سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۱

درود بر استاد گرامی و خانواده ی محترم شان

و دوستان سفر به دور امریکا

ماجرا ازونجایی شروع شده ک ما در حال حرکت از پنسیلوانیا به سمت ایالت نیویورک یعنی به سمت شمال هستیم مقصد ما شهر بافولو است و قراره توی یه شهری بنام پیتسبرگ یه اقامت خیلی کوتاه داشته باشیم، مثل همین اقامتایی ک RV رو میزاریم غذا میخریم از وال مارت و ازین جور چیزا، یه جریان دیگه ای هم بود، باطری های RV ک برق داخلی آری وی رو تامین میکنن ضعیف شده بودن، وقتی داشتیم از محله پیتسبرگ رد میشدیم استاد گفت ک میخوای یه سرچ بکنیم اگر یه club sounds (یه نوع فروشگاه هستن ک در قسمتهای

تمرکز بر روی نکات مثبت استاد راجبش گفتن) نزدیک مون هس یه سر بریم.

رفتیم اونجا به این خاطر ک استاد میدونست اونجا باطری های با کیفیتی داره. خلاصه رفتیم با مسئولش صحبت کردیم و گفتن ک ما باطری رو براتون عوض میکنیم اما برای آر وی اولین بارمون هس و باید ببینیم نوبت خالی متخصص مون کی هست ک بگیم بیان براتون انجام بدن ک بعد از نگاه کردن زمان گفتن برای چند روز دیگه جای خالی برای نوبت داریم، و ازونجایی ک ما قرار نبود زیاد اینجا بمونیم و اقامت کوتاه داشته باشیم استاد گفتن ک این یه نشونه س ک من خودم باطریارو عوض بکنم ، اینجوری شد ک خود استاد رفتن باطریارو خریدن و یه عکس از قبلیا جهت اسمبل کردن جدیدا گرفتن و اونارو خودشون بهم install کردن بعد در همین حین یک ماشین کنار ما ایستاد و خانومی مارو صدا زد و اون خانم کاترین با مادرشون بودن، تعریف کرد ک خیلی دوس داره با RV سفر کنه ، سوالاتی در مورد آر وی ازمون پرسید ما بهشون جواب دادیم، خیلی خونگرم و صمیمی بود، اصرار کرد ک حتما شام بریم خونه شون شماره تلفن و آدرس همه چی بهمون داد و جاهای زیبایی رو هم معرفی کرد و گف ک چند تا event هس تو شهر پیتسبرگ و بهمون گف ک حتما برین اونارو ببینین و داریم میریم ببینیمشون.

استاد: آقا داریم میریم شهر زیبای پیتسبرگ رو ببینیم در ایالت پنسیلوانیا دومین شهر بزرگ این ایالت در قسمت شرقی فیلادلفیا و در قسمت غربی ک پیتسبرگ هستش.

استاد: چقدر مردم خوب و friendly هستن. خدایا شکرت

در pitsburg downtown ایالت پنسیلوانیا هستیم.

پر از ساختمان های بلند و قدیمی و یه رودخونه زیبا وسط downtown و رستورانای خوشمزه ای ک الان داریم میریم. از یه دوستی پرسیدیم و آدرس یه رستوران خوب رو بهمون داد. ما داریم میریم اونجا.

استاد: من یه نکته ای رو بگم، وقتی داشتیم فایل رو تدوین میکردیم رسیدیم به اینجاش واقعا دلم نیومد نگم بعد از ادامه داستان ک داشتیم میرفتیم غذاخوری روی پل خانومی رو دیدیم در واقع یه خانوم و آقایی داشتن میرفتن و روی گردن سگ یه پارچه ی سوپرمن دور گردنش بود و جلب توجه کرد ، رفتیم صحبت کردیم و متوجه شدیم این سگ سرطان خون داره و یک هفته بیشتر زنده نیس و صاحباش تصمیم گرفته بودن بیارنش بیرون داخل شهر بگردوننش تفریح کنن و یه جورایی خوش بگذرونن، من از نگاهی ک این خانوم به این اتفاق داشت خیلی خوشحال شدم و لذت بردم و بارها به این خانوم گفتم شما خیلی شجاع هستین و خیلی دیدگاهتون رو من دوس دارم. و گفتم ببین چقدر نگاه میتونه متفاوت باشه به قضیه مرگ ، بجای اینکه آدم بشینه کاسه غم بغل بگیره و هی گریه کنه ، ناراحت باشه و هی خاطرات خوبی ک مثلا تو این داستان ما با سگ داشته مرور کنه ، بیاد بگه آقا خدارو شکر حالا ک فهمیدم یک هفته دیگه پیش من هس و میرم تو این هفته از بودنش لذت می برم ، میریم با هم کلی میگردیم، میدونین وقتی این خانومه مارو دید ک این سگه رو نوازش کردیم چقدر خوشحال شد و اومد خیلی باروحیه ، با روی باز گفت سگ من دوس داره با آدما باشه خیلی اجتماعیه خیلی لذت میبره، بعد یواش یواش داستانو برامون گفت و اینا. منم خیلی احساساتی شدم ، خیلی لذت بردم و خوشحال شدم بابت این نوع نگاهی که افراد میتونن داشته باشن و واقعا

مرگ پایان دنیا نیست ، پایان همه چیز نیست، یک مسیره در واقع حرکته از یک نقطه به نقطه ی دیگه و بهترین کار اینه ک ما از بودن با عزیزانمون لذت ببریم تا وقتی ک هستن ، اینقدر حال کنیم اینقدر لذت ببریم ، اینقدر خاطرات خوب بسازیم و هر وقتم به هر دلیلی از دنیا رفتن براشون خوشحال باشیم که به یه جای خوب و عالی رفتن، یک جای خیلی بهتر، یه جایی ک قبلا ما از همونجا اومدیم ، یه چند صباحی در این دنیا هستیم و دوباره به جایگاه اصلی خودمون برمیگردیم.

خدایا شکرت به خاطر این آگاهی زیبا⚘

ما طبق عادت همیشگی استاد عباس منش برای اتفاقات جدیدی ک داریم تجربه میکنیم ، تو دلش هستیم نشونه میزاریم و اجازه میدیم نشونه ها مارو هدایت بکنن، الانم موضوع همینه قبل از اینکه ما بیایم downtown یه نشونه گذاشتیم و گفتیم اگر که وقت اضافه اومد به خانم کتی پیام میدیم و میگیم ک میایم خونش و ملاقاتش میکنیم.

راستش من به شخصه دوس دارم برم خونه خانم کتی چون برای من اولین بار هس ک میرم خونه یه آدمی ک تا یه روز قبل اصلا نمیشناختمش یعنی از یه فرهنگ دیگه س، خیلی جدیده خیلی غیرمنتظره باهاش آشنا شدم، خیلی برام جذابه و خیلی دوس دارم تجربه ش کنم.

ما الان به خانم کتی پیام دادیم و بهش گفتیم ک میایم خونه ش ، منتظر هستیم ک ایشون بهمون جواب بده و شمام منتظر قسمت بعدی باشید ک مشخص میشه ما میریم خونه خانم کتی و هر چی ک باشه ما داریم لذت می بریم، هدف لذت بردنه، ما داریم توی این مسیر ، مسیر شناخت جهان ، شناخت زیبایی های جهان حرکت میکنیم.

Thanks God

خدایا شکرت به خاطر حس خوبی که از این قسمت داشتم و حرفای خوبی که استاد عزیز بیان کردن و نقطه به نقطه شو دوست داشتم با شما دوستان به اشتراک بزارم.

شاد باشید و برقرار