سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 198 - صفحه 23

به نام خداونده بخشنده ی هستی بخش

سلام و هزاران درود به دواستاد آسانگیرم ،عاشقتونم که انقدر هروز آسانگیرتراز دیروز در پی بهبود بیشتر ولذت بیشتراززندگی هستید

تحسین میکنم این حداز مسؤلیتی که مسئولان جاده وراهنمایی رانندگی برعهده میگیرن و یک جاده ای مثل همچین جاده هایی رو بنا میکنن تا رانندگی دراین دره وو درن دشت سالمتر و مناسبتر پیش بره

استادجان چقدرهربار که جلوترمیریم اون لحن صدای شما پرآرامشتره چقدر آدم باصداتون آرامش میگیره یک صدایی که همش ازاحساس لیاقت میاد از عزت نفسو ایمانو آگاهی میاد

اصلا نوع کلامتون نفوذ کلامتون از اولین فایل تواین سایت با نهصدوهشتمین فایل زمین تاآسمون متفاوته

یعنی اگه بشینیم ازاول فایلهاروبررسی کنیم ازهمه نظرشمافقط درحال بهبود شخصیت خودتون بودید وهستید و جهان لاجرم به فرکانس لیاقت و ارزشمندی شماپاسخ داده و نعمت پشت نعمت سفر پشت سفر آسانی پشت آسانی کرور کرور وارد زندگی شمامیکنه

تحسینت میکنم مرد مؤمن که خداوند عادلانه به قطه ای ازجهانش هدایتت کرده که اکثریت قریب به اتفاق مردم دوست دارن شادی و لذت رو تجربه کنن،خودشونو طبیعت خداشون رو تجربه کنن

چقدر این آدم رو تحسین کردم که یک آروی بااین طولوقد وصل کرده به تریلی و یک ماشین سوار بر تریلی،خودشو مجهز به الله اکبر کرده و عازم سفرشده تابره خودش کلی عشقوحال کنه لذت ببره خدایاشکرت

الله اکبرازین ترکیب رنگی که خداوند در طبیعتش پخش کرده یک طیف رنگیِ ترکیبیِ زردوسبز که روح آدم رو سرشاراز ارامش میکنه قلب آدم رو جلا میده ودریک کلام آدم رو به وجد میاره این حداز خلاقیت در نقاش زبردست خالق کیهان

من اونموقعاکه ده سالم بود برنامه های بابراس رو آخرشبا شبکه ی چهار باعشق میشستم میدیدم و همیشه برام سؤال بود که یعنی اینجور طبیعت در کل کره ی زمین وجود داره یانداره؟

و خدا جواب سوالم رو بعدازسالیانه سال داد و گفت ببین نقاشیهای بابراس الهام گرفته از نقاشیهای طبیعت منه،توطبیعتم نقاشی میکشم که از توصیف فقط رنگش عاجزی که بخوای بازبان جسم اون رنگ رو وصف کنی

الله اکبرازینهمه سرسبزیو لطافتی که کل جاده هارو احاطه کرده بخداکه اینجا خوده خوده بهشته،چقدر بهشته خداوند تحسین برانگیزه چقدر من هربار بیشتر خودم رو عاجز میبینم دربرابر یگانه قدرتمندم دربرابر عظمت و زیبایی جهانش خدایا من رو ببخش اگر نمیتوانم شکر تمامی نعمتهایت رو به جابیارم

استادجان چقدر دوست دارم این شخصیتتون رو که باطبیعت یکی میشیدو ازهمه مهمتر هربارازدوره ی سفررفتنتون روآسونتر میگیرید

چون هدف اصلی شماازسفرکردن لذت بردن بیشتره،شناخت بیشترخود وطبیعت وخداونده بخاطرهمین خداهم هدایتتون کرد به مسیری از قانون سلامتی که بیشترین وقت از عمرتون رو صرف رسیدن بع هدفتون کنید

