سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۶ - صفحه 5

به تو سلام می کنم

کنار تو می نشینم

و در خلوت تو

شهر بزرگ من بنا می شود « احمد شاملو »

سلامی به بزرگی آگاهی هایی که امروز بر جان من حاکم شدند

سلامی به بزرگی شهری که یقین دارم همینجا بنایش خواهم کرد ، شهری که تمام معماریش را مدیون روزی خواهم بود که استاد تصمیم گرفت تغییر کند ، مدیون روزی که استاد تصمیم گرفت این خانواده بزرگ را تشکیل دهد ، مدیون روزی که من عضو این خانواده شدم

قلبم لبریز درک است و تمام وجودم فقط فکر است و فکر است و فکر …. هیچ تلاشی نمیکنم برای درست اندیشیدن ، انقدر که همه چیز درست در مغزم می نشیند ، احساس می کنم نه تنها ترمزی نیست بلکه همه چیز به راحتی یک پازلِ از قبل ساخته شده ، جفت میشود و من را به یک ترکیب زیبا می‌رساند ، حتی نفس هایم به راحتی عمیق میشوند ، انقدر افکارم قدرت دارند که براحتی ریه هایم پر و خالی میشوند ، حتی هوا ، هوای دیگریست و من هم منِ دیگری …..

این فایل منو دیوانه کرد ، از صبح چند بار نگاهش کردم ، هربار که تصاویر را استپ میکردم ، ذهنم از اونها عکس می گرفت ، خدای من ، افراد فقط با تولید و عرضه یک محصول کسب و کار شون را اداره میکردند ، یکی فقط خیار می فروخت ، یکی فقط بلوبری ، یکی فقط ماکارونی در شکل ها و طعم های مختلف ، یک تیم شیرینی پزی فقط پیراشکی درست میکردند ، یکی کسب و کارش طعم دار کردن مرغ و ریختن سس های مختلف روی اونها بود

هیچکس نمی گفت بذار محصول متعدد تولید کنم که مشتری های بیشتری جذب کنم ، تمرکز هرکس روی کیفیت محصول خودش بود که همون یک نوع را به بهترین شکل ارائه بده ، تمرکز هرکس روی داشتن رفتار مثبت بود که مهربانی را همراه محصولش بفروشه ، واقعا ماها بدون اینکه متوجه باشیم ، بهای مهربانی فروشندگان را میپردازیم و ترجیح میدیم از فروشنده عبوس چیزی نخریم ، لیاقت و عزت نفس هر کسی مهمترین سرمایه ایه که با محصولش میفروشه ، سرمایه ای که تمام نمیشه و هرلحظه در وجود آدم لایق ، تولید میشه ؛ در لابلای اینهمه کسب و کار تک محصولی ، من فقط عشق و لیاقت را می دیدم که افراد با عشق کار میکردند و چقدر کارشون را ارزشمند می دونستند ، هیچکس چشمش به دخل دیگری نبود ، هیچکس برای ترغیب مشتری به سمت محصولش فریاد نمی زد ، یک بازار پر از آرامش که افراد با باورهاشون ساخته بودند و کنار هم کار می کردند و بسیاری از محصولات ، مکمل محصول غرفه های دیگر بودند ، تنها چیزی که من ندیدم نگرانی نبودن مشتری و طمع بدست آوردن پول بیشتر بود ….

و بقول استاد جهان اصلا تصمیمی برای انسان ها نمی گیره بلکه خواسته هاشون را وارد زندگی شون میکنه ، و اونها با همین باور کار میکنند و این باور چقدر کمک کننده ست چرا که جلوی حرص و طمع و ترس از آینده را میگیره زیرا انسان درک میکنه که جهان فارغ از تنوع محصولت یا متراژ مغازه‌ ت یا مکان کسب و کار ت ، به وسعت خواسته هات جواب میده ، من اینو فهمیدم ، این قسمت برای من در حکم فایل تصویری جلسه 8 دستیابی به رویاها بود که روی فندانسیون یک باور درست میشه بینهایت چیز بسازیم ، من امروز اصلا روی زمین نبودم ، باور کنید روحم در آسمان بود و سرعت درک من انقدر زیاد شده بود که یقین دارم وقتی باورها درست بشند ما روح مون را کاملا احساس میکنیم ، بزرگی روحمون را احساس میکنیم ، قدرت روح را حس می کنیم ، یعنی انقدر ذهن قدرت میگیره که براحتی جسم را هدایت میکنه …. خدایا چه زیبا گفتی که ما از رگ گردن به شما نزدیکتریم …. زنجیرها را پاره کنیم تا شاهد حضور خدایی باشیم که درون ماست

و اما ایده ای که از دیدن این فایل و غرفه ها و میزهایی که فقط یک محصول می فروختند ، به ذهن من رسید این هست که در کار خودم تخصصی کار کنم ، یعنی یک شاخه را که بیشتر بهش علاقه دارم انتخاب کنم و تمرکزم را روی همون موضوع بگذارم و مطالعه کنم تا در اون حوضه متخصص بشم ، البته استاد اینو در دوره عزت نفس هم گفتند ولی ذهن من حالا تونست درکش کنه ، به خودم گفتم اون آدم چه باورهای محکمی داره که تو آمریکا داره با فروش خیار ثروت درست میکنه ، چقدر همون یک محصولش را خوشگل بسته بندی میکنه و براش ارزش قائله ، به خودم گفتم شغل من به مراتب با ارزش تره و پتانسیل های بسیار زیادی برای حل مسائل و مشکلات مردم داره …..

خانم شایسته تو قسمت های قبلی گُل کاشتی ولی این قسمت درخت کاشتی ، دستت طلا ، فدای اون دوربینت بشم که همین جور داره منو بیدار میکنه …..سپاسگزارتم