سفر به دور آمریکا | قسمت ۵۹ - صفحه 23 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد عزیییزم

سلام مریم جانننم

ای خدا ای خدا شکرت من اینجام تو جمع خانواده توحیدیم. ای خدا عاشقتم شکرت شکرت.

ی قسمت دیگه از سفرمون که آمادم برای ثبت تمام زیبایی هایی که قراره از توش بنویسم. چون نوشتن هزاران برابر تاثیرگزاریش بیشتر از فقط دیدنه.

اوله اوله اول … زیبایی در صدای مریم جان و اشتیاقه به اشتراک گذاشتن تجربه فوق العاده با ماست. این چه انرژیی هست آخه. سپاس خدای من.

بعد جالب بود با خانوم هایی شروع شد که یکی محجبه و یکی بدون حجاب بود. و کودکی که اصلا فارغ از این انتخاب هاست. و قشنگی بودن آدم ها در کنار هم با هر مکتب و دین و باوری که چقدر زیبا در همه جای این قسمت حس میشه. این هم فراوانی در آزادی اندیشه و آزادی عقیده است. فراوانی در وجود انسان هایی که نه به رنگ پوست و نژاد هم کار دارند نه به باور و دین هم. فراوانی در صلحه فراوانی در آرامشه. سپاس خدای من.

بعدش اون ماشین خوشگل و ناز که زد رو ترمز برای اینکه از خیابون رد شیم. وای که این روزها ماشین ها هم برام یادآوری خداوندن. ذکرند. سپاسگزارم خدای من.

و جمعیتی که تو رستوران نشستن. خوشحال . باور فراوانی مشتری باور ثروتی که این قدر آدم هستن که اومدن رستورانه با کیفیتی که استادجان با خانواده رفته بود. می دونی چه تصوری کردم ؟ تصور اینکه همه آدم های تو اون رستوران ، هر گروهی که دور ی میز نشستن دارن از زیبایی از ماجرای خوشایند و جالب و از غذای لذیذی که خوردن با هم صحبت می کنند و این طور انرژی اون صحنه برام بی نهایت شد. یعنی دیدم که چقدر انرژی مثبت اون دور جاری شده و چقدر انسان از اون همه انرژی مثبت به شعف میاد.

عاشق شعری که گذاشتین شدم. چه مناجاته قشنگیه.چه مناجات زیباییه.خداروشکر که این قدر ترانه های با مفهوم و با انرژی عالی و حال خوب کن زیادن. خداروشکر.

چیزی که برام خیلی جالب بود این بود که بیشتر جمعیتی که داشتن آب بازی می کردن بچه بودن. تعداد کمی از بزرگسالان بودن که اومده بودن و تن به آب می زدن. و بچه ها هرکاری میکردن ،‌ تو آب می دوییدن از رو فواره ها می پریدن تو آب می نشستن قلت می زدند می رقصیدن با هم بازی می کردن و تو حال خودشون بودند. بی ترس از قضاوت در لحظه شدیدا حال و در لذت و شادی. روحشون چه زیبا با نعمت بی انتهای خدا آب می رقصید و پایکوبی می کرد. من هم با اون ها رقصیدیم دور فواره دوییدم و زیر آبش خیس شدم. دست بچه ها رو گرفتم و باهاشون از رو آب پریدم. و برای هر لحظش با تمام وجودم شکرگزار بودم.

چقدر تماشای این قاب فوق العاده است. اون صحنه ای که از میان حلقه فواره آسمون پر ابر زیبا هم فیلم برداری شد. خیلی خیلی خیلی زیبا بود.

چقدر تفاوت آدم ها زیباست. تفاوت رنگ پوستشون تا تفاوت مدل موهاشون . عاشق موهای بافت بچه ها شدم. چقدر اون بچه ای که هنوز نمی تونست رو پاش وایسه تماشاش لذت بخش بود. اینکه وارد جهانی نو شده که اومده تجربه های عالی کنه و تکاملش رو طی کنه. اینکه این طور لذت بردن رو تجربه می کرد.

راستی چه فراوانی آبی هست. فراوانی آب که این موقعیت رو برای تفریح و شادی خلق کرده بود. چه شهری چه کشوری که این طور وسایل شادی رو برای مردمش فراهم کرده. واقعا خدارو سپاس برای این همه نعمت و ثروت.

اونجایی که مادری دست بچشو گرفته بود و می بردش بیرون از اون فضا و دختر بچه ای تو حال خودش یهو بین دستای مادر و فرزند گیر کرد. اما بعدش بی خیال به بازیش ادامه داد. اون قدر شادی و لذت اونجا بود که نخواد خم به ابروش بیاره واسه اون تضاد کوچولو. چه خوب که این طور توجهش رو زیبایی ها و شادی ها بود.

این قسمت سفر هم فوق العاده بود و وجودم رو پر از احساس شعف کرد. واقعا نمی تونم تصور کنم که باقی سفر چقدر بهتر میشه.هر قسمت که رو می بینم اونقدر لذت می برم که فکر می کنم اوج لذت بردن از سفر همینه. اما بعد سوپرایز میشم دوباره.

چقدر صدای اون کودک تو آخر فیلم قشنگ بود آخه.

آفرین به کارگردان نازنینمون

خداقوت استاد و مریم نازنینم

خدای من سپاسگزارم