سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 222

سلام بشما دوست عزیز.

امیدوارم حالتون عالی باشه.

جناب ثانی من دیشب هدایت شدم به این کامنت شما و بسیار لذت بردم ازش و یکسری مسائل برام روشن شد. بسیار ممنونم ازشما.

دوست عزیز یسوالی دارم و میخوام نظر و درک شما را در مورد سوالم بدونم چون بدنبال درک این موضوع هستم و دیشب اومد توی وجودم که سوالمو هم از شما بپرسم هم از آقای احمدی بزرگوار.

واما سوال مدنظر من:

دیدین میگن برای دریافت خواسته ها و آرزوهاتون شبیه بچه ها بشین و یا به گفته حضرت عیسی تا شبیه بچه ها نشین به ملکوت خدا راه پیدا نمیکنید.

من یه خواهرزاده دارم وقتی چیزی میخواد اونقدر پشت سرهم تکرارش میکنه و گیر میده به آدم تا به خواستش برسه وهیچ چیزی نمیتونه جلوی درخواستش را بگیره مثلا دارم غذا درست میکنم میاد مدام میگه خاله بیا بریم باهم بازی کنیم میگم باشه عزیزم صبرکن غذامو آماده کنم. میگه باشه حالا بیابریم بازی بعد غذا آماده کن.

باز میگم خب اونموقع دیروقت میشه برای آماده کردن غذا.

میگه میدونم دیر میشه ولی حالا اول بیا بریم باهم بازی کنیم

باز مثلا بگم مگه نمیبینی دستم بنده میگه آره میدونم ولی طوری نیست حالا بیابریم باهم بازی کنیم.

خلاصه کاری میکنه که واقعا آدم تسلیمش میشه و اون به چیزی که میخواد میرسه و کیف میکنه انگار خدا دنیا را بهش داده. این تا اینجای کار

حالا از اونطرف قضیه رهایی هست.

که خواستت را مطرح کن و دیگه رهاش کن.

درصورتیکه میبینم بچه ها اصلا رهایی را متوجه نمیشن و اونقدر درخواست میکنن تا بالاخره برسن به اون چیزیکه میخوان.

و حالا سوال من درباره ارتباط این دوتا موضوعه بهم هست. میدونم هردوش درسته و دوست دارم ارتباط بین این دو را درک کنم.

چون یبار دوسه ماه پیش سر یه مساله ای که یکمرتبه برام پیش اومد انگار واقعا مثل بچه ها شدم. و گیر دادم بخدا که مگه نگفتی هرچی میخوای بخودم بگو الانم اینو میخوام من نمیدونم چجوری چطور فقط میخوام. یعنی باورتون نمیشه واقعا عین بچه ها شده بودم و از غروب که اون مساله پیش اومد و من شدم یه بچه فردا ظهرش انجام شد برام حتی خیلی بیشتر از اونچه که میخواستم هم انجام شد.

حالا دوست دارم آگاهانه برسم به درک و ارتباط این دوموضوع بهم دیگه.

ممنونم میشم اگر آگاهی و درکی درمورد سوالم دارین برام مطرح کنید

درپناه خداوند باشین

سلام بشما دوست عزیز.

جناب احمدی بسیار بسیار سپاسگزار شما هستم که پیام منو باعشق خوندین، بهش فکرکردین و باعشق بمن جواب دادین.

و بسیار سپاسگزارم که اونقدر ارزش قائل بودین هم برای خودتون هم برای من که وقتی در فرکانس و انرژی بالا بودین جواب منو دادین. منتظر پاسخ شما بودم ولی نه انتظاری از روی عجله و بیقراری. میدونستم و مطمعن بودم که خداوند جوری مهره هارو برام میچینه که جواب شما دربهترین زمان بدستم برسه.

جناب احمدی عزیز من مثل شما قلم زیبایی ندارم ولی درعوض تا دلتون بخواد وقتی برم بالای منبر ساعتها نان استاپ میتونم صحبت کنم البته فقط در مورد سفر درونی ای که سالها تو خلوت خودم با خدای خودم در دل چالش‌های زندگیم گذروندم که چقدرم برام لذت بخش بوده که حاضرنیستم سرسوزن اون لذت‌ها را با هیچ چیزی عوض کنم.

بقدری کامنت شما عالی بود و پر از هدایت خداوند برای من و بقدری فرکانس این کامنت بالا بود که درحین خوندن نوشته های شما آگاهی بود که به وجودم جاری میشد از سمت خداوند که قطعا خودتون میدونید نمیشه کیفیت را با کلمات توضیح داد.

