دیدگاه زیبا و تأثیرگذار زهرا عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
اومدم بگم که از اولین قسمت سفرنامه تا امروز خیلی چیزها برای من تغییر کرده؛ خیلی باورهای خوب ساخته شده و در نتیجه خیلی رفتارهای عالی رو موجب شده.
قبلاً هر وقت می رفتم بیرون، همیشه سرم تو لاک خودم بود و آسّه میرفتم آسّه میومدم تا مشکلی پیش نیاد. دلمم نمیخواست کسی بهم کار داشته باشه. دیروز یه رفتار ناخودآگاه انجام دادم که متوجه شدم خیلی تغییر کردم :
داشتم تو پارک دوچرخه سواری میکردم، خانمی هم جلوتر از من داشت دوچرخه سواری میکرد. وقتی رسیدم بهش، لبخند زدم و گفتم: روسری تون خیلی قشنگه. البته اونم با خوشرویی گفت : قابل نداره.
من از رفتار خودم متعجب شدم چون قبلا” به خاطر باورهای محدودکننده ای که داشتم سعی میکردم اصلاً کاری به کسی نداشته باشم اما دیروز این رفتارم خیلی ناخودآگاه بود، فهمیدم باورهای قدرتمندکننده جدیدی در من شکل گرفته. باورهای زیبایی که دیگه ضعیفم نمیکنه توی ارتباط برقرار کردن.
من قبلاً از کنار مردها رد هم نمیشدم و فاصله میگرفتم، مسیرمو کج میکردم چه برسه به اینکه بخوام لبخند هم بزنم. امروز وقت پیاده روی و دوچرخه سواری در پارک به هر کس که چشمم می افتاد لبخند زدم. به زن و مرد. به مرد جوان و پیر و بچه! هیچ اتفاق بدی هم نیفتاد؛ تازه اونها هم لبخند زدن و خدا قوت گفتن.
با ورودی های مثبت این سفرنامه، همه ی باورهای محدودکننده ای که ذهنم رو تبدیل به زباله دانی کرده بود رو ریختم دور و احساس سبکی و پاکی می کنم.
البته می دونم شاید ریشه اش هنوز در وجودم باشه ولی من دیگه اجازه نمیدم این ریشه ها جوونه بزنن.
یه چیز دیگه که تغییر کرده برام، دیدن بچه ها ست. قبلاً خیلی بچه های گریان و نق و نقو میدیدم. باور کنید هر بار میرفتم بیرون امکان نداشت دو سه تا بچه نبینم که دارن به جون پدر و مادرشون غر میزنن و اشک میریزن. ولی حالا بچه های خندان و شاد می بینم. بچه هایی که از ته دل میخندن. بچه هایی که دارن بازی و شادی میکنن. یا چنان شیرین کاری میکنند که از دیدنشون ذوق میکنم. دیدن بچه های تر و تمیز و شاد و خندون برام مثل یه معجزه می مونه. اینم به خاطر اینه که توی این فیلم های سفرنامه کلی بچه های خوشگل و شاد و با نشاط دیدم و تمرکز کردم روشون. شما با این فیلم های سفرنامه خیلی عالی خیلی از موضوعات اساسی رو آموزش دادین.
از شروع سریال تا به امروز به دو جای بسیار زیبا و سرسبز هدایت شدم. جاهایی که پر از درخت و گلهای قشنگه. پر از سرسبزیه و امیدوارم بازهم به جاهای زیباتر هدایت بشم.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت 76133MB9 دقیقه
سلام به اعضا خانواده ام بخصوص به استاد گلم و خانم شایسته ی عزیز
این فایل نکات ارزشمند زیادی داشت
اول از همه اینکه ما متوقف به یه جا ومکان نباشیم و اگه بخایم به اصل خودمون برسیم بقول استاد توی دوره ۱۲ قدم همه ی سرزمین ها مال ماست ما متعلق به جای خاصی نیستیم …چقدر احساس رهایی می ده اینکه هربار حیاط خونه مون یه شکل دیگه ای میشه…
این حد از تعهد شما دو عزیززززز واسم جذاب بود ک توجه به نکات مثبت دنیای اطراف مون بخصوص دنیای شااااد و رنگارنگ بچها…
خط زیبای استاد چقدر قشنگ بود
اعتماد کردن به گوگل مپ و حرکت کردن در دل مسیر ناشناخته ک ایمان و جسارت میاره…
صدای دلنشین شما مریم جان :”زندگی یه بازیه ک می تونه این بازی قشنگ اجرا بشه توسط خود ما”
بازی ک قوانین خودش رو داره و چقدر استاد عالی و تکاملی توی دوره ۱۲ قدم دونه به دونه قوانین این بازی رو برامون باز می کنن…
دیدن درختهایی ک به زیبایی و نظم کنار هم کاشته شدن
دیدن دنیای شاد بچها ک خودش کلا یه فضای بزرگی از درس گرفتن از اینکه چرا بچها این قدر شادن…
راز و رمز دنیای بچها چنتاس
اول سادگی و راحتی
بعد در لحظه ی حال زندگی کردن چون واقعا درک درستی از زمان ندارن امتحان کنین به بچهای کوچولو بگین فردا …اصلا نمی دونن فردا کی هست یا دیروز کی بوده…
باورهای پاک و دست نخورده ی بچها ک هرچی اجازه بدیم آزادی و رهایی رو تجربه کنن اون رو بدست میارن
مثل اعتماد بنفس مثل رها بودن روی هیچ کس حساب نکردن مثل آزادی مثل خندیدن بدون دلیل منطقی و….
