سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 213 - صفحه 18

« أُجیبُ دَعْوَهَ الدّاعِ إِذا دَعانِ »

من دعاى دعاکننده را به هنگامى که مرا مى خواند اجابت مى کنم.

الله اکبر به این اتفاق …

زمرد عزیزم

عجب اتفاق عجیبی

عجب همزمانی عجیبی

اشک توی چشام جمع شده

چرا الان؟ چرا دقیقا الان؟

میخوام شرح ماوقع کنم که برای خودم هم یه نشانه ای باشه از آنچه پیش آمد.

مدتیه شرایط مساعدی ندارم. به تصور خودم هر روز توی سایت هستم و زمان زیادی صرف خودسازی میکردم اما از نتیجه خبری نبود. نشانه ای از شرایط مساعد یا بهبود اوضاع نمی دیدم. (البته که مشکل از گیرنده که من باشم بود)

امروز صبرم تموم شد. فکرای بدی کردم. عملا با خدا دعوا کردم. اره. تو روش وایسادمو به خداییش خندیدم.( الان فقط دارم اشک میریزم) بهش گفتم تو مگه خدا نیستی. چرا هیچ کاری نمیکنی. مگه واسه تو کاری داره؟

تویی که اسمون و زمین رو خلق کردی و همه چیز رو معلق نگه داشتی مگه برات کاری داره. چرا کاری نمیکنی؟

اره. من بنده ی خوبی نبودم اما اون خدای خوبیه.

تو سایت بودم. همچنان داشتم زور میزدم که یه جوری نقطه امیدی پیدا کنم. حتی چند تا چیز به دلم افتاد و بهم الهام شد که انجام بدم اما نجوا ی ذهن اومد که دلت خوشه ها. اگه میخواس بشه تا الان میشد. مگه کم زور زدی. توعه خوش خیالو باش.

توی همین فکرا و دیدن نشانه ی امروزم بودم که اتفاقا نشانه ی امروزم هم توضیح واضحات بود و جوابی دندان شکن به مسئله ی مورد نظرم.

توی همین حال و هوا بودم که بعد از رفرش صفحه دیدم نقطه ی آبی بالای پروفایلم ظاهر شد.

نور امید

کلام خداوند

پاسخ خداوند

پاسخ خداوند از گفته های خودم به خودم

به خود آ = خدا

ترسیدم. رنگ به رخسارم نبود. گفتم خدایا چی میخوای بهم بگی . اونم انقدر ضربتی.

اخه یک ساعتم از دعوام با خدا نگذشته بود

الله اکبر . خدایا تو بزرگترینی.

بازش کردم.

دیدم پاسخ زمرد عزیز به کامنت 6 ماه پیشمه. جوابی که خودم به خودم باید میدادم از پاسخ های خودم. اخ قلبم

خدایا مگه داریم

مگه میشه انقدر سریع

اونجایی که گفتی :

« بهم الهام شد چرا ناراحتی، به خدایت توکل کن »

این دقیقا کلام خداوند به من بود.

الله اکبر

چشم هر چی تو بگی

هر چی تو بخوای

من تسلیمم

تو بگو من انجام میدم

عشق و حال کنم؟

چشم

از زندگیم لذت ببرم؟

چشم

به خودت توکل کنم؟

چشم

خدایا من تسلیمم.

خدایا من به هر چی که از تو برسه فقیرم، محتاجم.

خدایا تو دستمو بگیر.

خدایا من ظاهر امورو داشتم میدیدم.اره.

من خبر ندارم که برای یک لحظه بعدم تو برام چی در نظر داری.

من تمام توجهمو میزارم روی خواسته هام و منتظر میمونم با ایمان.

توکل میکنم.

یعنی صبر با ایمان.

یعنی من میدونم که میشه.

من میدونم به« طریقِ خدایی» میشه. نه به روش انسانی و منطقی ذهن من.

قرار نیست من روشو بدونم. من سفارشمو دادم. خواسته م تو راهه. فقط من باید هم مدار باهاش بمونم.

و اونجایی که :

«تو اروم باش . تو توکل کن . خدا به شکل طبیعی همه چیو درست میکنه . مث اون زخمی که اگه انگشت توش نکنی خودش خود به خود خوب میشه حتی اگه چسب زخم هم روش نزنی . همه چی به شکل طبیعی بابد مسیر درستشو بره مگر اینکه ما خلاف جهت جریان پارو بزنیم.»

پاسخ کامل خدا به من

و جمله ی جادویی زمرد :

« خدایا ازت میخوام و دوست دارم که آسان شوم برای آسانیها و تو کارهایم را انجام بده و در زمان مناسب در مکان مناسب باشم.»

زمرد بی نهایت ممنونم که اومدی و نوشتی.

خدایا ممنونم که جوابمو دادی. خدایا شکرت. شکرت شکرت.