آنچه من از در این سفر شاهد آن هستم، تجربه‌ی دستهای بی‌نهایتِ نیروی هدایت‌گری است که، ما را در زمان مناسب در مکان مناسب قرار می‌دهد، به سمت زیبایی‌ها هدایت می‌کند، در لحظه، پارکهایی را برای‌مان رزرو می‌کند که بقیه آدمها برای اقامت گزیدن در آنها -حداقل از ۶ ماه قبل- باید با برنامه ریزی قبلی آنجا را رزرو کرده باشند.
گاهی اوقات، ماجراهایی درست جلوی دوربینم رخ می‌دهد که، احساس می‌کنم همه چیز دست به دست هم داده و برنامه‌ریزی شده تا جلوی دوربین من رخ د‌هد و از ورای همه این تجربه‌ها، این پیام را به گوشم می‌رساند که:
دستهای دیگری در کار است. دستهای توانمند نیرویی که مستقل و بی نیاز از قوانین محدودکننده‌ی آدمها‌ست.
نیرویی که اگر به او وصل شوی، اگر او را باور و انتخاب کنی و جدّی بگیری، او نیز تو را انتخاب می‌کند و خواسته‌های قلبی‌ات را جدّی می‌گیرد.
اگر به او توجه کنی و در برابر برنامه‌اش سرسپرده باشی و به هیچ چیز-حتی زیبایی‌ها- نچسبی و به قول قرآن، استعینوا بالصبر(رهایی) و صلوه(توجه به نکات مثبت هر لحظه) شوی، تو را در زمان مناسب، با اتقافات مناسب احاطه می‌کند و زیبایی‌هایی را به تو نشان می‌دهد که در هیچ منطق و استدلال ذهنی‌ای نمی‌تواند بگنجد.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۴270MB14 دقیقه
بنام خدای هدایتگر.
سلام بر استاد عزیز ، خانم مریم و دوستان هم فرکانسی نازنین. خدایا شکرت برای اینهمه آکاهی و زیبایی.
بازهم یاد حرف های استاد می افتم که گفت نتایج یه شخص یا یه جامعه رو که میبنی اینها میوه های یه درخت هستن که باید بگردی دنبال ریشه ی اون درخت . ما همیشه منتظریم دولت یه کاری برامون انجام بده و در کل منتظریم از بیرون یه اتفاقی بیفته و همه چی خوب بشه در حالی که این اتفاق باید در درون ما بیفته. یعنی شناخت و دوست داشتن خودمون و ایمان و اعتماد به خدای درونمون. یکی از تفاوت های فرهنگی امریکایی ها با ما در همینه کهاز بچگی یاد میگیرن اولا خودشون برا یخودشون کاری بکنن دوما برای جامه و دیگران هم مفید باشن. یعنی فرهنگ مشارکت رو یاد میگیرن . بعدها که بزرگ شدن و مسئول جایی شدن نتایجش میشه یه کشور آباد و آزاد. ما از مسئولین گله داریم اما مگر نه اینکه مسئولین هم آدمهای هستن مثل من و تو ! و ما میوه های یه درخت هستیم باید ببینیم ریشه این درخت مشکلش چیه. اینجاست که متوجه میشیم این ماییم که با اعمالمون ( نه با حرف و نصیحت هامون) داریم بچه هامون رو پرورش میدیم (ریشه درخت) که در آینده اونها جامعه و کشور رو میسازن.
خدایا شکرت برای اینهمه زیبایی و نکات عالی که در این فایل دیدم .