سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 200

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایاسپاسگزارم بخاطر فرصت دوباره دیدن یک قسمت پرازدرس دیگه ازین فایل بهشتی

سلامودرود عرض میکنم به استادان عزیزم و تمومی دوستان ارزشمندم دراین مسیرمسافرتی جنگلهای کوهستانی کلرادو

درس امروز من ازاین فایل:

دیدن الگوهای مناسب برای غلبه برترسها

استادجان من تودوره ی دوازده قدم عاشق این جمله هاتونم شاید هزاربار اون تیکه ازفایل رو روی تکرارمیزنم و انگاربااین جملات قدرت میگیرم که میگید

آقاحرکت کن برو تو دل ترسات تغییرکن اگه میخوایی نتایج بزرگ ازراه برسن باید بتونی به ترسات غلبه کنی

یااینکه میگید

این نیست که آدم تویک موقعیتی نمیترسه،ترس هست ولی اون ایمانه میچربه وممکنه درمقابل ایمان اون ترسه یک درصدباشه

آخ که چقدراین جملات رو دوست دارم انگار که هرموقه میشنومشون وباخودم تکرارشون میکنم یک رنگ سفید غلیظ میریزن روی باورای سیاه رنگم و اون ایمانم رو تومسیر اهدافم پرچرب میکنه

چقدراین فایل ازاول تااخرش سرشاراز الگو بود،ازخوده شماگرفته که یک مسیری رو توجنگلای کوهستانی کلرادو انتخاب کردید که هرآن امکان داره حیوانی ازتوی جنگل به آدم هجوم بیاره

اماشمااونقدرباخودتون درصلح هستید که خداوندهم درمداری قرارتون میده که حتی وحشی ترین حیوانات هم اون زمان که شما کمپ کردید شمارو پیدانکنن

استادجان وقتی راجب تجسمتون که از کوهای کلرادو بااینجور طبیعت گفتید چقدر برام باورپذیر شد که وقتی چیزی رو تجسم میکنی 100٪میتوانی خلق کنی،حتی طبیعت خداوند!یعنی اونقدر طبیعتش تنوع داره که تو فقط کافیه هرمدل درختو کوه رو تجسم کنی و ایمان داشته باشی که این طبیعتو خداازقبل برای بندگان باایمانش فراهم کرده اون وقت که خودتو بسپاری به جریان هدایت دقیق میبرتت جایی که تو تجسماتت داشتی باهاش زندگی میکردی

‌استادوقتی به آبشاررسیدید و آدمای اونجا داشتن به ترساشون غلبه میکردن چقدر برام درس داشت مخصوصاوقتی دیدم سرعت عمل اون خانم ازاون آقابیشتره و خیلی سریع توذهنش همه چیو منطقی میکنه وو میپره تو زنبوری ترین آب رودخونه ی جنگل

خیلی بحث مدارهاتواین فایل برام بهتر جااافتاد

آخه میدونید شما الان تومداری اززندگیتون هستید که دارید به ترسهاتون غلبه میکنید و تودل ناشناخته های قاره ی امریکادارید پیش میرید و اون ایمانه داره شمارو به این مسیرواون مسیر میکشونه،و اتفاقا تواین جنگل یک همزمانیی شدکه شماادمایی رو ملاقات کنید که اتفاقا اونهاهم دارن برترسهاشون غلبه میکنن،اونهاهم دارن ایمانشون رو برترسشون چیره میکنن

استادجان الان میفهمم که چراشما بایدجایگاهتون این قسمت از نقطه ی کره ی زمین باشه،چون شماقبلا مثل همین خانموآقا از بلندترین طبقه ی کشتی توسفربه ترکیه پریدن تو عمیق ترین دریارو تجربه کردید،وهمین غلبه برترسهاتون بود که نتایج بزرگتر ازراه رسیدن

مریم جان چقدر عالی هرموقعیتی رو تحت کنترل خودتون قرارمیدید،اینکه بعداز طی چندین کیلومتر بجای نالیدنو غرغر کردن اتفاقا پابرهنه هم میشید و زاویه ی نگاهتون به سردی رودخونه رو جوری تنظیم میکنید ومیگید یجورای بدن داره ریست میشه

چیزی که اگه من نوعی باباورای قبلم بودم بابهونه ی اینکه توراه کلی عرق ریختم الان اگه تورودخونه برم سرمامیخورمو بدنم دردمیگیره وو ازین جورحرفا و خودمو از املاح معدنی طبیعی اون اب محروم میکردم

