سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۳ - صفحه 1

«همه ما آدمها وقتی پا به دنیای فیزیکی می گزاریم ، با ذهن و قلبی پر از عشق ، مهربانی و با روحی شاد و جسمی سلامت وارد دنیا می شویم»

دقیقا تصویر دختر کوچولو این قسمت از سفرنامه اومد در ذهنم و آره واقعا همینطوره. به قول استاد در فایل آرامش در پرتو آگاهی:

تا اینکه آمدی، جنین، نوزاد،‌ آگاه بودی و ساده، جز شادی و رهایی نمیشناختی و لحظه ها را یکی یکی زندگی میکردی، سکوت بودی و در گفتگویی آرام با من .. تا نفس پیدا شد تا مشغولت کند، تا در شلوغی اندیشه ات صدایی از من نشنوی. نفس، خشم را به تو آموخت. کینه را، حسد را، اندوه را، غالب را، تا گفتگوهای درونی تو را، ذهن تو را، آشفته کرد و ناپاکی ها که از طبیعت نبودند، از خدا نبودند و جسم تو آنها را نمیشناخت به این آشفتگی دامن زدند، تصاویر آلوده، افکار آلوده، صداهای آلوده، گفتار آلوده و غذاهای آلوده، جسم و ذهن تو را پریشان کردند و قیل وقال نفس را بیشتر و بیشتر. تا سکوت را از تو گرفتند و سکوت زبان گفتگوی من بود با تو. و من آرام آرام فراموش شدم. و تو حتی فراموش کردی که نالاتناهی هستی. مقدسی. ابدی هستی. و زمینی شدی. و سقوط کردی. دست و پا زدن های بی نتیجه.. روابط آزرده.. تحقیرها، خشم ها، کینه ها، حسادت ها، پریشانی ها، بیشتر خواهی ها، فرافکنی ها و مشکلاتی که به آنها عادت کرده بودی و فکر میکردی زندگی همین است. «برای همه تلخ است» همه ی حقیقت همین است. زمین و زندگی زمینی و غافل بودی که آرامش و سعادت چنان به تو نزدیک است که در توست.. در ذره ذرهء تو. من و من آنقدر فراموش شدم که حتی نمپذیری زمانی بوده ام، چنان که آمدند گفتند و گوش نکردی، اما چه باک.. حالا سکوت کرده ای که بشنوی و من را تجربه کنی. و سعادت را. و این بی شک بزرگترین اتفاق زندگی توست. همانکه همیشه در انتظارش بوده ای. همه ی آنچه تو را به سعادت میرساند بازگشت تو به اصل خویش است. بازگشت به من. تو لایتناهی. خود مقدس تو. و تو تنها در سکوت آرامش است که میتوانی به من بازگردی. وقتی نفس را و گفتگوهای درونی ات را آرام میکنی. هرگاه با مشکلی مواجه میشوی به من باز گرد.. به درون و به خاطر بیاور که تو موجودی الهی هستی. و همه این زندگی تنها یک تجربه کوچک فیزیکست در زندگی ابدی و مقدس تو. تجربه ای که بارها و بارها تکرار میشود. و به خاطر داشته باش که تو لایتناهی هستی. تو لایتناهی هستی. تو ماندگاری و پایدار.