سفر به دور آمریکا | قسمت 102

به نام یکتا کیمیاگر هستی

سلام سلام هزاران سلام به استاد عزیزم مریم قشنگم و همسفرای خوبم.

این سفرنامه چشم هام رو صیقل داده، شفاف تر، زلال تر، و زیبابین کرده، الان برق چشمام رو مساوی با توانایی دیدن زیبایی ها میدونم.

خدایا شکر

چقدر نکات مثبت داره این قسمت.

این وسعت امریکا همیشه منو ذوق زده میکنه، اینکه با ماشینت هرجا بری میتونی پارک کنی.

به نظرم یکی از مهم ترین ویژگی هاش اینه که آدم آزادی عمل بالایی داره.

آزادی در تمام جنبه ها.

این مردم خیلی اهل گردش و تفریح هستند. واقعا سفر خیلی آدم رو بزرگ میکنه پخته تر میکنه.

دقیقا یادمه فکر کنم تعطیلات 4th of July بود که شما به راحتی جا رزرو کردین؛

استاد میدونی وقتی قانون یاد میگیری و در عمل استفاده میکنی دیگه نگران این نیستی جا نداشته باشیم، جای پارک نباشه و…. روند زندگی این میشه که خداوند برات پیدا میکنه.

یکی از موضوعاتی که خیلی لذت بردم این بود که وقتی میگین در مورد یه موضوع سوال بپرسیم همه تمرکزم رو بزارم روی همون موضوع، وارد حاشیه نشم.

کلااااااااا این مثال یعنی اینکه آقا باید تو زمان حال زندگی کنم همین الان، درمورد چیزی حرف بزنم که همین حالا دارم تجربش میکنم.

دقیقاااااااااااا این همون اصل و از فرع تشخیص دادنه.

*عجب مدرسه های خفنی تو امریکا هست، یاد دانشگاه خودم افتادم که میگفتن بهترین زمین فوتبال رو داشتیم که یادمه بعضی هنرمندا و فوتبالیستا میومدن و ما میرفتیم بازی هارو میدیدیم.

الان شما میگی زمین دورافتاده ترین مدرسه از زمین استادیوم ازادی بهتره.

به خدا این فایل ها شکل گیری خواسته ها هم میتونه نام گذاری بشه، انقدر که خواسته های جدید در ما ایجاد میکنه.

عاشقِ عاشقِ عاشقِ این رعایت حریم شخصی هستممممممممممم.

یادمه چند سال پیش که کنکور قبول شده بودم هرجا میرفتم میپرسیدن که رتبه ات چند شده،

من از این سوال پرسیدن ها ذاتا خوشم نمیومد و اصلا جواب نمیدادم.

یادمه وقتی من جواب نمیدادم بچه ها از دوست هایی که به من نزدیکتر بودن میپرسیدن زهرا چند شده و از این جور حرف ها.

یه ویژگی که از همون بچگی داشتم همین بود که نه از کسی سوال میپرسیدم و نه دلم میخواست کسی از زندگی خصوصی ام سوال بپرسه.

فقط و فقط تحسین میکنم.

چقدرررررررر خوبه که تو امریکا مردمش این ویژگی رو دارن.

هیچ وقت درک نکردم که من بدونم حقوق اون آدم چنده یااینکه فلان چیز چند خریده چه سودی به زندگی من میرسونه، چرا باید فضای ذهنم رو بااین سوالایی که بهم کمک نمیکنه پر کنم.

واسه همین همیشه به آدم ه و حریم شخصی شون احترام میزارم و نسبت به قبل تقریبا خیلی خیلی کمتر شده از این سوالا از من بکنن.

عاشق فرهنگ امریکا هستم.

دست به جیب بودن و پول خرج کردن؛ یعنی هرلحظه میتونی فراوانی ببینی

این باور رو تقویت کنی و نعمت های بیشتری رو وارد زندگیت کنی.

*موضوع هدایت رو چقدررررررر من بهتر درک کرددم، به طور کاملا هدایتی هدایت میشدیم.

دقیقاااااا هدایت نیاز به یه قلب باز و یه ایمان قوی داره، و یه اعتماد به اون حسی که بهت گفته میشه؛ چیزی که شما ساعت ها دربارش توضیح دادین و من هیچ وقت از شنیدنش سیر نمیشم.

*برخورد با تضادها رو خیلی خیلی راحت تر از قبل حل میکنیم.

به جای اینکه غر بزنم که چرا الان این اتفاق افتاده برم کارایی که باید انجام بدم رو انجام بدم؛ حال خودمو خوب کنم و زیبایی هارو ببینم، نخوام که همون لحظه همه چی درست بشه، به ندای درونم گوش بدم و مطمئن باشم در زمان مناسب به من گفته میشه.

خیلی مهم تر اینه که حتما حتما حتما باید دست به عمل بزنم به همون ایده هایی که به من گفته میشه عمل کنم، قدم هارو دونه دونه بردارم تا به اون قدم نهایی برسم.

یه نکته دیگه این بود که وقتی تو مدار درست باشی دیگه تضادهای عجیب و اینا اصلا نیست یعنی دسترسی نداری به اون مداری که توش ناخواسته ها هستن.

آره آره میشه با خیال راحت عشق و حال کرد لذت برد، چون وقتی مدارت درسته همه چی عالیه

چرخ زندگی روان میشه.

اون تضادکوچولوها هم برای اینه چیزای جدید یاد بگیرم اتفاقا هم با لذت باید برم و حلش کنم.

همش هم اون کنترل ذهنه هست که چقدر میتونم ذهنم رو کنترل کنم.

عجب درسایی یاد گرفتم خیلی توپ و خفن بودن.

استاد عزیزم و مریم مهربانم سپاسگزارم.

خدایااااااااااااا شکرت عاشقتم خدا جونمممممممممم.

نعمت های بی پایان خداوند همراه لحظه های زیباتون.