سفر به دور آمریکا | قسمت ۴ - صفحه 38

سلام به استاد عباس‌منش عزیز و مریم جان عزیز دلم.

امروز چهارمین روز از تعهدم به دیدن سریال و قرار دادم خودم ‌بر مدار توجه به نکات مثبت هست.

الان که دارم این کامنت رو مینویسم در بخش بیماران سرطانی بیمارستان هستم که مادرم بستری هستند .

اینو گفتم که بگم من مثل باقی همراهی های مریض نیستم که دور مریضم با حال بد و انرژی منفی و فکر اینکه هر لحظه ممکنه فوت کنند ،بگردم و حال مریضمو بد کنم.

در بین اینکه مادرم داشتن استراحت میکردند اومدم و قسمت چهارم رو نگاه کردم و کامنت دوستای عزیزم رو مطالعه کردم و چندین بار متن این فایل رو مطالعه کردم.

نکات مثبتی که توجهمو در این فایل جلب کرد :

1. اول از همه اینکه چقدر عالیه که شما مریم خانم عزیز رانندگی بلد هستید و استاد با خیال راحت ماشین رو به شما میدن که دنیال ار وی برید . البته قطعا قطعا در درجه ی اول شما فرکانس اطمینان و ارامش رو فرستادید که استاد اینقدر راحت به شما اعتماد دارند.

علت این صحبتم این هست که من با اینکه گواهینامه دارم و خیلی هم دست فرمونم خوبه و عاشق رانندگی هستم اما پدرم به من اجازه نمیدن که سوار ماشین بشم و همیشه مجبورم که پولمو خرج اسنپ و اتوبوس کنم و مدت های طولانی پیاده روی بکنم. این در حالی هست که پدرم برای برادرم ماشین خریدند اما برای من و خواهرم خیر.

امروز هم یکی از همین روزها بود که باید چنیدن جا میرفتم و توی این هوای گرم مشهد واقعا اذیت میشدم و صورتم با اینکه صد آفتاب میزنم اما از آفتاب زخم شد .

در همین حین بودم و دوباره داشتم توی فاز غم و گله و شکایت و توقع میرفتم که یاد قولم به خودم افتادم و اون هم اینکه به خودم قول دادم که هر زمان خواستم فاز گله و شکایت و توقع و انتظار رو باز کنم، سریع با صدای بلند داشته هامو یادآور بشم و بلند بلند از خدا سپاسگذاری بکنم که صدای منفی نگری ذهنمو ساکت کنم و خودمو به نقطه ی صفر و سکوت برسونم.

این روش همیشه برای من جواب میده . چون از استاد عزیزم یاد گرفتم که خودشون زمان هایی که میخواستن ذهنشون رو کنترل کنن و یا اینکه میخواستن فرکانس خواسته‌شونو به جهان بفرستن بلند درباره ی خواستشون صحبت میکردن.

خداروشکر میکنم که این تمرین رو منم انجام میدم و در اون موفقم چون به محض اینکه شروع به انجام اینکار می‌کنم انگاری که ذهنم بگه : ای بابا دستمو خوند .

سریع اون صداها محو میشن و احساس آرامش و سکون میکنم.

2. غذاها و مواد خوراکی که در والمارت بود چقدر تازه بود و جالبی قضیه این بود که چقدر دقیق محتوات بسته ها و اینکه این ماده غذایی ارگانیکه یا نمک بهش زدن یا نزدن و… با جزئیات زیادی بیان شده بود.

این قضیه منو یاد نکته ی استاد در کتاب رویاهایی که رویا نیستند انداخت که میگفتن: ما باید نسبت به خواستمون به وضوح برسیم. مثالشون هم برای مفهومی‌تر توضیح دادن این قضیه این بود که بریم فروشگاه لباس و بگیم لباس میخوام و فروشنده بپرسه رنگش چی باشه ؟ چه لباسی میخواید؟ تیشرت میخواید؟ شلوار میخواید ؟ و…. یعنی تا به فروشنده جزئیات اون لباسی که میخوایم رو ندیم اون فروشنده هم نمی‌تونه حدس بزنه که چی مدنظر ما هست، پس هیچوقت هم بهمون لباسی نمیده.

دقیقا درباره ی خواستمون هم واضح و دقیق جزئیاتش و حسی که به اون خواسته میرسیم و حس داشتن اون خواسته، علت اینکه اون خواسته رو میخوایم و… رو کاملا واضح و مشخص بخوایم، چون این قانون خداوند هست که ما رو در رسیدن به خواستمون هدایت میکنه خواه فقر باشه یا ثروت. پس خدا وظیفه اش اینه مارو یاری میکنه و حالا که یاری خدا رو داریم پس چرا دقیق نگیم چی میخوایم؟

3. من از تراکم و ارتفاع ساختمون ها متوجه شدم جمعیت زیادی در این شهر زندگی میکنه اما جالبی قضیه این بود که خیابان ها بینهایت تمیز و مرتب بودن و آدم های کمی هم در خیابان بودند و کلا نظم و ترتیبی که مخصوص مدار ثروت هست در اونجا جاری بود.

من تا به اینجای کار متوجه شدم که مدار فراوانی و ثروت در اون نظم هم وجود داره. برای همین قبلا وسایل و لباسهام خیلی قاطی بود با خواهرم و هر چی اتاقمون رو جمع میکردیم هنوز چند ساعت نشده بود بهم میریخت و همیشه در تعجب بودیم چرا این اتفاق میوفته و ما هیچوقت اتاقمون تمیز نمیمونه.

بعد از اینکه من و خواهرم روی خودمون کار کردیم بعد از مدتی متوجه شدیم که اتاقمون روزها مرتب میمونه و وسایلمون از هم جدا شدند و هر وسیله اشتراکی یک جای مخصوص به خودش رو داره و خیلی منظم و دقیق و درست از وسایلمون نگهدای میکینم.

همزمان با این قضیه تغییر باورها ما تونستیم بدهی هامونو هم پرداخت کنیم و همه ی اینها نشون میداد که مدار تغییر ، مدار ثروت ، نظم و ترتیب هم داره و الان خداروشکر وارد این مدار شدم.

4. اون بسته ی آواکادوی حاضری چقدر برام جالب بود. قطعا تولید کننده اون مدل بسته بندی آواکادو مشکل اینو داشته که بخواد قالبی قشنگ گوشت آواکادو رو از پوسته جدا کنه و بعد لهشون کنه و احتمالا گفته اینکار چقدر زمانبره و کاش میشد بسته های آماده آواکادو پوره عرضه میشد برای همین اومده و این محصول رو تولید کرده.

اینجا یاد حرف استاد افتادم که ما باید یک مشکلی از خودمون رو حل کنیم و بعد با اون کسب درآمد کنیم.

راستش نکته زیاده بخوام بگم ولی الان خستم و فکر نکنم که بتونم بیام و این کامنت رو ادامه بدم.

در پناه خدا باشید