چقدر برام جذاب بود ک مامان و بابا هم به این جشن دعوت بودن و قاطی بچها لذت می بردن …مگه هدف ما جز لذت بردن از زندگی نیست..لذت سالم و ساده و قابل دسترس…
بقول استاد پرنده برای پرواز کردن زجر نمی کشه یا یه دونه ک می خاد از دل خاک بزنه بیرون و مسیر رشد و تکاملش رو طی کنه خیلی راحت و طبیعی این کار رو می کنه …پس چرا ما این قدر زندگی رو سخت و جدی می گیریم؟؟؟قرار بوده ک ما ساده و راحت لذت ببریم و شاکر باشیم.
غلط زدن بچها روی چمن ک چه کیفی داره چون خدا رو شکر چن سالیه من توی مسیر آزادی و امنیت دادن به بچهای کوچولوم بواسطه ی آموزش های پرعشق دوست عزیزم قرار گرفتم و واقعا دیدم بچهایی ک از آزادی عمل برخوردارن چقدر اعتماد بنفس دارن چقدر توی برقرار کردن ارتباط اجتماعی خوبن
و اون آقایی ک چقدر ساده و قشنگ از خوابیدن توی “ننو” لذت می برد و کتاب می خوند و چقدر جالب ک تاشو بود…
این همه با خود و جهان پیرامون خود در صلح بودن برام جذاب بود
این همه تعهد و گوش کردن به جریان هدایت شما دو عزیز برام ستودنی و قابل تقدیر و احترام بوده و هست
ودر پایان
واقعا این حرف استاد توی دوره ۱۲ قدم ک اگه ما به اندازه ای ک به یه نرم افزار اعتماد می کنیم و شهامت حرکت کردن رو بدست میاریم و می ریم و خلق می کنیم …اگه به همون اندازه به خداوندی ک همیشه و در همه جا هدایت گر همه ی ماست اعتماد کنیم و باورش کنیم می تونیم چه زندگی رو خلق کنیم؟؟؟
یعنی استاد نمی دونین چه کرده این ۱۲ قدم و جلسات قدم ۶ ک چقدر آگاهی ناب و خالصیه..
هر قدم از قدم قبلی خالص تر و تکاملی تر و عالی تر به این معنا ک کلا سبک زندگی ات عوض میشه
چقدر توحید رو بیشتر باور کردم و روزها و شبهایی رو دارم سپری می کنم ک فقط و فقط با گوش دادن به فایل ها تونستم از گردباد حوادث زندگی ام عبور کنم و بگم این مسیرشِ کار من اعتماد کردن و باور کردن و لذت بردنه و کار خداوند فراهم کردن خواسته های من…
من باید سهم خودم رو انجام بدم
و
ایمان دارم ک خداوند به زمان خودش و با دقت ۱۰۰ درصد من رو به خواسته هام می رسونه همان طور ک تا الان رسونده…
استاد گلم واقعا از راه دور دستهاتون رو می بوسم ک توی این شرایط زندگی ام تونستم به این اقیانوس عظیم و پهناور آگاهی ۱۲ قدم دسترسی داشته باشم
خدایا شکرت
با قلبم سپاس گزاری می کنم و براتون چی بگم…بخدا موندم چی بگم…دوستتون دارم
???