سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۱

به نام خداوند زیبایی ها و سلام به همه عزیزان

امروز که وارد سایت شدم اول رفتم سراغ نشانه امروز من و به این قسمت از سفرنامه هدایت شدم. با وجودیکه من سفر نامه رو از روز اول خیلی مشتاقانه دنبال کردم از اول تا امروز که فایل 80 روی سایت قرار گرفته ولی الان که دوباره قسمت 11 رو دیدم گفتم خدای من چقدر دید من توی این مدت تغییر کرده، چقدر زیبابین تر شدم و جالبه که مریم جون رو هم که با الان مقایسه کردم دیدم ایشون هم واقعا یه مسیر تکاملی هم توی فیلم گرفتن و هم توی نوع صحبتاشون طی کردن و واقعا یه حس فوق العاده پیدا کردم.

اول باید بگم که منتظر موندن 1 ساعته برای گرفتن یه میز توی یه رستوران برای ناهار یعنی فراوانی فوق العاده ثروت و نعمت و مشتری که این فوق العاده هست . چقدر خوب شد که شما 1 ساعت وقت داشتید چون این مراسم چهارم جولای خیلی جذاب بود و من کلی باهاش حال کردم و لذت بردم، جوری نگاش کردم و زیبایی هاش رو دیدم که انگار بار اولمه میبینمش ولی اینبار خیلی ظریف تر و با دقت تر دیدم.

از لذت بردن توی لحظه ، بدون ریا و ساده و راحت خوشم میاد که اینجا دقیقا همش همین بود. همه دور هم کنار هم و با یسری تنقلات ساده جمع شده بودن که فقط لذت ببرن، آفرین، آفرین چقدر عالی بود… خواننده پر انرژی، مردم و رقصنده ها پر انرژی و همه و همه چیز آماده یه روز جذاب و هیجان انگیز… چقدر عالی که این مدل مراسم ها و این شرایط برای افراد توی همه جای دنیا فراهمه که ساعاتی بدون فکر، نگرانی، استرس و نگرانی از زندگی روزمره خودشون رو خالی کنن، برقصن، شاد باشن وبخندن.

عاشق اون دو تا زوجی شدم که کلی با هم رقصیدن وای عالی بود ، منم کلی تشویقشون کردم و باهاشون لذت بردم…

خدایا شکرت، شکرت ، شکرت…. امروز این فایل یه حس عالی بهم داد ، چند روزی بود که به خاطر از دست دادن یه عزیز ، همه وجودم رو ناراحتی گرفته بود ولی وقتی این صفحه رو باز کردم و اولین جمله ای که توجهم رو جلب کرد رها بودن و ترک وابستگی بود گفتم خدایا، الان دقیقا به یه چنین هدایتی نیاز داشتم ولی کاشکی هممون این رها کردن وابستگی ها رو درکش کنیم مخصوصا اون مادری که عزیزش رو از دست میده ، خدایا یه صبر زیبا به همراه توجه بر داشته هامون بهمون بده تا نبود و نداشتن سایر چیزها رو حس نکنیم و بدونیم این مشکل، این تضاد و این ناراحتی برای این پیش اومده که ما قدر داشته هامون رو بدونیم. نترسیم،مقاومت نکنیم و آزاد و رها باشیم. اولش خیلی سخته که اون تفکرات و باورها و غم از دست دادن ها رو تحمل کنیم اما باید تلاش کرد، باید کار کرد باید بها داد بها….

خدایا شکرت چقدر راحت شدم، چقدر سبک شدم… اصلا توان نوشتن نداشتم ولی هر چی اومد رو نوشتم والان خیلی خوبم خیلی خوب… ان شاالله هممون در پناه خدای مهربونم همیشه شاد و سالم باشیم و از شما صمیمانه بابت هدایت روزانه مابه نشانه هامون ، قدر دان هستم، اجرتون با خدا… بهترین آرزویم برای همه شما عزیزان، سلامتی، شادی و آرامش هست… دوستتون دارم.