https://tasvirkhani.com/fa/wp-content/uploads/2023/08/abasmanesh-8.jpg8001020گروه تحقیقاتی عباس‌منش/fa/wp-content/uploads/2015/12/logo-with-title-340x85.pngگروه تحقیقاتی عباس‌منش2023-08-20 03:01:082023-08-21 20:26:25سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 198
628نظر
توجه
اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.
دیروز از دلم رد شدین و خوشحالم که امروز کامنتهاتونو خوندم.
این کامنت، حس کردم بیام و بنویسم و ازتون تشکر کنم برای همه ی کامنتهای خوبی که مینویسین همیشه، هم کامنتهای مستقل، و هم کامنتهای پاسخ که مینویسین برای همه.
تحسین میکنم قلبِ بزرگتون رو.
این جمله تون رو خیلی دوست دارم:
دوست داشتن خود بر خلاف باور عامه نه خودشیفتگیه و نه غرور و نه هیچ چیز بده دیگه ای. دوست داشتن خود یعنی دیدن نعمت های خداوند، یعنی در صلح بودن با خودت، یعنی تحسین خالق. یعنی ارتباط با منبع هستی. و تا خودت را نپذیری و خودت را دوست نداشته باشی و خودت را نوازش نکنی و خودت را تحسین نکنی، و در یک کلام تا خودت چیزی رو نداشته باشی، نمیتونی اونو به دیگران ببخشی.
عالی بود، عالی.
از خود شما تو یکی از کامنت هاتون یاد گرفتم که دوست داشتن خود، یعنی دوست داشتن خدا…
و مصمم تر شدم به خودم احترامِ بیشتری بذارم تو هر شرایطی.
اینکه چطوری من الان اینجام و این کامنت رو خوندم، چیزی جز جریانِ هدایت نیست.
خوندنِ دستاوردهام که الان بیشتر هم شدن،واقعا سپاس گزاری میخواد.
ساده نباید از کنارشون بگذرم.
این جمله عالی بود یاداوریش برام:
و سپاس گزار باشم واسه داشته های الانم، همون چیزایی که قبلا ارزوشو داشتم و الان دارم، و خودمو کنترل کنم که خواسته های بیشتر و بزرگترم باعث نشن دارایی ها و موفقیتهای الانم به چشمم نیاد…
الهی شکر که این کامنت رو خوندم.
در حال حاضر 4/5 ستاره ای هستم.
پارسال 2 شهریور وقتی این کامنت رو نوشتم، حافظ جون تو دلم بود و نمیدونستم، الان حافظ جون بغلم خوابیده.
خدایا
یعنی من هر چقدر برای حافظ ازت تشکر کنم کمه.
چقدر یاداوری ها خوبه.
بهم تلنگر خورد چقدر دایره ی سپاس گزاری وسعت داره.
کلا نامحدوده، تو شکل و ظرف نمیگنجه، فراتر از اندازه است.
میتونه خیلی بزرگ باشه مثل سلامتی
میتونه ریز باشه مثل هر نعمتی که همین الان دارم و تجربه اش میکنم و انقدر عادی شده به چشمم نمیاد.
سلام به برادر خوبم آقا اسداللهِ نازنین.
خوشحالم که دارم براتون مینویسم.
دیروز از دلم رد شدین و خوشحالم که امروز کامنتهاتونو خوندم.
این کامنت، حس کردم بیام و بنویسم و ازتون تشکر کنم برای همه ی کامنتهای خوبی که مینویسین همیشه، هم کامنتهای مستقل، و هم کامنتهای پاسخ که مینویسین برای همه.
تحسین میکنم قلبِ بزرگتون رو.
این جمله تون رو خیلی دوست دارم:
دوست داشتن خود بر خلاف باور عامه نه خودشیفتگیه و نه غرور و نه هیچ چیز بده دیگه ای. دوست داشتن خود یعنی دیدن نعمت های خداوند، یعنی در صلح بودن با خودت، یعنی تحسین خالق. یعنی ارتباط با منبع هستی. و تا خودت را نپذیری و خودت را دوست نداشته باشی و خودت را نوازش نکنی و خودت را تحسین نکنی، و در یک کلام تا خودت چیزی رو نداشته باشی، نمیتونی اونو به دیگران ببخشی.
عالی بود، عالی.
از خود شما تو یکی از کامنت هاتون یاد گرفتم که دوست داشتن خود، یعنی دوست داشتن خدا…
و مصمم تر شدم به خودم احترامِ بیشتری بذارم تو هر شرایطی.
مرسی که مینویسین.
مرسی که انقدر زیبا مینویسین.
الهی شکرت.
الهی شکرت برای همه ی نعماتت خدای شگفت انگیزم.
به نام خدا
سلام
اینکه چطوری من الان اینجام و این کامنت رو خوندم، چیزی جز جریانِ هدایت نیست.
خوندنِ دستاوردهام که الان بیشتر هم شدن،واقعا سپاس گزاری میخواد.
ساده نباید از کنارشون بگذرم.
این جمله عالی بود یاداوریش برام:
و سپاس گزار باشم واسه داشته های الانم، همون چیزایی که قبلا ارزوشو داشتم و الان دارم، و خودمو کنترل کنم که خواسته های بیشتر و بزرگترم باعث نشن دارایی ها و موفقیتهای الانم به چشمم نیاد…
الهی شکر که این کامنت رو خوندم.
در حال حاضر 4/5 ستاره ای هستم.
پارسال 2 شهریور وقتی این کامنت رو نوشتم، حافظ جون تو دلم بود و نمیدونستم، الان حافظ جون بغلم خوابیده.
خدایا
یعنی من هر چقدر برای حافظ ازت تشکر کنم کمه.
چقدر یاداوری ها خوبه.
بهم تلنگر خورد چقدر دایره ی سپاس گزاری وسعت داره.
کلا نامحدوده، تو شکل و ظرف نمیگنجه، فراتر از اندازه است.
میتونه خیلی بزرگ باشه مثل سلامتی
میتونه ریز باشه مثل هر نعمتی که همین الان دارم و تجربه اش میکنم و انقدر عادی شده به چشمم نمیاد.
خدا رو شکر اوردیم تو این صفحه و کامنت.
فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ
الهی شکرت