سفر به دور آمریکا | قسمت ۳۳ - صفحه 14 (به ترتیب امتیاز)

سلام به خانم شایسته ی محترم

از صمیم قلبم از شما سپاسگزارم که مثل یه مادر،دلسوزانه برای دانشجوهاتون از جون مایه میذارید و مارا هدایت میکنید به سمت بهترینها.

من از دیدگاه خودم میخوام بگم

بنظر من کل این سی و سه قسمت یک طرف،این قسمت هم یک طرف .یه باور ریز بسیار مخربی که استاد در روانشناسی ثروت ازش حرف میزد و من فکر میکردم این باورو درست کردم ولی الان دیذم که این باور درون من تنیده شده

حالا اون باور چه بود؟

موقعی که اون دختر بچه داشت میومد سمت آر وی من به طور ناخودآگاه تو ذهنم داشتم میگفتم الان این بچه حسرت میخوره الان این پیرزن حسرت میخوره ،ای کاش نمیومدن ببینن

این باور ریشش از اینجاست که من ظرف بزرگ(ثروت و پول ) رو پس میزنیم برای اینکه فکر میکنم با ثروتمند شدنم در حق دیگران نامردی میکنم.

بعد از این صحنه ساعتها فکر کردم و به لطف خانم شایسته عزیز که این باور رو به صورت تصویری برای من نمایان کرد ،هم به باور غلطم پی بردم هم به راه حلش.

من با فکر کردن به این دختر متوجه شدم اگه به اون دختر میگفتی بیا اون کمپ خودتون رو با آر وی ما جابجا کن من مطمئنم به احتمال 99 درصد اون بچه اینو قبول نمیکرد چون اون شوق و لذتی که از اون کمپ خونه مانند خودشون میبرد(که البته با زبان بدنش کاملا این موضوع مشهود بود که چقد اونجارو دوست داره) از هیچ چیز به ظاهر بهتر،هرگز نمیبرد

من متوجه شدم این اشتباه من و آدم های مشابه منه که تمام موضوعات رو از دیدگاه خودمون میبینم .این شرایط و تفاوت زندگی شاید از دیدگاه من نازیباست ولی از دید اون بچه و اون خانواده حتما زیبا و دارای نکات مثبتی است که اونجوری با عشق و ذوق داشتند از امکاناتشون میگفتند و توضیح میدادن.

به قول استاد همه ی ما به یک اندازه به خداوند و نعمتهاش دسترسی داریم و هرکس در هرجایی هست حتما در جای درستشه .

درست بودن یا نادرست بودنشو ما تعیین نمیکنیم بلکه جهان و فرکانسهای ماست که تعیین میکنه .

امیدوارم دیدگاهم بتونه کمکی کنه تا ریشه ی این باور از بین بره .