سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۳

سلام و درود به مریم جان خداقوت

ممنونم ازت که اینقدر پر انرژی ادامه میدی استاد عزیزم بهتون افتخار میکنم و همیشه اینو به خودم یادآور میشم که تا زمانی که سر سفره عباسمنش نشستم هدایت خواهم یافت.

چه منظره قشنگی و چه آب و روخونه زیبایی چه خوبه اون صندلی هایی که بهتون تجربه زدن پاهاتون توی آب رو میده درحالیکه بهشون تکیه زدین و دارین لذت مبرین این لذت رو براتون دو چندان خواهد کرد.

از اینکه اینقدر جوونه ی عشق و محبت رو تو وجود خودتون پرورش دادین که طبیعت هم با نشون دادن تکه سنگی شبیه قلب اون رو به شما منعکس میکند و اینها همه برای ما نشانه و مصداقی واقعی از یه زندگی فول آپشن و بی نظیر است تا مارو به راهی هدایت کنه که پراز سلامتی خوشبختی زیبایی و ثروت است.وقتی اینقدر با خودت در هماهنگی باشی که هر چیزی مثل رنگ صندلی را به رخ بکشی یعنی لذت بردن از کوچکترین و بی اهمیت ترین بازی زندگی و این تعریف کوچکی از خوشبختی ست .امیدوارم تک تک این سفرها برای ما درسهایی از هدایت و نشانه هایی از سمت خداوند باشد که روشنی بخش راهمان گردد.

الهی همه جوانب زندگی مرا به نور مقدس خودت مزین کن .

موفق و پایدار و تندرست باشید.