سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194 - صفحه 1

بسم الله الرحمن الرحیم

قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ۚ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَهَ الْآخِرَهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ

بگو: «در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است؟ سپس خداوند (به همین گونه) جهان آخرت را ایجاد مى کند; به یقین خدا بر هر چیزى تواناست.

خدای خوبم، خدای حکیم و هدایتگرم ازت بی نهایت ممنون و متشکرم که در جواب درخواستم برای تغییر به اینجا هدایتم کردی.

خدایا ازت سپاسگزارم تا آخر عمرم در هر نفسی که می کشم، که بر سر بنده ات منت گذاشتی و تکه ای از روح خودت رو دمیدی تا من ناآگاهانه از بهتر شدن و نزدیکتر شدن به تو خوشحال بشم.

تو منو جوری خلق کردی که از بچگی میل به بالا رفتن داشته باشم. من و هر انسان و چه بسا هر موجود زنده ای رو…

تو بودی که آسانی رو برای من لذتبخش کردی، سادگی رو در نظرم زیباتر جلوه دادی، صداقت و یکرنگی رو یک ارزش در ذات من قرار دادی و نشانگر بسیار قدرتمندی رو به نام «احساس» در وجود من تنظیم کردی تا با اون ابزار بفهمم کجای کارم. متوجه بشم از اصل خودم فاصله گرفتم و باید کاری بکنم. چیزی رو رها کنم تا سبک بشم. باید برگردم….. و الیه المصیر

استاد عباسمنش نازنینم سلام

مریم خانم زیبای شایسته نازنینم سلام

سلام و عشق و تواضع منو بپذیرید. شما عشق خالصید. شما نیکوترین و دلچسب ترین آدمهایی هستید که تا بحال باهاشون آشنا شدم. به بزرگی تمام کیهان مفتخرم و سپاسگزار خداوند رحمانم که به من محبت ویژه کرد و به راه راست هدایتم کرد. راهی که در اون چشمام به دیدن شما روشن شد. گوشهام از این آواز الهی پر شد. قلبم با حس شما باز شد.

اینها خدا شاهده تعریف و تمجید بیهوده نیست. خدای من شاهده از راستگوترین بخش قلب و روحم برمیاد و دارم بی اختیار می نویسم. لازمه که این سپاسگزاری از خدای ارحم الراحمین بخاطر قرار دادن من در مسیر راستی و درستی که شما پرچمدارش هستید در جایی ثبت بشه.

انقدر تمام شبانه روزم گره خورده با شما و سبک زندگیتون و آموزشهاتون که باید خودمو هی کنترل کنم تا سر هر مساله ای و در مقابل هر کسی اسمتون رو نیارم و ازتون تعریف نکنم. چون قانون اینه که این تغییرات باید درونی انجام بشه و نباید به کسی هی نشونش داد و حرفشو زد.

گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

الهی شکر بالاخره بعد از چند روز مهمون داری و تولد ترانه و شلوغی موفق شدم همسفر بشم با مارکوپلوهای دوست داشتنی عزیزم. و بنویسم.

الهی شکر دقیقا زمانی که حس می کردم مدت زیادیه سفر نرفتیم و دلم سفرنامه میخواد دیدم فایل سفرنامه اومده روی سایت و باور کنید از ذوق بال درآوردم. به همسرم گفتم انگار من دارم میرم سفر که اینقدر ذوقزده شدم. آخ جوووون سفر!

ماشاالله به این فورد خوشرنگ و اون گریل نینجای خوش ساختش و صد البته اینترنت ماهواره استارلینک که خدا میدونه چه برکتهایی رو قرار روانه دلهای ما بکنه.

ماشاالله به صاحب و سرنشینهای اون فورد قرمز نااااز که اونها هستن که با لیاقت خودشون به اون ماشین روح و انرژی و اعتبار میدن.

الهی شکر و صدهزار آفرین به استادم که دست از بهبود خودشون برنمیدارن و با اینکه دوره فوق العاده عزت نفس رو تهیه کردن و اینهمه آدم ازش نتیجه عالی گرفتن ولی حواسشون به ریزترین نیازهای یک انسان هست و براش یک دوره اختصاصی احساس لیاقت هم آماده کردن. از خدا می خوام منو به راه تهیه و کار کردن روی این دوره هدایت کنه.

الهی شکرت امشب عجیب خوابم نمیبره و فرصت کافی دارم تا اینهمه نکته قشنگی که توی این فایل عالی دیدم رو بنویسم.

الهی ازت بی نهایت سپاسگزارم که گل زیبایی به نام مریم خانم رو به این مسیر به غایت بهتر، آسونتر و لذتبخشتر هدایت کردی و دلش رو برای انسان بهتر شدن نرم کردی تا کسی مثل من ازش الگو بگیره، یاد بگیره که همیشه از این بهتر هم میشه.

با اینکه از بچگی خیلی قید و بندهای دست و پاگیر رها بودم ولی الان خیییییلی بهتر هم شدم. ولی نکته اینجاست که طبیعت انسان اینه که در هر برهه ای از عمرش فکر میکنه الان خیلی خوبه، خیلی عاقله، خیلی کارها رو درست انجام میده و احیانا چیزی برای بهبود وجود نداره.

تا جایی که کسی رو می بینه که خیلی سبکبالتر و جادویی داره زندگی میکنه. و اینجا یک تصاد شکل می گیره. بعد مقایسه شروع میشه.

