سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۰

رنگ لباس های آرمی استاد عباسمنش حس طبیعت را القا می کند. لباس با خال های قهوه ای و سبز با طبیعت یکی می شود و با آن دوست می شود. با تحسین زیبایی این لباسهای طبیعت گرا و دیگر زیبایی ها به سمت دوستی هدایت شدید که واقعا به طبیعت احترام می گذاشت. رنگ زرد خاکی دیوار و طرح صخره ای سقف که حس غار را القا می کرد و چراغ های ایستاده که حس مشعل را داشتند و رنگ سبز آووکادو و ارتشی و آبی نیلی درب هال که حس برکه داشت و قرمز عنابی و زرشکی مبلمان که در مجموع حس یک فضای طبیعی را القا می کرد هیجان انگیز بود. جسارت این خانم برای استفاده از این طرح ها و رنگ ها بدون اینکه نگران نظر دیگران باشی از آنها در فضای زندگی ات استفاده می کنی. چقدر این خانم گل ها را دوست داشت که حتی رنگ گرفتن یک لیوان چای را به باز شدن یک گل ارتباط داده بود که عطر ورنگ چای از آن بیرون می پاشید. یک فضای دل انگیز با غذاهای سنتی ایرانی در آمریکا مثل یک رابطه احساسی با زیبایی خانه های سنتی و مساجد کهن ایرانی بود.

چقدر خلاقیت در آن خانه موج می زد. حتی کاشت یک شاخه نعناع روی شبه خاکی که روی ماست ریخته شده بود. تابلوهای زیبایی که کپی برداری از واقعیت نبودند. بلکه احساس متفاوتی بود که این خانم از این مناظر دریافت کرده بود و آن را با طرح و رنگ خاصی به بیننده عرضه می کرد.

و شما که دایم زیبایی ها را تحسین می کنید و به سمت زیبایی ها، غذاها شیرینی های خوشمزه و مناظر زیبا و انسان های خوش ذوق هدایت می شوید. آن تابلو شعر عشق لبریز شده دوستمان بود که آن را را به هر مهمانی که وارد می شد عرضه می کرد. تابلویی که کلمه مایک روی آن حک شده بود یاد آور پوست کنده شده درخت بود و مجسمه حیوانات که احترام به آنها بود که جزوی از طبیعت اند.

و شما انسان های قدرشناس که از ابتدای ورود تا وقت خداحافظی و حتی در عدم حضور دوستمان او و کارهایش را تحسین کردید و از خدایی که این ایده های خلاقانه را داده سپاسگزاری کردید و سپاسگزاری به خاطر هر ایده ای باعث دریافت ایده های بهتر می شود. شیرینی هایی که آنها هم به شکل میوه هایی بودند و نشانه سپاسگزاری به خاطر میوه ها بود و چه سپاسگزاری بالاتر از این که پوست پرتقالی که دور می ریزیم را به یک شیرینی بسیار خوشمزه تبدیل کنی.

من از استاد عباسمنش و خانم شایسته یاد می گیرم که زیبایی خوشمزه گی راحتی و لذت را تحسین کنم تا به سمت بیشتر داشتن آنها هدایت شوم. مریم خانم هم بدون این که خودش را با آن خانم مقایسه کند گفت این بهترین سالادی است که تا به حال خورده ام. واقعا تحسین های شما خالصانه و عاری از حسادت و مقایسه بود. اگر کسی هم از من خلاق تر موفق تر خوش ذوق تر و ماهرتر است باید او را تحسین کنم چون می فهمم بهتر از این که هستم امکان پذیر است و به سمت آن حرکت می کنم. وقتی این همه خلاقیت و ایده را می بینم می فهمم چقدر فراوانی ایده در جهان وجود دارد. چقدر این دوستمان افراد ثروتمند را دوست داشت که تابلو خانه آنها را کشیده بود. یاد می گیرم وقتی خانه و اتومبیل فرد ثروتمندی را می بینم تحسینش کنم و از زیبایی آن لذت ببرم.

و در نهایت انفجار نور شادی های ما در آسمان که آن را با دیگران تقسیم می کنیم و باید از آنها یاد بگیریم که بخشش هایمان با احساس شادی همراه باشد.