سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۳ - صفحه 10

سلام

این قسمت از سفرنامه نشانه امروز من بود

امشب کمی سردرگم بودم ، خیلی با خودم درگیر بودم که نجواهای ذهنم رو کنترل کنم ، با خودم حرف بزنم در مورد قانون و داشتم ویدیو هایی که استاد روزای قبل گذاشته بودن تو کانال تلگرامو میدیدم که به خودم گفتم برو ببین نشونه امروزت چطور هدایتت میکنه

راستش ته دلم میگفتم کاش از قسمتای سفر به دور آمریکا نباشه چون اون بیشتر در مورد تمرکز بر زیبایی هاست و من هم الان یکم سختمه واسه اینکار دلم میخواد استاد باهام حرف بزنه

نشونه رو زدم اومد قسمت ۳۳ سفرنامه

یه لحظه گفتم ااا … ولی بعد گفتم بذار ببینم چی میگه

و قبل دیدنش شروع کردم به خوندن نظرات دو تا دوستی که کامنتشون انتخاب شده بود

کامنت اول ، الله اکبر! مگه میشه! اصلا یه لحظه دیوانه شدم ، در مورد نیاز به تایید شدن اون دختر کوچولو تو این قسمت بود، دقیقا منم به خاطر کاری که همون روز انجام داده بودم گفت و گوهای ذهنیم همش میخواست سرزنشم کنه که تو برای تایید گرفتن این کارو کردی اما من بارها قبل انجامش به قلبم رجوع کردم، دیدم که مثه یه بچه کوچولو دلش میخواست انجامش بدم ولی الان گفتگو ها ولم نمی کردن

همینطور خوندم خوندم رسیدم به قسمتی که دوستمون در مورد سپاسگزاری بابت تک تک داشته هاش تو همون لحظه و تو اتاقش نوشته بود، من قبلا این کامنت رو خونده بودم و همیشه ته ذهنم بود که منم مثل ایشون این کارو انجام بدم ولی همیشه نصفه و نیمه رها میشد ولی همیشهههه کامنتشون ته ذهنم بود و اصلنم یادم نبود کجا خونده بودمش که وقتی تو نشونه امروزم دیدمش تکون محکمی خوردم که خدایا! تو حواست به همه چی هست! ، خلاصه متن هر دو کامنت رو خوندم و اینقدی که به فکر فرو رفتم و داشتم تحلیلش میکردم یادم رفت خود فایل رو ببینم ، حدود یه ساعت بعدش که میخواستم آماده شم برای خواب، گفتم بهترین فرصته کمی از جلسات ۱۲ قدم رو گوش بدم و به صورت الهامی یه قسمت رو پلی کنم، پلی لیستمو که باز کرد ناخوداگاه دستم رفت رو فولدر ستاره قطبی(اخه من ستاره قطبی های جلسات مختلف رو دسته بندی کردم که موقع نیاز دنبالش نگردم) اولش ذهنم داشت مقاومت میکرد که نههه تو میخوای فلان قدمو گوش بدی … گفتم نه، دستم الکی نخورده به این ، گفتم باشه ، بعد بین جلساتی که بود باز هم یکی رو بدون اینکه بدونم واسه کدوم قدمه پلی کردم، و داشتم گوش میکردم که استاد یه مثال زد از کامنت بچه ها و اون کامنتی نبود جز همین کامنت دوست عزیزمون که در مورد سپاسگزاری به خاطر تک تک وسایل تو اتاقش نوشته ، نمیدونم چطور حس دیوونه شدن از اینطور واضح هدایت شدن رو باید نوشت، چطور به خودم بگم خیلی جاها قلبم، خدای درونم میخواسته هدایتم کنه ولی من ، ذهن منطقیم، مقاومتام نذاشته، خدارو صد هزار مرتبه شکر به لطف ۱۲ قدم و این سفرنامه که به عینه اجرا قانون رو دارم توش میبینم، خیلی خیلی بیشتر از گذشته با خودم در صلح قرار گرفتم و نشونه هارو متوجه میشم، اما گاهی وقتا به خاطر ورودی های منفی کمی ذهنم آشفته میشه، اونم باز تقصیر خودمه، باید اینقد با قدرت رو خودم کار کنم تا مدارم بره بالاتر و در مدار زیبایی های بیشتر و آدم های بهتر و اونایی که با خودشون در صلحن قرار بگیرم، فقط باید باور کنم که همه چیز درون خودمه ، هر چقد بیشتر دارم سعی میکنم برام منطقی شه و باور کنم نتایج دونه دونه دارن میان ، نتایجی که شاید از نگاه بقیه دیوونه کننده و خفن باشه ولی منو خدای من میدونیم این کدارو قبلا نوشتیم?

امیدوارم هممون هر روز بیشتر و بیشتر با خودمون در صلح قرار بگیریم و آزادی و سلامتی و رفاه و ثروت بیشتر رو تجربه کنیم

سپاسگزارم برای نشانه امروز من