سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 200

به نام خداوند هدایتگر و یاری رسانم

سلام استادم ،مریمم و دوستان درجه یکم

سپاس خداوندی را که توفیق نصیبم کرد که بتوانم به این راحتی فایل های پر از آگاهی و زیبایی و باورهای قدرتمند کننده رو دریافت کنم و در مدار توجه و تمرکز بر این آگاهی ها باشم .

عبور از اون جاده ی سنگلاخ و کوهستانی،دوباره زبانم به تحسین باز شد ،استاد جسارت و شجاعتت رو تحسین میکنم .رها بودن وآزادی و تجربه ی دیدن یه جایی زیبا در دل کوهستان.درختان زیبای کنار جاده و کوههای سنگی اطراف ،فوق العاده است من هم عاشق کوهنوردی هستم و تجربه ی کوه رو خیلی دوست دارم .بعد از گذر از اون جاده که انگار هر لحظه داره تو رو امتحان میکنه و انگار تو رو قوی تر و ایمانت رو قرصتر میکنه .به بهشتی زیبا رسیدید که نتیجه ی اون شجاعت و ایمانتونه .چقدر زیباست ،آره استاد یه کارت پوستال زیبا،ابر های دوست داشتنی ،سرسبزی زمین و و کوههای دل انگیز که انگار آدم رو صدا میزنن به سمت خودشون .،یه جاده ی باریک که میرسه به یه آبشار بسیییار زیبا که دل رو واقعا میبره .

استاد بیان نکاتتون روی فایل سفرنامه فوق العاده است .آره استاد نکته ای گفتید که این روزها درگیرشم. اون خانم پیشرو بود و با شجاعت تجربه می‌کردهر کاری رو که میخواست، و اون آقا رو هم حتی انگیزه میداد و پشت سر خودش همراه می‌کرد. میشه که خانم ها بشن الگو ،موفقیت هایی بسازن که مردها از اون ها الگو بگیرن .من در این موقعیتم و این نکته ی شما به من این تفکر رو داد که آره میشه چرا که نه؟

لحظه ای که اون آقا میخواست بپره ،جالب بود هی حرکت به سمت جلو و هی به عقب ،مسلما یه علمه فکر تو اون لحظه داشته .درست مثل هممون در لحظات حساس .اما چه تصمیمی میگیریم ؟ آیا با شجاعت پیش میریم و تجربه ای عالی رو خلق می‌کنیم و یا اینکه پیرو ترس ها میشیم و پا پس میکشیم؟

و اما در نهایت پرید ،چیزی که فکر کنم همون دوست داشتیم اتفاق بیوفته ،اما چه لحظات حساسی که ما نمیپریم و تجربه ای از شکست و نا امیدی و ناراحتی رو رقم میزنیم .یه هیجان دل انگیز یه موفقیت یه شادی یه ایمان که پس اون بود رو از دست میدیم .و میشه گفت یهدافسوس از اینکه کاش قوی تر بودم .اما باید پاشد باید ساخت ،آره ساختنیه این قدرت و شجاعت و جسارت ،باید ذهن رو تمرین داد باید تو افسارش رو به دستت بگیری .تا دیگه از دست ندی سکوهای پرشت رو .

چه زیباست جاده و حضور با یه عشق و آسمون و خدا و ابرها و تفکر و تعمق و احساس شادی و یه هیجان از سفر و یه ماشین مشتی و یه مسیر رو به جلو و ادامه ی کسب تجارب عالی و رشد و رشد و…

استاد چقدر تحسینتون میکنم برای کسب تجارب تازه در هر روزتون ،پا گذاشتن تو دل ناشناخته ها و تنها و تنها بدون این‌که‌ به‌ دنبال حضور آدمها باشید ،چرا که خدا هست و خداست و خدا هست .

سفر به این سبک میشه وسیله برای رشد .میشه یه کلاس درس ،میشه یه چالش ،میشه یه سکوی پرتاب به مدارهای بالاتر .

استادم و مریمم دوستتون دارم .شما تونستید این همه تغییر رو بسازید من هم میتونم ،سبک زندگیمو اونطوری بسازم که میخوام .دوست دارم زیبایی های دنیا رو ببینم .با آدم‌های درجه یک آشنا بشم و علایقم رو تجربه کنم. خانم های زیادی تو سن من تونستن از صفربه موفقیت های بزرگ برسن .پس من هم میییییتونم .

بعد فایل گریه کردم و گفتم خدایا میخوام زندگی رو به معنای تمام تجربه کنم .میخوام کسب آگاهی کنم و در مسیر رشد باشم.

ممنونم استاد درجه یک و عالی و مشتی و دوست داشتنی ام .ممنونم مریم مهربون و عالی ،عاشقتونم .

سپاس گزارم از شما که دستی هستید از دستان خدا که بتوانم با حضورتون انگیزه بگیرم برای توانستن.و تیک زدن خواسته هایم .تازه این انگیزه رو گرفتم که واقعا با رسیدن به خواسته ام انگیزه بدم به اطرافیانم برای تغییر و در مسیر رشد قرار گرفتن ‌.

خداجونم متشکرم