سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 209 - صفحه 17

سلام به همه دوستان ارزشمندم . دو استاد نارنینم و همه عزیزانی که کامنت مینویسن و آگاهی های نابشون رو جاری میکنن . خیلی خیلی ازتون ممنونم به خاطر رد پاهای طلایی که از خودتون به جا میذارید .

یه اتفاقی برای احساسات من افتاده ‌‌ قبلا وقتی استاد و مریم جان رو میدیدم حس دوست داشتنشونو داشتم . اما الان وقتی میبینمشون قند توی دلم آب میشه .

ازین که مارو در سفر بینظیرتون همراه میکنید خیلی خیلی قدردانتون هستم‌. خدا بهتون برکت بده .

دیدن این سفرنامه دل‌انگیز ،به همراه گوش دادن به دوره بینظیر دوازده قدم باعث شده که بیشتر بتونم توجهم رو کنترل کنم و زیباییهای بیشتریو تحسین کنم و دوباره دارم عادت میکنم به دیدن و گفتن درباره زیباییها. احساس میکنم که یه مدت کمرنگ تر شده بود این ویژگی در من ‌ و خیلی دوست داشتم که بهبودش بدم و جدیدا دوباره انگار به مسیر برگشتم .

انقدر همراهتون بودم در تجربه ی زیباترین مناظر طبیعی که وقتی پریروز عمیقا دلم سفر به طبیعت رو میخواست شب خواب دیدم با همسرم به قصد چرخ زدن در طبیعت اطراف شهرمون به یه تفرجگاه هدایت شدیم که تاحالا حتی تو بیداری هم نظیرش رو ندیدم.

تمام زیباترین صحنه های سفر به دور امریکا باهم اون مناظرو ایجاد کرده بودن. انگار اوایل پاییز بود .درختای افرا و سپیدار پشت سر هم روی کوهها بودن . رنگشون هم سبز و زرد و نارنجی و قرمز بود . یک رود پرآبی هم در دامنه ی کوه جریان داشت از روی سنگهای نرم میگذشت. شبیه نرمی اون سنگهایی بود که در چند قسمت قبل از نگاه شما تجربه ش کردیم. من به یک دِرون وصل بودم و روی یه تُشکچه پشمی گرد نشسته بودم .تشکچه تخت سلیمانم بود . به واسطه ش پرواز میکردم و هرجایی که دلم میخواست رو میدیدم و تجربه میکردم . زیبایی هر لحظه ش انقدر زیاد بود که وقتی میخواستم برای همسرم که توی یه نمازخونه توی تفرجگاه نشسته بود تعریف کنم که اون بیرون چه مناظری دیدم اشک میریختم. تازه یه قسمت جالبش این بود که مریم جان شایسته با چندتا از دوستانشون هم اونجا بودن. دقیقا مثل زمانی که روی سنگهای وسط رود میشینن و استاد جان ازشون عکس میگیرن ، اونجا هم روی سنگها نشسته بودن و منتظر بودن تا دوستشون ازشون عکس بگیره. ما میخواستیم برگردیم به خونه (تبریز) اما برای دیدن زیباییها دور و دورتر میرفتیم . بعد من روی یه تابلویی که در اون تفرجگاه زده شده بود دیدم که ما در تفرجگاه آران بیدگل هستیم. وقتی از خواب بیدار شدم توی ذهنم میگشتم تا ببینم ذهنم چه چیزهاییو باهم ترکیب کرده تا اون صحنه های قشنگو بهم نشون بده .

آخه ما به هرچیزی که توجه کنیم ذهن یه صحنه ازش برمیداره و در نهایت در قالب یک فیلم وقتی خوابیم بهمون نشون میده. در واقع خواب نشون دهنده اینه که ما به چه چیزهایی توجه کردیم. هر گوشه از خواب برمیگرده به یه قسمتی از توجه . برا همینه که گاهی میگیم اصلا به فلان چیز خاص فکر نکرده بودما اما خوابش رو دیدم.ذهن از هر توجه یه کد دریافت میکنه و با همه کدهایی که در اختیار داره یک برنامه جدید میسازه و بهمون نشون میده و این عملکردش واقعا شگفت انگیره. دیدن اون خواب زیبا نشون دهنده این بود که چقدر ذهنم روی دیدن زیباییها بسته شده در این چند روز .

حالا بگم از اتفاق دل انگیز امروز که خییلی شگفت انگیز بود برام. اول اینکه خدا یک خواب فوق عالی رو بهم هدیه داده بود و من بینهایت ازش ممنونم . چون باعث شد که من صبح پرانرژی بیدار بشم .

ما دیروز ، یعنی ظهر روز بعد از خواب دل‌انگیزی که دیدم اومدیم خونمون. من یه راهی برای براق کردن ظروف مسی یاد گرفتم و امروز صبح بلافاصله بعد از رفتن همسرم به محل کارش دست به کار شدم و چندتا ظرف مسی زیبا رو که خیلی از چشمم افتاده بودن برای کدر بودنشون، برق انداختم. انقدددر زیبا شدن که دلم رفت براشون‌ انگار همین الان خریدمشون.