من باید بارها و بارها این نوشته های زیبای شما را بخونم و روی هر جمله اون تعمق کنم.

چیزیکه فکرمیکنم منو به اشتباه انداخت ظاهر قضیه عملکرد یه بچه بود(اون گفتن خواستش و تکرار کردنش و پیله شدنش) و اینکه اون گفتن های مداوم یه بچه را با جریان رهایی مقایسه میکردم. البته قلبا میدونستم هردوش درسته ولی ارتباط بین این دوموضوع را متوجه نمی‌شدم.

غافل شدم از اون چیزیکه پشت اون عملکرد ظاهری یه بچه هست.

و اونم بحث حساب نکردن روی خودش و روی هیچکس و هیچ چیز جز اون نیروی برترش که درمثال بچه اون نیروی برتر براش میشه پدر یا مادرش.

طاهر قضیه تکرار کردن و پیله شدن برای هدفش بود ولی پشت این پیله شدن همون اعتمادی بود که شما فرمودین و بدلیل این اعتماد نگرانی ای براش به وجود نمیاد چون خیالش راحته که میشه چون اعتماد داره به انجام شدنش.

اصلا نمیدونم چی بگم چی بنویسم پراز حرفو آگاهیم ولی نمیتونم بنویسم.

ممکنه حرفهام پراکنده بشه ولی باحال الان من….

جناب احمدی از سوال کردن و قدرت سوال گفتین. دقیقا سلولی این موضوع را قبول دارم و درکش کردم چون از شروع سال 91 تا همین لحظه این سوال کردن از خداوند جز جداناپذیر وجود من شده و در 98 درصد مواقع جواب سوالهام مستقیم به وجودم جاری میشه و من اون ندای درونی را می‌شنوم و دریافتش میکنم و دیوانه و عاشق اون ندا هستم و در 2 درصد بقیه خود خداوند هدایتم میکنه که بفرض از شما بپرسم یا به شکل های دیگه جوابمو میگیرم. اینم از فضل خداست بحق من.

و تمام این لذت‌های ماندگار و عمیق از یه آرزوی دنیایی شروع شد توی وجودم. همیشه به این شکل میبینم که ظاهر قضیه یه آرزوی دنیایی بود و درپشت اون یه سفر درونی.

یه سفری که منو آماده و مهیای دریافت اون آرزو بکنه. سفری که آگاهی های همون جنین و نوزاد را بیادم بیاره.

گرچه درین سفر بارها پیش اومد که خسته شدم و فرو ریختم ولی خدا برام صبوری کرد بهم احترام گذاشت دستمو گرفت بلندم کرد خیلی خیلی باهام حرف زد تا الان که بشارت قرار گرفتن در مدار دریافت هدفم را بهم داده و آخرین مرحله برای دریافت اون هدیه که بشارت عظیم بودنش و بیشتر از چیزیکه خواسته بودم را بهم داده. و آخرین مرحله، مرحله رهاییه که باید انجامش بدم. که خودشم داره کمکم میکنه برای انجامش مثل بقبه مراحلی که با خودش گذروندم نه خودم تنهایی.

از رهایی ازش پرسیدم گفت احساس نیاز بهش نداشته باش

بش گفتم آخه خدا خودت میدونی که مثلا چقدر نیاز بپول دارم چجوری احساس نیاز نکنم بهش وقتی میدونم نیاز دارم.

گفت اگه بدونی هرچیزیکه بخوای الان تو زندگیت هست و داریش بازم احساس نیاز میکنی

گفتم خب نه!!

گفت همینه. خیالت راحت که همین الان اون چیزیکه میخوای تو زندگیت هست پس دیگه برو حال کن برو لذت ببر از همین شرایطت

بدون زیاد تو این خونه و شرایط دیگه نیستی برو لذت ببر از آشپزخونت، از پنجره اطاقت، از کوه‌هایی که هرروز داری بارها نگاهشون میکنی و ارتباط روحی داری باهاشون، از….

خلاصه گفتو گفت از سرسوزن سر سوزن های زندگیم جز به جزئش که برو لذتشو ببر و نگران هیچی نباش.

میدونید چیه جناب احمدی آخه خودش درطول این سفر درونی کاری کرد بامن که بتونم بشناسمش، بتونم بهش اعتماد کنم بتونم….

