سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 237

به نام خدای مهربان

با سلام خدمت استاد گرامی و مریم بانو.

الان ساعت 8 شب به وقت ایران هست، در شهر ما باران رحمت الهی شروع به باریدن کرده و این نشانه ای است برای من در این شب زیبا، شب سیزده ماه رجب، شب تولد حضرت علی (ع)، شبی که فردایش به اسم روز پدر نامگذاری شده است ، روز پدر رو به تمام پدران عزیز مخصوصا استاد عباس منش عزیز که به گردن ما، حق پدری دارند تبریک میگم،

استاد شما، همچون پدری مهربان، ما رو از تاریکی جهل نجات دادین.

صمیمانه از شما، و خدایتان سپاسگزارم.

فایل 237:

آخ جون، بازم آمریکا گردی

اونم کجا؟

موزه علوم میامی.

خدایا شکرت برای این همه زیبایی، این همه فراوانی، این همه خلاقیت، این همه ایده های ناب.

من دنیای زیر آب رو خیلی دوست دارم و این موزه، دنیای زیر آب رو به تصویر کشیده،

الله اکبر برای این همه زیبایی چشم نواز.

همه چیز در این موزه عالیه.

سفره ماهی هایی که قابل لمس هستن.

اسب دریایی خارق‌العاده.

ماهی‌های خوشرنگ که هر کدام با ریتم خاصی می‌رقصیدند و با رقصشون سپاسگزاری خدا میکردند. ماهیها شاد بودند و این شادی انسان را سرمست میکرد.

چقدر نکات آموزنده در این فایل زیاده:

اون جایی که استاد رکاب زدن، فن روشن نشد، مریم بانو به استاد گفتن بجای تمرکز بر روشن شدن فن، به روشن شدن چراغ ها توجه کنه، این همون قانون تمرکز بر داشته هاست.

یا اون قسمت که مریم بانو در مسابقه برنده شدن و گفتند که من فقط سپاسگزاری کردم و باعث شد که برنده بشم( قانون سپاسگزاری)

سپاسگزاری بزرگترین فرکانس در جهان هستی هست،

خداوندا سپاسگزارم بخاطر وجود استاد عباسمنش و مریم بانوی عزیز که ما رو میبرن سفر، و زیبایی های تو رو به ما نشان میدن.

خداوند ما رو لایق دانستن که با استاد عباس منش و مریم بانو همسفر باشیم.

خداوندا سپاسگزارم.