شمادقیقا برخلاف باور عموم جامعه رفتارمیکنید که رفتن به طبیعت روکاره سختو طاقت فرسا میدونن و اونقدر یه غذا پختن یا یه چایی درست کردن تو طبیعت رو پردردسر فرض میکنن که حاضرن از رفتن به طبیعت منصرف بشن واین دردسرا رونکشن

من خودم وقتی حرف ازرفتن به طبیعت رو میزنم همسرم چنان سختش میکنه که من واقعا منصرف میشم ازرفتن به طبیعت،چون معمولاهمسرم تمایلش اینه که حتماباید باشخص خاصی به طبیعت بریم تابهمون خوش بگذره،

حتماباید کباب گوشتومرغ ببریم که بهمون بچسبه،حتماباید چای باآتیشو دودودم درست بشه تا اون چای بچسبه وووو

کلی ازین عادتها که هربارهم میخواد به این منوال پیش بره،و حاضرنیست به جای کباب یک غذای ساده ووآسون ببریم چون فکرمیکنه این کار کاره آدمای بی پولو فقیربیچارست

اماشمارو که میبینم چندین روزه توسفر هستید و دووعده غذابیشتر درست نکردید،بایک دستگاه بسیارساده و کل ظرفتون هم یک کاردو یک چنگال و تِمااام

واقعا چرا مااینقدر بخودمون سخت میگیریم وقتی که یه تفریح ساده رو میخوایم تجربه کنیم

خدای من چقدر واقعالذتبخشه وچقدردوست دارم این نوع سفرکردن رو

درخلوت طبیعت،سکوت طبیعت،اینترنت ماهواره ای،یک دستگاه گریل برقیِ آسان پز،درکنار یک کدبانوی زبردست،و یک استادِ ابراهیم‌گونه که در هر نقطه از صحراووبیابانِ جهان روی خدای قدرتمندش حساب بازکرده و سوت زنان داره بهترین لذت دنیارو میبره

فارغ ازینکه بیرون اطرافش چه خبرهست،فقط وفقط بهبود شخصیت خودش هست و خداهم هربار اون رو به سمت آدمای همسنگ‌خودش هدایت میکنه خدایاششکرت

مریم جان چقدر هربار صورتتون شفاف تر و جوانترمیشه تحسینتون میکنم که انقدر عالی پابه پای عشقتون دارید پیش میرید و چقدر نتایج عالی داره برای شمادوزوج عزیز رقم میخوره

من هم یک مدتی قانون سلامتی رو خیلی خوب پیش رفتم اما اونقدر تحت تأثیرحرفای اطرافیان قرارگرفتم و نطراتشون برام پررنگ شد که متأسفانه ازمسیرخارج شدم،اماان شالله سعی میکنم اینبارمتفاوت عمل کنم،چون وقتی یکسری نشانه های ناجالب رو که ازجسمم میبینم خیلی بهم میریزم که چرا من نقشه ی مسیره درست رو بلدم و دارم آگاهانه‌ خودمو ازمسیردرست کج میکنم و هربار به تعویق میندازم اون مسیردرست رو برم

ان شالله که بتونم باایمانو باتعهدبهتری به مسیردرستم برگردم

استادجان دیدگاهی که از دوست عزیزمون راجب خودتون خوندید،دقیقادوستمون درست میگه

من ازهمون روز اولی که صدای شمارو شنیدم بخدا که اون کلام شمادرقلبم نفوذ کرد،دقیقا حس میکردم که این حرفایی رو که بیان میکنید خودتون دارید بهشون عمل میکنید،این نیست که نصیحت الکی به شاگرداتون بکنید و مخفیانه جوری عمل کنید که خلاف حرفاتون باشه

من سالیانه سال دیگه متنفراز نصیحت شده بودم مخصوصا توی خانوادم که خودشون یک چیزی به مامیگفتن و در عمل خودشون دریغ از یذره عمل کردن

