سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۵ - صفحه 7

دیدگاه هر انسانی برای خودش است و هر انسانی در پذیرش هر دیدگاهی آزاد است و به همین شکل نتایج آن هم به خودش بر می گردد و ما باید به همدیگر احترام بذاریم و در مواردی که باهم اتفاق نظر داریم (و خیلی هم زیاد است) با هم دیگر همکاری می کنیم ودر موارد اختلافی کاری به هم نداریم .

من که اهل سنت هستم با برادران شیعه در تمام مسایل اسلام هم فکری و هم کاری دارم ودر مسائلی که دیدگاه ما متفاوت می شود اجازه می دهیم هرکسی به نظری که فکر می کند درست هست عمل کند.

من به عنوان مسلمان با اهل ادیان دیگر در مواردی که اتفاق نظر داریم و آن هم خیلی زیاد است همکاری می کنیم و جایی که نظرات ما متفاوت می شود هر کسی به راه خودش می رود.

البته اگر شرایطی شد که من متوانستم اظهار نظر کنم من دلایل خودم را بیان می کنم و انتظاری هم ندارم کسی را قانع کنم.

اما اگر با دلایل دریافتم که دیدگاهی درست است تبلیغ می کنم .

بله من تبلیغ می کنم و امر به معروف و نهی عن المنکر می کنم اما انتظار ندارم که افراد خاصی یا مشخصی هدایت بشوند ، هر کسی در مدار باشد خودش جذب حرف من می شود و کسی که نباشد کاملا از من دور می شود.

جریان ابوطالب همین بود که خیلی به پیامبر اسلام کمک کرد و جلوی کفار ایستاد ولی تا آخر عمرش مسلمان نشد و گفت اخترت النار علی العار یعنی من طعنه مردم را نمی پذیرم ولی حاضرم آتش جهنم را بپذیرم .

پیامبر خیلی دعوتش می داد و اصرار می کرد که عمو جان آهسته و در گوشی کلمه رو بخوان تا من برات شفاعت کنم ولی نخوند.

بهد از فوتش پیامبر براش دعا کرد این آیه نازل شد.

انک لا تهدی من احببت ولکن الله یهدی من یشاء

یعنی تو نمیتونی کسی را که دوست داری هدایت بلکه این خدا است که هدایت می کند.

در موارد مختلف پیامبر خیلی اصرار می کرد که مردم ایمان بیاورند خدا فرمود

لعلک باخع نفسک الا یکونو مومنین

یعنی ای پیامبر تو خودت را به کشتن میدی از بس که غصه می خوری تا اون ها ایمان بیاورند .

در جایی دیگر خدا می فرماید

افتکره الناس حتی یکونوا مومنین

ای پیامبر آیا تو می خواهی که مردم را مجبور کنی که مومن بشوند.

در جایی دیگر خداوند می فرماید:

ولو شاء ربک ما فعلوه فذرهم وما یفترون

یعنی ای پیامبر اگر خدای تو می خواست که به جبر اون هارا مومن کند خودش این کار را می کرد و تو نیاز نیست این کار کنی.

پس بذار هرچه می خواهند بگویند.

در جایی دیگر خدا می فرماید

انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا

یعنی ما راه درست را نشان داده ایم و هر کسی خواست شکر کند و بپذیرد یا کفر کند و نپذیرد.

در جایی دیگر خداوند می فرماید

فمن شاء فلیومن و من شاء فلیکفر

یعنی هر کسی خواست ایمان بیاورد و کسی که خواست کفر کند کفر کند.

از تمام این آیات چنین فهمیده می شود که هرکسی آزاد است.

و دعوت اسلام مال همه نیست به این معنا که همه قبول کنند

همان طور که استاد عباس منش می گوید که آموزش های مال همه نیست یک عده قلیلی هستند.

دقیقا قرآن هم همین مطلب را می گوید که قرآن همه را هدایت نمی کند بلکه عده کمی که باور کرده اند.