و چقدرشماعالی حتی ازفراوانی سنگای رودخونه هم یادمیکنید و یجورایی باورفراوانی رو حتی تو سنگای رودخونه بخودت یاداوری میکنی و ذهنتو جهت میدی به سمت فرکانس مثبت

استادتوضیحاتتون یک مروری برآگاهیهای قدم چهارم هم برام بود که وقتی انسان باوجود داشتن ترس از ارتفاع بتونه بادیدن الگوهای مناسب برترسش غلبه کنه اون وقت پاداشها ازراه میرسن

ترس ازارتفاع و ترس ازصدای بلندهرچند که ازکودکی بامابرای بقامون بوده اما دلیل به این نمیشه که نخوایم برترسهامون غلبه کنیم

من خودم توسن سیزده سالگی دوست داشتم موتورسواری روتجربه کنم و اتفاقاهیچ الگوی خانمی نبودکه دیده باشم ولی اونقدرعلاقه به موتورسواری داشتم که بلاخره تواون سن تونستم خیلی راحت موتورسواری کنم

واتفاقاداداشم که تفاوت سنیمون14سال هست وقتی توسن هفت سالگیش منو میدیدکه راحت موتورسواری میکنم اونهم تواون سن موتورسواری یادگرفت و الان که پونزده سالشه اتفاقا خیلی حرفه ای ترازمن موتورسواری میکنه

وبرعکس خواهرم که سه سال ازمن کوچکتره اونقدرترسهاش برش غلبه میکنه که حاضرنیست حتی دوچرخه سواری رو تجربه کنه

استادجان من همیشه بااینکه خانمم ولی ازهمون سن نوجوانیم یادمه اونقدر باور بخودم به شجاع بودنم به توانمندبودنم زیادبود که گاهی اوقات پدرم ازبس شجاعیت منو میدید این باورو میخواست بزور به من بقبولونه که جاییکه ترس نیست باید ترسید

ویموقعایی میشد که شب تنهامیرفتم خونه ی مادربزرگم ومامانم همیشه میگفت آخرش اگه ندیدی یکی جلوتو نگرفت یابدزدتت ببرتت

اما من همیشه انگار یک احساس امنیت درونم حس میکردم و هیچوقتم هیو اتفاقی خداروشکر برام نمیوفتاد

وقشنگ میبینم که من توخیلی ازجنبه های زندگی داداشم من رو به عنوان الگوقرارمیده واتفاقاچقدربهترازمن عمل میکنه

درآخر هم تحسین میکنم نقاش زبردست خالق جهان هستی رو که انقدر ماهرانه طبیعتش رونقاشی کرده

اون گلای سفیدرنگی که تومسیرپیاده روی بهمون نشون دادید،بخداکه ظرافت هرگلبرگش آدمو واداربه تأمل میکنه

اون درختای کاجی که انقدر زیبا قدقامت کرده بودن،اون سرسبزی طبیعت که درون آدم رو به وجدمیاره

اون شجاعت مریم جان ووفادارموندنش درمسیرتجربه کردن چیزهای جدید و وارددل ناشناخته هاش شدن،اون کنترل ذهنی که توهرجایی ازمسیر سختوسنگلاخی بوده و تونسته خیلی عالی مثل یک اسب رام شده ذهنش رو به نکات مثبت دورواطرافش جهت بده واقعا برای من بسیارقابله تحسین و خیلی وقتها به این حداز تعهدتون تواین مسیر واقعا غبطه میخورم و هزاران باربهتون ماشالله میگم که انقدر باخودتون درصلحید

استادجان اِدیت این فایل رو خییلی دوست داشتم مخصوصا اون قسمتی که دوتاپسرودختر باهمدیگه توآب پریدن و حرکتوآهسته کردید،اون لحظه انقدر باشوروهیجان نگاشون میکردم که یک لحظه احساس کردم خودم به صورت پخش زنده شاهدپریدن اون تا ادم باایمان بودم

خیلی این فایل رو دوست داشتم ازتون بی نهایت سپاسگزارم بخاطر الگوهایی که به مامیدید مخصوصا ماخانمهاکه شایدبعضیها اونقدر خودشونو وابسته به همسرمیبینن برای انجام یک کاری که حتی خودشونو ازبازکردن یک درب قوطی رب گوجه فرنگی ناتوان ببینن،چون دیدم که میگم

و یادگرفتم به جای تمرکز برالگوهای نامناسب الگوهای مناسب رو‌دنبال کنم و باورکنم که میشود

درپناه خداوند یکتاباشید