البته نصیحتهایی که فرع بودن رو‌خودشون تقریبا رعایت میکردن،اما وقتی یک نصیحتی که واقعا اصل زندگی بود رو وقتی بیان میکردن اون وقت هیچموقه نمیدیدم اون اصل رو رعایت کنن،بخاطرهمین گوشوذهنم حساس شده به اون آدمایی که عالمِ بی عملن

من خودم ‌وقتی دیدم خیلی دقیق نمیتونم اصل قانون رو اجراکنم تو جنبه های مختلف زندگیم،تصمیم گرفتم زیپ دهنم رو محکم ببندم و نخوام چیزیو بیان کنم که‌خودم در عمل کردن بهش عاجزوناتوانم

استادجان واقعاخیلی خوبه که آدم همیشه سرسپرده و تسلیم به درگاه خداوند باشه و برای هدفمون تلاش کنیم و اون نتیجه ی مدنظر و روش رسیدن به هدفمون رو به خدا بسپاریم،اما اونقدر منِ نوعی کله شقی کردم برای رسیدن به اهدافم و راه رسیدن به اون هدف رو خودم خواستم تعیین کنم،وقتی هم که نتیجه ی مورد نظرم رو نمیگیرم ته ذهنم میخوام خدارو مقصر ماجرابدونم

و نه تنها ازمسیرناامید میشیم دست آخرهم میگیم من بدبختم و بدبخت هم ازدنیاخواهم رفت،و هدیه گرفتن برای خودمون که چه عرض کنم هزارجور سرزنشو بدوبیراه هم بخودمون میگیم و انتظارم داریم خدا بهترینارو توزندگیمون جاری کنه

اونقدر ما دچار خودسرزنشی ها شدیم که حداقل به اندازه ی نصف اون سالها زمان نیازداره تادوباره خودمون رو لایق و ارزشمند بدونیم

من هم این روزها هرکاری که توی خونه انجام میدم ونتیجش نتیجه ی موردنظرم میشه ازاینجاشروع کردم که خودم رو مهمون یک چای عطری گلابیِ خوشمزه کنم،و چقدر اون لحظه که چای رو مینوشم حسش با بقیه ی روزای دیگه متفاوت هست

و اتفاقی که میوفته اینه که وقتی هم داوطلبانه کمک کسی میرم اون طرف اونقدر به من لطفومحبت داره و انقدر خوب ازمن پذیرایی میکنه که میفهمم ازوقتی خودم برای کاری که انجام میدم ارزش قائلم طرف مقابلم هم برای خودم و کارم ارزش قائل شده

چیزی که قبلا همیشه جواب برعکس میدیدم،ونه تنها قدردانی ازمن نمیشد بلکه یک وظیفه ازطرف من میدونستن

خداروصدهزارمرتبه شکر که این آگاهی ها به من یادآوری شد که اونقدراهم که فکرمیکردم نتیجه ای ازاین مسیر نگرفتم نیست،من توخیلی اززمینه ها که روی ارزشمندی خودم کارکردم و توقعم رو ازدیگران اوردم پایین و توقعم رو ازخودم بالابردم که خودم باید بخودم احترام بگذارم،خودم به احترام خودم باید کلامو بردارم،ونیازی به هدیه وو تشکر دیگران نداشته باشم

نتیجش میشه عزتواحترام هم ازطرف جهان به من هم ازطرف آدما به من

تاچه زمانی؟؟تازمانی که خخخوودم برای خودم ارزش قائل باشم،و روی بهبود شخصیت خودم کارکنم

اون‌وقت نتیجش میشه، ورودکلی خیروبرکتو نعمت دیگه به زندگیم،به روحم،به سلامتیم،به آرامشم،به لذت بردن بیشتر از روابطم باخودم باهمسرم فرزندم و اطرافیان

خدارو شکر بخاطر این دست از فایلهاتون که پرازآگاهیِ نابه

هرکجا هستید شادوسلامت و همیشه درحال بهبود در همه ی جنبه های زندگیتون باشید