دیدگاه زیبا و تأثیرگذار اندیشه عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
خیلی با خودم فکر کردم که چه چیز این سفر من را انقدر تحت تاثیر خودش قرار داده، مگر نه اینکه همه ما کم و بیش سفرهایی در طول زندگی داشته ایم پس چرا این سفر، اینقدر خاص شده که هر روز تشنه دیدن و تجربه قسمت دیگری از آن هستم و به این نتیجه رسیدم که مسافرین این سفر، آدم های خاصی هستند و در واقع این آدم ها هستند که پدیده ها و اتفاقات را خاص میکنند، یا بهتر بگم این آدم ها هستند که پدیده های زندگی خودشون را خلق میکنند، {پاندای بزرگ پرسید: “کدومش مهم‌تره، سفر یا مقصد؟” و اژدهای کوچک گفت: “همسفر…”🐼🐉}
مثلا شادی استاد در بدو ورود به نیویورک با دیدن تابلوی خوش آمدید به نیویورک برای من جالب بود چراکه هرگز در مسافرت های خودم و اطرافیانم چنین حدی و چنین جنسی از خوشحالی را ندیده بودم. آنچه من در سفرهایم و ورود به شهر مقصد تجربه کردم نهایتا این جمله بود که «آخیش بالاخره رسیدیم» یعنی دیدن تابلوی خوش آمدید بیان کننده یکجور رهایی از جاده و کلافگی های سفر تعریف شده است در حالیکه استاد درست مثل اینکه از بهشتی وارد بهشت دیگری میشود. نه تنها از رانندگی خسته نیست بلکه نیرویش برای روزهای خوبی که در شهر بوفالو خواهد داشت چند برابر میشود و با عشق دریا را به شریک لحظه هایش نشان میدهد و خانم شایسته آنقدر ذوق میکند که اگر میتوانست، دریا را بغل میکرد؛
و بعد دوربین می آید که دریا را ببلعد و صحنه تلاقی آسمان و دریا را شکار کند؛ خدای من، چه صحنه زیبایی! دریا چنان با آسمان یکی شده که آبی ها را نمیتوان از هم تشخیص داد و این زیبایی ناب، این پیام را به من می رساند که هیچ مرزی بین بالا و پایین وجود ندارد و انسانی که در مدار زیر صفر زندگی می کند میتواند، میتواند به اوج برسد، به شرطی که باور کند خالق آبی آسمان و آبی دریا یکیست و آن خداوندی ست که در همه جا جاریست و من یاد گرفتم که سفر مترادف با خستگی نیست، سفر مترادف با هزاران انگیزه ایست که نه تنها ریشه ی خسته بودن را خشک میکنند بلکه برگهای سبز امید را می رویاند و نوید صدها تجربه‌ی زیباتر را در آینده سر میدهد.
و بازهم استاد: باید پارو نزد وا داد؛ باید دل رو به دریا داد؛ خودش میبردت هرجا دلش خواست؛ به هرجا بُرد بدون ساحل همونجاست؛
این شعر زیبا و ساده، بیان کننده قانون است، قانونی که می گوید بی جهت دست و پا نزن، بدون ایمان حرکت نکن، هنر تو، توکل و سرسپردگی و وظیفه‌ی جهان، هدایت تو به مسیر نعمت‌ها و لذت‌های بیشتر است. رابطه استاد با مایک، یک رابطه فوق عالیست، جذابیت این رابطه و خلاقیت در عاطفه، قابل تقدیر است؛ استاد صبح ها با ترانه های درخواستی مایک، بیدارش میکنه و چه خواب از سر پراندن شیرینی، مایک خنده ش میگیره و صبح را با بهترین فرکانس شروع میکنه
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۳149MB10 دقیقه
سلام به استاد عزیزم و خانواده بزرگ عباس منش
هرگاه که نشانه ای برای خودم میبینم خدارو شکر میگوییم که در پی نشانه ام رازهایی نهفته هست که ذهن منو به کنکاش وا میدارد.
من قدم برداشتم وبا ایمانی که در درونم راسخ و استوار هست و خواهد بود
قدم برداشتم واز خدا خواستم و میخواهم هر روز برای زندگیم نشانه ای بدهد که راه درست رو بیشتر از قبل بشناسم
تو این راه به خودم قول دادم هرگز دست از اهدافم نکشم
دلم گواه خوب میدهد من که با عشق به آینده روشنم و خواسته های قلبیم جلو امدم هرگز پشیمان نمیشم و نخواهم شد
چون هر روز ایمانم بخدا وند بیشتر میشود و باور دارم که به اهدافم میرسم
چون من آمدم و دیدم به چشم خودم،ولمس کردم چطور کارهای ابتدایی زندگی من سریع انجام شد جایی مستقر شدم که آرامش درونم بهتر شود
ایمان دارم که قدم های بعدی من هم ایجاد میشود
قلبم گواه خوب میدهد.
خدایا شکرت خدایا شکرت خدایا شکرت
ممنونم استاد که حرفای شما باور قلبی ما رو مستحکم تر میکند.
دوستتتتون دارم بی نهایت 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
سلام خانواده عزیزم عباس منش🌺🌺🌺🌺
دل من چی میگه و چی میخواد؟
دل تو ودل همه ما چی میخواد؟
مهم‌باورهای درونمان هست ک ما رو به سمت ا خواسته هایمان هدایت میکند
مهم دل و روح ما باور داشته باشع که ما به همه خواستاهایمان می رسیم
مهم ایمان قوی ما به درک باورهایمان هست.
اگر از عمق وجودمان همه چیز رو باور کردیم ولمسش کردیم با خواسته هایمان دست پیدا میکنیم.
تا خدا هست هیچ غیر ممکنی غیر ممکن نیست👌❤🥰
خداوندا سپاس تو را که بی هیچ چشم داشتی ما رو با باورهایمان می رسانی.