روح ما به «سادگی» گرایش دارد. روح ما نگاه سادهای به همه چیز دارد و وقتی به خودمان ساده میگیریم، با روحمان هم داستان میشویم.
جادوی سفر هم، «سادگی» است. هرچه سفر طولانیتر، ضرورت سادهگرفتن نیز بیشتر.
دارم به چشم خودم میبینم که چگونه این سفر شاخ و برگهای اضافیام را هرس و مرا سادهتر میکند. برای همین میگویم همراه با این سفر تجربی، سفری عمیقتر و معنویتر در وجودم آغاز شده که مرا بیش از پیش سادهتر گردانیده است و هرچه این سفر طولانیتر میشود، ضرورت ساده گرفتن نیز، بیشتر. دارم به چشم خودم میبینم که برای تجربهی عمیق زندگی، راهی جر ساده بودن و ساده گرفتن نداریم.
به اندازهای زیباییهای جهانمان را تجربه میکنیم که به خودمان ساده میگیریم و از وقایع لذت میبریم. به همان اندازه که موضوعات را سخت و پیچیده میکنیم، خودمان را از تجربهی آنها محروم میکنیم.
البته ساده گرفتن، ارتباط بسیاری با عزت نفسمان دارد. هرچه بخشهای بیشتری از عزت نفسمان را میسازیم، بیشتر خودمان میشویم و سبک شخصی خودمان را زندگی میکنیم و درباره همه چیز، «سادگی» تنها انتخابمان میشود:
- میهمانی گرفتن را ساده میگیریم،
- میهمانی رفتن را ساده میگیریم،
- صحبت با غریبهها را ساده میگیریم،
- حتی لذت بردن را هم ساده میگیریم و از اتفاقات کوچک، شادیهای بزرگی میسازیم.
- سوال از غریبهها را ساده میگیریم،
- اعتراف به ندانستنهامان و اشتباهاتمان را ساده میگیریم،
و در یک کلام با تمامیت وجودمان در صلح قرار میگیریم. خودمان میشویم، همان موجود ارزشمندی که، نیازی به اثبات ارزشمندیاش به دیگران ندارد. همان موجودی که، میزان ارزش او را «میزان کارهایی که میتواند انجام دهد، تعیین نمیکند». چراکه ذات او ارزش است.
چرا که ساختهی دست نیرویی است که، جز ارزش نیافریده است.
برای همین هرچه بیشتر خودمان میشویم، بیشتر و بیشتر از «اثبات تواناییهامان به دیگران»، پرهیز میکنیم.
برای همین است که هرچه بیشتر خودمان میشویم، بیشتر و بیشتر از« تأیید شدن توسط دیگران» بینیاز میشویم.
یک توضیح کوتاه درباره اتفاقی که در انتهای این قسمت دیدید:
آنچه بیش از همه من رو تحت تأثیر قرار داد، زمانی بود که خانم Rachel، همان خانوم مهربونی که شما توی فیلم میبینید، وقتی به محل استقرار ما در state park میره تا با ما عکس بگیره و میفهمه که ما اونجا رو ترک کردیم، سوار ماشینش میشه و یه عالمه راه تا در ورودی state park میاد، فقط برای اینکه بتونه با ما عکس یادگاری بگیره.
