سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۹ - صفحه 18 (به ترتیب امتیاز)

سلااااااام اگه فکر کردین که چون کامنتام خیلی کم لایک میخوره و من کامنت نمی‌گذارم سخخخخخت در اشتباهید???جونم براتون بگه، اول فایل که چشمم به استاد نازنینم? و میکی جان? افتاد و دلم چراغونی شد و چه جانانه روی اون چمن ها دراز کشیده بودند . فواره ها که شروع به کار کردبچه ها شاد و خوشحال حمله کردند به سمت اونها???خیلی صحنه ی جالبی بود، و اگر آهنگی که برای ما داشت همزمان برای اونها هم پخش می‌شد چه قدر بیشتر حال می‌کردند، من که خیلی خوشم اومد از آهنگه، اصلا یه لحظه چشمم برق زد، بازی بچه ها و رقص کوتاه ولی بامزه ی اون دختره، اینکه هیچ تفاوتی بین هیچ کس نبود همه خوب بودند همه بنده ی خدا بودند هر کسی همون طور آمده بود که خودش میخواست چه اهمیت داشت که اونها بندری بودند واونها آمریکایی، خدای من اون خانومه زیر اون فواره ی گرد بزرگ، انگار زیر یه دوش خیلی بزرگ داره حمام میکنه ?چقدر خوب بود که اون خانوم ها هم در کنار بچه ها آب بازی میکردند، البته که تعداد بچه ها خیلی بیشتر بود و بچه ها هیچ وقت ترس از خیس شدن و… نداشتند، این فواره ها شبیه نعمت هاست شبیه زندگیه که باید رفت و نترسید از خیس شدن. باید رفت و عشق کرد، باید رفت و مثل اون پسر بچه که موهای زرد داشت لباس هایی که از جنس وابستگی هست رو کند و زیرِ شرشرِ اون فواره با دهن باز لذت برد، چه خدایی دارم هر کسی رو با یه رنگ، با یه شکل آفریده. حتی اون بچه های سیاه پوست هم واقعا در نظرم شیرین و با مزه و دوست داشتنی بودند چقدر اون دختر کوچولوهای سیاهپوست موهاشونو با مزه بسته بودند، عجیجم اون نی نی رو ببین که دست باباشو گرفته و چه بابای خوبی داره که در تلاشه تا به نی نیش خوش بگذره و هیچ ترسی از مریض شدنش نداره تازه خودش هم اون جا کنار نی نی داره لذت میبره، اون نی نی بامزه که کله اش مثل یه پیشی از پشت مامانش پیداست چه با مزه ست?. اون دختر بندری که با لباس پوشیده و عینک بالای روسریش زده و داداشش رو آورده آب بازی، و نعمت عزیز ثروت بود که اون خانواده ی بندری رو تا اونجا آورده بود ای جاااانم?. آهنگ بندریی که یه لحظه به گوشم شک کردم که شایسته جانِ نازنین روی اون قسمت از فایل گذاشته بود که نشون میده با همه چیز و همه کس در صلحه?. و اون همه لذت و شادمانی و عشق رو که نمیشه توی کلمات بیان کرد و فقط باید مثل من یه لحظه خودت رو اونجا ببینی و حسش کنی… چه جالب بود اگه اون خانواده ی بندری تعصب داشتند هیچ وقت نمی‌توانستند اون کشور و زیبایی هاش رو تجربه کنند و اعتماد به نفس اون خانوم بندری رو تحسین میکنم که بین اون همه آدم که آزاد می‌گشتند چادر پوشیده بود و طوری عمل می‌کرد که خودش فکر می‌کرد بهتره. متشکرم مریم عزیزم متشکرم برای تمام لحظه هایی که می‌نشینی و با عشق این فایل ها رو برامون آماده میکنی متشکرم برای تمام لحظه هایی که ما توی خواب ناز هستیم و تو مثل یه مامان مهربون به ر ما و مشغول تدوین فایل هایی تا مارو برای زندگی های جدیدمون آماده تر کنی، متشکرم و دستهای مهربونتو بوسه باران میکنم عزیزم، در پناه خدا پر از عشق باشی??????