سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 231 - صفحه 9

بنام خدای مهربان

سلام به استاد عباسمنش عزیزم

سلام به مریم بانو جان

و سلام به همه دوستان عزیزم در خانواده صمیمی عباسمنش

به به چقدر عالی! سری جدیدی از سفر بدور امریکا شروع شد و خدا می دونه که در این سری چه زیباییهایی رو ببینیم و چه آگاهی های خوبی دریافت کنیم، چیزهای جدید یاد بگیریم و رشد کنیم

این بار استاد و مریم جان شکل متفاوتی رو برای سفر انتخاب کردن، تصمیم گرفتن که با ماشین برن و از هتل و ایر بی اند بی استفاده کنن تا بتونن کل منطقه میامی رو با فراغ بال بگردن و همینطور بتونن دوچرخه هاشونو همراه خودشون ببرن

تحسین میکنم ثروت و آزادی مالی استاد رو که هر جوری که دوست دارن به سفر  میرن، و هر بار بشکل متفاوت، گاهی با آروی و گاهی با تراک کمپر، و اینبار با ماشین

تحسین می کنم گاراژ استاد رو که همه جور وسایل نقلیه و از هر کدوم چند مدل توش وجود داره، و علاوه بر اون هزاران وسیله و ابزار دیگه توش هست، خیلی هم بزرگه… و باور فراوانی رو در ذهنم تقویت می کنه

تحسین می کنم چهره شاداب و پوست لطیف استاد و مریم جون رو که با استفاده از قانون سلامتی روز بروز شادابتر و لطیفتر میشه

وااای مریم جان چه جالب!موهات اونقدر بلند شده که با کلیپس جمعشون کردی چقدر هم بهت میاد چه رنگ قشنگی داره

اتفاقاً منم چند روز پیش موهامو خودم تو خونه رنگ کردم و شبیه همین رنگ شد اینقدر دوسش داشتم که با وجودی که تصمیم داشتم موهامو کوتاه کنم ولی دست نگه داشتم گفتم بزار لذت ببرم هر بار که تو آینه به موهام نگاه می کنم اینقدر بلند و صاف و خوشرنگه

چه خونه نقلی و قشنگی رو برای اقامت چند روزتون انتخاب کردین چه رنگهای شادی و متنوعی رو توی دیزاین خونه ازش استفاده کردن و چه سلیقه خوبی دارن خانم و آقایی که این خونه رو اجاره دادن تحسینشون می کنم که با یه سری وسایل ساده چه زیباییهای فوق العاده ای رو خلق کردن  چه حس خوبی میده،از دیدنش و تماشاش واقعاً  آدم شاد میشه

همیشه وقتی آدم از قبل ذهنشو آماده می کنه برای دیدن زیباییها، و میاد در مورد اون چیزهایی که میخواد اتفاق بیفته صحبت می کنه، نه در مورد اون چیزایی که نمیخواد اتفاق بیفته، و انتظار دیدن زیباییهای بیشتر رو داره باعث میشه هدایت بشه به جاهای زیبا و قشنگ

می رسیم به Gun Show که انواع و اقسام اسلحه و ابزارهای مربوط به اونها رو توش به نمایش گذاشتن…و مریم جان جمله خیلی زیبایی گفت که بشدت باهاش موافق و هم عقیده هستم:

والا من ترجیح میدم که روی خودم کار کنم همیشه با اتفاقات عالی هم مدار بشم و خداوند همه کارها رو انجام بده

و نظر استاد هم این بود که گفت:

من احساس می کنم که وقتی آدم اسلحه داره یه جورایی انگار آماده می کنه خودشو برای مسئله و مشکل یه جورایی انگار دعوت می کنی دردسرو به سمت خودت غیر از اینکه خیلی هم احتمال داره اشتباهی یه اتفاقی بیفته و انسان بخودش ویا دیگران آسیب برسونه

و خود استاد اصلاً حسش به اینکه اسلحه داشته باشه خوب نیست یه جورایی هم احساس می کنه که وقتی که از لحاظ فکری کلاً تو فضاهای اسلحه و این داستانا نیست به سمتش هم هدایت نمیشه به جایی که نیاز باشه هم هدایت نمیشه

من هم باورم اینه که امنیت هست و آدمای خوب و درستکار همه جا وجود دارن، و خداست که از انسان محافظت می کنه، نه اسلحه

فَاللّهُ خَیْرٌ حافِظاً وَ هُوَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ

و بارها امنیت رو تجربه کردم در صورتی که احتمال خلافش از نظر دیگران زیاد بوده مثلاً کلید روی در خونه شب تا صبح مونده یا توی خونه شهرستانمون یه بار کرکره پارکینگ باز مونده بود و ما اومدیم تهران و بعد از چندین روز  که دوباره رفتیم شهرستان متوجه این موضوع شدیم هیچ اتفاقی هم نیفتاد خدا رو شکر و باور من هر روز قویتر میشه که اطراف من پر از آدمای خوب و درسته و من به جایی هدایت میشم که امنیت وجود داره

خدا رو شکر که زیباییهای زیادی رو تو این فایل دیدم و صحبتهای ارزشمند استاد و مریم جون رو به گوش جان شنیدم

و موفق شدم برای این فایل کامنت بنویسم

بینهایت از استاد و مریم بانو سپاسگزارم که اینقدر با محبت ما رو همسفر خودشون قرار میدن

در پناه خدا پر از امنیت و آرامش باشیم همگی