سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۸ - صفحه 32

«بی مزد بود و مِنَّت هر خدمتی که کردم ؛ یا رب مباد کس را مخدومِ بی عنایت» «در این شبِ سیاهم گم گشت راهِ مقصود ؛ از گوشه‌ای برون آی ای کوکبِ هدایت» «از هر طرف که رفتم جز وحشتم نَیَفزود ؛ زِنهار از این بیابان وین راهِ بی‌نهایت» «عشقت رِسَد به فریاد ار خود به سانِ حافظ ؛ قرآن ز بَر بخوانی در چاردَه روایت»

الهی، الهی، تویی که بر همه احوال بندگان آگاهی، و آنچنان که خودت فرمودی «خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعِیفاً» بر ضعف و ناتوانی من نیز با خبری . خداوندا میدانم و یقین دارم که به درخواست من، پاسخ میدهی، آنچنان که وعده دادی «أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ» و از من میخواهی تا برای دریافت درخواستم حرکت کنم. و به مدار بالاتر بروم تا خواسته ام را بیابم و «لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ» شوم. میدانم که بیشتر از توانم تکلیف نکردی و هر چه که هست در توان من است چون خودت فرمودی «لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها» و میدانم که پاسخ درخواستم را در دل هر سختی و چالش نهفته کردی آنچنان که گفتی «إنّ مَعَ العُسْرِ یسْراً» و بخاطر اینکه قوت قلب بگیرم و اطمینان یابم آن را دوبار تکرار کردی و بخاطر اینکه به نتیجه امیدوارتر باشم باز هم گفتی «سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا». خدایا هم اکنون در مسیر تکامل و پیشرفتم نیازمند و محتاج و فقیرم به یاری تو آنچنان که موسی گفت «رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ» و آنچنان که ایوب گفت «أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ» و آنچنان که یونس از اعماق تاریکی ها ندا کرد «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» و یقین دارم به اجابت تو آن زمان که اهل ایمان را اینگونه پاسخ دادی«فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ» و رهانیدی از غم و اندوه. خدایا میدانم دردها و غم های من نتیجه و مقصدِ مسیر و مدار غلط خودم بود و شهادت می‌دهم به «وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ» که تو بر من ظلمی نکردی و از نزد تو همه رحمت بود و مهربانی و من آن کسی بودم که بر خودم ستم کردم و اکنون راه نجاتی جز توبه و بازگشت به درگاه تو نمیابم «رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی» و از تو میخواهم «فَغَفَرَ لَهُ» را در مورد من اجابت کنی که همانا«إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ» به یقین فقط تویی که آمرزنده بخشایشگری.

خدایا من بنده ضعیف و ناتوان و خاکسار تو هستم و میدانم که در ایمان و توحید و عملم ضعیفم؛ و هنوز راه تکامل را نپیموده ام؛ و وزنه های شرک‌ توان و رمق مرا گرفته؛ و روی به درگاه همان فرمانروایی آوردم که نوح را از طوفان، و ابراهیم را از آتش، و اسماعیل را از قربانگاه و موسی را از دریا، و ایوب را از بیماری، و یونس را از تاریکی دریا، و یوسف را از چاه و زندان نجات داد. مرا یاری بخش ای پذیرنده توبه آدم، ای آرامش دهنده طوفان نوح، ای سرد کننده آتش بر ابراهیم، ای بینا کننده چشمان یعقوب، ای عزیز کننده یوسف و ای سلطنت دهنده سلیمان و ای جهانی کننده رسالت محمد. خدایا وزنه های شرک‌ را از من جدا کن و بال توحید بر من ببخش و مرا اوج بده، چون تو خدای رافع منی، پس من لایق اوج گرفتن هستم. و چون رزاق منی ، پس من لایق دریافت نعمتها هستم، و چون تو غفورالرحیمی من لایق آمرزش و بخششم و چون تو غنی الحمیدی من شایسته ثروتم، و چون تو علام الغیوبی من شایسته دریافت علوم و دانشها هستم و چون تو وهاب عالمی من لایق متنعم بودن از همه موهبت‌های درگاهت هستم، «إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ‌». خدایا مدار من را در توحید و سپاسگزاری و ستایش خودت بالاتر و بالاتر ببر چرا که یقین دارم «وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»_. خدایا از کلام خودت و از قوانین بدون تغییرت و از تضمین و وعده خودت کمک گرفتم و با تضرع و خشوع به درگاهت آمدم تا بر من ببخشی؛ ببخش از عفو و آمرزشت و از نعمات عام و خاصت.

خدایا آن‌زمان که خطایی کردم ، قصد گردنکشی به درگاهت را نداشتم ، هوای نفس و گمراهی من بر من غالب گشت ، و شیطان، نجواگرِ ذهنم شد و با وعده فقر و احساس ترس و زیبا جلوه دادن گناه، مرا از قلبم غافل ساخت و هدایتها و آرامش و احساس خوب تو را دریافت نکردم و از راه توحید منحرف گشتم.

خدایا تنها و فقط تو را میپرستم و تنها و فقط از تو یاری می‌جویم؛ که فقط تویی هدایتگر بندگانت آنچنان که بر خودت واجب کردی «إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَىٰ»

«رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً ۚ إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ»