سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۹ - صفحه 15

سلام به خداوند صلح و عشق

سلام به استاد عزیز و خانم شایسته

خانم شایسته عجب حس جالبی در من ایجاد کردید با فیلمبرداریتون،وقتی که از زیر دریایی با تمام جزئیات فیلم گرفتید انگار اونجا بودم حتی هوای دم کرده داخل زیردریایی و بوی اونجا و هم حس میکردم،حتی احساس آدمهایی رو که روزی سوار زیردریایی شدن تا برن،خداحافظی کردنهاشون با خانواده،ترس هاشون،امیدهاشون،اشک هاشون و خنده هاشون،دلتنگیهاشون و ناامیدشدنهاشون،روزشماری برای اینکه نمیدونی کی تموم میشه و آیا زنده میمونی یا نه که بخوای یه بار دیگه هوای آزاد رو تنفس کنی و خورشید و آسون رو ببینی،اما ما هرروز خورشید و آیمون رو میبینیم و از دیدنش حسی هم نداریم چون تکراری شده

چون نمی‌دونیم چقدر با ارزش هستن،چون از دیدنشون هیچوقت محروم نبودیم

خداروهزار هزار بار شکر کردم،خدایا من عاشق تو هستم ،عاشق صلح،عاشق زمین،عاشق آدمها،عاشق طبیعت ،عاشق زندگی کردن روی زمین،پیدن خورشید ،عاشق صدای پرنده هات،عاشق امید،عاشق خنده،عاشق نور،عاشق هستی…هرچی بگم کمه

واااای و وقتی خانم شایسته از پله ها بالا رفت و نور رو دیدم،انگار من از اسارت آزاد شده بودم شروع کردم به نفس های عمیق کشیدن،واقعآ سخته زندگی در اجبار ،زندگی در نفرت،رندگی درتاریکی و خفگی

این مثال ما آدمایی هست که یک عمر با فشار و نفرت و تاریکی زندگی میکنیم،چقدر آزادی خوبه خدایاشکرت

برام یه چیزی جالبتر از همه بود،عکس آشپزی که لبخند میزد… وقتی شرایط سخته لبخند زدن هم مشکل میشه،اما توی اون شرایط توی آشپزخونه ای به اون کوچیکی،برای نمی‌دونم چند نفر،ولی برای تعداد زیادی آدم غذا درست کنی،و قطعآ گرما دیوونت میکنه،بعد یک نفر بیاد که ازت عکس بگیره و تو لبخند بزنی،خیلی خیلی برام ستودنی بود

من با این ویدئو دیدگاه تازه ای پیدا کردم به زندگی به عشق به آشتی به لبخند،به امید

استاد از شما هم ممنونم که مارو شریک میکنید توی أگاهی ،دانش و گشت وگذارهاتون

مریم جون عاشقتم.ته دلم یه حسی میگه یه روز یه جا میبینمت و سفت بقلت میکنم