یادمه چندسال پیش تو دل این سفر وقتی ازش هدایت میخواستم بهم میگفت بسپار بمن. بش میگفتم میخوام بسپارم ولی نمیتونم میترسم بگی اینکارو بکن اونکارو بکن…

بهم گفت خب معلومه که می‌ترسی چون منو نمیشناسی. حق داری. وقتی منو نمیشناسی چجوری میتونی بهم اعتماد کنی و بسپاری بمن

و بخودش قسم خودش برام گوشه اطاقم کلاس خصوصی برام گذاشت منم شدم شاگرد خصوصیش و گفتو گفت….

حالا رسیدم به اینجا به مرحله رهایی به مرحله دریافت بشارت از خودش.

بجایی که وقتی به پشت سرم نگاه میکنم میبینم دیگه هیچ اثری از اون شهلای قبلی وجود نداره. و این شهلا یه شهلای جدیده

من پودر شدم و از اول ساخته شدم.

بگذریم بینهایت مفصله.

خیلی لذت بردم از خوندن نوشته های شما بینهایت لذت بردم از اینکه خودم براتون نوشتم. تمامش را درحال اشک ریختن نوشتم. خیلی خیلی حال خوبی پیدا کردم و از خدا میخوام هزاران برابر این حال خوب منو نصیب شما و استاد و هرکسی که این کامنتو میخونه بکنه.

درپناه خداوند باشین دوست عزیزم.

سلام به شما دوست عزیز.

امیدوارم همیشه حال دلتون عالی باشه.

دوست عزیزم کامنتی که برام نوشته بودین را خوندم و نمیدونم چرا گزینه پاسخ نداشت به همین دلیل اینجا براتون مینویسم.

دوست عزیزم ممنونم بابت کامنت بسیار زیبایی که برام نوشتین که چقدر از نوشته های شما بازم آگاهی به وجودم جاری شد.

چقدر خدا قشنگ هدایت میکنه. الهی صدهزار مرتبه شکر.

آقا مجید کار و حرفه من ساختمانی هست. ساختو ساز، بازسازی دیزاین. خیلی خوب پیش میرفتم. یه هدف بزرگ تو زندگیم داشتم و دارم که تمام اونچه که سالها گذروندم همه درجهت تحقق اون هدفم که دیگه الان خدا بشارت تو مدار دریافتش قرار گرفتنو بهم داده بوده.

آقا مجید کارم خوب پیش می‌رفت یکمرتبه متوقف شدم. هیچ کاری انجام نمیشد هرکار دیگه ای هم که میخواستم انجام بدم اصلا جور نمیشد. دقیقا حس میکردم خدا برام برنامه داره. سالهاست با این رویه آشنام.

این مدت توقف مثل این بود که خدا دستمو گرفت گفت بیا بشین کارت دارم اینقدر بدو بدو نکن. بیا میخوام یچیزایی را یادت بدم. برنامه ها دارم برات. میدونستم باز قراره یه جهش بزرگ داشته باشم چون ازسال 91 بارها به شکل‌های مختلف تجربش کرده بودم و اینبار به شکل توقف و دست کشیدن از بدو بدو بود.

ترس میومد سراغم از گذران زندگیم چون من مجردم و مستقل برای خودم زندگی میکنم و همه امور زندگیم برعهده خودم هست.

یادمه ملکی که آخرین بار ساختم و گذاشتم برای فروش، فروش نمی‌رفت و نرفته یبار خسته شدم بهش گفتم خدایا اصلا فکرنکنم تو هم بتونی این ملکو بفروشی آنی بهم گفت تو از کجا میدونی اون منم که اصلا نمیزارم فروش بره؟!!

ببخشین حرفام قاطی میشه بهم. ولی منظور اینکه متوقف شدم و دیگه هیچ کاری نتونستم انجام بدم. برای بار چندم درین چندسال خدا برام کلاس خصوصی گذاشت و منم شاگرد خصوصیش.

بهش گفتم پس گذران زندگیم چی؟ اونو چکارش کنم؟! گفت نگران نباش من مسئول توام. و بخدا قسم نزاشته من لحظه ای لنگ بمونم. البته اون رفاه و فراوانی نبود ولی درحدی بود که محتاج کسی نشم و دقیقا هم نشونم داد که اگر اون رفاه و فراوانی بود من یکسری چیزاییکه باید یاد میگرفتم را یاد نمیگرفتم. اصلا اوج قوی شدن توکل من بخدا و اعتماد بهش تو این پروسه انجام شد. باورتون میشه وقتی به پشت سرم نگاه میکنم خودم بخودم میگم چجوری جور شده چجوری گذروندم و خودم میمونم از کار خدا.