بعد رفتم سراغ ظروف سیلور و شستمشون. و هردوگروه ظرفای قشنگو گذاشتم تو یک کابینت شیشه ای که قبلا برای ظروف معمولی استفاده میکردم.

چند روز پیش رفته بودم خونه دوستم و دیدم چقددددر زیاااااد باسلیقه ست . درحالی که خیلی کار خاصی هم انجام نداده بود اما همه چیزو خیلی تمیز و مرتب سرجای خودشون قرار داده بود . به قول استاد در جلسه دوم قدم چهارم که گفتن آدما وقتی الگو داشته باشن و باور کنن که میشود ،هدایت میشن، من اول فکر میکردم من خیلی ظریف کاری بلد نیستم. درحالی که واقعا باسلیقه ام اما خودمو یادم رفته بود. گفتم چرا من نه ؟! درحالی که همیشه فکر میکردم خونه ما خونه سازمانیه . وقتی رفتیم خونه ی خودمون فلان کارو میکنم و… اما امروز گفتم بذار حداقل یه دستی بکشم رو همین چیزایی که دارم .. وقتی تمیزشون کردم و دلمو بردن ، هدایت شدم به زیباتر چیدنشون کنار هم و خیلی عالی شدن.

بعدش هم به چنتا کار عقب افتاده رسیدم که همییشه پشت گوش مینداختم چون خیلی برام سخت بودن. البته وقتی درحین اتجام کارهای سخت به حلسه سه قدم چهار گوش میدادم انجام اون کارا خیلی برام لذتبخش بود.انگار گوش دادن به دوازده قدم داره منو دوباره تغیر میده و داره عزت نفسمو هم مجددا قلقلک میده .

چون امروز کلی کار عقب افتاده انجام دادم.

حالا نکته قشنگ و جذابش اینجاست

چند هفته پیش یه کامنتی خوندم از یه دوست عزیزی اما الان یادم نیست اسمشونو. گفته بودن که باد برای من یه نشونه از خداونده . امروز وقتی کارهام تموم شدن دیدم یه نور خیییلی قشنگی تو اتاق افتاده . انقدر اون نور زیبا بود که منو کشوند تو اتاق تا یکم بشینم و خستگی در کنم. بعد که اومدم نشستم یهو باد وزید و پرده رو داد کنار. اولش بیتوجه بودم به منظره بیرون ، اما بعد که چندبار این اتفاق افتاد نگاهم به آسمون افتاد . آسمون انقدددر زیبا بود. ابرای پفکی پر بودن توی آسمون. ماهم طبقه سوم هستیم . به طور کلی هم اینجا چون ارتفاع شهر خیلی زیاده انگار تو آسمون زندگی میکنیم. حالا نکته زیباترش اینه که مادرشوهرم یه عود بهم داده بود که یک مایع با بوی رز داشت وقتی دیشب اومدم وسایلو جابه جا کنم دیدم یکم نشت کرده و نایلنش خیسه . حالا امروز کل خونه از صبح بوی گل میده . انگار توی گلستان زندگی میکنم .

چه همزمانی بینظیری بود دیدن اون آقا که گیتار میزد و میخوند .من واقعا از دیدنش لذت بردم. خصوصا بعدش که یک آهنگ دل‌انگیز جذاب و گوش نواز با همون تم پس زمینه سفرنامه بود . خییلی زیبا بود واقعا. چشمام قلبی قلبی شدن.

دیشب یک کلیپ دیدم از یک تراک کمپر که خییلی عاشقش شدم. من تاحالا خیلی کم دلم خواسته بود که تراک کمپر داشته باشم اما با دیدن اون، عمیقا دلم خواست و حالا که مریم جان دوبین رو چرخوندن به سمت تراک کمپر یادم اومد . از طرفی من از اول سال هربار که به سفر فکر میکنم ژاپن میاد و آرووم و لبخند زنان از گوشه ذهنم رد میشه. امروز یه اتفاق جالب افتاد و یک پیشنهادی رو شنیدم که یک نشونه واااضح بود برام‌ و خیلیم نزدیک بود بهم. یعنی انقدر نزدیک که یهو دیدی 2024 یهو سر از ژاپن دراوردم درحالی که الان فقط یک درصد امکانش هست …

یه اخلاق جدیدی پیدا شده در وجودم و اونم اینه که دیگه همه چیزو مینویسم :) بی ربط و با ربط

کاری هم به این ندارم که چقدر مرتبطه با موضوع فایل ها . فقط رد پای مشهود میذارم تا بعدا برگردم و ببینم چیکار کردم و چطوری هدایت شدم چون الانا هم وقتی برمیگردم به یه کامنتی از دو سه سال پیش خودم ، خیلی برام جذابه که اونموقع چطوری فکر میکردم و اصلا چیکارا میکردم . تصمیم گرفتم یکم ریزتر بنویسم تا دقیقتر بدونم .

خداروشکر که فضاشو هم در اختیار داریم و من بابت این فضای ناب از استاد عباسمنش عزیزم و مریم جانم خیلی خیلی ممنونم . خدا به وجودتون برکت بده