سفر به دور آمریکا | قسمت 74 - صفحه 8

به نام پروردگارهدایتگر.

سلام به خانواده ی عزیزودوست داشتنی عباس منش

مریم جون موضوع هدایت راپیش کشیدن وتوضیح دادن که باهدایت خداپیش رفتن به معنای رسیدن به معجزات واتفاقات خفن نیس .بلکه پیش رفتن مسیربااتفاقات خیلی بدیهی هستش .منتهی وقتی باهدایت خداپیش میری ،هرجاکه هستی هرکاری که انجام میدی ،حس خوبی داری واحساس آرامش همراهته .ینی نگرانی ودلهره برای کاری یاچیزی ،نداری .ومطمئن هستی که الان بایدهمین جا وبه همین شکلی که هست ،بایدباشی .چرا؟چون ایمان به خداپیداکردی واعتمادداری به خداوندوخودتورهاکردی به دستان خودش .پس هرآنچه اتفاق میفته را،توبه راحتی می پذیری .

اگه به این درک وآگاهی برسی ،خیلی ازترسهات ازبین میره .

ازافکارمنفی وباورهای غلطتت کمترسراغت میاد.اگرم بیاد،سریع به خودت یادآوری میکنی که الان بایدآگاهانه توجه وتمرکزت به نکات مثبت بایدبره تاتوازمسیرهدایت دور،نشی .

راسش من عاشق این قانون ،هدایت هستم .ازوقتی که ازاستادیادگرفتم .شروع به تمرین کردم وکم کم شدش اصول زندگیم .

الان خیلی خیلی ریلکس ترازقبل زندگی میکنم وکم پیش میادموضوعی به خصوص اتفاقات ناگهانی ناجالب ،بتونه حال منوخراب کنه .شایدلحظه ای به هم بریزم ولی سریع حواسمومتمرکزاین میکنم که من خودموبه خداسپردم وباهدایت خودش حرکت میکنم .خیلی وقتهابه خاطررعایت این قانون ،من کاری انجام نمیدم وحتی سکوت اختیارمیکنم .چون درگذشته برعکس اینهاراانجام میدادم وسریع واکنش منفی ،خشم وعصبانیت داشتم وبعد کمبودهاوبدبختی هاوبیچاه ره شدنمون ،رامی دیدم وبااحساس بد،رفتارهای نامناسب واتفاقات بد،دیگه ای رابوجودمیووردم .

وهیچ وقت اتفاقاتی که منتظرش هم بودم ،نمی افتاد.

الانم که دارم باهدایت خداپیش میرم شایدهنوزآنچه که من میخام ،یه جاهایی اتفاق نیفتاده ،ولی به خاطراعتمادم به خدای خودم ،صبوری میکنم واحساسم رابدنمیکنم .گفتم که اطمینان دارم که الان بایدتواین جایگاه واین شرایط بایدباشم .ازطرفی من یه ساله باورهاموتغییردادم ،باقانون تکامل هم پیش میرم وعجله ای ندارم .قبلاعجله داشتم وفکرمیکردم تابه خواسته هام نرسم ،نمیتونم خوشحال باشم وبگم من اززندگیم لذت بردم ولی خداروشکرالان این افکارراندارم .وتمام سعیم براینه که امروزم رابه بهترین شکل ممکن ،بگذرونم ومی بینم که چه چیزهای باارزشی رابدست اووردم .

باوجوداینکه هرشب ،قبل ازخاب برای خودم برنامه می چینم ولی اگه موضوع ومسائلی هم پیش بیادکه همه چی اون روز،تغییرکنه ،بازمی پذیرم وسعی میکنم خودموبااون موضوع ،وقف بدم .اگه ناراحت کننده هم باشه ،بازم بایدسعی کنم باش کناربیام اگه کاری باشه ،انجام بدم واگرنه که ،بهش فکرنکنم وازاون حالت بدبیرون بیام .

وقتی من به عنوان مادرخانواده ،اینطورعمل میکنم .خواه ناخواه ،همسرم وفرزندانم هم ازمن الگوبرداری میکنن .واین خیلی خوشحالم میکنه وازخداممنونم که کمکم میکنه ،که بهترازقبلم ،عمل کنم .

جریان هدایت خدابه خصوص روی پسرم که الان یه جوانی هست که یه کم عجوله برای رسیدن به خواسته هاش ،خیلی کمکمون کرده وخیلی راحت میتونم قانعش کنم .البته قدم اول قبول وپذیرش خداهست وبعداعتمادداشتن بهش وبعدرهاکردن خودمون وسپردن همه ی امورزندگیمون بهش وپیش رفتن باهدایتش .

این روند،جریان زندگیمونو،خیلی عالی کرده وهم خودم وهم همسرم وهم پسرم توهراتفاقی ،فقط بااین باور،خونسردوباآرامش باقضایای ناجالب ،کنارمیاییم .

ممنون مریم جون ،که موضوع به این قشنگی راپیش کشیدی .

سپاس فراوان دارم ازاستادعزیزوگرامیم .

عاشقتونم ممنون ومرسی که هستید.