سفر به دور آمریکا | قسمت ۶۰ - صفحه 22

خدایا پروردگارا سپاس بیکران دارم که مرا در این مسیر زیبای آگاهی و رشد قرار دادی و خورشیدهای هدایت را بر سرم نهادی تا راه را بیابم.

درود بر استاد بزرگوارم جناب سید حسین عباس‌منش و بانو مریم شایسته‌ی عزیز و یکایک دست‌اندرکاران سایت الهی عباس‌منش و همه‌ی همراهان هم‌فرکانسم.

اولا که رستوران بسیار خوبی بود و بافت غذاهاش جالب بود. از اون جالب‌تر، رفتار آزادنه‌ی شما استاد بزرگوارم بود که به‌راحتی و بدون نگرانی روی چمن دراز کشیده بودید و البته کسی هم مزاحم نمی‌شد.

ولی، رقص اون گروه بسیار لذت‌بخش بود و نکته‌ی بسیار مهم این‌که، نه حسادتی بود و نه خجالتی. هرکسی هرچه بلد بود را بدون تعارف و با اعتماد به نفس ارائه می‌کرد و همه هم بدون مقایسه‌ی افراد با هم، همه را تشویق می‌کردند. واقعا یک تیم بودن. یعنی این‌که رفتار بسیار خوب گروهی داشتند و به یکدیگر روحیه می‌دادند و کسی را با کس دیگه مقایسه نمی‌کردند.

همین روحیه‌ی تعاون و داشتن عزت‌نفس در بین افراد اون گروه، سبب پیشرفت اونا میشه. اصلا هم هیچ تعارفی با هم نداشتند و هرکسی هنرش را بدون توجه به کار دیگران و مقایسه‌ی خود با دیگران نمایش می‌داد. همینه که سبب میشه آدما با نشون دادن خودشون بدون توجه به دیگران، روحیه‌ی راست‌گویی و درست‌کاری را پیدا کنند.

واقعا لذت‌بخش بود و کُلّی کیف کردم استاد. از شما و بانو شایسته‌ی عزیز برای این بخش از سفر به دور آمریکا سپاسگزارم.

ارادتمند شما