سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۷ - صفحه 17

بسم الله الرحمن الرحیم

الهی شکرت که امروز هدایتم کردی تا قدم بعدیم رو بردارم

سلام به استاد عزیزم خانم شایسته محترم و عزیزم و دوستای عزیزم

امیدوارم که حال دلتون عالی باشه دوستای عزیزم

درس عملی امروز

چیزیه که خیلی برای من مهمه و توی زندگی خودم واقعا تجربه ش کردم و خیلی دلم میخواد بیشتر از اینا تجربه ش بکنم

الهی شکرت الهی شکرت

آره آره

خودم باشم خودم باشم، برم دنبال مسیری که دوستش دارم و باور داشته باشم که تمام ثروت و نعمت فقط و فقط دست ربت هست

وقتی اینو باورش بکنم، دیگه دنبال تایید از نظر مردم نیستم چون تایید خواهی من از مردم به این دلیله که فکر میکنم نعمت و ثروت من دست اوناست، درحالی که اینطور نیست

وقتی که اینو باورش بکنم توی ذهنم، اونوقت دیگه مسیر خودم رو میرم و با بقیه و مسیرهایی که دارند میرن در صلحن، چون چیزی از خوشبختی اونا رو دست خودم نمیبینم و همینطور برعکس چیزی از خوشبختی من دست کسی نیست

الهی شکرت الهی شکرت الهی شکرت

فقط خدا رو باور بکن همین و خوب زندگی کن و کمک کن دنیا جای قشنگ تری برای زندگی کردن بشه واقعا این عقیده و فلسفه ی زندگی استاد چقدر عمیقه و زیباست، الهی شکرت شکرت

باورهای ریشه ای و عمیق پشت این یک جمله داره کار میکنه،

الهی شکرت الهی شکرت

زیبایی های این قسمت

زیبایی های این قسمت برای من خیلی درونی هست تا بیرونی

بخاطر اون حسی که اون نوازنده ها داشتند و چقدر چقدر با حسشون ارتباط برقرار کردم چقدر خودشون بودند

حتی لباس هایی که پوشیده بودند چقدر ساده و راحت بود در عین حال که خیلی خوش تیپ بودند

اون حلقه ی ازدواجی که دستشون بود خیلی بهم حس آرامش داد چون دقیقا داشتم خلاف نگاه عوام ایران رو میدیدم

افرادی که عاشق خانواده شون هستند و متعهد هستند به جمع خانواده شون

میدونی محمدرضا جان،

مسئله اون بیرون نیست، اون کار اون علاقه اون سمت و سو اون رشته هنری یا هر چیز دیگه ای نیست

مسئله خود اون افراد هستند درون اون افراد هست، نه اون کار بیرونی

کسی که آدم درستی باشه از درون، آدم خود ساخته ای باشه از درون کنترل ذهن داشته باشه اصول و حریم شخصی خودش رو داشته باشه و زندگی رو بچه بازی نگرفته باشه، مثل این دو خواننده محترم و عزیز، توی همین موسیقی ای که نگاه عامه اینه که آره آدمای این رشته خیلی نامناسب هستند و اصول اخلاقی رو رعایت نمیکنند، میبینم که اصلا اینطور نیست، اصلا آرامش خاصی داشتند، توی چشماشون کاملا مشخص بود یه حس آرامش و رهایی ای داشتند.

مسئله اون آدما هستند نه اون موسیقی نه بازیگری نه میلیارد میلیارد پول،

همه چیز تو درون منه همه چیز تو درون منه! و این حقیقت محضه

همه چیز تو بیرون از من پاکه و سالمه و درسته و طبیعت اینطوره، سالمه پاکه درسته، این منم که از مسیر طبیعت خارج میشم و فقط به خودم دارم آسیب میرسونم

آخه بازم میدونی، هرچقدر دارم جلوتر میرم، میبینم که تماااام اون باورهای محدود کننده، فقط یک سری بهونه های بسیار سست و پوچ ذهنه، برای تغییر نکردن و توی منطقه امنش موندن و اینکه بخواد حفظ بکنه منطقه امنش رو و نخواد حرکت بکنه

