سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 196 - صفحه 13 (به ترتیب امتیاز)

به نام ربم یگانه قادر مطلق هستی و آرامش بخش وجود نازنینم

درووود استاد عشقم دروود مریم جوونه خوشگلم.به به دمتوون گرم و سپاس برای این مناظر زیبا و طبیعتی که با ما همسفراتون به اشتراک میگذارید.لذت میبرم وااقعا.منم عااشق سفرم و این ویدیو منو یاد سفرای زمان مجردیم انداخت.چقدر منو اون سفرا رشد دادن چقدر از محیط زندگیم لذت میبردم چقدر بزرگ شدم و چقدر زمانایی که تنهایی میرفتم فرصت پیدا میکردم خودمو بهتر بشناسم.خداروو سپاسسس برای اون روزها که باعث شد رشد کنم و بزرگ شم و الان و لحظه ی حال رو زیباتر تجربه کنم.استاد جان منم زمانی که از کرمان میرفتم تنهایی سمت روستایه قشنگمون با لیدی قرقیم :):):):) (اسم ماشین خوشگل و نقلیمو گذاشته بودم لیدی قرقی .بچم خیلی فرز بود.منم گازیی بهش میداادم.دست فرمونمم که اسطوره به قولی برا اطرافیان شوماخری بودم.دستیییی میکشیدماااااا.111 کوچولوی من.عااشقش بودم چقد باهاش حرف میزدم) . جاده ای که میرفتم مثل جاده ای بود که شما توش بودین همینجووری منو برد اون روزا.البته بعدش کلی کوه و کمرم تو مسیر بود.از یه جای گرم میرفتم تو یه مکان خنک و خوش و آب و هوا و پر از سر سبزییی.

قسمت کویریش که چقد جالبه یهو تو ارتفاعات این کویر بوجود اومده منو برد به کویر لوت کرمان.در مورد سفرا و گردشام ازونجاهم براتون گفتممم.چقدر این طبیعت خاص و بی نظیره.خدارووو سپاسگزارم برای تجربه کردنشون.منم کفشامو میرفتیم کویر در میاوردم تا قشنگ شن های بهشتی رو لمس کنم.واای استااااد شما عاالییی هستین و عاشق این حس شوخ طبعیتونم.ما لراااا ….

مریم جون با اون کفشای قرمز خوشگلش و اون کلاه و کیف کمریه ست صوورتی که دیگه حسن ختام خوش تیپی رو اعلام کردن.استاااد چقد ساعت نارنجیتون خووشگله.خیلییی خوشم اومد.من خیلی رنگ نارنجی رو دوس دارم.بااید یه ساعت نارنجی بگیرم ببندم دستم میبینم هم لذت ببرم هم یاد شما بیفتم یاد آموزه هاتون و میشه یه تیر و چند نشوون.

میگماااا استاد جان اونجا که مریم جان سر میخوردن رو ماسه ها و بقیه ی کسایی که اونجا بودن باز منو یاد یه سفر دیگم انداختن.چقدر اوون سفر من الهییی بودد.من با اون سفر 10 سال به جرات میتونم بگم که بزرگتر شدم.ازین سفرای گروهی بود که تورای داخلی برگذار میکردن.بدون اینکه شخصی رو بشناسم منم شرکت کردم.با 45 هزار تومن که فقط هزینه ایاب و ذهاب بود.45 تومن الان هیچی نیییس امااا 3 سال پیشم هیچیییی نبوووود.یه فلاسک داشتم که آبه داغش کردم که قبلا برا کتابخونه همراهم میبردم که برا کنکور دکتری میخوندم و یه چای کیسه ای و یه کاپوچینو یه کمم لباس گرم برداشتم گذاشتم تو کولم و رفتم رسیدم به محل قرار با کسایی که تا حالا یه بارم ندیده بودمشووون.خداای من چقدر لذت بخش بود از همون ابتدای رسیدن بخاطر تاخیر 5 دقیقه ای من کلی با بقیه وارد صحبت شدیمو خندیدیمو شوخی کردیم.وسط رااهم گفتم وایسادن سه سووت یه ساندویچ سرد و کیک برا خودم خریدم و تمااام.کل آذقه ی من بود.آخه مامانم اینا نبودن و شبش به لطف خدا مهمون شده بودم جایی که اوونم بی نظیر بووود و نتونسته بودم غذا بپزم همراه خودم بردارم.گفته بودم بریم با خدا و واسطه هاش خوش بگذرونیم اینا مهم نیس.ببینید استااااد انقدر عااالی بود این سفر انقدر خوش گذشت انقدر با خودمو خدای خودم خوش گذروندم انقدر رفتارای زیبا و الهی از اون جمع دیدم که باورتون نمیشه.فقط نیم ساعت تو یه قسمت که برف بود(رفته بودیم تو فصل زمستون یه جای کوهستانی از کرمان برای کوه پیمایی) هدست به گوش برا خدا رقصییدم و عشق کردم.یه آغایی که اصن انگار خدا مامورش کرده بود بیاد با من راه بره و برام از تجربه های کوهنوردیش بگه و بهم یاد بده چطور تو طبیعت میشه خیلی چیزا رو یاد گرفت و درختای متفاوت رو نشونم میداد و موجودات متفاوت و بهم میگفت هر کردومشون چطورین چه رفتارایی دارن و منو یهویی به سکوت دعوت میکرد و میگفت حالا چشاتو ببند حالا بو بکش حالا اینو نگاه کن.کسی که سابقه بالای 20 سال کوهنوردیه حرفه ای رو داشت هم سفر من شده بود کسی که تورلیدرامون گفتن ایشون بعد از 4 ماه که مسیله ای داشتن و نیومدن کوهپیمایی امروز اومده که با ما باشهههه.من دیگه چییی از خدا میخواستم برای اون توجه و اون همراهیه زیباش از طریق یکی از دستاااش.میدونید استاد هنوز که هنوزه میگم خدا واسه من تورلیدر شخصی فرستاااده بود.واااای بی نظیییر بود استااااد جانم.انقدر اون شخص زلال بود بوی خدارو میداد.