اگر فرکانس درستی ارسال کنه و بپذیره که اشکال از خودشه خدایی که گفته ان علینا للهدی هدایتش میکنه به آسان شدن برای آسانیها و ثلی خدا نیاره اون حالتی رو که بیفته تو دام قضاوت و ناسپاسی و قدم کج گذاشتن…..

الهی شکر که دارم از کسانی الگو می گیرم که ادامه دهنده راه ابراهیم خلیل الله هستند.

مریم جانم، استاد جانم چقدر این نگاه قدرشناسانه تون رو دوست دارم نسبت به هم. چقدر زیباست که وقتی مریم جون چندین بار می خواست سپاسگزاری کنه به صورت عشقش نگاه کرد و مستقیم حرفش رو به خودش زد نه اینکه توی دوربین بگه من از استاد سپاسگزارم.

چقدر زیبا بود که استاد گفتن از خدا سپاسگزارم که شما شدی پاداش عمرم….

چقدر این مکالمه توحیدیه. همه چیز از خدا. همه جا ردپای خدا. چقدر این نگاه متواضعانه است در برابر خدا. الهی بی نهایت شکرت….

چقدر خوشحالم که دارم با این ویدیوها نکته به نکته یاد می کیرم و درس به درس میرم جلو.

الهی شکرت که متوجه میشم قدم بعدی باید روی راحت تر کردن چه کاری تمرکز کنم.

همین دو سه روز پیش متوجه شدم موهام چون جنسش خشکه و بلند که میشه بدحالت میشه پروسه حمام کردن و ماسک موب داخل و بیرون حمام و بعدشم سشوار دقیقا یک ساعت واسم طول میکشه. دل رو زدم به دریا و با اینکه دیروقت بود ترانه رو گذاشتم خانه بازی و گشتم و گشتم تا یه آرایشگاه باز پیدا کردم و موهامو کوتاه کوتاه (کرنلی) کردم. چقدر خوشگلتر شدم. چقدر حمامم سریع شد. چقدر وقت با ارزشم آزاد شد. الهی شکر!

هیچوقت هیچ اصراری روی آرایش و ناخن بلند و کاشت ناخن و حتی ضدآفتاب زدن هم ندارم. و جالبه که پوستم هم نمیسوزه تازه خوشحالم که ویتامین دی بیشتری هم دریافت می کنم.

الهی شکر که متوجه شدم با اینکه آدم آسونگیری در سفر هستم ولی باز هم میشه بهتر شد و من آگاهانه تلاش خواهم کرد در هر سفری(چه سفر بیرون از شهر، چه پارک، چه کل سفر زندگی) به هیچ عامل بیرونی نچسبم و وابسته نباشم. فقط من و راحتیم. من و احساس خوبم. مثل سفری که یک ماه پیش رفتیم شمال و با همسر و دخترم پریدیم توی دریا و چقدر لذت بردیم. با اینکه جایی واسه لباس عوض کردن نبود ولی به طرز ماهرانه ای خدا این کار رو واسم آسون کرد و فقط خاطره خوشش باقی موند.

الهی شکرت برای این سرزمین زیبا و پهناور و اینهمه امکانات که برای راحتی مردم در نظر گرفته شده تا آگاهانه زیبایی ها و پیشرفتها رو انتخاب و ازشون دیدن کنن.

الهی شکر که تراک کمپر و این وانت همه چی تموم در اختیار استاد همه چی تموم قرار گرفته تا سفرشون باز هم از قبل آسونتر و لذتبخشتر بشه.

تحسین می کنم مریم گل نازنینم رو با اینهمه خوبی و درایت، با اون موهای خوشگلش و صورت زیبا و سیرت زیباترش که در کنار استاد به شایستگی می درخشن.

چه ترکیب جادویی ای!

به نهایت برازنده!

داشتم فکر می کردم چقدر این موضوع رو میشه به همه چیز در زندگی ربط داد. اگه سفر رو همون سفر زندگی تصور کنیم و بار و بندیل سفر رو در واقع افکار محدودکننده و جاگیر فرض کنیم، زندگی میشه همون گاری زهوار دررفته ای که فقط ترمزهای قوی داره و صاحبش برده و اسیر اضافات به دردنخوره.

موضوعی که استاد سالهاست دارن به شکلهای مختلف به عنوان اصل معرفی می کنن و تشخیصش رو از فرع مهمترین وظیفه ما معرفی کردن. کاری که خودشون اولین نفر بهش عمل کردن.

اصل، سبک بودن، لذت بردن و آسون گرفتنه. اصل بهبود بخشیدن به درون، سپاسگزاری و تایید زیباترهاست. اصل گذشتن و رد شدنه. حتی از زیبایی ها

باز هم سوره شریف لیل:

فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ

وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى

فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى

از روزی که قبول کردم باید در سفر زندگیم خودپسندی و غرورمو بشکنم، باید غیر از اینی که هستم بشم هدایت شدم به این نوع تفکر از جانب اساتیدم. از وقتی روزنه ای به اندازه یک دانه برنج باز کردم برای نور این آگاهیهای نورانی وارد زندگیم شد و اجازه پیدا کردم که تغییر کنم.

صداش رو شنیدم که هر دفعه واضحتر به گوشم می رسید. قلمم به تکاپو افتاد و در دلم ایمان مدار به مدار قویتر شد. فقط زمانی که بار سفر رو شروع کردم به سبکتر کردن….

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