یعنی من برای اینکه حرکت نکنم دنبال یه بهونه میگردم که بشینم سرجام، بعد میام میگردم دنبال اون آدمایی که بخاطر شخصیت در غیر صلح خودشون، توی مسیر موسیقی هستند و میگم آها بیا ببین ببین آره درسته من موسیقی رو دوست دارم ولی ببین اگه برم توش منم اینطوری میشم

و همه اینا برای اینه که من خودم درونا باور ندارم که بتونم برسم، و باز برمیگردم به موضوع عزت نفس

من باور ندارم که بتونم برسم واسه همین دنبال الگو میگردم دنبال بهونه میگرده، اینطوری بگم بهتره!، که حرکت نکنم و اون تحقیرهای ذهنم رو ساکت کنم که داره تحقیرم میکنه بخاطر این نشتی ناتوانی ای که تو درونم باورش کردم، میام کلا برچسب بد بودن میزنم روی اون مسیر روی تمام اون آدما، میگم آرههه همشون همینن و اینا همش ناخودآگاهانه ست

در حالی که آدمای عاالی و درست هم هستند، اونا رو چرا نمیبینم؟

چون اگه اونا رو ببینم، ذهنم شروع میکنه به تحقیر کردنم و چون این رنج توی من زیاده، بجای اینکه پاشم خودمو عوض کنم توانایی هامو بهتر بکنم، میام برچسب بد بودن میزنم رو اون آدما برای اینکه این منطقه امن رو حفظش بکنم و تکون نخورم از جام و به همه یه برچسب و انگی میچسبونم و همه بدن من فقط خوبم

در حالی که اونی که حتی تو اون موسیقی هم به موفقیتی رسیده تو اون مورد ایمان نشون داده حرکت کرده، صد درصد خیلی از کارایی که میکرده رو گذاشته کنار برای اینکه به اونجا برسه، حالا بنده خدا خودش روی شخصیتش کار نکرده خیلی، دلیل نمیشه که من موفقیتش رو بخوام رد بکنم، به شخصیتش کاری ندارم اوکی، ولی موفق که شده، پس منم میتونم موفق بشم و خودم شخصیت خودم رو داشته باشم، نه اونجوری که همه میگن خوبه، اونجوری که خودم دوستش دارم و خودمم خودمم

بخداا،، یعنی هرچقدرر هرچقدر جلوتر میرم، میبینم که ای خداااا همه این حرفا و باورهای محدود کننده ی ذهنم، بخدا فقط یه توهمه یه بهونه بی نهاااایت بچگونه ست برای حرکت نکردن برای حفظ منطقه امن

و هرکسی که تو بدبختی از این دنیا برههه، یعنییی وااااقعاااا واقعاااا ( قلبم از شدت ذووق و شعف یه حس ضعف رفتن داره و اشک ناخودآگاه توی چشمام نشسته یه حس منقلب شدن عجیبی دارم، الهی شکرت) اره داشتم میگفتم واقعاااا خوودشو مسخره کرده خودشو دست انداخته واااقعااا حمااقت محضض رو داشته

که سر یه سری حرف های بیهووووده و سسست زندگی رو تجربه نکرده

میدونی جهنم جای احمق هاست، جهنم جای آدمای بزدل و سسته که سر هیچییی، همه چیزشون رو به فنا دادند، سر یکسری حرف های بیهووده و یکسری بهونه های واقعااا توهمی و پوووچچچ که هویج پخته هم این بهونه ها رو باور نداره

الهی شکرت الهی شکرت الهی شکرت

خیلی حس و حالم عالیه خیلی حالم خوبه خیلی خیلی حالم خوبه خدایا شکررت شکرت شکرت

استاد عزیزم عاشقتونم

خانم شایسته عزیز و محترم، عاشقتونم

دوستای عزیزم خیلی دوستتون دارم عاشقتونم

الهی شکرت برای حضور هممون در این مسیر زیبا برای این فایل های بی نهااایت ارزشمند که از استاد عزیزم و خانم شایسته عزیزم تشکر میکنم برای تهیه این الماس های گران قیمت بخدا

در پناه خدا