سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۴ - صفحه 7

سلام بر شما

واقعا خدارو شاکر و سپاسگزارم بخاطر این پل ارتباطی آسان از مکانی که من هستم تا آمریکا با این همه فاصله

قبل از اینکه سفرنامه آمریکا رو نگاه کنم و دنبال کنم باورم نسبت به کشور آمریکا اینگونه بود که کشوری خشن باشه چون ورودی ذهنم نادرست بود الان با بند بند وجودم قانون کنترل ورودی ها رو میتونم درک کنم

چرا؟

چون تحت تاثیر اتفاقات قرار گرفتن و کنترل نکردن ورودی ها باورهای نادرست تشدید میکنه فکر میکردم همه چیز سر سختانه باشه و مردمی نامهربان داشته باشه و همه چیز مستبدانه باشه وقتی لحظاتی رو مینینم که چقدر این مردم به حریم هم احترام میزارن قند توی دلم آب میشه وقتی دوربین به سمت هر یک از این اشخاص میره با لبخند ملیح و سلامی گرمی ذوق آدم بیشتر میکنن و جالبه کسی از دوربین فرار نمیکنه و با آغوش گرم سلام میکنن و دست تکان میدن چقدر مهربانی تنها در یک سلام گنجانده شده اگر خودم به تنهایی میخواستم این باور نادرست تصحیح کنم کار دشواری بود خدارو شاکرم که هدایت شدم به سایت استاد و تونستم به راحتی این باور اصلاح کنم به راحتی

تمام این سفرنامه تقویت باورها و اصلاح باور ها برای من هست اینجاس که باید تمام شنیده هامو تبدیل به عمل کنم

استاد همیشه در حرفاشون به این موضوع تمرکز دارن که ذهن به دیدن نکات مثبت سوق بدیم اینجاس که به حرفشون ایمان آوردم در هر نقطه ای که هستی در هر وضعیت اقتصادی به نکات مثبت تمرکز کن یاد گرفتم به زیبایی های خیابانی که درونش هستم تمرکز کنم به زیبایی های کشوری که هستم تمرکز کنم به نکات مثبت ماشینی که استفاده میکنم تمرکز کنم. در مدار درست قرار بگیریم و به مکان درست هدایت بشم.

من همیشه فکر میکردم اگه کسی با جزئیات موضوعی که به من واگذار میشه توضیح بده من ضعیف فرض کرده و باید خودمو نشون بدم و توانایی های که دارم ثابت کنم با توضیح مریم نازنین در خصوص اخلاق استاد که همه چیز توضیح میدن متوجه شدم که این فقط برداشت شخصی من بوده و من موضوع رو شخصی سازی میکردم و به نجوای ذهنم گوشم میدادم و طرف مقابل آدمی میدونستم که انگار فقط خودش همه چیز میدونه الان متوجه شدم نباید موضوعات رو شخصی سازی کنم این نشانی از دقت طرف مقابلم هست و اینکه اون شخص مسئولیت پذیر هست و دنبال کاری با نتیجه مثبت هست. این باور هم شناسایی شد.

عادت دارم شخصی ماشین پارک میکنه نگاه کنم ببینم چه جوری پارک میکنه و مهارتش توی این زمینه چه جوریه مریم زیبا با زبان تصویر به من آموختی که هرآنچه برای خود میخواهی برای دیگران هم بخواه. یکبار که کلاس میرفتم یه آقای از بچه های کلاس داشتن ماشینشون پارک میکردم و منم نگاه میکردم حتی از کنارش رد شدم و دوباره برگشتم نگاه کردم این آقا مکث کردن و من رد شدم بعد پارک کرد نه اینکه بخوام بهش بخندم فکر میکردم با نگاه کرد پارک دیگران من یه یاد میگیرم و اگه رفتم جایی ماشین پارک کنم بتونم چقدر تفاوت نگاه ها وجود داره یکی میگه تمرکز بهم نریزم و منم تمرکز میکنم که آموزش ببینم در صورتی که باید دید خودم درست کنم و به این باور برسم که همیشه بهترین و راحت ترین جای پارک ماشین متعلق به من است.

وجودتون و هدایت شدنم به این سایت را هزاران هزاربار از خدای قدرتمندم سپاسگزارم – خدایا شکرت