مفهوم «رها بودن و نچسبیدن» که، استاد عباس‌منش بارها در آموزش‌هایش بر آن تأکید داشته، برای من مثل بازی سنگ نوردی (rock climbing) است. در این بازی گیره‌هایی روی سطح سنگی صاف و بزرگ وجود دارد که، فرد با قلاب کردن دستها و پاهای خود در این گیره‌ها، از سنگ بالا می‌رود تا به بالاترین نقطه از سنگ برسد. احتمالا شما آن را در پارکهای بازی دیده‌اید و حتی خودتان امتحان کرده‌اید باشید.
این گیره‌ها به گونه‌ای بدقلق طراحی شده که، فقط بتوانی مدت کوتاهی دستت را در آنها قلاب و وزن خود را در آن ناحیه از سنگ نگه داری. این بازی روی دو اصل استوار است:
اصل اول: تنها زمانی می‌توانی به نقطه‌ی بالاتر صعود کنی که، دست و پایت را از گیره قبلی جدا کنی و بی‌خیالِ گیره قبلی بشوی.
اصل دوم: اگر بیش از یک حدّ مشخص، بالارفتن را به تعویق بیاندازی(بیش از حدّ حساب و کتاب کنی و به آن ناحیه بچسبی)، قطعاً سقوط می‌کنی.
این دو اصل، شامل زندگی ما نیز می‌شود. یعنی مفهوم رها بودن، دقیقاً همین است. تنها زمانی آماده‌ی هدایت به سمت زیبایی‌های بیشتر و زندگی با کیفیت‌تر خواهیم بود که، با وجود سپاسگزار بودن و لذت بردن از داشته‌هامان، درباره همه چیز رها باشیم و به هیچ چیز- هرچقدر زیبا و خواستنی- نچسبیم.
مفهوم رها بودن در مسیر تحقق اهداف‌مان، یعنی تشخیص نشانه‌ها و جدّی گرفتن‌شان. زیرا خداوند با زبان نشانه‌ها سخن می‌گوید. اما فردی می‌تواند نشانه‌ها را تشخیص دهد، آنها را جدی بگیرد و مشمول موهبت هدایتشان بشود که، علی رغم جدّی بودن برای تحقق هدفش، درباره‌ی چگونگی رسیدن به آن، رها و منعطف باشد.
آنچه من از زندگی با استاد عباس‌منش می‌آموزم، چنین جنسی از رهایی درباره‌ی همه چیز است که، شیوه‌‌ی زندگی استاد عباس‌منش است. اساسی که «چگونگی مسیر» را در هر لحظه از زندگی ایشان تعیین می‌کند. خواه آن مسیر مربوط به برگزاری دوره‌ی جدید باشد، یا هدایت به یک رستواران یا فروشگاه برای غذا، یا یک جاده برای رفتن به جایی، خواه مسیر سفر به دور آمریکا.
ما هیچ برنامه‌ی مدون و از پیش تعیین شده‌ای برای این سفر نداریم. فقط روی جریان هدایت الهی سوار شده‌ایم و سعی می‌کنیم تا اجازه دهیم این جریان ما را به قدم بعدی هدایت کند و قدم بعدی را برای‌مان مشخص کند.
قطعاً در برنامه‌ی سفر به دور آمریکا، شما رگه‌های این هدایت به سمت زیبایی‌ها را بیشتر به چشم خواهید دید.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD200MB13 دقیقه
با سلام. واقعن زیبایی‌ها رو به تصویر می‌کشین ممنونم ازتون استاد عباس‌منش عزیز و خانم شایسته گران‌قدر. همه‌ی بخش‌های سفرنامه زیباست. اما چیزی که توجه منو جلب کرد، تو اون مراسم ساده‌گی مردم بی‌شیله پیله بودنشون هیچ کس پشت نقابش مخفی نیست از اون آرایش‌های غلیظ خبری نیست از چشم و هم چشمی خبری نیست همه مدل آدم اونجا هستن کسی واهمه‌ای نداره از مسخره شدن که وای من چاقم باید مراقب باشم مردم مسخره‌م نکنن یا حواسم باشه من مسن هستم مواظب حرکاتم باشم یا من سیاهم اصلن از این خبرا نیست همه خودشونن همه شادن و تلاش می‌کنن واسه شادی همدیگه. واقعن فرهنگ زیبایی دارن اینا واقعن دستورات خداوند رو اجر امی‌کنند برای شادی همدیگه تلاش می‌کنن ریا نمی‌کنند و در کل خود واقعی‌شون هستن. به قول سیدجمال من در شرق مسلمان دیدم و اسلام ندیدم و در غرب اسلام دیدم و مسلمان ندیدم. چه خوبه آدم خود واقعیش باشه خودش باشه نه نقابش به قول سیاوش قمیشی که استاد عاشق ترانه‌هاشونن و منم همین طور هی بازیگر گریه نکن، ما هممون مثل همیم صبحها که از خواب پا میشیم، نقاب به صورت می زنیم… کاشکی میشد تو زندگی، ما خودمون باشیم و بس تنها برای یک نگاه، حتی برای یک نفس. سپاسگزار خداوندم