترین نکته بود، دیدین ،دیدین همیشه میگفتم ماشین فقط و فقط ماشین آمریکایی ، روح هنری فورد بزرگ شاد که آبروی بر باد رفته کارل اف بنز رو خرید. این تراک همون کالسکه بدون اسبی بود که بخاطرش به هنری فورد میگفتن دیوانه. من جای این دوستتون بودم از اینجا یه راست میرفتم بنزم رو تحویل میدادم یه کادیلاک اسکالاید بجاش می‌خریدم. این چند وقته اینقدر مشتاق ماشینهای آمریکایی بودم که هر جا میرم ماشین آمریکایی میبینم. یا بهتره بگم فقط از دیدن آمریکایی ها ذوق زده میشم. چند روز پیش یه کادیلاک اسکالاید توی جاده دیدم، یه غووووول به تمام معنا، کلی ذوق زده شدم و تحسینش کردم و لذذذذت بردم ، چند روز قبل از اون یه دوج چارجر قرمز دیدم بییینظیر،(چارجر یعنی اسب جنگی)، وقتی صدای اگزوزش رو شنیدم گفتم اییییی جااااااانم و این نشون دهنده اینه که من در مسیر رسیدن به خواسته ام هستم.

حالا بریم سراغ فایل.

یه باشگاه بدنسازی خوب و تمیز و عااااالی، بسیار لذتبخش بود. چقدر دلم میخواد تو این چنین باشگاهی تمرین کنم. به نظر می‌رسید از پلنت فیتنس که قبلاً دیدیم هم مجهز تر باشه. بسیار دستگاه های عالی و استاندارد و اسسستخرررر و سونا ، خدااااای من ،باید بدنساز باشی که بدونی بلافاصله بعد تمرین رفتن توی استخر چه کالری از آدم میسوزونه، و چه نشاطی بهت میده، قشنگ بعد از باشگاه و استخر میتونی با موفقیت یه گوسفند کامل رو کباب کنی و نوش جان کنی و یه چند ساعتی هم بخوابی. آقا این صحنه های عشقولانه دوستان رو بهمون نشون میدین، نمیگین یه هفته است از خانواده دوریم، و یه هفته دیگه اش هم مونده. خدا رو صد هزار مرتبه شکر بخاطر این روابط عاشقانه و عاطفی. خدا رو صد هزار مرتبه شکر که دوستانم توی این سایت درکنار خانواده شون هستن و از روابط سالم عاطفی شون لذت میبرن. و برای همه بهترین روابط عاشقانه رو از خداوند درخواست میکنم. دوستان اگه کنار همسرتون هستید همین الان خدا رو شکر کنید، چون کسانی هستند دو هفته یا 25 روز از خانواده شون دور هستن، یه افرادی هستن که مجبورند ماموریت های چند ماهه برن و وقتی برمی‌گردن بچه شون چهره شون رو بیاد نمیاره.

بعد از دیدن باشگاه، چقدر خوشحال شدم که اینقدر امنیت فراهم هست که افراد با خانواده شون براحتی میتونن برن تمرین، والبته خدا رو شکر کردم که یکی از مزایای کار کردن توی آتش نشانی اینه که تو ایستگاه باشگاه بدنسازی داریم. به صورت رایگان و نامحدود میتونیم تمرین کنیم. چند روز پیش هم تست ورزش و ارزیابی سالانه داشتیم. نامبرده ضمن ده کیلو کاهش وزن نسبت به سال قبل، توی اکثر آیتم ها رکورد سال قبل خودش رو هم زد. Yessss

با اینکه بسیار خوشحالم از برگشتنتون به خونه، و دیدن جریان زیبای زندگی در پارادایس، ولی خداییش الان ما چیکار کنیم؟؟ ما بازم سفر به دور آمریکا میخوایم. من میخوام باز هم کنار دوستانم باشم. میخوام این روند دریافت آگاهی ، این مباحثه و گفتگو و بیان تجربیات و مرور الگوهای موفق ادامه داشته باشه.