هدی للمتقین الذین یومنون بالغیب ویقیمون الصلوه ویوتون الزکاه

یعنی این قرآن فقط یک گروه اندکی را هدایت می کند به نام متقین .

حالا متقین کیا هستن بعدا توضیح می دهد کسانی که ایمان به غیب دارندو نماز می خوانند و زکات می دهند.

جلوی دعوت دادن دیگران را نگیریم واز دعوت اون ها ناراحت نشویم و مقاومت نکنیم بلکه خیلی راحت ماهم مسیر خودمان را برویم و راه خودمان را تبلیغ کنیم وهرگز با کسی بحث نکنیم دعوا راه نیاندیزیم.

بالاخره هر دعوتی یک گروهی پیدا می کنند و البته تا مطمئن نشدیم که راه ما درست است کسی را دعوت ندهیم

خدا می فرماید

ادع الی ربک انک علی الحق المبین

یعنی تو پیامبر دعوت بده چون واقعا روی حق هستی.

قبلا گفتم دعوت با اجبار فرق می کند .

دعوت یعنی همین کاری که استاد عباس منش میکند یعنی راه خوشبختی را یافته است و تبلیغش هم می کند ولی هدفش همه مردم دنیا نیستند و برای مسیری که انتخاب کرده دلیل هم دارد .

مسئله دیگر تعصب است .

آدمی که تعصب داشته باشد خیلی محدود می شود.

حالا چه تعصب نژادی و چه تعصب مذهبی و ملی و هر عنوان دیگری که باشد.

خوبیه استاد عباس منش همانطور که خودش کامل توضیح داد بی تعصب بودنش است.

وگرنه من که همنژادش نیستم یک بلوچم .

هم مذهبش نیستم یک اهل سنت هستم.

استاد از یک شهر مذهبی شیعه است و من از یک شهر مذهبی سنی هستم

چطور شده که من عاشق استاد شدم ؟!

دلیلش چیه ؟

دلیلش اخلاق خوب و تعصب نداشتن استاد است.

این چیزی است که مرا همفرکانس استاد قرار داده است.

پیامبر دقیقا اینجوری بود .

خداوند می فرماید :

ولو کنت فظا غلیظالقلب لانفظوا من حولک .

چرا اطراف پیامبر سلمان از ایران بود و بلال از حبشه و صهیب از روم بود.

دلیلش اخلاق خوب پیامبر بود.

البته استاد عباس منش به لحاظ اعتقادی جوری است که من فکر می کنم اهل سنت است .

قصد ورود به اختلافات شیعه و سنی را ندارم .

همین کافیه به قول استاد همه ما اشتراکات زیادی داریم .

چرا به مسئله ای که اختلاف نظر داریم بچسبیم ؟

مسئله دیگر تعصب ما ایرانی ها است

نسبت به دوستان افغانی البته قبول دارم که همه این جور نیستن.

ولی یک نکته خیلی جالب در مورد دوستان مهاجر این هست که اون ها با این حال که ازهیچ امتیاز شهروندی برخودار نیستند عموما ثروتمند اند و خیلی خوب پول در می آورند و از کارهای ساده مثل قصابی و گوسفند فروشی و خدمات و غیره …

دلیلش به نظر من اون ها اهل کار و زحمت اند

و دلیل دیگرش هم خود مهاجرت است .

خداوند می فرماید :

و من یهاجر فی سبیل الله یجد فی الارض مراغما و سعه

یعنی

کسی که در راه خدا هجرت کند فراوانی ونعمت می یابد.

مسئله دیگر عزت نفس بود که استاد بحث کردند واینکه نظر کسی برای ما مهم نباشد و سبک زندگی خودمان را داشته باشیم.

یک جایی خواندم :

که یک قانونی وجود دارد به نام قانون 20-40-60

یعنی در بیست سالگی نظر دیگران برای مهم است.

در چهل سالگی می فهمیم که اصلا فکر دیگران در ما مهم نیست و در شست سالگی می فهمیم که دیگران اصلا در مورد ما فکر نمی کنند.

پس خودمان باشیم .

راحت و مطمئن باسبک زندگی خودمان.