آهنگ آخر این فایل رو تقدیم میکنم به خانم Rachel مهربون و همه شما همسفرای عزیزم که تک تک کلماتتون قلبم رو آگنده از عشق و اشتیاق میکنه تا بیشتر و بیشتر این مسیر رو ادامه بدم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۵190MB13 دقیقه
سلام سلام ،سلامی دوباره به زیبایی این قسمت از سفر ،سلامی به سادگی این قسمت،به آرامش درونی مردمان این کشور،سلامی به لطافت بارش بارون تو این روز زیباااآااااا
سلام مریم بانو عزیزم ،چقدر صدای دلنشین شمارو دوس دارم به محض اینکه فایل شروع میشه و شما شروع میکنین به توضیح دادن و با عشق همه چیو توضیح میدین آدم لذت میبره، واقعا تحسین برانگیز هستید و از عزت نفس بالایی برخوردارین،اینکه به مهمونی دعوت شدید و دوربین به دست دارین از همسایه های نازنین فیلم میگیرین، من بودم فکر نمیکنم بتونم اینکارو بکنم یجوری حس خجالت بهم میده ،واقعا آفرین به شما
چقدر این مردم ،این کشور همه کارهاشون روی سادگی و راحتی هستش ،به خودشون سخت نمیگیرن، یا نگران قضاوت دیگران نیستن که مردمچی میگن ،قشنگ برای راحتی خودشون سلف سرویس درستکردن و هرکس هر طور دلش بخواد از اون لحظه اش لذت میبره ،واقعا چقدر قشنگه و ماااااا چقدر فاصله داریم با این فرهنگ ،دقیقا درستمیگی مریم بانو عزیزم ما اگه مهمون داشته باشیم از دو روز قبلش خودمون می کشیم که یه شب شام دور هم باشیم ،هزار جور غذا و سالاد و مدل به مدل ظرف و اووووووه مدل میوه آرایی و سفره آرایی و چه و چه و چه …
واقعا چراااااا، تازه بعد اینکه مهمونی تموم میشه ما میمانیم و خستگی و تازه اون لحظه ای که مهمون هم داریم پذیرایی و رسیدگی به مهمان و اینا دیگه جایی نداریم لذت ببریم اصلا نمی فهمیم چی شد چون همش در حال بدو بدو هستیم ،واقعا میشه ساده تر هم لذت برد وای امان از این فرهنگ ها و از این امان های زیااااد،من یکی که خیلی از این قسمت خوشم اومد راحت و آسوده هر کس یه گوش نشسته و هر چی درست میخوره ،شمایی هم که مهمان بودید احساس راحتی میکردید و مثل اونا راحت بودین و بهتون هم حسابی خوش گذشت ،این کشور بی نظیر واقعا تحسین برانگیزن هم خودش هم مردمش.
و دوباره جمع کردن وسیلهها و slide in کردن RV و رفتن از پارک بی نظیر و قطعا رفتن به جاهایی بهتر و بی نظیر دیگه!!!!!
چقدر این خانم rachel دوست داشتنی هستن ،من یه حس قشنگی از ایشون گرفتم ،مهربان به نظر میرسیدن، چقدر استاد و مریم جان و مایکی براشون عزیز بوده که این همه راه رو اومده از خانواده استاد عکس بگیرن و یادگاری داشته باشه، خدایا چقدر این مردم بامحبت هستن خداروشکر
استاد شما بی نظیرین،انقدر در مدار خوب هستین همیشه،آدم های بی نظیر رو جذب میکنین بهتون تبریک میگم ،تازه خانم Rachel از پیراهن استاد خوشش اومده بود البته نوشته که روی پیراهن بود این خانم دوستداشتنی رو مجدوب خودش کرد
خدایا شکرت به خاطر این مردممهربون و دوست داشتنی
و در آخر آهنگ فوق العاده خوب و با صدای درجه یک خواننده و مسیر بهشتی منو مدهوش خودش کرد
واااااااااای خدااای من اینجا واقعا بهشته، مسیر بهشتی، اون آسمون صاف با ابرهای پفکی ،ابرهای بالای جنگل، درخت های سرسبز ،اون مسیر رویایی، جاده ترو تمیز ،نمیدونم مریم جاااان چجوری داری فیلممیگیری، قلبت واینمایسته. من که دارم دیوانه میشم
الحق که جاتون تو بهشت ،شما بندگانی هستید که خدا وعده ی بهشت رو داده،و شما داری تجربه اش میکنی ،واقعا خوشا به سعادتون، نوش جونتون، غرق در این همه زیبایی
مریم جان میدونی چیه شما داری با لنز چشمت میبینی و ما با لنز دوریین، تفاوت زمین تا آسمانه، من واقعا دیوااانه شدم،اینکه رفته رفته عاااااشق این کشور میشم
استاد ازت ممنونم که به هدایت خداوند گوش کردی و اومدی به این سفر و باعث شدی چشم های ما زیبایی های بی حد و حصری رو ببینه سپاسگذاریم استاد دلبندم
مریم بانو از شما هم ممنونیم بابت اینکه این سفر رو با ما به اشتراک گذاشتین و زحمت ضبط و تدوین رو میکشی عاااآاشقتم
خدایا بی نهایت شکرت به خاطر این حد از زیبایی
خدایا شکرت به خاطر این حد از فراوانی درخت و سرسبزی
خدایا شکرت به خاطر آسمون زیبا و صاف و صیقلی
خداااایا عاااشقتم که نقاش بی نظیری هستی با این همه زیبایی که آفریدی، دربست نوکرتم
استاد و مریم عزیزم ممنونم و سپاسگذار عاااشقتونم
به امید دیدارمون در آمریکا
خدااااایا عااااااشقتم