سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۲ - صفحه 7

بسم رب

بازهم هدایت الهی که بر مومنین مشهود می اید

انانیکه احساس خوبی به زندگی دارند،به اتفاقات دارند ،اگرهم ناراحت شوند،فورا حالشان خوب میشود و دل شان قرصه،متزلزل نمیشوند و به خدا ایمان راسخ دارند.

و اینها سپاسگزار خداوند اند که این قوانین بی خطا را وضع کرده و ما میتوانیم ( باید) با استفاده از این قوانین و اگاهی ها در زمینه های مادی و معنوی پیشرفت کنیم و دلیل به این دنیا امدن مان هم پیشرفت معنوی و روحی بود ،حتی همین نعمت ها وقتی که در صراط مستقیمی،هر دلار تو را بیشتر به خداوند هدایت میکند،هر لقمه از غذای لذیذی که میخوری،هر منظره فوق العاده ای که میبینی ،هر ماشین یا موتوری که سوار میشی،هر نفسی که میکشی ،هر گامی که بر میداری،به ظاهر کارای روزمرست،اما برای کسی در مسیر مستقیم هست همه چی راهنما بسوی اوست و هر امری موجب تعالی درونی است،ولو خرد و ساده

برگ درختان سبز و کلا هر چیزی،هر ورقش دفتری است معرفت کردکار…..

استاد،شما اون موقع وقتی دیدید کار پله داره یجوری

اعصاب خردکن میشه و حوصله داره ته میکشه،رفتید و رفرش شدید و منتظر راهنمایی خداوند شدید،چون میدانستید$$ ایده هایی که در حالت خوب به ما گفته میشود ،عالی عمل میکنند،اما ایده هایی که در حالت و احساس بد به سراغ ما می ایند ،خرابن و دستمونو نمیگیرن،چه بسا ضرر هم بزنن$$

و واقعا استاد و خانم شایسته می گفتن بریم لذت ببریم تا به بهترین نحو هدایت شیم،و همینطور هم شد و من خیلی ایمانم نسبت به این قانون بیشتر شد که احساس خوب یعنی تو مسیر درستی هستی.

با ذکر یک نمونه کلامم رو به پایان ببرم:

چند روزی بود که اومده بودم شهرستان پدر و مادرمو ببینم و یه سری کارارو انجام بدم،در همین حین سر یه سری مسائل با بابام و یا سری هم با مامانم اعصابم خیلی بهم ریخت و در مسیر کاملا نادرست قرار گرفته بودم ،صبح روزی هم که بلیط گرفته بودم،باز بخاطر یه سری توجهات وحشتناک منفی و حال بد کن ،حالم بد شد،هول هولی یه صبحانه ای خوردمو و رفتیم تاکسی اینترنتی( تبلیغ نشه) بگیریم،ات اون موقع که من میلی متری تنظیم کرده بودم برسم ۵ دقیقه دیر شد،بعدشم که اومد کلی فس فس رفت ،اصلا انگار دنده ۱ داشت و دنده عقب این ماشین! و تیر خلاص هم وقتی زده شد که راننده از مسیر معمول بنا به یک دلیل احمقانه،نرفت و از یه مسیر چرتی رفت که اونم ۵ دقیقه دیرم کرد و دقیقا همون ۵ دقیقه اخر باعث شد جا بمونم،بگم که اون راننده هم اصلا اون منطقه رو فک کنم ۱۰ سالی میشد نیومده بود و اصلا فکر نمیکرد قطار به تهران داره و راه هیچی بلد نبود،از نقشه هم استفاده نمیکرد،یعنی من چه فرکانسهای افتضاحی داشتم که شرایط اینقدر فضایی بد شد،یعنی فسنیسره للعسری همین بود البته در اسکیل کوچیک…

تو همون حین به فکر فرو رفتم…

اونقدر دیر گیر بیاد ماشین ،در حالی که همیشه یه دقیقه ای گیر میومد،بعد رانندش اونجوری از مسیر تخیلیش بره و ترافیک اون موقع صبح و …

همونجا فهمیدم بخاطر ندیدن زیبایی ها و سپاسگزار نبودن بخاطر اونهاست که نشونش احساس بده که من توجهی بهشون نکردم،بلکه منطقی میشمردم شون،که اگه ادم الان فلان پول،ماشین یا توانایی برخورداری از فلان خدماتو نداره ،باید ناراحت شه و گریه کنه،مثل بچه ها ،و واقعا باید روی صبر م کارکنم و صبر چیزی جز ایمان به خدایی که همه چیرو راست و ریس میکنه نیست،که این ایمان باعث میشه که تو سنگین ترین شرایط هم باز احساس سپاسگزارانه داشته باشه و گلبولهای سپاسگزاری خونش فعال شن و در اخر همه چی طوری پیش میره که سپاسگزار تر بشه و این اتفاقات سبب جلای روح بشه و تراش بخوره و زیبا شه،شاید مقاومتهای ذهنی و نجواهای زیادی باشه،اما اینها همون زائداتی هستن که باید تراشیده شن،شاید به نظر ذهن درد داشته باشه، اما طبق قانون،نتایجی که گرفته میشن خیلی بزرگترن و کسی که تو مسیر درست باشه ،این به ظاهر دردا واسش لذت بخشن،مثل وزنه زدن تو باشگاهه ،هرچی بیشتر حس میکنی که تارهای عضلانی ات از فرط انقباض به هم چسبیدن و فشار تحمل میکنن،شاید یه سوزشی تو عضله حس کنی اما ازش لذت میبری،مثل اون اگاهی که رنج و لذت به استاد داد تا ۴۰ کیلو تو چند ماه کم کنن و عشق کنن و بعدشم …..

راستی اخرشم اون راننده که فک میکردم خیلی شوته،چون دید دیر رسوندتم و مسیر اشتباهیرو انتخاب کرده،رایگان اورد خونه مون و کرایه هم نگرفت،این وقتی بود که سعی کردم درس این ماجرا رو بگیرم و رو ابعاد منفی توجه نکنم،البته قدیما اگه همچین اتفاقی بخاطر فرکانسها می افتاد ،تقریبا از حال بد تشنج میکردم?????? و اتفاقات بدتری می افتاد ،مثلا زور زورکی یه جور دیگه میرفتم،وقتی از قطار جا میموندم،بعدش کلیدمم گم میشد و ……

اما این دفعه همون فرکانسهای دری وری که اونطور شد جوابش ،فرکانسهای درست باعث شد درجا رایگان برم خونه!

واقعا عجیب بود،و این اتفاق امروز صبح با فایل ۴۲ استاد همراه شه که بیام این درسارو واسه عزیزان بنویسم و امید وارم که مفهومو رسونده باشم،هدایت به خواسته و ناخواسته با کانون توجه و نشانه های احساسی که داریم….

???????????????????

و در اخر بگم که شرایطی که توشیم بهترین و مناسب ترین چلنج برای تکامل اون ابعاد روحی مونه که ضعیف موندن،پس هیچ کس را سرزنش نکنیم و احساس مونرو بد نکنیم( خوب کنیم!) و فقط روی اون زوایای تاریک درونمون کارکنیم تا رسالت مونو گزارده باشیم

سپاسگزارم از همه،با ارزوی بهترینها در هر عرصه از زندگیمون