سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 198 - صفحه 15 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خدمت استاد عزیزم مریم خانم شایسته و سایر دوستان جان

اولین نکته که توجهم رو جلب کرد از این فایل اینه که ترکیب فایل هایی که مربوطن به زیبایی با آموزشهای استاد واسه من لذت بخش ترین چیز جهانه، یعنی وقتی که استاد داشت کامنت یزدان عزیز رو باز میکرد و تصاویر جاده زیبا نشون داده میشد من 4 گوش و 4 چشم نیاز داشتم که بتونم بیشتر و بیشتر تمرکز کنم رو صدا و تصویر.

مورد بعدی اون سربالایی بود که تو جاده سرپایینی تعبیه کرده بودن واسه ماشن سنگینا که خیلی حرکت جالب و دقیقی بود و البته نشونی از تکامل و برخورد با تضادها بوده و هرجا ما هم تو زندگیمون درس تضادها رو بگیریم و تغییری ایجاد کنیم قطعا نتایج خیلی بزرگ و بزرگتر میشن.

یه چیز جالب دیگه اینه ک استاد و مریم خانم کلا دارن تعریف و تمجید میکنن از همه چیز مثلا از جاده و زیبایی های از اون سر بالایی، از گریل نینجا، از کمپر و امکاناتش، از کامنت بچه ها و همه چیز و همه چیز، این واسه من چند نکته داره یکی اینکه شخصیتشون اینطور شده و ناخودآگاه توجهشون میره رو زیبایی و تعریف و تعریف و احساس خوب و خوبتر و اینکه کسایی که این همه نتیجه گرفتن نمیگن حالا دو دقیقه هم غر بزنیم یا بیخیال بشیم و خیلی هم توجه نکنیم به قشنگیا مگه میخاد چی بشه؟! بلکه همواره ادامه میدن و این تعهد باعث این همه نتیجه شده که همیشه باید بتونم اینارو به خودم بگم و عمل کنم بهشون.

چقد جایی که انتخاب کردین واسه شب موندن قشنگ و دنج و خلوت بود، میتونم تصور کنم شب تو اون مکان چقد و چقد محشره، چون بارها شب موندم تو دل جنگل های کرخه و گشت گذار کردم و واقعا یه چیز دیگس، دستگاه گریل پز عالی که با اون همه تعریف ها و تمرکز استاد و مریم خانم بنظرم کم کم خودش پا میشه میره گوشت میخره واستون و اماده میکنه میاره رو میز، یه چیز جالب از خانم شایسته که دیدم اینه که با عشق غذا درست میکنه چه اونموقه که همه نوع غذایی میپخت و زمان بیشتری میبرد چه الان که کار راحت تر شده و سریع تر، غذایی که با عشق درست میشه مزش یه چیز دیگس، اصلا آشپزهایی موفقن که با عشق کارشون رو انجام میدن و طرف مقابل انگار فرکانس اون غذا رو میگیره، دوش کمپر یه چیز زیبای دیگس که تو هر شرایطی کار رو راحت تر کرده و میشه تو دل هر کوه و جنگل و دشتی براحتی دوش گرفت و تمیز و خنک شد.

یه نکته ی دیگه ای که حین نوشتن اومد تو ذهنم اینه که استاد و مریم خانم خیلی توجه میکنن به زیبایی وسایلشون ولی به نظرم این تعریف ها بیشتر سپاس گزاری از خداوندن که این امکانات رو بهشون داده و قلبا اعتبار این امکانات به خداونده، چون یه وقتایی بوده خودم خیلی تعریف کردم از یه وسیله ای و بعد خراب شده و انگار متوجه شدم که بیشتر باید سپاسگزار خالق اون وسیله میبودم و اینا قلبی ان نه زبونی، تو قلبم باید بدونم که وقتی دارم از وسایل، انسان ها و… تشکر میکنم یا هرچی اصل اعتبار رو به کی میدم.

جاده ی فوق العاده زیبا و صحبت های استاد، آقا این نامردیه، مخم هنگ کرد که به تصاویر توجه کنه یا به حرفا، چهار بار تا الان فایل رو دیدم که بتونم به هردو تمرکز کنم و لذت ببرم و سرشار از آگاهیا بشم.

استاد خیلی حرفاتون منو به تفکر برد که اولا بعد هر هدف و رسیدن بهش و حتی نرسیدن بهش البته وقتی که تلاشمو کرده باشم به خودم جایزه بدم و همش کار و تلاش و تکاپو نباشه، درسته به یکسری چیزا هنوز عمل نکردم و خودم تجربه نکردم ولی قلبم میفهمشون، که کار و تلاش در کنار تفریح و لذت ترکیب خیلی بهتریه از فقط کار یا فقط تفریح و اینکه به خودم هدیه بدم و قدردانی کنم از خودم بخاطر تعهدی که داشتم تمرکزی که گذاشتم و… چون میبینم تو این چند ساله اهداف خوبی رو تیک زدم ولی هدیه ای در خور به خودم ندادم، مثلا یکیشون ساخت خونم بود که واقعا با 80 میلیون تمن شروع کردم و از خداوند خاستم که خودش بسازه واسم و واقعا تلاش کردم و خداوند خیلی کنارم بود و آدمایی بودن که تا 5 صبح می اومدن کمکم و رایگان کار میکردن، یا مغازه کوچیکم رو چندین برابر بزرگ کردم یا درامدم که با آموزشهاتون و تمرینام چندین برابر شده ولی خب خلا تفریح و اون جایزه کمی حس میشه تو زندگیم، اونجا که میگین من قبل از هرچیزی نگاه میکنم که اول خودم به این آموزشها و قوانین عمل کنم خیلی خیلی نکته بزرگیه، من باید خیلی به این توجه کنم و هربار میخام چیزی بگم اول ببینم خودم چقدر دارم بهش عمل میکنم.

نکته دیگه تو حرفاتون که باز خیلی بهم کمک میکنه اینه که بجای توجه به درامد بیشتر توجهمو بزارم رو پیشرفت و بهبود خودم و پول و… خودشون میان، اصلا یکی از بزرگترین باگ های من اینه که میگم اگر از ثروت توجهمو بردارم یا کم کنم و بزارم رو موارد دیگه درامدم کمتر میشه، در حالی که وقتی شما با این تجربه و عمل به قوانین دارین اینو میگین یعنی دیگه اتمام حجت و منم کنار کار رو ثروت به بهبود هروزه خودم بپردازم و هرچقدر من بزرگتر بشم مدارم میره بالاتر و لیاقت بیشتری کسب میکنم و لاجرم تو همه موارد پیشرفت میکنم.

باز دوباره باید از زیبایی های جاده بگم و اون خونه ها تو دل درختا و اون کوه و دشت های پر از درخد و سرسبز و درون که زیبایی ها و اون عظمت رو بر ما تموم میکنه و منم که هنگ این فایلم!!

وه یه نکته دیگه که میاد تو ذهنم اینه که این همه عظمت و رنگ و کوه و درخت که فقط تو یه جا جمع شدن نشونه ای از قدرت خداوند نیستن آیا؟ نباید روز به روز بیشتر به این خداوند توکل کنم؟ نباید ایمانم روز به روز بیشتر بشه؟ نباید خیلی خیلی آرامشم بیشتر بشه که خالق این همه زیبایی و شکوه قدرت براورده کردن بقیه خاسته های منو هم داره؟

هممون رو به خداوند بزرگ میسپارم.