تااینکه برای چندمین بار بعد از کلی هدایت ازجانب خودش و آموزش دادنم رسیدیم به جریان سپردن.

سپردنو باکمک خودش انجام دادم ولی میدونستم یجای کار ایراد داره و لنگ میزنه.

ازش هدایت خواستم که خدایا بهم بگو ایرادم کجاست کجا را دارم اشتباه میرم.

درلحظه هدایتم کرد در مورد رهایی.

خیلی هدایت‌ها و مسائل درمورد قضیه رهایی این اواخر برام پیش اومده

تااینکه یروز داشتم بهش میگفتم خدایا کمکم کن تا بتونم انجامش بدم. بش گفتم اصلا کاری به تحقق هدفم هم ندارم الان برام مهمه اینو انجامش بدم و واقعا هم همین بود. بارها تو این سالها برام پیش اومده بود که اون لحظه واقعا دیگه هدفم برام مهم نبود. مهم برام انجام اون هدایت خداوند بود. و از نظر خودم این قضیه رهایی خیلی سخت بود.

یبار داشتم درباره سختی انجام این موضوع فکر میکردم که اون ندای قشنگش تو وجودم جاری شد که : ازم بخواه که این کارو برات راحت کنم و هدایتت کنم به راحتو آسون انجام دادنش.

همون لحظه آنچنان شادی عظیمی تو وجودم جاری شد که حد نداشت و بهش گفتم خدایا آره برام راحتش کن انجام اینکارو

هدایتم کن میخوام انجامش بدم.

بخدا قسم اینقدر قشنگ با چندتا جمله که در کامنت قبلی نوشتم انجام شد اصلا فکرشو نمیکردم اینقدر راحت بتونم انجامش بدم. با هدایت های خودش آسون شد. خیلی آسون شد

حتی ازش پرسیدم دوست دارم همونجوری که بهم گفتی لذت لحظه لحظه های شرایط الانم ببرم هدایتم کن چجوری انجامش بدم.چجوری لذتشو ببرم.

بهم گفت برم کامنتهای آقای حمید نارنجی ثانی را بخونم.

یکی از کامنتهای ایشون درباره این بود که خطاب به همه دوستان سایت نوشته بودن که ظاهرا در اون فایل استاد داشتن دوش میگرفتن و بچه ها خیلی نگات مثبت اون فایلو ذکر کرده بودن و آقای ثانی خطاب به دوستان گفته بودن چقدر مثلا ذوق ساعت خودتون میکنید، یا اون چای و قهوه و…

و اون کامنت دقیقا هدایت خداوند بود برای من. و از اون لحظه یجوری عجیب تمام توجه من رفته روی سرسوزن سرسوزن های زندگیم.

خود خدا هم از تمام نعمت هام بهم گفت که دقیقتر نگاهشون کنم و لذتشون ببرم.

باورتون نمیشه از اون لحظه تا الان من کلا خودمو وسط زیبایی و لذت و نعمت میبینم. هیچ ایرادی انگار هیچ کجای زندگیم نیست. یوقتایی اونقدر غرق لذت و شادی میشم میگم خدایا آخه این همه لذتو چکار کنم من. از لحظه که چشم باز میکنم تو زیبایی و لذت و نعمت هستم تا لحظه ای که میخوابم. رختخوابم یجور دیگه شده برام، پنجره اطاقم یه شکل دیگه شده برام، کاشی های آشپزخونه یجور دیگه شده و….

و اینا تماما از لطف خودشه از فضل خودشه که داره کمکم میکنه رهای رها باشم.

دیروز صبح ازش خواستم خدایا بازم هدایتم کن درمورد رهایی که آیا دارم درست پیش میرم؟ از لحظه ای که ازش خواستم تا به این لحظه داره از رهایی میگه به شکل های مختلف و نشونم داده که آره درسته.

حتی همین کامنت شما هم یکی ازون نشونه ها و هدایت های خداوند بود.

اقامجید عزیز، بسیار سپاسگزارم ازشما که برام نوشتین، خدا شما را مامور کرد، خدا شما را انتخاب کرد برای نوشتن و مطمعن باشین بی دلیل نبوده.

امیدوارم بزودی خبرهای خیلی خوبی ازتون بشنوم و خودمم خبرهای خوبی بدم هم بشما هم به استاد هم اون خبر خوبو فریاد بزنم به کل خلقت خداوند.

ممنونم ازشما دوست عزیز.

در پناه خداوند باشین همیشه