دیروز غروب که شیفتم تموم بود و داشتم با سرویس برمیگشتم خوابگاه، داشتم پالایشگاه ها رو نگاه میکردم فقط هشت تا پالایشگاه گاز توی خود عسلویه است، به اضافه دو یا سه تا نیروگاه بزرگ برق، پتروشیمی‌ها رو دیگه اونقدر زیاد هستن که آمارشون رو نمیدونم. یه وقتایی یه شیر صنعتی خریداری میشه ، میاد توی پالایشگاه میگن این قیمت تمام شده اش فلان میلیارد تومن هست. وقتی داشتم به همه این پالایشگاه ها نگاه میکردم با خودم میگفتم خدای من، هزاران هزار شیر صنعتی کوچیک‌ و بزرگ ، چند ده هزار کیلومتر کابل برق، هزاران مبدل حرارتی کوچیک‌ و بزرگ، کمپرسورها و توربینها ، صدها برج تقطیر، چند ده مخزن عظیم میعانات گازی، چندین میلیون تن آهن آلات، چند ده خط لوله صادرات گاز از عسلویه و بقیه نقاط پارس جنوبی به کل کشور و به بقیه کشورهای جهان. (و هنوز پارس شمالی راه اندازی نشده) چه حجم عظیمی از ثروت میشه. واقعا از شگفتی دهانم باز بود، که من ده ساله اینجا دارم کار میکنم تا حالا به این موضوع دقت نکرده بودم. چند سال پیش یه شرکت ژاپنی اومده بود، و بعد از اون یه شرکت چینی ، که قرارداد ببندن با ایران فقط گازی که سر مشعل های پالایشگاه ها داره میسوزه رو جمع آوری کنه و باهاش تولید ثروت کنه. ولی با ایرانیها به توافق نرسیدن. واقعاً این حجم از ثروت و انرژی غیر قابل توصیفه. (پالایشگاهی که کار میکنم به تنهایی روزانه بیش از 60 میلیون مترمکعب گاز صادر می‌کنه، از حجم صادرات بقیه شون خبر ندارم، میدونم بیرون از عسلویه هم حدود 10 تا دیگه پالایشگاه گاز هست) وقتی توی شب به پالایشگاه ها نگاه می‌کنی انگار یه کهکشان روبروت قرار داره از بس چراغ روشنه. اگر میشد یه عکس به این کامنت اتچ کنم تا خودتون هم ببینید خیلی عالی میشد.

چند دقیقه پیش یه دوستی اومد کنارم نشست و شروع کرد به صحبت کردن در مورد ناشکر بودن بعضی از افراد. یه مسائلی رو گفت، من هر بار آگاهانه بحث رو بردم طرف نکات مثبت و زیبایی‌های زندگی،و رزاق و وهاب بودن خدا. بهش گفتم خدا با هیچکس خصومت شخصی نداره که نخواد بهش نعمت بده،هر کسی خودش مسئول وضعیت زندگی خودشه. «گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست»، «لِیَجْزِیَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَیَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ» (38نور)دست آخر بهش گفتم من حواسم نبود خودم چه زندگی لاکچری و مرفهی دارم. من یه وقتایی منفی میشم، یه وقتایی ناشکری میکنم. خداااااایاااااا من همین الان کیلومترها از همکاران خودم جلوتر هستم که ظاهراً از نظر درآمد با اینها توی یک سطح هستم. الان میبینم خیلی از نعمات حتی به عدد واریزی به حساب بانکی ربطی نداره. دیدم خداوند گاهی اوقات نعماتی رو بهمون میده که غیر قابل بیان با اعداد و ارقام هست. قیمت سلامتی چند؟ قیمت آرامش چند؟ قیمت تفریح و شوخی و خنده چند؟ قیمت روابط سالم عاطفی چند؟ قیمت معنویت و ارتباط با خدا چند؟ قیمت یه قلب و روح سالم و شکرگزار چند؟ چقدر پول بهمون بدن میتونیم بدون خدا به زندگیمون ادامه بدیم؟ حمید ببین یه سری نعمات رو داری که با هیچ عدد و شاخصی قابل بیان نیست. فقط میدونی هست ولی مقدار و حجم و مقیاسی برای بیانش نداری. فقط اون احساس و حال خوب و رضایتی که داری. یه عده درآمد ماهیانه شون رو بسته اینترنت و VPN میخرن که برن توی اینستاگرام اخبار و بحثهای بی ارزش رو دنبال کنند و فحش بدن. میرن قسطی تلویزیون میخرن برای دیدن اخبار. ولی ما بجاش میایم توی سایت استاد عباس منش روی شخصیتمون و روی ایمان و توحید عملی مون کار میکنیم. که علاوه بر اون با تغییر باورها، ورود نعمتها و ثروت‌ها به زندگی مون هم بیشتر شده. روابط و معنویت مون بهبود پیدا کرده. همین سایت که ما در مدارش هستیم و بقیه در مدارش نیستن ، همین یه نعمت چقدر ارزش داره؟ اصلاً قابل بیان هست؟ چند سال تکامل لازمه تا وارد مدار این آگاهی ها بشن.

خدایا صدها هزار بار شاکرم به درگاه با عظمتت که منت بر سرم گذاشتی و اونقدر بی نهایت بهم نعمت و ثروت بخشیدی و از سر چشمه آگاهی های توحیدی منو بهرمند کردی. اگه از الان تا پایان عمر بخوام فقط شکرگزاری همین وضعیت موجود رو کنم بازم کمه.

و در پایان حافظ میگه:

«من اگر رندِ خراباتم و گر زاهدِ شهر ؛ این مَتاعم که همی‌ بینی و کمتر زینم» «بندهٔ آصفِ عهدم دلم از راه مَبَر ؛ که اگر دَم زَنَم از چرخ بخواهد کینم»

یعنی من هر چه که باشم و با هر وضعیتی ، شکرگزار و تسلیم درگاه خداوند هستم و اگه بخوام از شرایط گلایه کنم اوضاع بر من سخت‌تر میشه.

در پناه جان جانان رب العالمین جان عزیز همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق و میلیاردر باشید در بهترین زمان و مکان و زیباترین شرایط و عاشقانه ترین روابط.

In GOD we TRUST

الهی صد هزار مرتبه شکر.