خلاصه موقع برگشتن یه گروه بودن که داشتن با تیوپ :):):):) از رو برفا سر میخوردن.منم ازونجایی که دیگه به لطف کار کردن روی دوره عزت نفس عزت نفسمو ارتقا بخشیده بودم به راحتی با لحنی مطمین لحنی محکم که چیزی جز اعتماد به نفس نبود که جنسیت اونجا رنگ میباخت ازشون خواستم که منم این تجربه رو داشته باشم و چه برخورد محترمانه ای دیدم.کسای دیگه که باهامون بودن این میل به سر خوردن از تو چشاشون فریاد میکشید ولی به قولی روشون نشد که بیان و تجربش کنن.با اینکه اونا گفتن کس دیگه ای هم میخواد بیا و لذتش رو ببره اما اونا فقط نگاه کردن و حسرت خوردن امااا من حتی برای بار دومم گفتم میشه بازم برمممم و اونا از ذووق من خوشحاال تر بودن.بازم رفتم با تیوووپ سر خووردم پایین.بی نظیییر بوددد.وااای خدایا شکرت.

استاد چه سفر با برکتیه این سفر شماااا.فراموشم شده بود این خاطراتم.سفر انصافا آدمو به خودش میشناسونه باعث میشه آدم آموخته هاشو لازم بشه که به مرحله ی عمل برسونه ببینه کجا میترسه چی نقطه ضعفشه چی نقطه قوتشه و همینطور بگرده و از بقیه یاد بگیره ببینه چی باعث شده این شخص الان این توانایی رو داره و خودشم بخواد که داشته باشه.مگه میشه با خونه نشستن آدم خودشو یاد بگیره جهان رو بشناسه و یاد بگیره.باید بعد ازین روی خودمون کار کردنا بریم و تجربه کنیم تمرین کنیم و باگامونو بفهمیم و درستش رو جایگزینشون کنیم.ایین سفراایی که داشتم خیلیی منو رشد دادن.چقدر عزت نفس منو بالا بردن که با هر کسی به راحتی وارد صحبت شم قدرت خودمو تو رفتار متفاوت بقیه با خودم ببینم کلی از آدما یاد بگیرم.یاد گرفتم چقدر آدما میتونن متفاوت رفتار کنن و نتایج متفاوت ببینن و به قول استاد این به خاطر محیط نیست بخاطر فرکانس های متفاوته که در شرایط یکسان و زمان یکسان نتایج متفاوت برای آدما رو رقم میزنه.پس روی خودم روی درون خودم روی افکارم دقیق تر شدم و بیشتر تاثیر خودمو تو زندگیم فهمیدم.انقدر رو خودم کار کرده بودم که این قدرت درونیم به بیرونم سرایت کرده بود که مامان بابای حساس من اجازه میدادن به راحتی برم سفر حتی تو جاده تنهایی رانندگی کنم.واقعا چی تغییر کرده بود جز دروووون خود من که این اعتماد رو به خودم پیدا کرده بودم که اونا هم فهمیده بودن و این حرفای تکراریه والدین طوری رو که توو خوبی تو رعاایت میکنی بقیههه چی بقیه ماشینا که بی احتیاطی کنن چییی اگه یه نفر آسیب بزنه بهت چییی همه و همهههه پوودر شدن.چی شد که اینا قطع شد من که همون فیزیک رو داشتم والدینمم همینطور محیط زندگیمم همینطووور.اییین دروون من بود شناخت من از خوودم بود پذیرفتن خدای دروونم بود که باعثه این تغییرات شده بود.خدایاااا سپااااسگزااارتم برای تجربه های الهیی که داشتم برای این سفر الهیی استاد جان و مریم جاان.خدایااا شکرت که این سفر انقدر با برکته که چه چیزایی رو به خاطرم آورد.استاد جان مریم جانه شاایسته ی قشنگم سپااسگزارم بابت این تلاش حسنه شما برای ثبت این سفر الهی.سفرتون پر رزق استادان نازنیم.از صمیم قلبم دوستون دارم.با قلبی باز منتظر دیدن بقیه سفر لذت بخش و انسان سازتون هستم.در پناه حق باشید.

سفرتون پر لذت و پر از یاد خداااا